uaj\t majooq jap uaqurapaajaS uaqfujs joj ua uauofs
-jtio qfq.iooqaq jaq ubb uaddBqosuera aufiz UBtujnnjs
apaoAij ap ajjaz 'sum pramjjuo afuBduiBq ap Bjpoog
•jqnjpjapuo puBq aSjjqOBjq jam praA\ qip qoo qoop
uapnoqaëuado uapjaw sjatfiBssüdsjinfBq ap jooa uaaj
-{a uajooq ap jBp 'apjBBq pjooq jaq u; qoiz jopuB ap
jo uaa ap jBprao 'jazjaA do fiqjBBp fiq ajjmjs smog
•Siuoj qap jaq jbbu ua uojoa jbbu 'ubabS jooqaS
Suiubuiubb aujjz ubb SaouaS finjA jaiu aip 'uaq
qo.ij ua apMtip fi[[ *sbm jsuja raaq jaq jap 'nan
-oo? a? 'uazojjBtu jaufiz djnqaq jam 'ftq uoSaq nu
ua (/uapjOA\ jqjaMafi jaora jg; j jbav ajmuu j Jjaqq
of J, S|B UBBpUBA JOIJ-J JBBU japUOZ 'JBBJS UOJOOq
ap ftq iBBmapB af JBp 'uawno.ia ap ufiz jbb^y j Smq
iu]af '[a^ jjuuooA 'moq ispuiS uup si jafiqiaA jaiq
jaq JBp 'jaiu JBBm quap" apuaiBBA\z uaaq qoiz mo ua
apuaraaudo ujbbjubj ap 'fiq dau „juqaf 8ba\ 'snopy"
•uaraBZJOoq
-a§ uaop jsaom qoiz fiq aoq 'jsim jbaa jap 'afjauuBtu
pjaidsaS ua jBBpjoo uaa sba\ UBmitiiijs apaaAij ap qoop
f pSajaS 8sp uap ubb jam aojiBsp pjaAA jstp jaaA pajj
maAaSaq a? qapjpiq jaq jbbu qfiqappirauo qoiz mo jb§
pAoq sjai°BSSBdsqapuaqossn? ap fiq aoq qi apjooq ua
'uaraoqdo afuudraBq ap 'pS(OAa§ uazojjBiu jujjqoB uaa
joop 'ubiujnnjs uapaaA\j uap qi °bz 'Sizaq aparajaijj
■uapuiA a? jaaAA qpq
-uaSoo qfpaSjap uaa do aip uumaaz uaa uaaps sjbooz
'uapjooA\ jam uaqajds aj ui paora jBBq ojjqoBJj ua
'uaqqajj aj ubb uaquz ajqoBjqaSapam ap mo satuBp
aufira uu djaiq qj uapuojsuado pfiAi uajuapjuq ajsaara
ap ua puoAaq uojbs ap ui puemaiu qoiz jap 'apuaqjarado
'Snjaj qap ubb 'uapujaq apauuaiq 'uiBAiq ua 's[MBqs
ua uaqaop jBBd uaa jam 'paoq spouajopq ua siJBmBQ
exe
sjubj uba daq ap daaiS 'uaajoop 'puoA qi aip 'uaq
-qnjsSuipaajq ap djaiA\ qj oppuBjq afduiBiJafiuqs uaa
giqqrqaS jbba\ 'juq aJBq jbbu 'jb dejjsjinfBq ap 'uap
-JIA4JJ00A sjqoajs uauaaq aufira Suja ooz 'uaapB qi dap
'apuaiz jiq 'uapjOM aj uajB[a§ uaapB jaiu qooj sooqjaA
ua jsba JBBq fiz ppiq 'ubbS aj Sbbjiuo jbbu apara lira
jam mo ajqBBm "uiSaAiaq auaa aouajojg jsp 'Sbz fiz
uaoj ua jnq aJBq ui jaiu 'jqonj uado ap ui jbbui uBp
'jsaora uaquijpjaA qooj uup fiz sjb °u;3 qap jaq uba
jam fiz jBp 'puajamraBf dau suBmBQ ajuBj qooQ
<(j UBB'Sapam jbz
uapaajq aj jamjBA\ n mo 'juq oaui jbbu a\ub§
b§ pBBJ jbbu jajsup 'mo^ j pjooq jaq do sjai fi§
jqaq uapiaq uba uaaS pop ufxra 'jBBjq" :daojjin uap
jam jb jjoq jaiq qi qsjq 'uapu aj puojs puiAV uoju§
uap uba aouajojg aoq apjnadsaq qi uaoj 'ua (('ua°uajq
aj piaqpaajaS ui uajooq ap 'ubaoS japjo |8A\ fiq lioz
'pBq dooq jaaA jaiu Sou aip sjb japjaoASuzaS uap do
apoA uaj sjqoajs auiojjjo^ 'ufiz uamouaS uajaSajjBBm
aqjaAA 'uaSuBAdo uauunq qaq qi aip 'uapAaq ap Jin
jaaA\ qj -injaaz auiBA\qaq uajaiopjo aufiz ua utajiduq
uap ui fiM uoqqaq uaipuaAop -jBBjsaq jbbaoS ql'papBp
uaaS Sou ja JBp 'uauaqaj do jaqaz ja [iaa uauunq
raojBBp ua 'ufiz qjajs jaom 'uaraoojjs aj diqos jaq
ui jajqoB jbbu 'jpjoM pjapuiqjaA jajBAi uadoojaSui
jaq joopjBBA\ 'joqos jaq qooQ -pmoojjsaS si iiauuiq
jbbu jajBAv jaq 'suo fiq ajjaapaS ajsjooAJapB jaq ui
'joopjBBA\ 'pSjozaq SaoqjooA uap ui jbS uaa suo Jjaaq
ua 'uadoojaSuBB suo uaSaj si diqosmoojs uaa" i apuau
-najs rajs ufim ui aouajojg 'qi appjooMjuB ,/uaajp"
ui HOjjaSg;
jaaqufira 'uaquiz jaq ubb fiM ufig" 'jaoraaS aj lira
subcubq ajuBj dau (li,suo jam qooj jaq si aojj"
fIZ
218
,,Dat komt nu van die vervlgewoonte bij de
koopvaardij, om in volle zee geen gekleurde lichten
te voeren," riep kolonel Jackson, die zijne misnoegd
heid meer lucht begon te geven naarmate het gevaar
verminderde.
