jsoaui ap do uappitu 'jooq uado 'amajq uaa ui 'jJBBq
jo juBjxas japuoz oo'/ 'u9pjoA\ uaqaoz puqq noz jajj
■uadoojsioi uapuoq sjoj ouiajq aip I'iav qfqaqqBtuafl goq
'uaquapaq aj 'sjai qfqasaa.u U99 qooj jaq sba\ 'uajnjs
U9JS90UI pi00\[ J99AA JBBUI 'apuaiZ pUBJla uaaS Sou *U9q
-qaq aj jqBBiuaS U9(f;tn SijqoBj Suissifl sua§[OA bu 'qi
JBp 'psq uadao.tafloo} qoo lira [aiusQ Samso] aoq lU9
U9Ajijq aj uajooq ajapus ap [jq 'ufiz uapnoz jbbjs ui
'qsjsdo jaatu puiM ap ua sbav .laquop §ja suaa jqoBU ap
s|B 'fiA\ jBp 'uaiajA jam jsuitu jaq ui fim apjjnp qj
•pueq ajBq qi apjaajis nu ua
„'uaSjozaq d|nq jsaq suo wauun^ jqaquoz jaq uba uajn
aSuBj ap ua 'uBBSfiqjooA °np ajaaq uaa ia jaotu jqoBU
uap 100-apuaSinqaoj jBBq jbbu fuu 'jqosz qi
iaz <('paoni uapaoS pnoq 'ajsjaq ufitu 'raoq 'raoyj"
ubbS apuajnj aaz
ap .«AO qqq uaSijsSuu uaa 'aauoiojq apiaz „'qzdo suo
.100A ja aip 'ufiz jqoBU a°us[ jajqq uaa |bz jajj"
,/uauuaqjaA snpiBj qg ubb qoiz uadaqos
apuaSSq jsoo ap mo ap jBp 'uooMaSuo jaaq ooz jaiu
.laaAi qoo jaq si qooj .ibbui" qi app.iooA\juB ^'qfqaping
aj afjaaq uaa |oa\ jooajbbp (ia\ ubbjs uaiqossij\["
•jm Suiqiqg daij (('jaauain 'ufiz uadaqos uba
j.mnq ap ui jbav ooz [aAi qooj jaiq uajaoui li^l"
„•uaiuouaS
-do uapjoA\ uajqooui diqos puajBAfiqjooA uaa joop Sou
japjaa 'uazaA\ noz qfqasaiqjaA ooz jaA\ Sou jba\ Tiav
fizuaj" qi appjooMjuB ,/uljz uaqnz [bav uap ubb 'pfij
uazap tuo 'puajqoo uaS.iora ja fiAi jBp 'dooq qi '|aA\
•sijbcubq ajuBj Sao.iA i(!; jnouijfag jaaqufim 'uaqiajaq uau
-nnq uaqnz puspa jaq fiA\ jap 'n jquap jaauuB^"
•uajaiAdo uajsaocu qaz jaq uba jooqas
uap Sui[Bqjaq fiq 'uaAfqq aj sjBBjd azuo do tuo Tiaa
UZ
278
maakt wat ik althans niet van hem verwachten zou."
Met de oogen op tante Damaris gevestigd, legde de
man deze getuigenis van mij af; de trouwe kerel achtte
zich blijkbaar verplicht, mij nog op andere wijze, dan
met het sturen en over zee brengen van de giek, een
handje te helpen. Ik schudde afwijzend het hoofd in
zijne richting, daarmede te kennen gevende „een
beetje te mooi gemaakt, Jim maar niettemin wel
bedankt;" terwijl de oude dame uitriep: ,,lk ken mijn
heer Seymour al genoeg om te gelooven, wat gij van
hem zegt. Ik bid God, hem in staat te stellen, ons
uit dezen anstigen toestand te verlossen."
„Amen, juffrouw!" zeide de bootsman; terwijl een
naast hem gezeten matroos iets bromde, wat eene in
stemming beteekenen moest.
Het briesje was zoo flauw, dat wij niet meer dan
twee en een halve mijl liepen, en dikwijls wierp ik een
smachtenden blik over de deining, die door het zon
licht uitkwamwant alles zou het ons waard zijn,
indien de wind eenigszins krachtig uit het Noorden
mocht doorkomen, en gelegenheid gaf, zoo vlug mo
gelijk die kalme zee te passeeren, zoodat jwij den vol
genden morgen St. Paulus Eiland voor den boeg zou
den zien. Toen ik in dien geest tot Florence sprak*
vroeg ze mij of ik ook wist, welk soort van eiland het
was, waarop wij aanstuurden.
