-J93U ua uoqaiq }aq 'uaqiS ua uaA\naa.iqos 'uamaqas
u9 uaqBjq qfqasaajA uao nam apjooq pnjoo^ -pnoA
s}bb|d SujAaqpjBB 9u99 diqas }aq japuo ja jos|B 'SiAaq
ooz 'qoqos uaa f|M uappoAaS qqquagoo }Bp dg
•U9i9}siti[ a; }bz 'pjaM UBBpaS ja }Bp '[BBqjaA
naa jbbu pua^ajdo fiz jfiAua} 'pSijsaAaS }BBjaS jBBq do-
uaSoo aufim pjaiq ua '}BAa§ ajsjaq ufitu uba puBq ap
'jajB} ap japuo 'peq qj -uapapjooA ua}UBqjaiA ua}noq
-uaqqa S]B qoiz safduiBBi apiiauioqpn qap }aq do ap
ubajbbav *ao} juojjqiaq }aq ubb 50} 'uauaqasaq Si}bui
-jaSajuo dcuBj apufiz SuiSaAtaq ui ap joop 'ua}}oqosaq
apjaopjodaS ap jeupuBA uadaq unp 'do dB.qspnfeq ap
ua°a} uacu qaaq uaSSq AUipcips ap ui ua}}nq ap uba
uajuap ap nam Sbz jsecususBzaq uap ja}qoB ua f uaui
-oqpn .xaAjiz ua qjaAASBjS }aq do.iBBp paap ua 'japaAA
ua uaaq jajB} ap joao apjaSugs qqor]drat{[ ajappq }ajj
*}siaa }ba\ aip 'japuB uaa j90a\ ia rncAiq aojfop .xaaq
uapsuua '}quBjquauuiq 05 a}opoouB auaa ao.fop \ij,\r
}Bp 'afqn}s uaa apja}jaA uosqaup ]auo[o>j 'uauiBAiq
apjaq a} suaSjOAuaaja^qoB aip 'uajBqjaA ap jbbu uapja}
-sin 1 ua }inqosaq uaa uapjaqqBuq 'afjoou uaa ua}qBBjq
'uaqqBjd jaje} ubb }ba\ Sou uaAajq f|M qaop 'uad
-oo|aSjB sba\ jauip }aq uapjOAiaS ua}qaB jooa }iba\q
8BAA }apj -SaouaS ujbbzuicu qoo SuiSinq ajBq sba\ 'pcq
Soo }aq m jBBuiuaa fiui fiz uao} 'qaop fuaSfuq uoq
uaiz a; a}iaom aSiuaa -jam S}qaa|S fitu 'ua^azaS jap
-jaoA°BzaS uap uba puBqia}qaaj ap ubb 'aip 'sijbuibq
a}UB} jam uaquijp a} sbjS uaa ']aap ua} jaa ap fitu
]aia ooz ua uaSB[saS ua}SB0} qoo uapjaAA jjj -cubbz
-qBBjds jBBui}ip sba\ '|i}s jb Sou j8jb} UBB qfl|UOOA\a§
'aouajojq sjjaz Suajja^jaA a} }ea\ }inaq aufiz do }siav
japai f ppoqqnqaSjoop ja pjoM azfiA\ aip do ug;
(('uazuoS uajooq JBBp uauBqquiids ap avubS }aA\ n.
SOS
204
ker genoeg om de kerk tot een schitterend en gezel
lig verblijf te maken. Men zag de duisternis als eene-
presenning over de koekkoeken uitgespreid liggen, en
het gedempte huilen van den wind maakte met het
doffe golfgeklots, buiten een indrukwekkend geluid,
tusschen het drukke gebabbel en het gerammel van
borden en glazen in.
,,Ik zal blijde zijn, den Australischen grond onder
de voeten te hebben," zeide kolonel Jackson; ,,zoo'n
reis naar het andere einde van de wereld is toch geene
kleinigheid."
„Och, mijnheer," viel Daniel in, „over een goede-
maand hoop ik, dat u wel lang genoeg aan wal ge
weest zult zijn, om niet meer aan deze reis te den
ken."
,,De reis is goed en aangenaam genoeg geweest,,
daar wil ik niets van zeggen," ging kolonel Jackson
voort. „Het schip stak een beetje diep in den begin
ne, maar dat zijn wij onder de bedrijven wel weêr
gelicht."
„Vreemd, te bedenken dat het vandaag Kerstmis
is," merkte de heer Thompson Tucker op.
„Waar zullen wij allen over een jaar wel zitten
„In warme landen houden zeker de menschen er
geen Kerstdag op na, wel zeide mevrouw O'Brien.
„Dat hangt af van het geloof van de inwoners, me
vrouw," antwoordde kolonel Jackson.
„Och, wel ja, dat had ik moeten bedenken," riep
Mrs. O'Brien uit. „Kapitein, wat is uw schip weêr
aan het stampen en slingeren
„Kopdeining en de zee dwars dat is altijd be
roerd," antwoordde Daniel. „Doch wij liggen recht op
Balmain aan, en als u maar goed toeluistert, moet
'}aq uaaqas uapjooq azuo uaAoq }uba\ '}qBBja!oSO{ uapba
ua ua}ooqos qoo '}itiio}qoB sjb -jooa jaMOOz 'ubjbm.
