"uajjop op Japuo uouooq
auftz uo pjooq jaq .tapuo uijb uljz jara 'apuadBjs Sijsnj
'uaSSq jooq op ui japuo 'jinSuE] 'jcup raaq puoA ua
uaqaoz juaqjajBAi uap ubb xuaq qi SuiS 'sba\ uaAajq
-a§ liq jbbm uoq uajejqjaA jaiu luu ua 'ua.iaaqSn.ia:}
Sbz }aiu sood uaa bu raaq qi uaoj qoop uaqaoz aj
duqospaajaS ajapuB jo uaa jaq jbbu 'apuaaui qi s|booz
'rao ubbSoS qaiS ap jibbu suo uba sba\ UBrasjooq a<q
•jbS sSqaqu qfqjap
-uiq s}ai jfqq-ioA ajaqraos }Bp ubb ua 'lUBAiqdo puojS
uap uba qfqapinp SuijuquiapB o.ibaaz .isuunq pmjaS
jaq jfiAuaj 'poop ap s[b qfqaSaAiaquo uaqB 'uaSSij
sbjS jaq do jo jiaz }aq do 'dtuqS uaa jam 'uaq Sbz
ua 'uauuiq pjooq ufira ja qi qBjs 'uaizjin uoq uajooq
ap jbbu suaa Sou qi jbba\ 'ajëooq ap jbbu Soa\ do
'SuiSftqjooA |baA\noq uap |BBUi apaaAij ap jooa qx
uaoj, 'jnq ap ui uazojjura ap uaAajq SBppiuuajqoB uap
uba jaap ajsjoojg jajq p[jj ap apjap.ioa raBEZoUBq;
((*jpjOM pjBBqaSdo aam ja jbai 'uajaAA jioou jbbui junq
ap -uaqossiA aj joop suaa jbjbaa jaq 'uauuuq uatuoq
aiA s[B daip ooz 'apaiujBBp ua uaqBtu aj jaudaajs uba jjoos
uaa pazsjooq jaq uba uaiz uajaora om uaqnz '.inouijfag
jaauam 'apuajjiz uaqsq japuoz 'jbbj^ raaja uapnoz
qosjA aiqooqaS Sou puoABUBA 3A\ jBp 'ubbjsui jooa nu
ja qi noz UBp 'uappnq jqoBjqaSapam suo jara ubui
-jararaij uap uba jsiq ap ba\ s[y uaAajq ua[BiJjEin
aStpoou ap japuoz jsaam uaqosuatu ap jup 'pljjjB
jbbcu si qnajqdiqos uaa uba jucq ajqoajs apj raapjOAA
uaA8JA\aS uajaora uaajs uaa do Sub[ puBBui uaa |aA\
az noz aojJBBp ua" 'apuaAaojdaq ramp ufiz do azap
Tiq laz (('uap.xoav aj jquemao d.iaqos jbaoS qja ui
apuaip jund ap qoop', uaraoq aj uajaA\ so[ jaaAv
jara ua uaquq aj jsba UBB.iBBp qaiz 'ufiz SaouaS raojs
338
Teleurgesteld sloeg zij de handen ineen en hare
oogen hemelwaarts.
„Als de nacht maar eenmaal om is, en de slaap ons
zoo goed mogelijk verfriscbt heeft, zullen morgen och
tend onze hoofden er beter naar staan, eens naar een
lichtstraaltje in onzen toestand om te zien," zei ik.
„Kom, nu niet gaan wanhopenge hebt u zoo goed
gehouden en beiden de gevaren, waarin wij verkeerd
hebben, zoo kloekmoedig doorstaan! En hebt ge mij
niet uw vertrouwen toegezegd? Nu, doe mij dan ook
het verdriet niet aan, te moeten denken, dat ge aan
mij twijfelt."
,,Ik twijfel niet aan u, Jack," riep Elorence harts
tochtelijk uit„als er iets is, dat een zeeman zou kun
nen bedenken, dan zoudt gij het uitvoeren. Maar ik
weet heel goed, dat gij even weinig hoop hebt als
tante en ik
„O, neen, neen!" riep ik uit.
„Mij kunt ge niet misleiden," zoo ging zij voort;
„ik heb wel gezien, hoe ge in de rondte keekt, ik heb
wel opgemerkt, hoe ge in gedachten verzonken waart
voor mij kunt ge niet verbergen, wat er in u omgaat;"
en in de betraande oogen, die ze op mij vestigde, lag
zooveel diepe droefheid en tevens zooveel innige liefde,
dat ik niet bij machte was, haar op eene andere wijze
te antwoorden dan door mijn arm om haar heen te
slaan, en haar aan mijn hart te drukken. Zij verborg
haar gelaat aan mijne borst, en toen ik haar de wan
gen had gekust, keek ik, over het hoofd van mijne
Elorence heen, naar tante Damaris.