„En waar is het schip, dat ons aangevaren heeft?"
vroeg Mr. Griffith, de dokter, op zeer benauwden
toon; „Heeft het ons verlaten?"
„Ik vrees van ja," antwoordde ik.
,,0, mijnheer Egerton, denkt gij, dat wij in gevaar
verkeeren?" vroeg mevrouw Joyce, terwijl de overigen
bleven jammeren en zuchten tot ik geantwoord had.
„Als het beschot het maar houdt, dan is er geen
gevaar," zei ik; „en als het zich voor een gedeelte
slechts begeeft, dan hebben wij handen genoeg, 0111 het
naar achter stroomende water met de pompen mees
ter te blijven. En als dat ook niet meer mocht helpen,
dan zijn er aan boord booten genoeg, 0111 ons allen
te bergen; wij zijn in den koers van schepen, en
hebben dus alle reden, ons niet ongerust over onze
veiligheid te maken."
„O, als u daar de waarheid zegt, dan danken wij
God voor uwe woorden! Goddank!" barstte mevrouw
Marmaduke Mortimer zeer zenuwachtig uit.
Bij de trapopening, waar nog een schijnsel van licht
uit de kerk was, zag ik, hoe weinig de dames en
kinderen gekleed waren, waarom ik aan de heeren
den raad gaf, allen naar omlaag te brengen en zoo
goed mogelijk uit te rusten, daar moeilijk te zeggen
viel, hoelang wij zoo nog in het onzekere verkeeren
zouden. Vooral trachtte ik hen aan het verstand te
brengen, dat het gevaar er volstrekt niet grooter om
werd, wanneer zij zich op alle gebeurlijkheden voor-
211
Zoo krachtig en woest trok en smeet ik die lafharti-
gen dooreen, hen steeds toeroepende, dat het schip
nog zoo dicht als eene flesch was, dat eenigen vertrou
wen in mij begonnen te stellen en mij medehielpen.
Iets later zelfs, kwamen enkelen om mij heen staan en
luisterden, toen ik zwoer, dat er niets te duchten
was, dat er meer dan genoeg booten voor ons allen
bij het schip waren, en dat, als er gevaar moclit ko
men, de kapitein wel zorgen zou, dat er geen enkel
menschenleven verloren ging, mits zij zich, in 's Hemels
naam, maar bedaard hielden enz.
Ik voerde het woord op den meest hartstochtelijken,
overtuigenden toonmaar toch bleven er eenigen in
en nabij de boot hunkeren. De roerganger stond be
hoorlijk op zijn postslechts even zag men zijn omtrek
in den flauwen lichtgloed van het nachthuislampje
ik weet nog hoe ik die lafaards toeriep, naar dien man
te kijkenMeenden zij soms, dat op een werkelijk
zinkend schip nog zoo kalm gestuurd zou worden?
En deze eenvoudige, gewone zaak maakte eindelijk
den gewenschten indruk, en bedaarde de gemoederen
meer dan al wat ik vroeger ter hunner overreding
had aangevoerd.
Tegelijkertijd kwam het mij voor, dat ook de op
het dek gebleven passagiers wat tot meerdere kalmte
geraakten. Het was, of de groote verwarring gedaan
was, of de orde terugkeerde, al hoorde men af en
toe een vrouwen-jammerkreet in de duisternis weer
klinken, al scheen het weer nog steeds even onstuimig,
door het klapperen der zeilen en het stooten der gebroken
rondhouten.
Op het dek waren een paar lantarens te voorschijn
gebracht; dit ziende, sprong ik de kampanje af en
