•je dojeep qi SuiS 'apuaiBMjuo afuBd
-muq ap uba puiaiooA pq do uaqosuatu aaMj, 'aoq uaA
-Cup uajnaim aStuiaM sjqoajs Soa diqos pq 'jqoora
naAaSaq qoiz ftp sp 'aoq na 'uauajaopn paora pqos
apuafigqjajqoBJücp pq do jojbm apmoojjsaSui pq Suiq
-qnjp aqj3A\ 'qfqapinp snaa do pq sbm uvp jubm ubb°
paap Sooquio diqosjooA pq Sutuiapdoq ap pp 'qqquafioo
uaa do qaaq uojoa jbbu 'u9jba\ uoomoS siujajsinp ap
ubb uaSoo aufiiu uaoj 'qi laauutïAi 'uba ra apjaAinq
qi 'p^V 'uadoojaq uappeq SaoqjooA nap ui fiA\ aip
'ftjaAB aqfijSnBjaq ap hba uaqBtn SuqppjooA apaoS
anaa qoiz nam appAv 'nftz aj qap ubb 'Stpoou pq sbm
|8av qoop tjaazooz pin fim apjapuoMjaA jip 'n^[
■daqdo uinqas 'Bjaqqoj ap uba ajSooq ja;
|8aa pj 'pn sno jooa qB|Aja;ba\ ajaqcnos pq pp 'jb§
qnjpui nap ua 'apqoqdo Sooq japuozfiq jaSaids uap
Saoq uap uba Suqadmopui aqja pp 'sj[az daip ooz '3v\
doq uap ut jbbmz dtqas pq pp 'uauuaqsicu a; pin
sbm Suip uaa qooQ -uapaz ajaquop ap joop pinjaS
pjqos uaa pui Saof puiM ainS ap ua 'psufiqos qosuoqd
-soqd uaa 'jBBp ua jaiq quojq 'naaaz apuapnjq ap
uba doojdo uap uj -nacuoqjooA auoMaS uftz diqos pq
ft ut jooa psq 'sbm uaiz a; spin jsiaa pq ui 'Sniq
-jaau Sin; pq jbbm 'jiiuooa uba jbbq; -ubb qoiz pui
pim ua;pu jo 'uaSai uaufg uaa apjaoA puiM a(j
•jqouj ajjBMZ ap uaSaj tUBAiq
-jin 'qajAjqui uaa sjb 'jajqoBJBBp atp 'jaSuaSjaoj uap
pin sinqjqoBU pq uba psufiqos pq uao; ua 'uojbm
fiq jsjqoip pq aip 'sbbj ap uba miqos uaa ptu jsbui
-suBBzaq uap 'puoj pq ut Suqaaj ap pireqjaoiBzSuBq
qi appiaqosjapuo 'uojbm puaMag Siuiom uaa ua°oo
aufmi uaox "Jaquop °ja spaajs Sou pq sbm 'uapapS
jnn uaa uap japuiui spi pMaoq 'jubm 'uaiz uoq uaaq
LU
236
het beste lied, voor den drommel, dat mij voor eene
dergelijke gelegenheid in de gedachten kon komen
en indedaad, jongens, mevrouw Grant en tante Da-
maris uitgezonderd, bleef niemand achter, om met
het koor in te vallen. En ik liet hen niet zoo heel
gauw los; elk couplet leidde ik weer in, en zong wat
ik kon, tot op het laatst de kerk weergalmde van de
zeer opwekkende woorden en deun.
Ja, schipbreuk is toch maar de ware toetssteen voor
een zangstuk. Stel u, bij zulk eene omstandigheid,
een gemoedelijk deuntje voorNeende man, die in
staat is, zóó te componeeren, dat aan het volk een
nieuw hart, een nieuw leven wordt ingegoten, in spijt
van den dood, die het grimmig van buiten toegrijnst,
dien man moet ik hebben, en, al bestond de heele
Oceaan slechts uit rum, zou er nog niet genoeg in
zijn, om daarmede zijne gezondheid door de zeelui te
doen drinken.
„O, mijnheer Egerton," riep de arme mevrouw
O'Brien, die van mijn tijdelijken naam nog maar geen
afstand kon doen. „Gij zijt eerst iemand om ons goed
te doen."
Thans gaf ik mijn voornemen te kennen, eens voor
een oogenblik naar het dek te gaan, om naar het weêr
te kijken en te hooren, hoe de zaken stonden.
„Niet lang wegblijvenriep tante Damaris. „Anders
volg ik u daar."
Ik beloofde, spoedig te zullen terugkeeren, en den
kapitein mede te brengen, wanneer hij althans het
dek kon verlaten, en na een glimlach van mijne aan
gebedene te hebben opgevangen, sprong ik de trap
op en bereikte de kampanje.