„Miss Hawke," voegde ik deze toe; „mag ik thans,
wat ook gebeuren moge, rekenen, dat dit meisje, dat
ik meer lief heb dan ooit eene vrouw bemind is ge-
jsaaq uaa ja jqoom uaiqassuu :uajaA\ jaiu uoq uaur
'qooj jbbuj uljz aj uaqfqq noz cuBEzStnq aj pBBjpjazfi
HP JBp 'sba\ °UBq fiq JBp" :uaoj apiaz na 'rao ua
mo sjaSuiA aSunajqjaaj 'ajoojS aufiz jara djajuooA
jaq apiBBjp UBrasjooq aQ -sba\ uajoqosaSdo Suiqqapaq
-pjooq ajBq japuo aip 'jqaajAJBBq aSijqoBjd ap jin pjads
-jBBq uaa nu aouajojj qo.ij 'uajjaz aj jb paoq ua.i
-Bq 'uajBdsaq aj ajiaora ap ajttBj a.isq apuia uaj,
•UBrasjooq
ap SaojA „(jraB ut 'uaiz ua°om suaa az qi no^"
•qi laz ,/ua^UBA aj apara qosiA
uaa mo 'uaqfqq jqosz aj joaa 'qi saajA 'uaqnz ai(j"
qqoBjq
jasdeq JBBq jbbu puuq ap spaai fiz jfiAA.iaj 'sijbuibq
ajUBj dan (/ara fiq uapjadsjBBq a°iuaa qaq qj"
(('uaqBra uauunq uapnoz uba uaqBqqosiA oaa jbeaa
sjaiu }aaM qj 'uaSfijq aj jm jajBAV jaq az rao 'Sijsbj
jbbui uaaqB si japj -uajaqqjB ajBqjaa aqfqaSjjoos ua
uaqqsjq ua uayaajq jara 'qosiA jara jiz |oa jaiu jBBp
jaq sjb 'uaqqqsui uaz.tBBj ufira Sbcu qj" 'jaara jaq do
fiq saaAi jaiq <('jiz jbjbaa jaq ui JBBp uaSfnq aj uaja
3} SaouaS rao suuq ajsaq azuo jup 'jooa ja jaq pnoq
firn jooa qi 'jbbui" 'UBrasjooq ap apiaz ,/pooQ"
^•ufiz uaop aj qfqapoop joqas
-joojsid uaa rao 'uaraoq uajaora fiq SaouaS jqoip qooj
uara noz 'j]baui siujajsinp ap J90A 'uaSSq uaAfqq aj
jao[ ap do na uadinjs aj jjooa SuijqaiJ auunq ui jqjam
-aSuo jooq -qBz ufira ui uauojjud SijjaaA jo Sijjap
uaa Sou qi qaq uaipuaAoq ua uapnjaS uljz uadooj jfiA
a<q" -qi laz a'uajaiqos aj jaau joojsid ufira jara jaiq
uaj;aS aip uba apqua 'ua}qoBjj qooj uajaora fi^i"
•do Suqqqg ajqjara (('jaqaz jbbui si jbq"
<('uapjoA\ aj ja juaip uajaSaS 'uljz uajaora .iaiq aaa
m-
331
„Ik zou niet denken," zei de matroos, die hem verge
zeld had, „dat er iets op dit eiland hier van eetbare
groente te vinden is. Maar geiten zijn er een hee-
le schep: ik en de bootsman telden er wel acht op
een hoopje, langs de helling, die om de West liep.
Er was iets waarvan ze schrikten enloop
je niet, dan heb je niet! Als ze alleen maar gepakt
kunnen worden met ze achterna te zitten, dan zou ik
haast zeggen, dat we der niet vet van zullen worden."
„Zeker zullen wij ze niet vangen," zei ik, „door
hier te blijven praten, hoe we dat zullen aanleggen.
Kom, kom, wat worden de zaken hier zwaar opge
nomen, kameraads 1 Is het niet een mooi iets, dat er
een goeden voorraad drinkwater ontdekt is geworden
En bovendien loopen er geiten genoeg rond, om ons zes
maanden aan één stuk van versch vleesch te voorzien.
Maar die zouden niet te vangen zijn 1 Wie weet daar
wat van Dat is niet zeemansachtig, iets op te geven,
zonder het eerst te pro'oeeren."
„Jongens, meneer Seymour heeft het bij het rechte
eind," riep de bootsman. „Maar wij zullen de zaken
wel beter inzien, als we eerst eens uitgeslapen zijn,
meneer."
„Wel nu," zei ik, „waarom gaan zij, die zich nu
zoo erg vermoeid gevoelen, niet liggen Het zeil uit
de boot is al ginds in de hut gebracht, en hier," zei
ik, mijn jas uittrekkende, „is vast voor een man een
kussenen voor de rest hebt ge zelf kleeren genoeg
bij u, om het daar wat gemakkelijk te maken."
Toen ik dit gezegd had, stonden zij, met uitzonde
ring van den bootsman, allen op en togen zwaaiende
en met moeite klauterende naar de hut.
„Zij zullen voor de dames het gebouw eens wat
