}saocu qfqjapuiq JBBq jooa }aq }Bp 'ua iiBB§ag.iaAO
sba\ jaaqjB uaqfqaqjaM ui 'uo.ibav uaqfuuuo a} }aiu
uapaqpua}}a[do aufiz jbba\ 'aaz do }0} SuifljOAjaA aufiz
aoop 'uBtn uap jooa piaqSiqiqasjaAuo' ajaflaojA a.ieq
}cp 'qfqapmp fiui }aq sba\ suaqj, qsn.i ■jam jap.iaA
djaAuapuo }Bp fia\ ua}aq 'uappcq piBjdaffjB aqmoaa.ioj\[
uauuB uap }uaj;iuo aflipoou }aq |BBUiuaa fiA\ uaoj,
•uoq UBBffyuojaAi ,iBBq 'ufiz }saoiu }qn.ipa§}in }BB[afl ufira
do aip 'piaqgqcz ap jo 'SaojAjB sjfiMqip fim qi }Bp
'qfflOJA uapuo.wafldo ooz fitu ua^qBBiu ua 'uajqaojAaS
-uaaq uaqajds uljiu joop ua-jqoBpaS aqfqaSjap uojbaa
'qjaAAAino} soj} uaa ui pBB.ipBqiuBiu ap sjb uaAg
•uaAaj
ufiui uba sjoj} ap Ciz s[b 'sba\ }.iBq jBBq uba Suiuoq
ap .toazuaAa qi }Bp 'noz uauuaq.ia fiz jooa 'uap.ioA\
uapuoz pjapjOAaff uaflap jaaA jaaq ooz }aiu ja }Bp
'uaraoqafl piaqjaqaz ap jo} ua}aza§ uaqqaq a; jajB}
ubb JBBq }sbbu jiin jjBq uaa scd bu 'qi sBAi 'uadoq
uaAJnp puq }s§uba}uo aqfqapuauA auaa UBp jaam sjsra
do 'pjaiq I!UM0S JBBq J00A Sou ficu qi uao} 'uapajag
uajn ostui8a\ sjqaajs qi uooqay '}JBq JBBq ui s}bb[d
jaara spaa}s ficu qi apiaAOjaA ppjfiA\}aSuo 'ufiz adfi.iaS
a[[oa ua; iaiu Sou fim jooa apjaq ajBq jb }qooj\[
i jaia ua(assiM a; uapaqqfj[aAMioj}jaA uba aaz
auaa ua}UBqsjaaA\ ubb apaouBBp }up japuoz 'uaqaoiu
-}uo jBBq|a uaqqijq azuo }ep 'ufiz jBBqquap joai 'uaS
-|oa a} p|ajaA\ ap uba puia ajapuB }aq jbbu JBBq joop
'jbs qi s|b piaquaSauaS ajoojS aufuu uba sfiAiaq uaa
qjnz }atu '}aq noz ua 'uapuozaSSaAi sinq uba fiz sba\
'pBqjaq JBBq qi }Bpuio }smf }jBq ufjui ubb uoqiEpaui
JBBq Saojp qi uaScp jaSao.u uba uaSuuauuuaq aqfi[
-ajai[ a[3A spaaj uapuo;saq suo uaqossn} puq JBBq qi
jaq aoq 'a}qap}uo fiz }Bp '[bbcu ajsjaa ap }aiu sbai }aq
QS
SuijaS uaa sjqoajs qoo uibu sapB }«p qooQ -uapuaipaq
pjB} ap iubbzsjoz ua Sufupaq sja}saatujoq op l!uvv
-ja} 'diqas ;aq ua jaaA\ }aq joao ubsbja a^qouaS ujaq
qo} a|[B do niuBZuiui appjooA\}iu; ua 'uapiuaS a} ua
uap a} qfijaqBtus jaaq iqaizaS apooj 'aStqazaS ufiz pui
pz 'uooAiaS uapaqjapuozfiq aip |b ubb 'uosduioqj,
•uapjaSaids
-jaaA\ japuojBcp joje} aqfusuB|S ap ua uapapJOOA ua}
-UBqjaiA ua^noquaqqa sjb qaiz qaoqqaoq uap uba ua}iuJ
ap jbbai 'uapqaij uaAoq jbbu uaSoo ap qfi{ap[BBqjaq
fiz jfiMja} 'a^qBBiu SuuaSuqs ajBAiz uaa diqas }aq
s|b 'ua^qoBM a} qqquaSoo uaa '}qaqdjaA qJOA jo pda[
uba uaSuajq puoiu uap jbbu }aq japuo sjfiMqip '}Siq
-pa SiuiaAA pui sjai°BssBd ap 'p}BBqjaa« ua uaSuBA
-aSdo uapjaM ua}}oqasaq apjaoqpdaS ap uba uajund
ajapuB joop suaqp; ua]BJ}S}qai[ ap 'diqas pq uba
TiaSuiSaMaq ap }acu puaqjaA ui apam '[fiMja} 'uaSuiS
jaaA\ ua uaaq paoAi uadiuBjSuBq apojS ap uba }qaq
apuajo}}iqos }aq ui aip 'saf}pjB}jaSuqs uapoqaiuoqBiu
-ap 'jaApz ua qjaAisiqS }ocu }qapaq "uaqBqajB) a}}ia\jap
-pq }aq paaS ufiiu jooa jojb} a^qapaS aip 'qaajds qi
UBAJBBAi i puoABjBBUB}} uajaquop ua}sjaa uaip do qi
aiz Sojsi 'uap[ a} pSinpquo }oiu fiqJBBp qaiz apjaoqaq
uaiu jBBin 'pfq uatuiujaS uaa jauip pq apjniip uaaqB
ptu ua passap ua ua^qoriJA apSoojpaS 'ufiAi uapaoS
""a^pSoAaS 'qasaa[a uba uapoos jBBd uaa 'daos apuajuntn
--}in puaqa}s;m uaSap aip ui sbm pjB}S}inf«q aQ
•aofop ua jaqanj, uosdiuoqj, uajaaq ap
ua uaug^ AinojAani 'muoja aufiz ua uosqoBf puojoq
:uliz a} fiJA uauaqas ajqaizaaz ub^ pjp ubb uauosjad
jfiA Sou qaiz uapuOAaq 'suo ua}ing -appiaqos piuBff