Ik had eenige oogenblikken noodig, vóór ik om mij
'uauuBui 'uapjapuoq suo jam JBBp fiM aoq 'SaijppiooA
auaa suaa n qBBcn ua fsi uaqapjaq s; qop Soot p uaa
uajinq piu aip 'fuaAB auaa tapuiS uaqqaq fi^ "do diqos
pq fiM uaAaS 'uapq aj puBpa pp mo uaop aj apaotu
joop 'JBBp\[ qSuatquaaq siuapaiqosaS aptaotaq aip toop
ooz suo ua 'ïjfqq suo fiq pp 'diqos uaa jqoqp fiM
uapomjuo uup 'uapnoq apuBB§ poz pq Tim uauun^j
qqoBjqaS uaqqaq jbm ubb uaisiAOtd pcpaj auiajq
suo fiM J99A 'pBjs JBBqja ;m diqas pq pp 'suuq ap
jam 'puBpa pp do UBp 'uajpz uauunq qjaM a; paojA
-J8A0 ui uapuuq fiM UBBJBBM 'uadmod ap ua joqasaq
pp do uaizjooA jaatu Soa pq qaq qi 'qoofj 'ppSai
-a§ na uaqotdsaq fiM uaqqaq qBBZ dip" fjq apptooM
-jub <('paara fi§ pM paoS paq dfuSaq qi 'bC 'cp"
,/uaqqaq 'suo uba
jjaA80| a; 'spuiS uajfiiu pjapuoq apaog uaa snpBj qg
fiM uapoiu 'uapaq uba qajsaq suo SipraoquaajaAQ"
il(;qo8f 'uaSSaz a;
taam Sou fuu aS jqajj" 'inap ajsBAUO suizsSiuaa pui
fiq dau ((';doopB pao§ pq pp 'aaas praajp aQ"
uaop uauunq pBBMq n
pq noz jqoizdo tapuB qpM ui ua 'uapfq tapuo jioou
ja uaq uiajiduq sp jaa aMjq -si pjnaqaS qBBZ ap aoq
'uaAaS a; uapM SuiiBjqjaA aqfqiooqaq uaa atp 'uaq
-qaq uaSinpS pjapuoq |8M qooj a§ ;piz UBp 'uatuds
Sbiu uaAaj pq uaps suo pofj ooz ua 'spaajs °ou fi§
pop pp ua 'uapnoqaS fiq quip ja n ;qaq fiS jbbj\[
•uajjaj; jaStqqnpSuo pin pq uaq japjaoA^BzaS uag-
'pp pq si qfqjnnpjq" -puBq ap raaq ajqnjp qj
„qajaq
'fiui jooa Stqs a.iBMz taaz uaa 'Sbjs ojbmz uaa qooj
si jip 'qoBf 'jbnpj -uaSa; spin ja qi qaq 'ubmuojj
-jaAao; uapiM n ubb qoiz sauisp ap sjy -uaqajdsaq japBU
OtS
241
vrouwen en kinderen, op die rots zouden zitten, mis
schien weken lang zouden moeten doorbrengen, om
ten slotte nog ellendig aan ons eind te komen. Neen,
neen wij moeten zien, maar liever zoo door te gaan."
Nu, in zeezaken is altijd nog meer verschil van
gevoelen dan ergens anders bestaanbaar. Had ikzelf
de verantwoordelijkheid gehad over dat schip, met zijn
stuurboordsboeg open en slechts een schot om op te
vertrouwen, zeker zou ik mijn best gedaan hebben,
St. Paulus te bereiken, omdat dit het eerste eiland
was te midden van duizenden mijlen water, en, indien
ik aldaar mijne passagiers en zooveel provisiën als ik
maar kon geland had, zou ik verder vertrouwd hebben,
dat de Voorzienigheid ons wel hulp zou toezenden.
Doch ik was nu eenmaal de kapitein niet, en vandaar
het verschilik stelde mij de zaken eenigszins anders
voor dan een kapitein dit misschien doen zou. Daniel
zat met hart en ziel in schip en lading'; hij moest
natuurlijk zijn best doen, beide te redden, en, hoe
slecht ook, zooals hij zelf toegeven moest, de kansen
stonden, hield hij zich nog aan de schaduw vaiPzulk
een kans vast, zeer goed wetende wat voor hem, die
niet met het Gouvernement te maken [had, doch eene
particuliere firma, op voordeel prat, naar de oogen
kijken moest, het behoud van schip en lading be-
teekende.
Min of meer ongeduldig, misschien ook vreezende,
dat ik mijne zienswijze zou opdringen, verliet hij mij
om zich weer bij stuurman Thornton te voegen. Thans
was ik genoeg aan de duisternis gewoon geraakt, om ta.
melijk goed om mij heen te kunnen zien. De groote hals
was „toe"gehaald en het grootbramzeil stond bij. Toen
ik te loefwaart ging staan, ten einde langs het groot-
