uaqossnq siaj ap Qq puq iiajBtn auapiaqosja^ j uaqajqaS
soa apno uaa jbbui qooq sbm aqMBjj osuoqdjy ujy
•jaau
ua do 'hub ui hub 'uaioA a; usp jaSiuui jaaA uap
-JopuBM staD^of ap ua 'jBBq|a jam pnvip jaatu uoptuS
aSiuaa Sou 'qQjaSoui ooz 'uapjaM sjatuiqjoj\[ aqnpBiu
-JBj\[ ap uaqqiiqos oq jb maq uio uaaqos SipiBBpaoS
a} qoop 'sbm .taao qsqnqquo ia japaoui ajBq jfiMiaq
'iiadj9A\ quBjf) sstin aSipaz ap do uaSoo apuaqqoBins
Jaqonj, uosdtuoqjj aaui °bz 'sbm uadoo[j8a ooz qaa.w auaa
ia Jop^ -aqsqBBqjaaM uaiuoqjOA Qq quiq sqjaM 'jauiaq
naa uba jjaMaSjadaoq qaq japuo jaojA uajaAjiz uaa
sjb UBBaoQ uapoop uap ua 'doq ui uoz ap qam 'aqSooq
apjjazap do jaqqnsoS qosgcepuaiq u.ooz uba uaqqaq
uaizaS uagjoAaS ap 'qqjauiaSdo siaj aqosqaMjaMno uaa
qjnz uba paojAui uap suaa apnoz 'sba\ qsaaMaS a.iov.i
-'/pjjfgi ap uba p.iooq ubb suo qara raqqoa ai^\ uajaAO
-J8A uaop uauunq a) qjiïq uaa uuBBp suo mo 'safsiacu
ap uaSgaz 'qjoq aq sjainim si qqooqjaAO ap tqqBBtu
-aS apuia uaa mooqs ap qjaaq UBBjaiq qoo qooQ
'JBM uaqsBA uap do UBp uaop aq do qoouaS
-qqoa uaa uappnq simq .laara 'uaiaoA dceyj ap mo fiz
apauuBBAi 'uajaaqsBqaaz ap uba pjooq ubb azap qsp
'apuauaam 'aipuj jbbu sjaqqoop auunq s.iapaora ap uap
-uoz uajsC .lagoojA uj -qpioAY piapioAaq ua qqaaMqa§
piaqpjaijjaA jbbm 'uiajiaq sjb 'diqosjiaz uaa qam uaqQj
-a§j8A aq pjoiaA\ ap uba uasqBBjdpEq aqqoozaq qsqnjp
ap jo uad.rop bibbs uirauaAa 's[b qqiqosaS ooz uljz
'suoqjBq 'uaSaMuaqinq araezuaa 'uajBzsuep auaaS diqos
-jiaz uaa uaAoq sqai^j -uaqjaM aq do afsiacu uQtu uba
piaquaSauaS ap ui 'qsunS ap ui .taam ua .iaam spaaqs
Qru 'qinjqaS piaquagajag ap uba uaqossnqui aqqBBui qj
•uaiz aq apfizsSuBj laa.n uup 'qmjooA UBp '-jaqqoB.
6il
aip noz jbbm u;q" -suBraBQ aquBq dau <(j qusppog"
„"uagQjq uajjnz inq auaa Qm qnp 'jooa
jaqaq qpnoq uoquioqj, UBuunnqg" uanoMaqpuBj uaa
uba ptaqjazoouuo ap qam apiaz ua uajaoqs jBBd uaa jooa
apSjoz qj -aouajoja opgjOA jaqBj sqai qap qaq do 'puad
-ba\a.§ jaibbaa uaqoo.iS uaa qam 'uiBA\q sijbuibq aquej,
•apjaqjaAO OMnBjq qaq jbbu jaam SuiqqoiJ
oqlqaqsoQ-pJoosj ua aqfqapnig ui aip 'jb§ jna|qjCqo
auaa 'japuojBBp 'aaz ap ua 'qaajaS qqorq ap ua8aq
jaaras uaa do quBquaqinq uap ubb 'apufiz piajdsaSqm
ua uazajag'uapjOA\aS umjqqqoq jb uajapsu qaq japuo
'qoop 'uaaqos qiA\ qs.iao aip 'ufiqosjooA aq qsuu daaiqs auaa
raBA«.q aoq ua jy -SaofqjooA joop jaqaus suaAaq ua jaSooq
spaai ja Suiuiap ap qep 'qqoB.iqSaaA\aq jaqBM qaq do
Suiqqnap jaaA ooz quuBBp uba ua 'uiBAvqdo ubbooq
uap .taqqoB uba aip 'qqon[ aqqip uaa uba sbm jadooq
-jooa ap qaq qap 'uara apqaoAaS 'uaqqaq aq pMUoqos
-ubb jasufiqosjaA qsp 8ub[ qnnuira auaa B|q -ua°jaq
-J8A aq miq ap Sou japuoz 'qqnjpaS p.iaA\ jaqBM
qaq do qqoiMaS JBBq qam qqorq ap joop 8Jba\ qt sjb
qup 'sbbm SiqqoBMUBjq uaa joop SoouaS qfqapinp Qui
qaq pjaM 'jaMuaAa waojj "SuizfiMUBB auftz japuoz uaq
-qaq qqjaraagdo sqaiu jaqaz uoz jjaz qr !°bz Suiqqou
aqfqaqsa^-pjoojq ut ooz Qq qBA\ 'uadQ.iSaq aq mo
'pjapjOAaS qqqsuBuiaaz uajBAja uaa ja pjaM ja^\
^•qiz jaqqoB puiM daqos
ajaaq uaa qaiu ja jaauuBM 'uaSajjjraq uaqaom Sja
jb Qui uoz qi ua 'uarass inq uaa spuiS qfqapuia qoiz
qqud JBBp qoiz Qz uassiSjaA jBBmqip 'qoo([ -qraoq qaq
uap jooa unq joo.id auunq qoq uaqqoBM aq mo pjnp
-aS SipjBBMSuajapuoMaq uaa uaqqaq ua SaouaS raqs
uQz Qz" uoqu.ioqj, UBtujnnqs apiaz (<'qmq uapaoS uaa
do UBp uadoq ua 'uaqqo.uaA aq ja;q mo si praaqsaq
