ooz qi aip 'ua.ioqoaz 3§icutno.iq aip uba uoa 'spooj ap
Ssoja <<(j uaqBin 9} apam (BBraspB qtjp jg gjaaq gB^\)'
(<'U9{pzpU0.T U3UUnq doOJJ apaog 9p dBBJ[ 9p
flAi JOOA 'joop 9^B5fSig UBA JfOf) 9p gSJ93 U9}90m fiM
U9 'qSij [BBUBji aqospflug; gaq uba gsa^y-gqoaj ubb99q
aqosigmqgy gp gBp 'gjaaq pjaa|a« jooqos do lira U3tn aoq
psoS ]99q Sou gaq gaaAA qi ïub^\ <j ]9A\ gsq si 'uaSSif
sjaoq uaaS sjamcui fiM uapnoz UBp 'uaSefjooA pmjj
SU99 nu fiM s[B" 'qi iaz '„spooj gp jaaqujjiu 'jBBjq"
„j U9UI9U fira gom sgfdoof uaa§ jbbj qj -uodooq.ioA ag
jjtu gam uapgqSipjBB auaaS uamiagaaz uba fund gaq
do 'n pBBj qj" uagsaora uauaqaagaq aip 'uafloo iBsd
U99 gain ubb fun fiq qggq 'u3A\n8iqqu9M apuafluBqjaAO
aufiz jgpuo uba ug (((s uaSSq sjapuB fiM ugpnoz gsy^
j jgqgz ga^\ uaSSq siaoyf -fiq iaz (('Bf |aM 'qoo"
•U9oBf sjaoq [*ia\ jo 'spooj U9p SaojA qj -gnq
giBq jbbu aauajopq qoo °ui§ ug 'do pjsg uba uos
-qoBf uaoiu ug uaijg(o MnojAara uapuogs qfqapuig;
•uosqoBf J99q uap ug spooj uop uaqossng jaqqsqafl
gaq 'sajjB U9Aoq 'jbbiu 'uagqnaq diqas gaq uaaaz gp
gpguuBBM 'U9§B[sigpnop ap.ioorasaS j|Bq gp 'q.iaA\gnoq
japuB ug uaggoqosaq ap uba qBBjqaS gaq 'puiM uap
uba pnqgS gaq uagqaera uaA9j qosuapiaq u(ooz usjeaa
pjapfiMjaA jBBqja uba Cia\ s[B 'uatnoq ag fiq gqoip uaAa
japuoz 'uaSuBAdo uauunq uaqqaq noz suo uba pjooM
U99 gmfsq azap ui puBtuai gap 'qfqaflorauo uoombS sbaa
gaq 'jbbj\[ <j uapuogsiOA suo 'uagazaS pjBgsdaaqospira
gp ubb 'uaqosu9iu ap gup japuoz 'uaiooA uoq qa.ids
-a§ qfqaSjap uaa qi gBp 'jaqaz n gaq gpraaajAaq njq
„•uauoog ag gapjaoqaq °ij
-aoAaS Sou n fifl joaojbem 'ufiz jaara sgaiu n jooa qoo
'gqBBtuaS ugq uaSuqaAjags jajfB agsSiqqnjaS ap qoog qi
JoopjBBAi 'SuiuuBdsuauiBs aqosuB° ap ui ja noz uap
63
28
verontrusten, wat zij wel zeggen zou, als mijne in-
dentiteit eens aan het licht kwam.
Daarentegen zouden minder welwillende opvattingen
van mijne handeling door de andere passagiers, haar
erg hinderen, daar zij zeer goed begreep, dat mijne-
genegenheid voor haar op den duur niet onopgemerkt
kon blijven. Toen deze zaak nu overeenkomstig mijn
verlangen geregeld was, praatten wij nog wat door
over mijne familie in Bristol, en hoorde ik van haar,
hoe ongelukkig zij gemaakt was, door het verlangen
van haren papa, om met den heer Morecombe te
trouwen. Zij zinspeelde op de pijnlijke quaestie's, die
zij daarover in Dunkeld had gehad, waarom zij toen
dan ook, met beide handen, het aanbod van tante had
aangegrepen, haar naar Sydney te vergezellen.
