uaqfqjapBjjaA uaAa uaa jooa jo 'daojqn uaqfqjapBjjaA
uaa .iooa uuspaq ai apjaoqaq s99ia jaara Ja iep jop
-noz 'uaporapo uapuoq japuBqp nu (\aa inpooz 'pjap
-aSjooA ufiz 91 'puqjoq qi iBp 'afsiara iaq ubb otjoa
uaqfqjooqaq uap ui uba 'uajp?Aa§ pap uai firn 'iqoaj
-jooa aioojS iaq Joop firn qi appoAaS iqaA\a°do aojj
•gbb|tuo japjaA ua dBj:}sqnfuq ap jbbu qi apleq 'Suiq
jaiBM ua iqorq uaqossni qapqooj ajqop uaa sp 'pop
-jooa uauaqasaq uoz ap joop qaiz fiz spooz 'qAAqjara
uba s}bb[d ui 'Suiiqou aip ui pnq ap aoq ua 'uaraoq
ai ufiqosjooA ai uoSaq pAau uap qn 'suo uba fq ubb
'puBqjauiBzSuBj uoSihijbba apuaSSq jaquB uai suing
uba apaaj ap do jb?ubb uaa aoq 'apuaqqaq iqjatuaSdo
Sou 'paaus uaaaz sp joop paom uaqossuj ptu ua 'Sbj
-jaAO Ainaui do diqos pq ifiAA.ia} 'uaoi ua 'uaqosaqaS
puq doi ui uapazsjBiu apuiajqjaA ap jaaAA 'uaraoqaSjB
sbbj ap uba 'qjoA pq pi uaqfiq UBp pajq qi 'n^j
•qjB§ pao§ pA\ saqB
jo iqaw pjfiMi uap scuos n fiq iba\ 'uajaSuqs apjap
-iiimjaA paAooz pq ua 'uapinpS ajaSaojA aip pj uba
uaSfiMz pp 'pipzaSpooA ijaaq [iz§Bp apojS uaa japuo
Subj ooz pq ppBU 'diqos pq uba uaSSigqaaj japaAi
pp qoo UBp si pmaaj^ -pop uaqij; ua iqnaq jaoj
pq 'uapqosaSjoop qnA\ pq japuo 'aaz ap jaauuBAA
suaqpi 'ijaaq puiajqiuo uaqeds ap aip 'jaSungjaoj
uap uba uapuBq ap ui pBjjnn}s pq iqnj puaqBASoo
pq uj -uagfijq ai iqajisa°pB|S paz pq mo 'uaSniqjaAO
sijbbmfq BujBBp '-jao{ pjaa lUBBqoij pq qfqnatUBZ
-a§ aip 'uazojptu Jap paqjo ajjoqos pq ui juaraau
-SudraoaoB pi ubbjs japoi uaa siaoqura; uapjapuoq
aSiuaa 'iqoiq ap ui Sooq 'ja josp pop uaiaddBjq
pp ua iinpdo qaopqaz pq uaSai 'apuaqfi.qs uaaaz
aSooq ap jsao 'aip 'sauq apjBq uaa p Sou ql'quooAAaS
6
8
geitouwen samengeplooid. Daarop volgde het com
mando: „Alle hens op, marszeils reven!", dat door
een stuurman vooruit herhaald werd en waaraan de
bootsman, met een schellen stoot op zijne fluit, kracht
bijzette. Dit schouwspel, mij van ouds genoeg bekend,
dit werk, waaraan ik vroeger zoo dikwijls had deel
genomen, dat mij nu, als 't ware, de vingers weer
begonnen te jeuken, om een handje te helpen, boeide
mij aan de plaats, waar ik stond. Onder het ratelend
geluid van de draairepen over de ijzeren schijven,
vlogen de marsevalblokken naar boven, en de raas
langs de gladgesmeerde stengen omlaag. De zeilen,
daardoor ontspannen, sloegen en klapperden met don
derend geweld, totdat het ophalen der riftalies ze voor
een deel althans weêr dempte en tot rust bracht, en
tevens het gezang der matrozen het misbaar van den
wind overstemde. Terwijl het schip, door den vermin
derden druk op het tuig, weder recht kwam te liggen,
trilde het over zijn geheele lengte en schudde het
wand, van voren tot achteren, van de naar boven en
terende matrozen, die, als draaiende bruinvisschen, om
den rand der mars heenklommen.
Gelukkig wist ik, nog bij tijds, mijn lust tot mede
doen te bedwingen, door de bedenking, dat het voor
mijne medepassagiers wel wat heel vreemd zou zijn,
mij daar op een ra te zien uitliggen. Mijn streng
incognito liep het grootste gevaar, zoodra men bevroe
den kon, dat het verschil tusschen een pardoen en een
koperen reeling, voor zoo iemand geen geheim kon zijn.
