"7%
aoq tiqJBBp diqas iaq josjb 8ui8 5smf ooz 5Bp 'pBq ua8B|s
-aSapuS uaraoq iqoai aurazSuBj pip aip 'uoqqaq 5qoBpa8
uaaiapai noz suuqqe 51Q -ua.iBA\ apuaquiz (iav pip
'unp ufiz sjapuB ;aiu uoq '5qoBjqaSSaaMa5 dups pq
uba puB^s ua[) ui SuiiapuBjaA ap joop 'qnjpui aQ
■ua^Bj noz so[ jaaA\ 5 aiu pjaa
-jooa uaip fiz josjB 'daaiS uiJBiaquq uap [jui ua 'sba\
fira fiq Suo.ids uaa 5am 'uappaj a; .iBBq qoo 'dauooi
U005 uapua°b|q SqsSuB do lira subiubq apinj uao5
'uaSajp uaAoq .ibbu do dBJ5 op 5sinf jBBq ap[U\ ua
'apSaoA uappBjq ajaqqnpuai) ubb uaaqB 5Bp 'uaMnojptaA
-jjaz uaa 5am jappira 5aq uio aauajo^q apBA qj -do
aapa.w pap 50018 uaa jooa qaiz diqos 5aq apqou 'sood
uaa bu 'qoop ua5B(soj piu jajB5 ap raojBBp apjJiip
ua ubb]s uauaaq aufira do piu qfqaquBAUBB uoq qj
•aaz ap uba jappq
-aS pq quojq pn saqB ]Bp uaAoq jbbui 'draoj uapuaA
-BqaS uap uba 8ui8aAiaq uadjoqaquo ap apjaoA uaj\[
•qap apuadoojdo jaAnaq uaa sp 5aq ua8a5 ja^bai uba
uanioo.qs ua uas50]q }aq 'uaAuioiA ap uba uaqiS pq
■"uauuBui ap uba uaAvnaajqos 5315 'ua^aoA uba japnqos
-a8 ojba\z pq 'uajiaz apuaSuBqsoj jo apjnaqosaS uba
ubb[s pq uapinpS lajjapb apjooq uara qqquaSoo
pp do 8ui.LiBAi.iaA aqfqasaajA ap uba uoaoS aj duSaq
Musp uaa 'uapjooAi ui 'n qfqaSorauo Bufiq si pjj
•uajaojjaA 35 qaiz pupui 'qap
qaq uba Suqjaq aqjap ap joop 'puBtuaiu Bufiq 'japuB
ap uap puaAaoqaqdpiq jaara ]b sba\ uaa ap puoAaq
uajapuB aSiuaa pui jBBpp qaiz ua 'uaraoqaS^qoaja;
sba\ pjb; aqosdaaqos8uB{ ap uba s^qoaj aip 'jajqoop
ajBq rao apjarauiBf fiz uadjoAuooA apja8uqsa8 jajB;
uba lajJaqB uba dooq uaa japuo uappira 'uaqopaSuaa
-uiqappq do 5BZ }ubjq AinoiAam !;8bba\ sfi 5aq do
LOZ
qaiz aip puBiuai spuaAa 'ua^^oqosaq appB[8 ap joao pn
fiq paaj8 jo appqinj^s suaqp5 iuadaqs uajapuiq aufiz
jbba4 'pq ap jbbu uapuiA a; saav uap rao 'pnoj uapuaq
apaojqaq pra ua ucraapuqq uaa sjb 955SB5 aoiCop jaaq
ap i uauna^sjapuo amioja uaqBAaSAvnBg auljz uosqaBf
puo[oq qi 8bz 'uaniBA\qpn ua^pq ap uba uajnap ap
uijbbaa 'pqosaq pq uaSa^ 'fq ubb qap pq do pjj
•uauaMpjaA sbaa azap qoop 'piubq jbbu qoaq qi
•uaop aj daojpn uaa
'paaq psqaS pfrt 8ou liq jooa 'uaSuupdo raaq fiq qoiz
Tiap|OBpaS aqfposaajA [B)pjapuoq uaa qfqaSo} ja ua
'pnaqaS qnpSuo uaa raasqqq uap uba piaqjaus ap pra
jajaauuBM 'uuq ufiz quqos uap joop 5ip pusraai sp
-ooz 'jqoBjqoS qnp ufim uba jaara jo uira sba\ qi ua
'praajqaS JBBqp do uojbaa uapuB? aufij\[ qajB} ap uaS
-a} fira qi apn;s 'ubb fira uaSa; prafiAizaq j{Bq aouaj
-ojj pra 'ua 'uaSSq 05 uiBAiq fiz pp 'uapBjS Sipfu
uba 8ui[[aq auaa japuo |3a\ sba\ pjj '8ui8 ((jappq
■uap jbbu" djouitjfv.ifö ap pp 'UBp sjapus ^aiu apqobaa
-j0a qj -ufiz pjnaqaS |8a\ ja paora pjBB uaip uba spj
"uaSSoz a; s)aiu qjaq ap ui ]aiA ubajbbp 'uojbav uojba
-aSuBB diqos uaa joop ]3a\ UBp 'raspja^sray jo snpBj
•qg uapuBpa ap uba uaa do uajBA\ puBJ^saS fi a\ jq
•8uij
-JBMJ8A auaaraa8[B ap azfiAi apuajBqquqos do 0550008
-J9A uajjBJBq ua uazBi8ufiA\ 'uapjoq uba uaqajq ua
uajararaBj 501] ua 'UBB5S jap5 ap do jaa[q S5aiu luap
-p8 uaA\nojA ap qap 5aq uaSa5 uaSaojs 'uaaq ap uba
ua5qBBj sjaiSassBd ap uba agiuaq -ua8ui8 uaAoq 85sjap
-uo 5( fiav 5Bp UBp '5qoBp sjapuB 591U qi 505 'fq jbbu
J8ao japjaA ua 'joao piA 5aq '51115838 5JBBA aufiz ui
sba\ diqos 58jq-uaqosuara uba doopS SpsBBq ua qnjp
uaa joop p8jOAa8 'uaqqojq ua na5UoqpuoJ uba uaqBA
902
210
hadden aangezet. Duidelijk inziende, dat zij, zoo het
hun al gelukken mocht de booten te strijken, daarmede
een wissen dood te gemoet gingen, en ons overigen
alle kansen op redding benamen, achtte ik mij tot
tusschenkomst gerechtigd. Maar eerst diende ik mijne
armen vrij te maken.
