sir
ZZ 8
J99A {0IU 'qi qU9p 'SI S{BB[d 0[99q 9Q/' "qi OppJOOAA
-{UB (('9qAVBJJ SSICU 'gjUUni 0U99§ J9Il{ SI JOOAIBBQ"
(il U0{S9Oq gqfl{JBBA9§ .100p JO U9p{IAA JOOp
jpjOM puooMaq {9iu puBqg {ip jo" 'gpugqljq ojpuoj gp
UlJljOlZgg pMtlBUOq U99 {9CU 'flZ d9U 1('J09M oim"
■U9Afqq 9{ UOOJJB
IUO uflZ 9{ §I{l|9BAAnU0Z 9{ |99A '9p.IBB{qi9A 9tUBp 9ptlO
9p jbbui ugraoq o{ J9 mo uiqq ug{ggq U99 Sou qoo{
uora pcq 'sbaa J9A {99q ooz {giu {nq 9p uooqosjo 'jubaa
'llO.lBAA flZ IBBAA UOAfljq 9{ 'lIBB 0{UB{ 9.1BI{ U9 90U9J
-0{Lq gppBB.1 qj -qj9AA {Oq UBB gfq{OA SUO UBA {S9.I 9p
qoo SuiS uooj U9 'ZU9 'ugqqg.i{ 9} uadoqos gpugqgz
9JJ9A 0p HI gp UBA {l[OEpUBB 9p 9pUI9 U9{ cQ90p U9p
-UOq .19910 Sou OAA JEM 'U9U10q 0{ I9p.l9A .I9Il[ UBA mo
susq 9ZU0 J9A0 ugjBad ugjjiz {baa Sou fiAA qoo U9A
-9{q 'U9.1BAV U0{9 {9q UBB Sou U9o1.I9A0 9p {flMJgj,
•gjjqoBM tugq gip 'qBB{ gqfi{gqqBtugS {9iu
Sub{ gp aooA u9{{B{subb nu gjqBBiu 'uoz U9[{0Z9Sj9a
mgq gip 'sooajbcu op qoo 'ugSoAAgq pu9{9A9.id 'sbaa
'{dgip.T9A Suiugqgjgq ougg ui ftq jos|B 'qoiz ugddq gufiz
fjqjBBA\ 'jsgoui do fiq gip 'dqq gp ugAfupgq gp jgpuo
sugqjgj qggqgq 'uadoo-ijs gj do ii9A\uouisptugq gufiz
uoSgq ug {in jS9AA\nora uljz ftq qorj domifj t<j ugjjiz
UBBSsijggqos jgAoj gp not fiq jo {gu si {gq 'umpi^
'moAj" -{in usrasjooq gp dgn <('{eq9aaz jg gip 'suo si
qosiA gp 'ugqinp ugjgom aooa jg 9aa ugpnoz ]B 'q"
(i'0z fiAA ugqqgq bu
ugSuBA {gq do" ugzojjBui agp ugg gpp.ioo.vijuB t/j09u
-gra 'ugjioS gp jgra sjb ubbjs ggm {gu .10 {bz jgjq"
((*U0ZgAA p90{AA9AO
ui qoo jgiq jg jaom qosi^" 'qi 10Z (l'sjjgz qosiA uba
qosggjA uba ugqoq jaq jooa si ABBqqiujq gip 'uorq
omABAA ugg sugS.ig {9aa qoo oaa ugpuiA ugiqossij\["
-B{ {qoBU uoip uoppcq Cim 'jbbaa si jgjq -uoiz gj ugj
-ooq gp uba sjgiu 'pmggjA aggz jgq qi puoA qooj,
•ufiz uoq {Bp
ubP sagpuB {9iu sup qgjA 9S;{qoB[9A9u gip ug 'uaSSij
{S901U snjnBj 1S UBA Supqgu gip ui {fira SiytiA jo Sp
-J99A {ugj{mo 'mBpj9{smy puB|ig {gq {Bp '{ooqosuou
-uiq 9{ sugg do fim {0{ 'sbaa diqos uggS {9q {Bp 'jgqgz
uggjjB 'uoq ufiz {gq {baa 'pMugiugq '{qougS Soo {gq
doABBp qi p[0iq sood 9{.ioq ugg; 'AAupBqos gSi{qoBA\nB[q
ugg 'S{OJ{aSgq gp sSubj ug uap.ioofq; {gq ug{soQgq Siu
"f0M ugg jgpui9S{qgizgS ugp ugAoq gp{ii{ jo Suiq uggj
"IV l°o{suio suo gip f{gp.ioS.i9{B4A U9AvuB{q ugp qBjq
gfq9{A 9}{tM 9{SAinB{f {gq inisj mgjooq gp uba U9qgg{
0{stum {gq {9iu qt gpangdsgq 'sbaa .igp|gqsB{S {qon{ gp
ug d.igqos aggz {qoizoS ufira uooqosjo qoop i qBjAagjBAA
{gq uba pigqjqgajsgSjin gjooaS gugg snp Sezibao ug
'u0Agqa9A ggz gp U9Aoq a.ioiu?i/jj.if^ gp uba B.miB.iq
-joo.iS gp agSgoaA sjb Sooq U9A9 .raoAgSuo qi sbaa sunqg
•uoiz gj fim aooA gjmina ugdo gpugqqgAiSBzjuo gp
agg.w sugg 'jougS ugg qfijgqagAA {gq sbaa '{sgoAigS U9{0js
-gSui ufiz g{ uganm.i9{Baq 9|i9{s 'ugjBpgA gip ugqossnj
ugpgjgS {aoq ooz ssd Sou bjj '90{ ping {0{
uba qBjAag{BAA gjggqgS {gq agpaoA ug 'pmqig {gq ug ugg{s
ugip ugqossn{ SubSui U9{[bius ugp aoao 'ggz uodo gp
qoo qoiz gpuoojaoA ug 'fiut .iooa s{oa gSiraaoA{0Sgq] gp
-UBBjs jjgzqoiz do gSooq gp qi §bz agipj -ugqigaoq uoq
dqq gp uba gpuigjin g{qoiaoS sjaEBAAjsgy^ jgq qi .ibbaa
-uba 'Sbj jnq gp ugAoq {90a pagpuoq ugg {Bp '{und
pugqg{S{in ugg .ibbu gjigom 9{ooaS {gra ug raBBzSuB[ qt
raojq 'ugpjBBpjB Sui[{gq gp agpgAA snp fiz {[iaaioj, pnq
gSqgqB gip fiq ugAfqq 9{ agjqon U99{jb uup 'qgiS op
ftq 'imppBq u9{gzgS fiz abbaa 'gfs{BB[d gjsagg