JBBqqfqq t uaSusqjapau uaqojqaS 'uapopjoo a; uajnoq
-puoj .tap uaqqn^s uba uaqnaq JBBqja uaSa} }aq ua
uojiaz uba ubbjs }aq jbbu '}s90iu Sin} }aq uba jaap
uajq -uazoj}Bca ap uba uajai} }aq fiq 'uapai[jnn}s au
-fiz ua uiapdsq uap uba uajaapuBniraoo ua uadaoj }aq
'uaAinojA jap uaq;S }aq 'uauuBtu .rap uazsj ua uaAi
-naajqos uaajoop }aq 'p.iaA\ }qBBiuaS qap ajaaqaS }aq
j8a0 ua afusdtuBq ap do }Bp 'uaAaj aqosjaq }aq }8a\ sjb
'Saojs }jsq }aq rao }sSub uap puBUiai aip '}qaiq ap
uba piaqjaquop aip jaaz ooz }aiu sba\ }apj -ja}BAv }aq
do minqos uba paojS 0A\nuy uaa 'uaufiAvpjaA a} jaaAv
qjjiapBp mo ua qqquaSoo }Joq uaa jooa 'apjaqqig JBiip
ua ,iaiq s}qoa[s }jba\z sbm }qoni ap piBBjpaS pjoojq;
ap mo doq nap }am 'uoq uaqjatnaq purn uapuaraoqui
.ia}qoB uba sucq} uap }in qi sjbooz 'sba\ diqos }ajj
(jappuBi
-ubb u9A\noj.\ 0oa\} aip }ara qi uijbbav 'uaAoq 'uapinpS
apuapadsjiaquo ajBq }ara siuja}smp ap uba uaAfuqosaq
a} apuaqqaA\}sSuB }aq n 'uaiz susq qi noz aoq 'Suu
-jB.tt.iaA apuaqosjaaq Sbb[cüo ap uba uaAaS 8} duSaq
A\nBg uaa n '}bb}s ui }aiu spaaj fira qi apjaoAaQ
•uadajsuBB firn ja}qon 'Suiq jfq
ufira ubb qez uaa sjb aip 'sijbuibq g}uc} }saotu ua
'uaSBjpdo dBJ} ap 'apuaSuBq mjBja}qoaj ufitu ui '}in
fira jooa 'afsiam ozoo[8}snA\aq jjnq }aq qi uoq s}qoajg
praajqrao qBBq najB}s uaa }am s[b fiui ppiq qoo} az
-ap uaqum a} Cija a}ub} ajBq uba nu firn 'susq uaaS
Sbz qi qooQ -tia}qoBA\ a} jb }0} ufitu 'JBBq }am ua
fiq 'iBBp[B ua 'uaSuajq a} qap }aq jbbu aouajo[j UBp
puo}s uaop a} sjapuB sjaiu fim }Bp 'qi apuaara 'ajqBBjaS
qnjpui uaip japuo qi uaoj, *a}qBz jadaip aoq jaSuBj
80S
209
alsof duizenden booze geesten hunne krachten op de
stengen en het doek beproefden, om de oorverscheurende
kreten, die van beneden opstegen, te overstemmen.
Met Florence in mijn rechterarm hangende, terwijl
tante Damaris' handen mij den linker omklemden,
staarde ik in alle richtingen zeewaarts, om zoo moge
lijk te ontdekken, wat er eigenlijk met ons gebeurd
was, of wij tegen een ijsberg, tegen een rots, tegen
een schip aangeloopen waren, dan wel gestooten had
den op een van die logge wrakken, die men, tot groot
gevaar voor de scheepvaart, zoo dikwijls drijvende
ontmoet. Ik zag echter niets nergens een licht, een
vorm, een schaduw zelfs, die aantoonen kon, dat zich
buiten ons eenig voorwerp in den omtrek bevond.
Intusschen had ik met Florence en hare tante de ree
ling bereikt, tusschen de twee in de davits hangende
booten de Strathmore had er aan elke zijde twee
geheschen, aan het hek hing de giek, terwijl verder
de groote boot vóóruit, achter de kombuis, ingezet
stond en toen ik vandaar beproefde, aan de duis
ternis wat gewoon te raken, vóór ik tot verdere han
delingen overging, kwam ons een troep volks voorbij-
stuiven, en klommen er wel een twintig man daaruit,
elkander verdringende, de booten in. Zoover ik zien
kon, was er geen .enkel raatroos bijblijkbaar waren
het allen tweede-klasse- en tusschendekspassagiers, die
niet wisten, hoe de takels voeren, of hoe de broek-
matten moesten losgegooid worden, en die nu, uit
vrees die vaartuigen te verliezen, zich gelukkig ook niet
van hunne messen durfden bedienen.
Het was hier weer de oude zelfzuchtige strijd om
het bestaan, die een aanvang nam. Het waren alleen
mannen, die elkaar tot deze ondoordachte handeling
