„•sjai^"
(<(jdi[q op do uoAoq jnep 'uaizaS sjai Sou oS jqajq
•uoAfijq jqon] uodo op ui jsjaq jaq .ibbiu noz qj" 'su
-buib(j ojubj apiaz (('jnoraios jaaquljui 'uaop uauunq
jqaip Soo uooS qi jbz 'jaoai uoSSq mnp qi sjy"
•jin SiAOOjp fiz don
tij uatuoq jbbui qaoj óbbjs op jaoui jsaaa 'qoBf 'jbbjy"
JotnBqdBB[s uoSio A\n ut jo 'ozop sjb jnq uojbj.toa uoo
ui nomoojp aj jSq oS jo 'jaau apjjazjaq do uauioqjOA
jaq jtuoq 'jjnz uljz fiS sjbooz 'óbbjs ui daip uup no
'snag;" *jjooa qi SutS <('SuipiaaqiaA uup sjaiu si jbq"
•jm jaajq pJOOM
-jub uoo qoop 'uaj|iJ jbbij poop uaapB ajqanpaS oq
,/ufiz jjBp jopuo qaoj jaom or) -uodsjs a? uaimp qaoj jqonu
uba ja jpiz (ir)" -jm qi dau „(jjaiu uioibbaa ug"
<(-uadBjs uauunq piaqqfq
-agora auaaS jam wvp noz qt jbbj^" apiaz Suijoaotj
ufim uaoj uaqqiup pusq aufira qi apjaoA suaa up
,/uaSBfdo uazojjBtu ap qfijapcp qi |bz 'uajsnj
ubbS jjiaa jbaa nu sraos n s[B ua uaqBtujin sbjjbui
aqfqiaaq uaa aauajopq ua n jooa noz pazsdao{S uom
-noAaSdo pnjS jaq .iBBra" 'qi appjooA\juB ,/uaaj^"
•uaiz aj ubb mo sbaa qftjufid
aip'qoBjmqS uaSuoAipaS uaa jam 'sijbujbjj ajuBj apiaz
(t'uajsiu uauunq jaiu qaoj uauaajs azap do noz qj"
(('UBBpaS jqaip uaqqaq Soo uaa
uajqoBu aaAAj uaaS ui [iaa jBp 'suaa quapag -aqA\B[j
ssira 'qoo n ua "uftz piaouuaA qfqasaaJA jaA\ jaom fig
qoo 'ajsjaq 'jbbjy 'UBq jbbui jaq pjBq ooz 'deqasjazag
aqosunS jaq jqjnus" 'qi jaz <('uaajjp fiw aA|Bqag"
■puBq oiBq ojjba ua .iBBq
jsbbu f;m ajjaz 'aauajojg jbbu qi SuiS 'uadnjs uaiz pnq gtj
iSS
-agqitujs uba |BBq ooz 'apiaojg do sb,iS jbbaa 'uaizaS
puBj qnjs uaa qi qaq uoaoj upu uba jioou Soj^" 'qaaq
ajpuoj ap ui uibbzSub[ 'punajaS Sooqapa uftz do 'fiq
jfiAuaj 'uBrasjooq ap apiaz (('uaqBiu aj uba afjuiUA uaa
mo si uapuiA aj sjam ja jup 'jammBf jbbui si jajj"
((-uftz soojadoq jaiu jqajjsjOA uajqoizjm
-jooa azuo jsp'jsiuaS am joojar)" -apuaizuBB aouaiopq;
'qi laz (('uasuEq azuo uba uoa ajsuira uaj si jbq"
,/jraoq fiq
-jooa diqos uaa ia joj 'uasmiq ubbS aj uajinq qaiS ap
jam 'pia.iaq apfij uapB uaj uaq qi ua 'apuaraoo)s jo
apuapaz jsa^ ap mo jo'SaA\iapuo apBJjsny jbbu 'ufiz
uadaqos jaqaz jjnnq ap ui JBBp uajaom jg maqaoz
ubbS aj djnq pjoosj ap mo ua ubbS aj jindo qaiS
ap jam ia 'si uauunq uoop fiA\ jbaa ajsaq jaq jnp
'utjz jbz suaa f]m jam jaq jaiq jnom^ag jaaqufuu jnp
-sjb 'uaSSaz qi noz uup 'jSBBpdo sjaiu Sou afsood uaa
.laAO 'uaqqaq puajaoaS jbaa pjnpaS suo aA\ jBpcu 'nu
ja sjy 'aqMBfj sstm 'uapjOAA punSaS pfij al'Jaaq uaa
uajaora qnjaS ua sub^j -sbaa suo jooa jqaiz jaq ui
sjai |B ja jBp 'uajqoBAijaA uauunq piaqqfpapaj aSiuaa
jam oaa uapnoz 'pSjOAaS pnq jojBAA|aiq suo ui suo
'joop jqoBU uajsjBB[ uap 'ua pBq uaizaS suo diqos uaa
JBp 'uapjaauoddns fiA\ sjb uaapB ua 'pusjaS jbaa jo
jnn uaa sad Sou u[jz a^" -fiq appjooAAjuu (('qfpBAiq
jaiu firn n jraaau 'snssira 'ui jaiu Sou qi aiz jbq"
((jjin Sjjnajj jaaq jb uup uajqotzjuuooA azuo jam
ja jaiz jaq" 'aotiajopq ajjqonz ,,'Suppqg -jj\[ 'q"
(l(; uaqqaq pjBq jaaq jaq fiA\ JBp 'jquap n jBp 'jaiu
qooj dooq qj mfiz japuo jqnjpaS ooz ia samnp ap
JBp 'uaiz aj ara jfids jajj 'pnqaS uba pfij uapiBq uaa
.SuipazuBB ap uba jqoBU uap spuis ja uaqqaq ag j sjaj
-aq amjy"-apuaSooBU uaq'Suipiqg apiaz (('uajqoniJin
ZSS
336
Florence en tante Damaris waren dicht bij de lan
