punq spiremai sjb qfqapxnp ooz 'SuxpuBjq qoojjs
844IMJooai uaa 4310 pmoozrao '4aq xuBAAq ua pjapnu
-9§ uajlim gi.ip 4x18.141x10 do 404 sm uojbaa 'SutSjapuo
uoz ap jooa So]sj 'lUBMqpn sa_fq|OM apuaqqajj-iaAO .tap
uaAvnpBqos ap uaqossu^ ua nauaqosaq p.t3M xuBBqoif
-jatuaq puaSiau araxnxq .104 }aq joop jaq s|Booz 'pjaAi
.tauao.iS ua aapxuS |c fq ap .tapuo putqia 4a q ua
'appmp aaatu ua jaaui ]b uoz ap jfiMja} 'uajBjd ubiu
-sjooq uap 40x0 JBBp jaajq ua Snja4 qap 4aq jbbu qi
ap.xaaq 'sum uooqos uamoqfOA j84ba\jbba jaq jup 'p§in4
-aaAQ 'uadooj a; dqq apuqq uaa do duvf i/VMg 8P
4atu 'ap|m uapfxxujaA 8ujbb.<5 qi JBBp '.obj Sots uap ux
suo S48IU 4up 'ufxz 34 jaqaz tno 'Sjoz a4saatu ap 4aut
axp 4qooz.tapuo ua 'uazxaj ajaSao.iA uftzop jpjq uaa uit a
apuoo4J8A uadaJ4spoo|4od ua uaqqud.xassBd ap Sou aip
'ubbooq uaqostpuj uap uba puoA auaa ja qx 404 'bu
ua4JBBq ap 4qooz ua uauuiq 4infBq ap nu SutS qj
■uapa4s
s.xaoq ua°bz puBjxa 4aq do 4qoa.i ooz qxjq ap az B.tpooz
'uatuoq 34 4B suo do 'uapnoz ua4SBBq qoxz 'pjBBqaS
uappnq jbav uap .tBBp axp 'd.toiu?/pjj?$ ap uba uaSuxjad
-aqos 4Bp 'sbav ua4qobai.iaA 04 [aA\ qoo4 |CiAua4 'qaa[aS
4ooq auaa do 4BAV 'qoxz aptxoo4iaA S4axti qoop 'sSubj
J84Ba\ apuaSSij jooajbbp 431] ua ufipjsnq a§i4qoB°jaq
apjaqfxq uap 4am j[az qx SuxS piaq4azaSMXXBU a4saatu
ap 43JU uaqjaxu 04 do uxas uaa uba xuaaAxz uaa sbav
suaSaau 'qaaq qoo qx aoq 'qoo(j qqoBjqaS.xoop uappnq
4qoBu uap fiA\ dojBBA\ 's40.ija4B.1q aj.iBq 'apoq ap usp
'sba\ .XBBquooAvaq .xaatu ua jaqfi|oo.tA paA .xaxq 4aq 4Bp
'lUBAtq qnjput uap japuo qx 4Bp 'uapxaqosjapuo 34 sja4
-saaq qoo sjjaz Bf 'uaoaS jaaAOOZ Sipaods spaaj dojBBp
uoSaq qt ua 'jBBqjqoiz japjapjaq ua .xadxaqos 34 puB[
4aq piaA\ uoz jap uaptp 4aq jooq; -uaiz ua4saoxu sua
£88
34 do U844qoBJ4 diuxjS uaa 'apuaizfiqjooA aSip.xooA\
-uaSa4 4aq 'ftz josjb 'Suiqqnjp4in apua4qoBtus "'ajjBtu
uaa uaSoo aufxz uappsq ua '4Btqa8 uaquozaSux ufxz
do poop uap uba AAUpBqos ap Sbj spaajj ^aq (jq stuv
UBp 'pnq uaxzaS apuaA.xa4s pustuax 4x00 qx sjb 4ubav
'uoq uapB.x jaatu 4axu fxxu ubxujxixx4s ap uijbbav 'sbav
djaAvjapuo uaa ftp 4Bp 'daajSaq qx 'qooQ uauaA34s 34
doojq apaoQ ap dbb^ ap jbbu 'uaAa§ uoz pxaquaSapS
suo 4BBSSBJ isoo-pinz ap jbbav jBBp 404 'uaptq 34
pjoojq; 'apuaxpjav .inaq.xooA ap 4am pm^v uazap 4atu
4aq jo 'Sbbja ap j3a0 uaqqaq pSaajdpBBjaS aSxpuuq
-sap uaa suBq4 qx noz 3ujbbS aojj -uapnoz uaop paods
-uaSa4 uazap fxq Cxav 4BM 'uauaip uauunq 94 saupB uba
fxxu tuo 'apuapfij 34 ja4qoa raaq puoA qj •uaSni4JaAÖ
84 puB4saoj ufiz uba firn uxo 'uBrajtxri4s uaqaxz uap
UBA4nqap jbbu 'pBq uBBpaS °Bp uaSiJOA uap qoo qt
sjbooz 'fiui qi juSaq 'uappuq uajaqiuo ftM ^Ttp-nsr
•uapjoAv 34 soojapBj qx uo§
-aq uao4 'uaAaqaS sbav Sooqtuo 84daxpj{oS ap 41x1 dtuoi
apuaAfxjpSaAv sjBA\p ap jooa 'ua44.i04s uauuiq jbbu p.xooq
-jaoj 4aq J8AO pap uaa jooa stuos qoxz az aoq 'uaSuxS
jaoxuaS 04 qxjq ap uba Saoq uapuaSxnqjaau SxpL'pqftpS
uap uaddoq apuapnjqtuo auuxxq 'doojdo uauxnqos ut
'sp 'uajBAV Jtiajq uba uaaaz ap uaoj§ StjqoBtuJOjs aoq
'Sbz qx uao4 sbav jappoux sp qxp ooz uixq ap '4do4S
-J8A 4qou| ap 'poAv uajsoQ jaq uba spaa4S Sou puivv
ap 4Bp 'puoAaq SaojA uaSjoxu uapuaSpAdojBBp uap
'qt ua uBBSaS sbav fxqjooA Sep uaa spBtuSou ja4qoa .xa
uaoj, -uauaqaj 94 ppquaSapS aSi4SUttS auaa do pfpp
'uappuq jqoaj uaaS qoo fiAv jBp 'xpop f 4m Sui4qoij aip
Sou spaajs SaoqjooA azuo saaAV p 'uapjapjoA axpj4stiy
jbbu xooxu S.ta 4axu azfiAV azap do aAV 4Bp 'ja4qoa jbbx[