{gq .ibbu ubbS 9{ Sn.ig{ ugzoa{Bra gp {gra i9A0i{ '9{ub{
318
afgewisseld door groote, breede scheuren, glooiende*
terrassen, enz.en de inspanning van het klimmen.
behalve voor de matrozen, die gewoon waren aan
de weeflijnen in het want en de paarden onder de raas
was in ons geval viermaal zoo groot, door het gevoel
van vermoeidheid, waarmede wij de eerste stappen
reeds zetten, en dat wij te danken hadden aan lang
durige slapeloosheid en de verstijving onzer ledema
ten, door het verblijf in de giek. Vooral hinderde het
mij, dat ik die corvee zoo zwaar vond, wat zeker alleen
toe te schrijven was aan het luie leven, door mij de
laatste drie jaren aan den wal geleid. Als tante Damaris
stil stond, was ik recht dankbaar, ook een voorwendsel
te hebben, om even uit te rusten en weêr op adem
te komen. Zelfs begon ik te gelooven, dat die korte
klimpartij mij meer onaangenaam aandeed dan Florence
dit was zeker een gevolg van de groote spanning, waar
in ik verkeerd had, waaronder ik eigenlijk nog leed,
en die onmiskenbaar haren invloed op mijne gezond
heid en zenuwen deed gelden.
Eindelijk bereikten wij de hut en stonden voor een
stulp, zoo ruw en oorspronkelijk, als wel ooit door
menschenhanden gebouwd was geworden. Bij eene leng
te van ongeveer twaalf voet, was de breedte tiende
muren, zonder ramen of vensters, waren opgetrokken
van losse rotsblokken, saamgemetseld met een soort
van moddercement, dat mij voorkwam uit een bed
van vulkanische klei gehaald te zijn. Het dak van
de hut bestond uit ruwe planken, zwart van pik en
teer, doch half vergaan van vochtigheid en ouderdom.
He iugang was tegenover de helling; eene deur ontbrak,
en toen ik er mijn hoofd naar binnen stak, niet we
tende, wat daar wel te zien zou vallen, moest ik be-
319
ginnen met de oogen te sluiten, te wrijven en wat te
wachten, vóór zij dienst wilden doen. Het gebouwtje
was volkomen ledig; hier en daar groeide het grove
gras, dat men over het geheele eiland aantrof, op den
vloer; ik stak een lucifer aan, keek in de hoeken, maar
vond niets. Zelfs was nergens eenig spoor waaruit op
te maken viel, waartoe de hut eigenlijk gebouwd was
geworden of gediend had.
Onmogelijk was meer na te gaan, of zij bestemd
was geweest tot een verblijf voor traankokers, of schip
breukelingen vóór ons, dan wel tot een toevluchtsoord
voor eene sloepsbemanning, hier geland om de gevan
gen visch in te zouten. De somberheid en naaktheid
van dit hok viel koud op het lijf. Men kon zich moei
lijk iets voorstellen, dat, door menschenhanden ge
wrocht, op wanhopiger wijze de vreeselijke verlatenheid
van deze oceaanrots deed uitkomen, dan deze kale hut,
die niets te vertellen had en ons daardoor op de ake
ligste voorstellingen bracht.
Ik keek eens naar tante Damaris en Florence, die
buiten in het licht stonden, en naar de donkere ruimte
gluurden, waarin hun oog zelfs mij nauwelijks kon
onderscheiden.
„Dat is een eerste soort hotel voor de dames om in
te komen," zei een van de matrozen naast mij, op
zachten toon.
,,Och, zoo iets behoort bij de genoegens van een
schipbreuk," antwoordde ik. „Maar, laat ons maar niets
zeggen om elkaar den moed te benemen, kameraad
en naar buiten komende, voegde ik tante Damaris toe
„Het is een recht onbehouiven verblijf, miss Hawker
doch altijd iets wat ons beschutting geefthet zal een
dak zijn, om onder te slapen en, als zoodanig, ben
