qftjuaSia jBBp uara gep 'uftz ptajaqjooA ua§uissB.uaA
ajaAOoz do uara gaoni aaz do qoog j uamoq noz diqos
uaa jatq gup 'sbm dooq ap Sut.toS gsjagm aoq 'suaa
jbbcu quag -si ooz qlqaqjaM gaq gcp 'uuq uaAOOjaS
gaiu gSBBq qt gup 'jaqpuiq 'qfqjapnoMJaA ooz si gafj"
<<(i uap-ioAs. uapnz ag pjBBqaSjB
puspa gup uba jamtniu gup 'uagqosp sjapuB gaiu Sou
najagsiS ftM jfrA\.iag 'uapuuaq ag JMy uu suo 'japuoM
uaa gain gaq si" 'aog fiui az apSaoA ,/qoBf 'q"
•aauajopq uba aip sbm gapj -uagaoAaS ag anfitn ap ut
puuq auaa joop pjoogsaS qt p.taM 'uapuiA ag gscuoq
-gin japoA\ gdooqjaAuo ooz uba 'gqoauooA apuazBqjaA
gaq uba sgB 'puq gqoBjqaS piaqqfijaiaom azap ui suo
gBp 'qtqaSuo gaq uba ubaoS ag gsiA\ duqosuaqaj mui
-uaAa °ou fira'sbm uajatnfitu gaq ubb ooz qt ifiMiax
•uamoqjaAO ag jom sbm gip -uftz noz naqBUi
ag b.i auaa ua Suags uaa ubajbbaa sjjaz gaiu 'uajBAV
uagnoqpuoi azoojJBBM auaaS ja JBBp 'uapaz uagaoui
uapnoz SuagsmBjqjooA ap japuoz oa\ gBp 'fira qaagq
gagj 'bu uagnoqpuoj ua Sing JBBq uba gBBgs uap ua quq
ap uba Suigqotjui ap SuiS ua jbao qap gaq daig qj
•uaAvnpBqosiaAO mBMq 'gqoBjqaS uappBq Sutuuuags ajap
-UB jaaqaS u(ooz ui agsjap uftra aip 'apSnajA ap ua dooq
ap piaqSiJnajg tapiapB jBBUuapuB gaiu gup 'jagaq jbbui
gaq qt aggqoB qtgquaSoo gip do ua 'uadjaq gaiu qoog
ubtn uap uapuoq Cïz ïgnq agsBBu ap ui UBUunngs uap
uba puBgsaog uaSidoquBM uap JBBq qt SaaA\z.ioA gaz
-do gaj\g -gnqsuiagidBq ap qi gapjaA uapjooAi aip gam
ua ttf puspa gaq do gnq ap ui UBp jagaq gaaA qoog
jaiq si gaq jbbui ap uba atp UBp gqoi.iaSut
sjaiSBssnd uba qBiuaS gaq do japuiui si ginfeq aza(j
•uaiz ag puoi suaa diqos gaq uio" 'qi gaz ,/aqA\Bfj
ssim 'uagBj uagaoui uaajgB afsood uaa n jbz qj"
LLS
uagaora ag jbbui :uap.ioM uoq uaABjSaq |ba\ uap ubb
jbbui qi s|B 'uaAaS poop uap rao japuiui Sou noz qj
•uaAjags uaSSq uagaoui ag jb stnq uba joaooz
dgnq japuoz uaaggB jatq 'sgat qfqasaajA uaa si gaq
'O i uaSagdpBBJ jagqop uaa suaa jbbiu qt uoq uftz
jagaq jaqaz qi noz 'uapjoAA uauunq puq uadgoqaS spfig
ftq jbbui qi sjy -gBBgs apatu ja gaq aoq n gaiz nu
ua 'uaqqaq uajogjaA uiagiduq uap Ciav gBpBU 'uapjoMaS
jaSja gaaa si gaq jbbui 'apuapCq duB^j ap gjapas gb
uaq qj" -uf;z gsaaA\aS gsaoui puaStufid uoq uaiooquBB
uraq aip 'japat jooa gip gBp 'uiags aqqBMZ auaa qgnz
gain fiq appjooAiguB (<'jaaqufiui 'gaiu gaq gaa» qi"
qfiguaSia n gjaaqos
gB^ -uapjoA\ uauunq puq qfigasaaJA aoq gaaM uaaggB
gauiajj ap gup 'gog uaa jooa uaAagqaS ufiz pjBBdsaq 'ubav
-nojA aaAVg CiqjBBAi 'jazuo uaSau gup 'st uaquBp ag n
ubb 'pOQ gSBBU cg3lg gBptUO 'jaaUl 3g Soil gBp u8 'u3j
-jajgagUBB puBgsaog uaa qgnz ui n,c 'uoog uagqouz do
ua apuauioq fiqjapnu 'qt gaz (('paag am gaop gajq"
•gStg
gqnjpaS UBBuaSag putA\ uap joop qjags gtaz gun uaa
ja jaauuBAi 'gUBA\ gaq sgBooz 'uiBA\qgin sgBq agoogq
ufiz uajoo ap japuo uapfizsjaaAi ubb gfiMjag 'uaptaqos
-japuo uoq uaSoo attfiz japuo ua pjooqjooA uftz do
japuSugs ua japB ajapat uatu gup 'uaqagsgtn Sbz uaS
-ubm ap japuo sam uaa uba Siu ap sjb uaaqaqnq ufiz
'uaaq pjBBq uapno uaqaAi aSiuaa sgqoags JBBqqfigq uap
joop 'uatu gup 'pjaSBtujaA ubui ap sbm ooz ua 'soogap
-aogq uajBAV uaddtg auftz gBBgsguo uapfgg puajnpgJooA
joop gBp 'gasuftqos aStzBgS gBp uappBtg uaSoo auftz
'aggsnj pjooq uftz dojBBA\ 'uassnq aqfjgaputz StgqoBgaj
-fiMg gaq j8a0 Sbj JBBq aStpaogAJOAO uft^ 'pjapnojaA
Sutggndgin ua ujtd joop fiq sbm ooz 'ubbSjoop uau
Zlg
376
een waschtafeltje, een slingertafel en nog enkele an
dere gemakken, die het verblijf bewoonbaar maakten.