„Liefste!" riep ik Florence toe, „laat mij die booten
redden, als ik kan. Eerst ook wil ik onderzoeken wat
ons overkomen is. Zoo dadelijk dreigend, zal het ge
vaar wel niet zijn. Blijf hier staan en reken op
mij stelt beiden vertrouwen in mijLaat mijn arm
los, miss Hawke! Om Gods wil, laat mij los! Ik ben
zeeman geweest misschien kan ik van nut zijn
en met een ruk wist ik mij los te maken en sprong
midden in de naastbijzijnde groep, waar men elkaar
verdrong, om in de boot te klimmen.
„Menschen!" riep ik met eene stem, die in mijne
verontwaardiging zoo luid klonk, dat ik nu soms nog
niet gelooven kan, dat mijne longen voor zoo veel uit
zetting vatbaar waren, „de kapitein zegt, dat er geen
gevaar isDe pomp is gepeild het schip is dicht.
Kom, ter wille van je leven, uit de booten weer af.
Als de sjorrings zich begeven, kunnen zij onderste
boven gaan en dan verdrinken allen, die er in zitten.
Blijf toch op het schip! Ik verzeker, dat dit nog even
gaaf is, als toen wij van Londen vertrokken!" En
zonder meer omslag, begon ik die lieden van de kip
penhokken weg te sleuren. Ik pakte hen aan alsof ik
met hen om mijn leven streed, en deed een beroep
op het kalme verstand van diegenen onder hen, die
Zeereis waren, en mij helpen wilden, om de overigen,
die dolzinnigen, van een zekeren verdrinkdood te red
den.
20d
voorgediend als erwtensoep, op grond, dat er eenige
bleeke erwten in drijven, te hard om door te bijten
dan een stuk vet, ransig spek, ruikende naar neen,
ik durf geene vergelijking te zoeken, en eindelijk een
schep grof meel, tot deeg gekneed met behulp van
betzelfde soort vet, waarmede het ijzerwerk wordt
ingesmeerd, en waarmede de lamp onder den bak
wordt brandende gehouden, voor de hongerige zielen
bestrooid met rozijnen, ter waarde van een paar stui
vers. Nu, het laatste mengsel wordt in een everdoek-
schen zak gestopt, gekookt, in een houten balie over
gegooid en dan ook pudding genoemd.
Of denk u, in plaats van de genoemde erwtensoep
met spek, een homp vleesch, zoo hard, dat er geen
kurketrekker in geboord kan worden, smakende naar
het zout, maar meer nog naar het vat; een stuk
vleesch, dat best in den vorm van een pijp of snuif
doos gesneden en dan gebruikt kan worden, of waar
van men een poppenhuis of schoorsteenversiersel zou
kunnen knutselen. Wijders, voor dessert, beschuiten,
zoo vol met wormen, dat zij op de breuk op hazel
noten gelijken. Waarlijk, wij, die beweren, het groot
ste onder de zeevarende volken te zijn, behandelen
ons zeevolk wel prachtigO, werd mij het voorrecht
geschonken, eens zes maanden lang het blaadje om te
keereD, en kon ik eens den reeder dien tijd lang, als
matroos vóór den mast, naar zee sturen!
In de kajuit was dien Kerstdag onze eettafel opge
luisterd met twee plum-puddingen van eerbiedwekkende
afmeting en donkere kleur. Daniel had een daarvan
voor zich staan en, van het voorste eind van de tafel
gezien, stak zijn gezicht daarboven uit, alsof de maan
van achter een heuvel opkwam. Buiten was het don-