Het reven der marszeilen is echter altijd een aardig
gezicht, vooral indien de bemanning sterk genoeg is,
om de drie zeilen te gelijk te behandelen, en de ke
rels daarbij handig te werk gaan. Dan toch staat er
aq pnjaSuo ja§UB[ piu ajqaizaaz jbao [jra qi apjaoqaq
apjaipS aufira fiq 'uafla.iqaS uaqqaq pBBwq aj Sidoo]
-jooa pq ape? ajBq p pooj\r -uauftqosjaA uaiz ai jaaAv
qoo jBBp aouajojg 'dooq ap ui 'qap ubb jaap qj
•puiAV uap uba uaqny pq jo tninqos pq
uba uapaiz pq sp jjooqaq qaiznuiaaz ap pi pao§ uaAa
'uajoo auljra ui 'pp 'SuazaS SipjBBuaSia pp japuo 'uaq
-qaj; ai ua uapq o; mo 'qnjajqos ua -jooa uapnS ap
uaSuojds §BBjmo ua 'ua.Afiqas uajazfi ap rao uappmmBj
uaSuiqaqSinj 'sbbj ap ubb uapiaddBjq ua jqBBtuaS
-soy ua.iB.aa uapaz pjapaaSui Siiq pq pap uaa jooa
uazojptu ap ua.iBAA suo fig 'SaofqiooA puBj pq jbbu ppq
-pus pui uaap.iooqas uap qin raopqqooj aqqip uaa aoq
ua 'apjmAAao} paoq uap pui suo Snjq ap uba puBiuai
aoq 'Sbz qj •uiBiuaAO pao]a5jo]s uapuajajqqos uaa ui
japAA auaojS pq ua.ioA uba 'SuiS apoj azuo ^in pnjp
uaqji[jais uaa pra fiz |Ciaajaq 'aip 'poqdaap apuadcuBp
ap Soo pq pra JBBp qi ap§[OA ua 'afuBduiBq ap do
Sipaods jaaAA qi puop 'puBppiooqaS jBBq do draiqosaS
pinj s uaug^ a\nojAam ua auijBj^f ap uba SuB°}m
-ja^qaB uap jbao SuippuBq.iaA sposqoBf puojoq imp
qojpBB .laara firn qappqdo pauoo] agpfupaq pq ua
'apjnadsaq JBBq uba spiu qi JBBp qoop pnq uaiza§ aouaj
"°Iiï 'll S1B 'ufxz uaAajqaS jaSuBf ;baa paa Sou noz ua
'uap aj paa rao uadopaS Sbb[iuo jbbu sbaa qi ppi
ap do puop jfiqpo apaaAp pjj 'soj suo poqdaajs ap
pq 'sbaa UBBSaS qap uba aouajo|g ppsu jaqiBAAq aup
jaaAaSuo 'Paa uap qn jaA ppiz uaa .ioop.tBBp uaAajq
ua s§ub[ puBzuiAApoof) pq uapooaq uapjnnp fi^
•uapuiAjapuo uapnoz uba aSipoou pq pAA
sood uaa jaAO ja Tiaa pp 'apBiiuido qi qnjBBAA 'uaSfuq
a^ uaizuBB Sirainjsuo uaa ponj ap uoSaq 'diqosjnn^
PJ00H*PUBZ"PI00M latl UBA nfdip apooj 'apuasuup
f
5
makenwant, terwijl wij zoo samen al pratende op
en neêr liepen, had ik opgemerkt, dat zij van de be
wegingen van het schip onder haar, even weinig last
had als eene geoefende amazone van de kromme spron
gen van haar ros en daarentegen juist van het stam
pen genoot, alsof zij in eene harddraverij met hinder
nissen mede deed. Ik stapte heen en weêr, snoof den
frisschen, zilten wind op, proefde hem zelfs op de lip
pen, het hoofd vol van mijne geliefde, wat echter
niet belette, dat ik, tusschen de bedrijven in, alle aan
dacht bleef schenken aan de drukte aan boord en aan
de woelige zee, waarin de Strathmore lag te rollen.
Ik had door mijn gesprek met Florence de overtuiging
verkregen, dat haar vader geen beteren weg had kun
nen inslaan om zijne dochter in mijne handen te spe
len, dan met haar naar Australië te zenden in hetzelfde
schip als Morecombe. Vooral was het mij niet ontgaan,
dat zij aan hare tante haar aandeel in het gebeurde
niet goed vergeven kon. Hoe meer zij nadacht over
den haar gespannen strik, des te gevoeliger moest zij
daarover wel zijn. Het was immers niet voor hare
gezondheid, noch voor haar genoegen, dat haar vader
haar weggezonden hadgeenszins, maar alleen opdat
zij en Morecombe in verzekerde bescherming zouden
zijn tegen het indringen van een zekeren Jack Seymour.
De jonge vriend van den heer Hawke zou nu ongestoord
bij haar kunnen wezen, en, met behulp van tante
Damaris, het eindelijk wel zoover weten te brengen,
dat hij aangenomen werd. Daarom alleen was het nu
te doenen om nu dien man tot schoonzoon te kun
nen krijgen, alleen opdat hij te zijner tijd zijne dochter
den titel van „lady" zou bezorgen, was de heer Hawke
er toe overgegaan, haar naar Australië te sturen, zich