„Neen," was mijn antwoord, „ik ben er nog nooit
op geweest."
„Is het bewoond?" vroeg tante Damaris.
„Dat zou ik u niet kunnen zeggen," antwoordde ik,
„Ik meen, dat de walvischvangers het wel eens aan
doen, om traan te koken en tevens hunne watervaten
te vullen met het regenwater, dat er in de spleten en
uaaqs uoq qi ua 'bu do jaiu ja aM uapjaiq uaqjoA ua
nassaiu 'uapjog "[bboi suo uapap ua qosaajA qqq uaa
fiM uapuado 'saaAtuBB .inn jjbbavj aflojjoq ufiui uaoj,
•ubbS uaAajq jjooa
uibbz8ub[ ooz uatn ap biubbp sj[az ua *pjaA\ Ssppiui
jaq JopA ap.tnnp §ub[ooz jaq jbd 'apjapuBjaA sptqd
uba Siuioav ooz fiz jep 'uoq uajadsq ubb sjai qoo ja
jo 'jb Ijtn SaojA ua uoz ap jbbu suaa qi qaaq suiog
•puojs jijs pfij ap 'aAjBqsqsmaS 'jBp 'SuqBq.iaq fiq
jqosp qj 'uaqajjaA SuiS Sup uaSuBj uaip uba uepaqjap
-uozfiq ajjB n qi uaipui 'uataoA jaA aj jjm noz jaj.j
UIIIJOOA PUB-I
AX XüXSaffOOH
uajjazuBB
tuBA\q puBjsjB uajoojfl uaa uba 'sjaqoj ajqajjsaS Sub] ui
'aip 'aaz ap uaflaj uaqB|sjB 'apuaraoq ul'iqosjooA aj
paoq ua.iBq japuo puazuB[§ 'uaqqo[ a.mq ua 'opjaSaids
-jaaAV uafloo aqoAapjaq 'ajqonz ajBq ui qoiz iqonj ap
uba A\UBjq aioora jaq aoq '§bz ua qaaquBB suaa afsiaur
ufiui JBBq uba 'acuBp apno ap uba jBBjaS ajaS 'asjids jaq
ui SB[ SuiSipaomuBB fiqJBBp 'qBjds ooz qi jfiMjaj unp
'jaomafl aj jsraoqaoj ap puaSuBjjaA jaam qi Sbz jioou
'uaAaj jaq ubb jqoaqaS ooz lira qi apjaoAafl jioou ug;
•UBBjsaq SuBjaq jsjoojS uba
d.ioA\japuo uaaS 'jBAaS q|a ui 'ja uoq ftra ua aauajojg
JOOA ua 'uajaqqBq aj qnjp j[az 'uadfid jauunq uaqooj
jaq japuo 'uajBz uaddsqosuBm azuo qoop uaqBjds uaS
E8Z
279
kuilen boven op de rotsen staan blijft. Voor zoover
ik weet, is het een uitgebrande vulkaan."
„Hemelsche goedheid!" riep de oude dame; „wat
eene plaats om heen te vluchten
„Weet jelui ook een van allen soms iets van St. Pau
lus af?" vroeg ik. De matrozen schudden ontkennend
het hoofdzij hadden er wel eens van gehoord, maar
wisten zich niet te herinneren, ooit het eiland gezien
te hebben.
„Schipbreuk lijden en op een onbewoond eiland te
recht te- komen," zei ik tegen Florence, „is nog eens
wat, om u later op voor te laten staan. Het zal een
gewichtig persoon van u maken aan den wal."
„O, Jack, zouden wij wel ooit weer aan den wal
komen?" riep zij, langs mij heen in de matblauwe
ruimte starende.
„Wel zeker zullen wij dat," antwoordde ik. „Wij heb
ben daarvoor nu niets anders te doen, dan het eiland te
bereiken, en zullen ons daar bezig kunnen houden met
een onderzoek naar de samenstelling daarvan, tot er een
schip komt om ons naar Clifton terug te brengen."
„Naar Cliftonriep tante Damaris. „Naar Austra
lië bedoelt gij toch?"
„Wat maakt dat uit?" zei ik; „als het maar een
plaats is, waar men spoorwegen en stoombooten vindt."
„Toen ge op den inval gekomen zijt, mij te vol
gen, Jack," zeide Florence, „hebt gij aan zoo iels toch
zeker wel nooit gedacht."
„Kindlief, al had ik nog iets veel ergers verwacht,
zou dit mij nog niet teruggehouden hebben."
„Wat een geluk toch, dat gij mede gegaan zijt!""
riep tante Damaris; „ik althans zou niet weten, hoe
ik het zonder u maken moest."