„Zoowel tante Damaris als papa verklaarden, dat
die zeereis zoo goed voor mijne gezondheid zou zijn,
en daarom alleen zou ik medegaan," zeide zij,,en
ik hield mij dan ook maar, alsof ik dat voor de eeni-
ge reden hield," ging zij voort, terwijl een allerliefst
blosje hare wangen kleurde, en zij onder het spreken
hare oogen neergeslagen hield„maar ik twijfelde er
geen oogenblik aan, dat het om u was. En nu te moeten
denken," riep zij, op eens in vuur geraakt en mij in
de oogen ziende, „dat die reis alleen bedacht is ge
worden om den heer Morecombe en mij bij elkaar te
brengen O, het is niet om uit te staan 1 Hoe kon
papa zich tot zoo iets laten overhalen
„Och, daar zou ik nu maar liever niet meer over
denken, mijn liefste," riep ik, in vervoering gebracht
door hare openhartigheid, en naar hare hand zoekende,
die zij mij thans niet onttrok „als gij maar een heel
klein beetje van mij hield, zooals ik u aanbid, Florence,
jaara aujjz ]8A\3oq 'jaSaojA rnn mcd uaa unp sba\ ui
SuB.ipuBB rapuim ra gap ',iooa firn gaq uiBMq qoog rBBcu
uaqqojg uaaq suo ioao apuaMiiaaiqos 'sjaSoA apjiAi
uagqonjA afaaq josjb 'Sing gaq joop juqos ooz goog fiq
ua 'paojAjaAO ui puiA\ gqonu uaraquop uaip sbaa jg
•ubb UBunnngs uagsraa uap uba gnq
ap uaSag 'gjBüA\jao| ag afuBdmcq ap uba aggaapaS puaq
-agsgm gaq ,iapuo puo.A qaoq uapaoS uaa qi jooaibbaa
'uaop ag afqaag uaa suaa rao *do qopjjBq gaq agdsgs
ua dfid aufitu qi Saarq 'sbm Sipoq.iaAO jaiq ragqoa
nu qi .ibbq -ufiz uapuoq gqSfM PUBH5I l8'! fll
-rora uap uaSag 'joojq ooz puiAA ap sjb 'apaiujBBp ua
uadaij giBBA apaoS uaa Sou spaags Ijaa gBp 'agqjamdo
uaSaouaS gam pjBBdaq qi gup 'gsnraSuo ooz uaizusB
uaufiz uag qf||aqaoA\ sbaa qj -gBzdo maq fiq Sou qi uaog
paap fiq gup'uaunaiq puapnoqucB gaq sjb 'sbm uiBBuaS
-ubb ooz jaM fica gBM 'gm ra raBMq pinjaS uaaS gaiu
jjq paap uaqaids jbbui 'sbm raqqBM fiq jBp 'uljz gsaq
uoq gaq sbm piaaqaSaog fim jbbu Sn.i ufiz uaipuagiuq
ua Sbj jagsmp gaq ui Ijq iBBp 'uapiaqosjapuo ag gaiu
fira jooa uajBM uaqqajgsgBBjaS ouffz -apuaAjags uaa jjq
'gaaMzpoop gaq joop 'sjb 'tUBfq ua pnoqsfi sbm pusq
aufiz 'qfqaqjoM Bf (<*suaa jbbui punq aufiz fao^ -jb
-poop si fijj-SaouaS pjaojafj" :appjooMguB jjq dojBBM
'agqBBiu gaq guaiged ap aoq 'jagqop uap SaojA qj
■uatuau ag ubb uaaqos qfipSag
uaSuipaq apuajpqosjaA uljzop jpq uaa jbm gBp 'qBjA gB[d
uaa sbm qap suo ua uatutuojq ua uaqosinj apjooq
qfqapinp gaq uara gBp 'Sooq ooz pjooq uagmq jagBM
gaq 'guBq uazuo ubb 'raBMq diqos gaq uba uaSSifjaAO
gaq joop jaam ua uaaq qjjjJBBAjaA uopjaSuqs 'uaSuiq
goqasaq gaq uaSag uaqBq ubb aip 'uaqqngsSuipaajq a(j
•aggoojSjaA piaqpMnnuaq ap SiuiaAi gam gBM 'obuSoo ua
S9
33
Oostelijke richting de medegebrachte koude veel scher
per deed gevoelen. Het was daarom ook niets te ver
wonderen, dat er zich niemand anders voor zijn ge
noegen op het dek bevond. Door de duisternis heen,
zag ik het water in de lijspijgaten binnenboord persen,
en met elke overslingering van het schip tegen den
wind in, naar het loefdek spoelen, evenals de vloed
soms, en dan geregeld een eind hooger of lager, op
het strand stroomt. Vreemd was het om te zien, hoe
de groote mast slechts tot een vijftien voet hoogte,
met al het daaromheen aan den nagelbank belegde
touwwerk, door het licht uit de salon beschenen was,
en dan zich hooger op in de zwarte lucht, alsof hij
afgezaagd was, verloor. De smalle strook marszeil daar
boven scheen haast met tot het schip te behooren. Het
water spoelde ons met een matten zilverglans langs
het boord, en, als het schip door een nieuw aanrol
lende zee overzij werd geworpen, waarbij het gehuil
van den wind, die een oogenblik minder vat had, ver
flauwde, was het, alsof onder de lij het schuim tot aan
de kim opliep, en de zee, tot hoog in het want zicht
baar, ééne met sneeuw overdekte heuvelglooiing was.
Eens, toen het schip op een voorbijgeschoten zee
naar stuurboord terugslingerde en een oogenblik recht
lag, zag ik, op niet te grooten afstand, iets spook
achtigs, dat in de duisternis, even vóór het grootwant,
heen en weêr ging. Een paar sporten van delijkam-
panjetrap hooger gegaan, verkende ik een driemast
schoener, dien wij opliepen en nu meer en meer
doorzeilden. Ik vond dit juist een gezicht, om het
geheimzinnige van ons nachtelijk tooneel compleet te
maken. Het spookschijnsel toch had een vuurrood oog
(bakboords zij-licht), dat over de witte vlakte vóór den
