-00[q 0I3pUB 3U03§ U3}qiZaq S0lUBp 0Q" 'qi 10Z J('ai[Bnq
-0IA U0JJ0A1 S0Z JOOA pOOlIJOAAUB U 0} Uaqqaq flA\ Ug"
•UBUisqooq op apiaz (<'uaqjaAA aq do qmqas
azap qara 'uaquap a; ubb qaiu ja uaAaoqaq a^YY"
(1jqoo pjBq U8A3 Bufiq uo smqmoq ap qm qooj ap
s[B qjljjp SoA\sae,v\p ooz 'usnqs diaqos jaaq Sou sbb.i
ap qnp japuoz oip 'qssq apno uaa qam uaqqouqm uaut
uBq }bav qao(j uapaz aq sooqjaA jbbui quq aSipuapa
aip S[b" 'qi apS[oajaa „'ufiz japuira qaq noz °0|q"
„jqiBBAi pUlAl
-uaqsajYY uaa quBq ap .xoop jaiq qaq qcp 'uaSSaz |3a\
Sou uaSoiu ag" 'apiBBjp uaqajqssBdraoq a|[b jbbu qqatz
-aS aqqnu ufiz japaM suaa Sou fiq [fiAuaq 'UBUisqooq ap
appjooMqun (('do dnqosjaqaq Siuibaa Sou qiz .ta 'bp"
«•1Ï»
USB a soo[ua§oopaam ooz ja qaiz jaaAA qip qooQ "qqoBjq
diqos japuB uaa fiq suo ua pjaiquBB puncm uaa usp
aip 'uauaqaj qqoora SuuapuBjaA aSiuaa do aqsuira uaq
uaSjouuaAO jo ua°.iora qi sjb 'uaqqajqiiBB qaiu jbbmz
ooz Sou lira qaq noz qj" -qi laz „'puiAiuaqsoo uaq
-fqaqqaquo uaip uba Sup apaaMq ap jb nu si qiQ"
piaav pSnsfaS Suqaai
ap ia.\o suo fiq ua qdaaMzaSdo puiAi uap joop aoq ua
jb qnp 'piuoozrao tninqos puB.r uaa qam ua sejSuaqos
-sap sjb uaojS 'uapoj uauiBAiq ui suo do qsira uap qm
puaSia.ip aip 'uaaaz ap ui uaqiam aq jbbavz .xaiUBiu
auoAiaS aJBq do Sbj qiiq aQ -uaaqas fiqnu jaaz qqaii[
aqqip ap ui aip 'appuaAi miq ap jbbu q.iBBAijao[ aq qqq
uap UBp ua nu ua 'uajiazsiBtu uapjoMaS aaquop uaSaj
uap uba ap jbbu uaqfiq aq do puoqs (jq ibbai 'pBJinnqs
qaq fiqBu ubb maq jo.iq qi fqqoBAV ap psq Suijpqg
■uaqqaq uapuoAjapuo noz SuissBddo ua Suiuiau
-jaap ufim aqcra aSooq ui jaqaz apuaAjaqs ap uapaqSip
ifi 8
396
dat nog langzamer zeilt en nog heftiger bewegingen
maakt dan deze brik."
„Hoe gaat het toch met den armen stuurman
vroeg Florence, terwijl ze mij aanzag met een blik
waarin duidelijk haar leedwezen over tante's slechte
luim te lezen stond. Het lieve kind zag, dat ik zelf
ontstemd was en deed mij blootelijk die vraag, om
de gedachten van de oude dame af te leiden.
„Als hij den nacht nog doorkomt," antwoordde ik
fluisterend, „zal het meer zijn, dan wij nog voor hem
hopen kunnen."
Beiden ontstelden. „Ligt hij te sterven? Is het zoo
naar met hem?" riep Florence, diep geroerd en met
medelijden uit.
„Arme, arme man!" zuchtte tante Damaris.
„En hij moet daar zoo alleen liggen," zeide Flo
rence, „terwijl niemand hem oppastJack, laat mij
bij hem gaan. Hoe vreeselijk moet het voor hem zijn,
te sterven, terwijl anderen zoo dicht bij hem zitten te
praten en niemand hunner naar hem toekomt, om eens
een gebed te doen, hem een woord toe te spreken of
maar het bewijs te geven, dat hij niet vergeten wordt."
Ik drong er sterk op aan, dat zij aan dien mensch-
lievenden inval gevolg zou geven, en verzekerde haar
tevens, dat hare tegenwoordigheid voor den armen
kerel eene weldaad zou zijn; misschien zou hij tegen
haar wel meer op zijn gemak zijn, met meer vrijheid
over zijne familie-betrekkingen durven spreken, dan
met een vreemde van zijne eigene sekse.