„Kom, mijnheer Seymour," riep tante Damaris,
terwijl zij zich van haren mantel ontdeed en van plan
scheen, zich eens duchtig te weren, „ik wil volstrekt
niet hebben, dat gij nu ook al voor ons kamermeisje
den dienst zoudt doen. Gij hebt waarlijk genoeg met
het schip, met de provisiën en met honderde andere
zaken te maken, en Florence en ik zullen de hut
wel klaar krijgen. Zouden er soms nog andere schoone
dekens hier aan boord zijn?" vroeg zij, op de gewone
manier met haar mager gezicht pikkende, aan den kok.
„Niets dan wat u daar ziet, missus," antwoordde de
kok, een paar dekens aanwijzende, die in de bovenste
kooi lagen.
„Maar die zijn zóó toch niet te gebruiken; mis
schien zouden ze wel gewasschen en gedroogd kunnen
worden," zeide de oude dame, de aangewezen dekens
te voorschijn halende en, na ze bekeken te hebben,
met eenigszins opgetrokken neus, op het dek latende
vallen.
„Wil ik ze zien te wasschen? Misschien kan de
kok mij wel eene tobbe en wat zeep bezorgen," zeide
Florence.
„Kom, kom," zei ik lachende, „wat zou daar met
uwe kleine handjes van terecht komen? Zoover zijn
we nog niet gezonken, dat gij al waschvrouw ook
zoudt moeten zijn, Florence lief. Buitendien vrees ik,
dat de Sarah Jane niet veel zeep rijk is, zou het
wel, kok?"
„Dat weet ik zoo dadelijk niet te zeggen," ant
woordde de kok, „maar mogelijk zal er hier of daar
ergens wel een enkel stukje liggen."
373
denken, dat ik in zee gegooid zal worden en daar
in de diepte' drijven zal o, God, wees mij genadig
„Kom, kom, denk daarover toch nog niet," zei ik.
„Gij zijt een zeeman, en al te dikwijls heeft uw leven
aan een zijden draadje gehangen, zooals dat van ieder
onzer, om het reeds op te geven, zoolang ge nog iets
hebt om u aan vast te houden. Ik heb mijn volk aan
wal gelaten om, als zij konden, eenige geiten te schie
ten, en een soepje van versch vleesch zal u goed doen,"
zei ik, met een blik op het onsmakelijke gerecht, dat
op zijn tinnen bord lag„en als ze met dat baantje, dat
zoolang niet aanhouden kan, klaar zijn, zullen we
dadelijk het anker uit den grond halen en naar de
breedte zeilen, waar wij schepen ontmoeten kunnen,
die ons van goeden raad en medicijnen moeten voor
zien."
Hij mompelde eenige onverstaanbare woorden zijne
oogen verdraaiden zóó, dat er een oogenblik niets dan
het wit te zien kwam, en toen ik zoo naar hem keek,
kwam de gedachte in mij op, kameraads, dat, als ooit
de dood in een levend menschelijk lichaam huis hield,
daarbinnen in alle stilte zijn sloopend werk verrichtte
en dan even een glimp van zijne grijnzende tronie
te voorschijn bracht, dit zeker bij dien stuurman het
geval was. Nadat dit een oogenblik zoo geduurd had,
keerde het licht in zijne oogen terug, en scheen hij
weer bij zijne zinnen, toen hij den blik op nieuw
op mij vestigde.
„Is er iemand onder u," vroeg hij, „die de brik
over zee kan brengen?"
„Daar zie ik wel kans toe," zei ik, „indien de
middelen aan boord zijn."
„O, in de kajuit en de kapiteinshut zult gij van