uba nu fiiu aauajo|tq ppooz 'japau fiiu qi a}}az 'pM
fiS }df|jSaq 'puq uajOAaq pq upphiq ap nu jBBp ua
OS
24
en de O'Shandydrans, en Daniel met den lieer Thomp
son Tucker, en mevrouw Jackson met den dokter een
druk gesprek voerden fluisterde ik in Florence's oor
de honderde gewaarwordingen en verwachtingen, die
mijn hart in drift hadden doen geraken. Ik vertelde
haar van Let naamlooze verdriet, dat ik ondervonden
had, toen men haar naar Schotland wegvoerde, van
de vrees, die mij bekropen had, dat haar vader haar
misschien ver buiten mijn bereik zou brengen, van de
wanhoop, die mij aanvankelijk overviel, toen ik hoorde,
dat zij naar Australië ging, en hoe ik juist daardoor
op het denkbeeld was gekomen, om, als de eenige
mij overgebleven kans, de reis met hetzelfde schip te
ondernemen. „Want," zei ik, „hoe zou ik, die u zoo
liefhad, hebben kunnen gedoogen, dat een Oceaan ons
scheidde?"
ylndien zij mij al verwaand vond, dat ik zoo tegen
haar durfde spreken, zij liet mij dit uit niets blijken.
Integendeel, kameraadsuit de wijze, waarop zij mij
aanhoorde, meende ik juist te mogen opmaken, dat zij
het op prijs stelde, mij eer spraakzaam dan verlegen
te vinden. Nu en dan keek zij mij eens van ter zijde
aan, en toen ik haar vertelde, hoe verpletterend voor
mij haar brief aan Sophie was geweest, waarin van de
reis naar Australië sprake was, totdat eerst weêr het
plan om die met haar mede te maken eene heilzame
afleiding voor mijn hart was geworden, zeide zij„Ik
kon mij best begrijpen, dat u dit veel verdriet zou
doen." Maar dat waren woorden, die haar onwillekeurig
ontsnapten, want, zoodra haar de ware beteekenis
daarvan trof, wendde zij Zacht blozend het hoofd van
mij af.
Maar toch het was onze eerste ontmoeting niet,
21
deel mijner aandacht in beslag. Ik had mijne lieveling
-om zoo te zeggen, boord aan boord naast mij, ik had
haar geheel voor mij alleen, en sprak tot haar en
niemand anders, ofschoon ik mijn best deed daarbij
zoo'n effen gezicht te zetten, dat de overige passagiers
ons geene opmerkzaamheid schonken.
Volgens Florence's zeggen was tante Damaris wel
niet ziek, maar toch ook niet zooals het behoorde zij
lag te bed, en zou daar nog wel een paar dagen
blijven moeten, vóór zij weêr aan de zeebeweging ge
woon was geworden.
„Hebt gij al gehoord," zei ik, „hee treurig het met
mijnheer Morecombe gesteld is?"
„Neen, ik heb nog niets van hem gehoord, en ik
stel er trouwens ook zeer weinig belang in," antwoordde
zij met een minachtenden trek om haar lieve mondje.
Toen ik haar echter eens naar waarheid verteld
had, hoe ernstig ziek haar vervolger wel was, wat de
dokter omtrent hem had gezegd en, hoeveel gevaar
er bestond, dar er een bloedvat bij hem springen en
hij het dan, in zoo'n aanval, besterven kon, trof haar
dit toch nog al.
„Wat zal hij nu doen p" vroeg zij. „Zou hij de reis
voortzetten
,.Ik geloof het niet," was mijn antwoord. „Hij heeft
zijn verlangen te kennen gegeven, aan land gezet te
worden, doch dat was, met zulk weêr als wij nu heb
ben, en met zoo'n donkeren nacht in het vooruitzicht,
niet maar zoo dadelijk te doen. Als hij het uithoudt
tot wij Wight gehaald hebben, zal hij waarschijnlijk
te gelijk met den loods van boord kunnen gaan."
Eerst dacht zij nog, dat ik gekscheerde, toen ik de
woorden bezigde„als hij het uithoudt" maar Thomp-
