Haarlemsch Advertentieblad | 1890 | 15 maart 1890 | pagina 8

ét

-inp tail st!ai joozuoAg; 'uomonoS hqjbm Auioqloojs do
Tim pp 'Sb[ piicq op jooa 8uiqqoi:(S|OAa8 op qmiBBM
'■tBBqqiom .iopM puomooip ut!a Satpiij ouoo sbm
'uooqosui pjooquoqnq uba pp qqoq pq ui qoop 'pooi
noraoqpA Soa fftq diqos pjj 'ppiq piooqoS qopuoAoq
pq ivvu stton uftra qi jftMio} 'ppizoS Subj iioo qo.i;
UO 'U0§8q lOpOM qi SuiS 'puOA qft|OSOiqiQA OOZ [OM
oppB[ ïjp qi ibb(J •no^ftqiao uoAfqq O} pq op ui ino
'uopnoAAjooA pioqppjsoSuo [Oaa UBp 'noz UBBpdo qoo
qi ƒ0 joqozuo Sou 'qi oppiooMpB ^'uoBuoiq uouunq
ojSooq op do it 'si pmiq op ui ftq sp 'jopoorajoq op
]bz 'uoiz qjTAv uopiq .ibbu mop op mo uoao ft§ S[B
qoop uoSSoz o; uopM soioo.id 50m n pq noz qj"

•pooS.ropuo uftz .IBBU
epuoizpuoi uo opuoqop raoq op uopnq uouooq ouftz
'ftq Sooia „rfJOiq [ftqpo fu\ uoSfiMq pB[ ooq rao"

t/U0}qOB IOOA
pBMq" oppiooMpB uo offcqioq ufitu do qooq qj

„•pin jo

pora uenpdo qi jo 'poM qi sp; qo piBBMpMOA
uoq qi uo 'uBBppp uoAfijq si jouq opno ufi jq j si pq
PB[ ooq 'qoo suios n poj^" pin ftq doii ti'So
•qi oppiooAvpe (('uo§.iom uopoog"

((j uoSiora

uopoo0 i'ojjbjj" :pn qftppsp oprapS uo 'joqqBM
JBB|q sbm ftq 1 uoSSq ftra uopouoq taoq Sbz uo looq
louftra puB.i uop loAO pjooq uftra Sooq qj 'Sbz pood
-sftipd ozuo uba sb[S oqqip pq do 'joa[iz uba juuui
uo» s[B 'uftqosouuozs.iBBfBU uop qi uoo; '[qoBp qi uoim
ubb opioo op 'uoqüApuo uftui ftq 'ftq sbm qoo; .reeta
'uocuoq uoiooq qnq op ui piu uioq puq qt !piu qt [sim
'ppozoSdo puq [oav looq ouftz oqraoooiojq .iooq op
P6[ oopj -qi uup uoqqoq uouunq uode[SoS.ioop .ppBA

888

uoddq ouunp pm puorn uoiooag 'snou uojpras 'uoSubj
uoo 'uoqqo.ii od.ioqos jooz puq uo 'uftz o-j pno .ibbC
gpsoz luoipno 'oo; ftui uooqos (1% -ftra jooa amioiu
poqog S[B poog ooz snp sba\ '°bz uu qi ibaa uo uoAOjq
-ogftq loiu 11 ba,IB Bp ftra si! a\ jooA qoop 'uogoiqog puq
uoiz 01 .iBBq uba dmqg uoo '[oqsi.ipp ui 'saoo qi ooq
uoaouuijoq pM gou 11 qnz fiQ rasraou 01 do poog suoo
subiubq oiubj qoo rao qiiuqog pioquogapS op uba
qi oiqBBiu 'UBug oj bu si SJB002 'psq puBjsioA opuira
loq qoiu uoguip uba pioos oip uba qi qup 'uoaujqjoA
uopora qi noz uup 'guz inspg .iBBq do pioqgipiBBAi
oiquojqog uo pioqjooq oaoqoz ouoo piu qoo; qi S[B
tiBitra '.ioop ppoq uoraoqjOAUO 01 uoo uopq -uogB[ do
uoAoq ,io oip 'spddoipuogoj op uo uogt![soq sbm SBjg qiq
uoz0[ 0} guiqqnapqn ogiuoo doiBBp 'qfqogora |om ioiu
SBA\ pjq -uoaooq oqraoooiojq .iooq uop jbbu iBBjog .iBBq
sjB 'uouodo uoqoads io; puora uop ooaoiopq uiraooz qi
Sbz pfti uoip |B ui .ibbiu 'uogoqoguooq qooqqooq uoip
.lOAO qi puop iioo.ioiqoi! uoinuira uoqp MOAtnoqosooi
op qi uo 'uoiz 01 uooup unq lom ftz uo.ibm jbbq

