ïdasjs ai 'apuaunap japaora jajBq jopnoqos aap do
pjooq JBBq ;ara 'jau ;ubjq ssira 'aa;araraopui sjbiSbs
-sad a;saam ap nam Saz 'pjaM ja;b[ ;aq a;BrajBB£j
•uajaods jaaAi ua uaaq qap iaq
iaao jo;bm a;draodafldo ;aq 'diqos ;aq uaA SuuaSuqs
aaaa ftq 'nam ap.iooq pfiq ;o; pft; aaA ua 'uadraodsuaj
ap uba uaaSjaau ua -do ;aq spaans quo[q uapnoqdo
japuog "qaiquaa Sap ap 190a 'uajnp inn uaAaz a saz
Sou noz ;aq ua 'uapioMaS jtm jja uaqossn;ui nu sbav
;ajj 'aiuoia auftz ua uosqoBp puopq uojbaa uapuaraoq
-uauuiq ;s;bbj ooa\; aQ -uosdraoqj, uiapdaq uba pA
-aq do 'map jauftz uoo; uap jbbu apuajaapjoo 'sjpz
apap uo; 'pSipaoraaSuaa aopaap apap na; 'Snia;
qjaq ap jbbu sjaiSassad ap uapjaaq suaS[oaja;qay
SuiSfiqjoOA JöpjOA iqoBn ep eoH
tiix niuscmooh
•jaSpojq uaaaz jap ;qoBjq apoA ap uaa Saoqspjooqmnp
uapSipaqosaq jbba\z uazuo SuiJapuBjaASjaoq ap nu
'uiBAiqai saBAvp aufiq aip 'Sniuiap ap .roop 'pjaSuqs
-oSjaAO pjaA\ diqos pq sp 'ua;;oqos aap uaqBjq pq
jbbu na 'japA\ apuaqqojq na apuaraooj;s pjooqfq pq
sSuaj pq uba uauo;SBB[q ap .ibbu 'qap pq do draod
ap uba uapop ua uaquqq pq jbbu uaiapinj pua§[ia\z
SuB]pfi; uaa uajjB fu\ uaAajq ';bzui a;un; aiBq ua jBBq
uaqossn; jBBp qi sjbooz 'na 'auftra ap ui punq aiaq
ftz qB;s s;qoap pjooAi uaa§ qBjds ftz 'tpog "draBj ap
8 es
252
En, van deze gelegenheid gebruik makende om te
doen, alsof ik hem iets bijzonders, mijzelven betref
fende, had mede te deelen, iets wat ik liever niet
wilde, dat de oude dame hooren zou, kwam ik zoo
dicht mogelijk bij hem staan en fluisterde hem toe:
,.Ik zie daar, dat wij van koers veranderd zijn. Is
de kapitein van plan om St. Paulus in 't zicht te
loopen?"
Hij knikte toestemmend.
„Is het lek ernstig?"
Wederom knikte hij.
„Zou door den schok nog averij gekomen zijn achter
het beschot?"
„Het schip," fluisterde hij, „is aan stuurboord, van
den kraanbalk af tot achter de fokkerust toe, eene
zeef gelijk. Wij hebben alleen nog maar hoop, het
tot aan het daglicht drijvende te houden. Doch houd
dit bericht liefst maar voor u. Als de passagiers
niet bedaard blijven, kon de paniek wel eens naar
het volk overslaan." Meteen ledigde hij zijn glas en
keerde naar het dek terug.
„Wat had de stuurman toch te vertellen, mijnheer-
Seymour?" riep tante Damaris mij toe.
„Och, ziet u," antwoordde ik, „ik moest hem toch
eenige nadere toelichtingen geven bij hetgeen hij van
u omtrent mij gehoord had. Doch, wij zeelui houden
er, onder ons, een eigen soort van vrijmetselarij op
na, en thans begrijpen wij elkaar volkomen."