981
182
een vreemden naam te blijven doorvaren, en legde-
hem zoo goed mogelijk uit waaraan ik de groote wel
willendheid van tante Damaris te danken had, een
welwillendheid, die ik mij nog niet gerechtigd achtte, op
al te zware proef te stellen. Dat hij mij volkomen
begreep, bleek uit ons voortgezet gesprek.
„Ik geloof waarlijk, dat gij het bij het goede eind
hebt," zeide Daniel eindelijk, mij met eene zekere
bewondering en glimlachend aanziende; „wel, kerel, ge
hebt daar die oude vrijster goed in het snuifjeMaar,
welk een eigenaardig begrip moet zij toch wel van
miss Florence's standvastigheid van karakter hebben,
als zij gelooven kan, dat deze, in enkele dagen, den
Jack Seymour, om wien zij van huis gezonden werd,
glad vergeten heeft, en verliefd geraakt is op den haar
volkomen onbekenden heer John Egerton?"
„In dien geest heeft zij zich volstrekt nog niet uit
gelaten," antwoordde ik „buitendien ben ik ook niet
van plan, het mij moeilijk te maken over wat zij denkt
en niet denktdat moet zij maar met zich zelve verant
woorden. Mocht zij al gevolgtrekkingen maken, dan zou
het zijn, of, dat haar nichtje zich al heel gemakkelijk laat
medeslepen, of dat Alphonso Hawke veel te veel gewicht
hechtte aan hare genegenheid voor Jack Seymour."
„Wel, als zij het laatste mocht denken, dan kan
zij toch ook niet bang zijn, dat uwe jonge dame weer
op Jack Seymour verlieven zal, als zij t'huis terugkomt,"
merkte Daniel zeer terecht op.
„Maar, dat kan zij toch niet weten," zei ik. „Zij
zal niet zoo licht aannemen, dat haar broeder de zaken
verkeerd inziet. Er valt het meeste voor te zeggen:
dat miss Florence den heer Egerton wel zoo aardig
vindt als den heer Seymour, doch, als zij soms den
183
eerstgenoemden eens niet krijgen kan, zich dan maar
met den laatsten tevreden stellen zal."
„Ja, juist, zoo iets ligt wel voor de hand," zei Da
niel.
„En verder moet gij niet voorbijzien," zoo ging ik
voort, terwijl ik met welgevallen deze zaak besprak,
omdat ik daarbij gezichtspunten verkreeg, die zich
niet voordeden wanneer ik er slechts bij mijzelven
over nadacht, „dat ik altijd in het oog vallend beleefd
voor de oude dame ben geweest, dat ik zeer veel
vat op haar heb door mijne bewering, de bedoelde
geschiedenis van Morecombe zelf gehoord te hebben,
en dat hare natuurlijke ingenomenheid met mij wel
niet geleden zal hebben door het uit het water halen
van dat kind laatst, en door haar geloof God weet,
hoe zij er aankomen mag in mijne maatschappe
lijke verdiensten."
„Juist," riep Daniel uit, „en ga dan ook eens na,
hoe ik u geprezen heb, Jack! en hoe de Joyce's zooals
gij wel weten zult, van u spreken, alsof gij een engel
zijt. Maar nu over wat anders!" bromde hij opeens
tusschen de lippen, „die stilte begint meenens te wor
den. Het zal bepaald mijne reputatie op het punt
van vlugge reizen kwaad doen. Is er dan geen aasje
wind meer op de wereld?" en meteen stapte hij naar
het nachthuis over, bleef toen nog een poos rusteloos
op het dek scharrelen, wierp, na eenige woorden met
den tweeden stuurman gesproken te hebben, een blik
vol wanhoop naar boven en liet zich daarop zakken.
Toen ik over het pas gevoerde gesprek nog een
weinig bleef nadenken, moest ik erkennen, dat de
bevreemding, die hij aan den dag gelegd, en die
ik steeds door gevoeld had over de wijze, waarop