■oIIBauio oqniooo.ioj\T uoqftpiBq uop uba uo
sijbuibq; oiubi uba ppoq pq qoo suoaoi pfq opjpzop
uoipioop 'uoA.iopoq qnpaoppqos ogiiqoB.id qip pioM
sftAAjoSiqqnioSuo raouioqiin poop ezfiA\ oqoAjopuoAi
do oouoiopq uba opnq opm.iOAoguooqos op sp 'jBBq
OpUOZUBjg UO JBBpg pq |0A\OOZ 'UOjBS op UI UodlUB[

op uba psuftqos pq pp 'aoquop ooz ss|p sba\ 'qop
pq poqog .IOAO suo.tAno.i} 'SBjg opoqjoA pq raopuo'jj
■pooAtog uftz gaiuftqosiOA uba poos ouoo 'apra.iOA
qsftl op tUBBJ pq UBA.IBBAA 'ftjopjlipS Op UOZ UBp

'uopzog uooqu sppojs ,it!t!p ftz pBfj 'qn)s uoSaozspiz
poAOoz ui lira uo 'poop oqoora ogidoquBM oip p qi

OIA\ JOOA 'OUIBp oguof op UBA ofpOIZog OAOIJ pq SBM

8£S

382

eigenlijk geene lichten van den oever kunnen zien,
doch zich mijlen en mijlen ver op zee bevinden, dient
gij op den bak te staan, liefst geheel alleen, niet ach
teruit, waar ge den roerganger en wachtdoenden
stuurman tot gezelschap hebt. Dan moet de zee zich
als een schaduw voordoen en hol staan, terwijl de
schittering van het boegschuim, dat tot een breede
streep achteruit ineengevloeid is, de wijde zee op een
treurig winterlandschap doet gelijken, waar de sneeuw
op den zwarten grond, onder een nog zwarter lucht,
door den wind is opeen gehoopt.

Na eenige minuten had ik ook hiervan genoeg. Ik
begaf mij naar het halfdek en keek, door de ramen
van de kerk, naar binnen. Florence en tante Damaris
schenen naar hare hut te zijn gegaan; trouwens alle
dames waren verdwenen, en de kerk was nu alleen
in het bezit van drie of vier der heeren, waaronder
Morecombe, die, aan het 't dichtst bij den kachel
zijnde deel der tafel, hunnen grog zaten te drinken.

Niets in den weg ziende, stapte ik binnen en begaf
mij rechtstreeks naar mijne hut, waar ik in mijn bed
kroop.

HOOFDSTUK XXI.

De heer Morecombe lijdt aan zeeziekte.

Een matroos, die zoo juist afgelost is geworden, na
vier-en-twintig uren op het dek te zijn geweest, zou
onmogelijk vlugger in slaap gevallen kunnen zijn en

379

en kleine rustelooze zwarte oogen. De haren waren
grijs en, ter hoogte van de scheiding, zeer dun; aan
weerskanten vóór het oor hingen een paar stijve krul
letjes. Zij was zeker in het zwart satijn gekleed, want
de stof glom als zij zich even verroerde; hare muts
had een grooten omvang en was met de noodige linten
versierd, en rond haren hals was een stuk kant of
iets dergelijks geslagen, waarvan de uiteinden naar
voren afhingen. Ik moest eerlijk bekennen, dat zij er
als een eerbiedwaardige, welgestelde oude dame uitzag.

Terwijl ik nog zoo naar omlaag gluurde, zag ik
Florence zich naar hare tante vooroverbuigen, iets zeg
gen en toen opstaan. De oude dame hief het hoofd op
en scheen het eerst niet goed te vinden; doch zij
veranderde van gedachte, stond zelve ook op en stak
den heer Morecombe een hand toe. Florence echter
maakte zulk eene ijskoude buiging voor hem, dat het
zien daarvan mij de beide handen in eene zekere ver
rukking deed wringen, en een oogwenk later was er
van de gansche schilderij, die de koekkoek omlijst
had, niets dan de ledige tafel overgebleven. Ik keerde
mij om, ten einde van den voorkant de kerk binnen
te gaan, en stond in eens tegenover den persoon, dien
ik bij mijne komst op de kampanje reeds opgemerkt
had, en die mij nu in de oogen keek.

„Is u een kajuitspassagier?" vroeg hij.

„Om u te dienen," antwoordde ik.

,,0 zoo, neem mij niet kwalijk," zei hij; „maar
mag ik dan uw naam weten?"'

„Mr. John Egerton," was mijn antwoord.

1Een fichuzooals ik later van Florence koorde, dat zoo'n ding keet.

Jack.