Dit zeggende, keek ik Florence eens aanmaar het
was klaar, dat mijn antwoord haar althans niet be
vredigde. In hare aanbiddelijke oogen was een diep
nadenken te lezen, en haar gelaat scheen uit het mar
mer gehouwen, zoo bleek zag zij bij het licht van
(i-ubb;s uaqaz ap aoq 'ua|z ubbS
qap ubb uaAa suaa jaAi qi pw ';ftz jaqqBA\ uapiaq qoo;
ft§ nu .188W -qi pz <('naqajds a; saf;qoBZ ;bav 'usq
uaraaj piu jbbiu uBiuauiJBtn aip pp 'puapAja^"
j uapnj uapj a; suaa ftra ';saaA\a§ paoS ft 2 qfiz
^AV. i ppocujaA pin qoo; n qaq qi 'jnom^fag jaaqufttu
'O" dau sijbuibq b;ub; ug; j uftz sooja;qoBpaS ooz
qi uoq oopj j uaunapjapno uapom ara ft§ ;qaq ua
(juadBjsaS ooz qi qaq" 'aouojojq dau <(j qocp 'q"
lUBAAq
ufiqosjooA a; psjafl pq do siua;|a;s;uo auaauiaS[B uaa
'uapjooq uadtuod pq psnuapuB ua uapuado uaSoo
auunq aip 'uauaSap ftq 'ja aoq uaiz a; ubb too qfijufid
sbm pq ua uaqqijqos jaqqt!a\ 'uajapuiq ap aApq
-aq 'uaajapai paap uia;s apuaquijqpinj 'ojba\z ufig;
j uamau
a; aflBSSBd diqospaz uaa do 'uftz mop ooz qoo qi uoq
]amraojp aopj 'uooj apuaipjaA uftra qaq qj (j ;daa[sa§
qoo; fiA\ uljz pqjad ;sp.iaojaqjajp jooa ;ba\ u; -uap
-noq uauunq uaqnz apuaAfup °Bp uap ;o; Sou diqos
pq az jo 'uajajfiw; a; ubb pjBq ja uiSaq qi" ;Sbz
jaqqBAi jBtqq fim fiq uao; 'dau ua Sbb|uio JaaAi 'uftz
a; ;saaA\aS uaaqos qap ubb sood uaa sip 'jaioqjoaaz
ap uiBMq dojBBp poyj -uBBpaq §ub| uaa do ;qoaj
uaaS jfqqJCA uapjOMaS jaqraos suo ui pBq piaqqfqooJA
qoo(j 'uaqoB] SunaqapiMuo lira paap ';saora ua;pz ]3aa
ftqjBBp ftq pp ';qoizaS pq uba Suqp;s.iooA ap put
'ppaqquap ;i(j jubb;s suo jooa Suipspid ua uaraoq
-uauuiq uauunq uops ap suaa oq.uBjj apno ap ;saora
nu ui ftra |aiA suaa do 'uaqosjo; uaSora a; raBBqoq
aSiqaoq JBBq uba pomaS aqoA pq ';qoajJOOA pq qi
;oouaS 'Sbjubb ftra uaSa; ftz JBBp ua 'dusjs ui subiubq;
a;uB; qoo piA n^j raapq a; Sep uap jooa piu oSopioq
9SS
257
„Wie is daar aan lij?" riep stuurman Thornton,
die te loefwaart op de kampanje stond. Ik antwoordde
en trad op hem toe, terwijl Daniel, die bij de voorste
davit gestaan had, zich nu bij ons voegde.
„De kapitein heeft mij uwe geschiedenis verteld,
mijnheer Seymour," zeide de eerste stuurman. „Mag
ik eens een oud kameraad de hand drukken? Nooit
zou ik aan uwe manier van doen gedacht hebben, dat
gij gevaren hadt en dat nog wel op deze lijn ook."
Wij schudden elkaar de hand. „Jammer maar, dat
er in dezen roman een hoofdstuk schipbreuk moet voor
komen."
„Laat ons hopen, dat wij allen gespaard mogen
blijven, om ook den afloop van het verhaal te kunnen
medemaken, Mr. Thornton!"
„Wel, twijfelt ge daaraan, Jack?" riep Daniel uit.
„De stuurman hier vertelt mij, dat gij onze koers
verandering hebt opgemerkt. Ik tracht nu uw eiland
maar te halen het is het eenige wat er nog opzit."
„Het schot blijkt toch nog al stevig te zijn, is het
niet? Maar al ware dit niet zoo, dan zouden wij
toch met pompen het water, dat daardoor lekt, wel
meester geblev.en zijn," zeide de eerste stuurman;
„doch het ergste kwaad zit hem verder naar achteren
die vervloekte stoomboot heeft met zijn steven dan al
kwaadaardig gerameid."
„Hoeveel water maken wij?"
„Vier en een half voet bij de de pomp gepeild
zoo even," antwoordde Daniel zeer kalm. „Ik wacht
maar op het daglicht, om op te gaan breken."
„Gij hebt zeker alles van de booten al geregeld 1"
vroeg ik.
,,Ja, zeker! Ik zal u het programma opgeven. In