appjjaA qj qqoxzaS qftjooj.v uaa aouajopq; xxa ?ijbuib(j
t68
390
getoond, geeqe boot kwam vandaar opzetten, hoe be-
geerig ook aller blikken langs het bewegelijke, don
kere water gluurden, hoe scherp ook ieder van de
over de reeling voorover gebogen matrozen uitkeek,
in zijne hoop, den oude scheepsmakkers bijstand te
kunnen verleenen.
,,Er komt maar niets, meneer," zei de bootsman*
toen wij wel twee uren aan den wind gehouden had
den, en intusschen de brik zoover naar lij was gezakt,
dat we het slechts met moeite meer te onderscheiden
land te loefwaart achteruit hadden gekregen. „Als
daar iemand op dat eiland gezeten heeft, moet hij
toch ons licht gezien en de bedoeling daarvan begre
pen hebben, en als soms hunne boot onbruikbaar was
geweest, zouden ze toch wel, met een vuurtje, teekenen
van leven hebben gegeven. Neen, meneer Seymour,
ik zeg: die rots is al even onbewoond als St. Paulus."
„Zoo denk ik er ook over. En wat zegt het volk
er wel van? Meenen de matrozen vooruit soms, dat
het tot iets dienstig kan zijn, zoo ben ik bereid, het
schip nog tot aan den morgen toe hier op en neêr
te laten houden."
Het volk, dat geene wacht had, was naar kooi ge
gaan wel een bewijs, dat niemand meer dacht over
eenige kans op dat eiland menschen te vinden. Shil
ling droeg aan de matrozen, die nog op het dek waren,
de quaestie volgenderwijs voor:Zal menheer Seymour
van nacht hier op en neer houden en den morgen
afwachten, vóór wij doorzeilen P" Het antwoord kwam
hier op neêr: „als mijnheer dat doen wilde, was het
hun altijd goed, maar zij dachten toch, dat het niets
geven zou." „Als," zei er een, „de andere booten dat
eiland gehaald hebben op denzelfden dag toen wij op
391
St. Paulus aankwamen, dan zullen ze daar ook geen
letsel bekomen hebbendaarvoor was het weer te
mooi; en dan waren ze wel naar ons toe gekomen
ook, zoodra de brik in het zicht was. Nu er geen boot
in aantocht is en geen teeken van leven gegeven wordt,
aan boord van dat eiland Hamsterdam, zou ik zeggen,
mijnheer, dat het niks geeft, om hier te liggen wachten."
Nu verzocht ik dat elk der matrozen nog eens een
laatsten scherpen blik in het rond zou laten gaan;
en na het, zekerheidshalve, nogmaals een half uur
langer aangezien te hebben, liet ik het roer opleggen
en de raas vierkant brassen, om Oost te sturen.
Toch ging ik, met een bezwaard gemoed verder,
ofschoon later uitkwam, dat wij goed gedaan hadden.
Maar steeds bleef ik in de donkere lucht achter ons
uitkijken, tot de kleine strook van het land, dat op
eene drie ruijls afstand nog donkerder en zelfs eenigs-
zins vergroot zichtbaar was gebleven, in de thans al
gemeen heerschende duisternis verloren ging. In plaats
daarvan, kwamen nu een paar laag boven de kim
staande sterren te voorschijn, terwijl de witte streep
van ons kielwater den afgelegden weg aanwees.
Eene flinke koelte woei ons bijna recht achterin;
elke voet zeildoek, die de brik slechts voeren kon,
werd bijgezet en de oude bak vervolgde waggelende
en plassende haren koers in de duisternis. Hoe anders
dan gisteren nachtdacht ik zoo, en keek naar boven,
naar de donkere zeilen, die als schaduwgevende wol
ken boven de dekhuizen hingen, en vandaar naar de
zwarte lucht in het ZW., waar St Paulus moest liggen,
en thans het oog geen ander licht- en rustpunt vond,
dan het bleeke schijnsel van het schuim, dat gistend
boven de inktkleurige krullers der golven mede voort-