Daarop begaf ik mij weer naar het dek, aangezien
ik omtrent het weer en onzen koers bezorgd genoeg
was, om mij den stuurman een tijdlang uit het hoofd
te kunnen zetten, ofschoon in meer gewone ornstan-
aq ui jaiaq uarais uap mo 'uajB§ ua uap[BBupaz 'qBtu
-SuBq uaa jam qimaqqoB ubui .iBBd uaa qi dan '^qoBjq
-aS uaqqaq a} ajSooq ap do a^uBj ojbij ua aauajopq
'uBBSfiqjooA ïaq ui 'pjooM [aqua uaa ^am bu ua japau
paq qaq do jaaM inaq ap2a| qi .'aquiBBjaS uaa usp
jaatu SimaAi '2ooa\ qqoq ooz fiq qBp 'Sou aqqijqas ua
do maq uibu qj -poop sbja fiq 'qoo unp aoq jbbj^
•uajooq uaop aq qoiz
'qsaaAiaS qBAiz aq sba\ qaop 'uaqaoz uapiAi djnq fiq
pBq uaiqassira I uaSnjsaS uaaq qusjd ap joao 'diqas qaq
uba SuuaSuqs auaa qam 'pfijqspoop ufiz ui fiq sbav
uaiqassira uamoqaS qqoajaq sba\ qap qnp do ooz jnsp
fxq aoq 'qstAV uaajjB po^ -si uauuaqsitu aq ql'qaSotn
-uo qfq uapjoAiaS pnoq spaaj uaa fiq SuufiqsjaA ap
.iBBp 'sba\ poop fxq qnp 'qtjiapap qi apjaoAaS 'apjaaqrao
safqqoBZ dojBBp maq ua 'uagSq 2bz paojq qip 'qjBAiz
afsBjd uaa 'puom aufiz .xapuo quBjdqap ap do 'uamoqaS
(jqjapBu 'qi uaoq jbb|\t -sb.v\ uapBAaSjaau pmfiAizaq
aqqBMZ uba 'uBBqsaSdo looq aujiz qm jooajbbp 'uadaoj
-ui uapiAA paq djnq uaiqossitn fiq qap 'qqonp qj -sba\
soojaqsnAiaq sqqoa[s fxq qup 'Sou qi aqdooq qsjajj -qin
pfiAi uatujB aufiz ua jbaojooa 'qqajqsaSqin qap qaq do-
qB[d qaop 'paq ufiz do qaiu 'uaSSij maq qi 2bz atdmB[
-qnq qaq uba qqoq qaq fxq ua 'uauuiq pBjq ua jnap ap
snp apuado qf „'uaqum JBBquneqsjaA sqfi[3AAnBU qoiz
fxq uoq 'uibmq maq fxq uapapS jnn jbbJ uaa aouajojq;
uaoq uaAaS uauunq aq pjooMquB mo 'ufiz qBA\z aq jbz
fijj" aoq fim dau sijbuibq aqusq qaop 'jnap aufiz do
aqqiq qj maqfiq ubbS aq uBm.innqs uap fxq suaa uaaqara
nu qqonp ua 'uapnqas aq qijquaFoo uaa mo uaraoq
-aSuauuiq sinqqap qaq sba\ qj viaqbaa uaSaj ua -qnoz
qam sbaa pjaSu8A\zaq puu\ ap [fiAAJaq 'uaaq quq ap
joao uaaaz ap uaqBjq qfi[ap[BBqjaq ïjaquopqid qaq
00^
401
naaien en naar voren te dragen, in afwachting van
de zeemansuitvaart, die den volgenden morgen zijn
deel zou zijn.
Dien volgenden morgen bleek het weer onveranderd
alleen was de wind nog eene streek Oostelijker ge-
loopen. De zee was nog wat hooger, en dapper slin
gerde de brik steeds, terwijl door de overkomende
zeeën haar dek in het geheel niet meer droog werd.
Zoodra ik daar kwam, liet ik de pomp peilen, doch
bevond, dat het schip dicht was, wat mij wel een
wonder toeseheen, want uren achtereen reeds had het
nu al zoo zwaar gewerkt. Daarbij was het gekraak en
gesteun zoo hevig, dat men niet anders verwachten
kon, dan dat al het werk uit de naden gewrongen
moest zijn.
Door de mistigheid kon men niet verder dan eene
mijl van zich af zien. William Somers stond aan dek
zoodra hij mij zag, was zijn eerste uitroep: „Wat
een allerongelukkigst weer is het, mijnheer! Als het
een beetje wil, krijgen we straks datzelfde eiland van
u weer in het zicht. Wij hebben de drie|laatste dagen
niet anders gedaan dan terugdrijven naar de plaats,
waar we vandaan komen, en zoo hoog als de Sarah
Jane boven water ligt, ging dat wel niet een twee-
mijls vaart dien koers op."
„Somers," zei ik, „we zullen, zoodra wij uwen ar
men stuurman over boord gezet hebben, het roer maar
opleggen en van den tegen woord igen wind gebruik
zien te maken. Australië kunnen we op deze manier
toch niet halen. En, om u de waarheid te zeggen,
heb ik er een zwaar hoofd in, de Kaap te bereiken.
Er blijft ons niet anders over dan te trachten, om de
Noord wat beter weêr op den kop te loopen en daar