dingsplaats geblevensoms namen zij eene kleine
beweging, om niet stijf te wordendoch meestal ble
ven zij op den lagen steen zitten, dien ik in den be
ginne voor haar gevonden had. Zooals ik daar van
boven kwam, had ik ze in het volle gezicht, en de
gedachten, die ze in mij opwekten, bij de werkelijke
onrust, die het voortdurend wegblijven van de booten
veroorzaakte, deden mij langzaam voortschrijden,
om tijd te hebben, tot kalmte te komen en weer
een gewoon gezicht te zetten, vóór ik beneden te
rug was.
Ik vroeg mijzelven af, hoe het met de vrouwen
gaan moest, als we gedoemd waren, lang op die rots
te blijven? Zij hadden niets dan de kleeren aan het
lijf, en geene middelen om deze te herstellen. Wat
moest ik, in 's Hemelsnaam, beginnen als onze tijd
van gevangenschap eens van dagen tot weken, en van
weken tot maanden verlengd werd? Daaraan te den
ken maakte mij half radeloos. Mijn oog dwaalde van
die kleine groep naar de hut, die onze eenige be
schutting wasdan naar de steile kratermuren. Steeds
was het een punt van zorg, hoe ik het noodige voed
sel zou vindenen, door al die vreeselijke, hopelooze
gedachten heen, vlocht zich mijne hartstochtelijke ge
negenheid voor het lieve, bekoorlijke meisje, dat, bij
mijne nadering, haar bleeke gelaat op mij gericht
hield, tot ik mij haast alle geestkracht voelde ontzin
ken en het tijdstip zag aankomen, waarop ik, stomp
zinnig geworden, slechts geschikt zou zijn, met hemel
waarts gerichte oogen om genade te prevelen.
Doch gelukkig had ik nog bij tijds weêr wat meer
geestkracht opgedokenen toen ik den bootsman rus-
333
was zelfs als deze vroolijke klip. Zou het niet wel de
moeite waard zijn, meneer Seymour, om als er soms
een schip in het zicht komt, het dak van die hut af
te sloopen en daar den brand in te steken?"
,,In geen geval, Shilling. Het is een veel te kost
bare beschutting. Maar, buitendien moet ge in aan
merking nemen, dat dit een vulkanisch eiland is,
vanwaar aanhoudend door, op enkele plaatsen, allerlei
dampen opstijgen zooals nog al in het oog valt;
nu, de rook, dien wij zouden teweeg brengen, zou,
naar mijn inzien, als een dood natuurlijke zaak be
schouwd worden, en niemand zou denken, dat dit
voor menschen in nood gedaan werd."
„Dat is wel waarschijnlijk," zeide tante Damaris,
schuinweg de lucht in, naar hare shawl kijkende.
„Het is maar een kleine seinvlag," ging ik voort,
toen ik bemerkte, dat ook de bootsman en Florence
dienzelfden kant uitgluurden; „maar, hoe klein dan
ook, twijfel ik niet, dat het een sein is, dat, met
helder weêr als dit, en door middel van een goeden
kijker, zooals men op de meeste schepen vaart, heel
duidelijk zoo ver als de kim te zien zal zijn."
„Ja, dat zou ik ook zoo zeggen," bracht de boots
man in, sprekende, alsof hij daardoor zijn twijfel
wilde verbergen. Het was mij intusschen duidelijk,
dat hij weinig verwachting van de shawl als seinvlag
had, en zeer veel spijt en teleurstelling gevoelde over
den onbeduidenden uitslag van zijn buitengewoon
groote inspanning.
„In de tusschenbedrijven," zei ik, „moeten we
maar aan het werk gaan, en er achter zien te komen,
hoe wij gedurende ons verblijf alhier het noodige
voedsel bijeen zullen brengen. Hoe lang of hoe kort
