fliï
qsoj op xaru qax§ op .tooa pfq uaSxuaa daqjaA jgj
„•ufiz
uuq jsuaip uba jatq qi tap 'uaSaouaS jbaoS qjo ui ftm
■joop jajj j joa\ '|Oy\\ riooz 'uopauoq SOUIBp op UBA .top
-ao.iq uao no japBA uoo fv[ sj "firn xqunp Xoup/fg uj
•p.iooqaS jaara qi qoq uibbu uoiq (joqAABfj osuoqdjy"
"fiq oppjooMyiB <t'uaTxioqy[ooj0^ joaa jbz psp 'b_[ q"
<(-[BZ uodooj JSOJOjd UBA JBBAoS
uoaS'jqooxu uouaxpui oqAABjj osuoqd|y jaaq uop ubb
jooiuB'q mxi aip 'uopioSoSBKSBd .100a Suxuaqaj op jBp
'uatuau jouip.iooAAjuBJ8A oiifixu do JAup qx uo 'uapjOAA
pjapuBqaq sjaiSBSSBd uba jooa uop do SbbjS uapnoz
oz :juooaa 'lojsijft fiq 'nojjxjo ui SxpjooAAuagaj aip
'.igqBJjsny uaqfi.i uoo uba sx jojqoop ouaa ojopuB ap
'jajsnz ap saxusp ooaaj oufiux uba uaa pip 'uajoopap
-ora uauunq Sou ri qi noz nu" 'qx xaz ((*uiaqdBq 'Bp"
■uaSuuds ax fiq oSxpoou jaq jam uauuxpuax.iA obaaj
oufixu rno'uajBAA uaxzAOOA §uxpoo|q uba SaouoS runu fiz
jBp 'SuuaqozAOA apuajjoxsjsnjald op fitn fiq jbS japjoA
:uapuaz deqaspooq ouao jojsaouijoq uap joop fiq noz
uBp 'uaxuoq ufiqasjooA oj Sxpoods jaxu fiz uojqooru
jbbux 'uBB^saSdo jaxu Sou souiBp apiaq axp uo.ibaa
qfqufiqas.iBByV\ puq p.iooq xibb jojsnz ojbij ua A\no.xA
oufiz'sjaiSessBd oSiuoo joj 'fiq uo 'jqoBjqjoAO uopuoq;
.iBBU sqoajjsjqoaj jfoupXg uba joaa SuxpBj ouao joq jBp
'sbaa uiviijmuvjQ diqosraoojs joq uba xueeu op pip
'moq uba opjooq ua uajBjd.ioop uiapduq uop jaxu qx
joojq uaqossn^uj 'uoSuo.iq ox opoxu oijBnxoxA apuaSoij
puBq op iooa ap JBBpuBA opuxo uax 'uopuoz oj qxjq op
jbeu uaxooq ouoSxa ufiz uba uoa 'japjo fiq jbS qfijoSa;
ua 'uajBq ox jb spBBJOiUEq ouunq uo uajooq ox Snjaj
p.xooq jebu 'aox qaxS op ui uozojxbui op ubb fiq doxj
'opuaqoxs doa.qBA uap uajinq pjooq ufig 'qop Ï9q agbu
SIF
418
wustzijn, thans t'huis te varen, voerde bij hen den
boventoon, en in een driemaal herhaalden juichkreet,
die als laatst vaarwel over het water weergalmde,
gaven zij der kleiner wordende brik een bewijs hun
ner dankbare belangstelling. Dat luid gejuich deed mij
onwillekeurig naar mijn lieveling het oog wenden, en
ik ving haren blik op. Woorden konden we niet vin
den slechts hield ik hare hand in de mijne en zag
ik haar in de oogen, tot zij, door het opwellen van
tranen daartoe gedwongen, het gelaat afwenden moest,
terwijl tante Damaris, geheel in eigen gedachten ver
diept, met de handen krampachtig samengevouwen,
de brik nastaarde.
„Dames," zeide de kapitein, naar ons toekomende,
„nu zal mijne vrouw zeker wel bij de hand zijn en
kan u behulpzaam zijn door het doen ontruimen van
een paar der hutten, waar gij u dadelijk reeds op uw
gemak stellen kunt; de hofmeester zal dan zeker bin
nen het half uur bericht komen brengen, dat het
ontbijt gereed staat.
HOOFDSTUK XXI.
Wat zal do hoor Hawko wol zoggen?
De t huisreize gaf geene aanleiding tot bijzondere
bemerkingen. Veel van hetgeen op een zeilschip merk
waardig geweest zou zijn, moesten wij hier missen.
Zoowel stilte als harde wind kwam afwisselend voor;
uouiBs 'uaAajq ^infaq op ux saxuBp op jfiAuax 'suo ftA\
uaAB°aq ooz na 'uajBjd 8} joao joba ja xuo 'SuBjoq Sxu
-IOAA o; uba qoo fiui JOOA SBAA qBBZ op 'fiz !}aq OOfJ
•ui }0iu jOAOi] opauuBBp qoiz xeq Cï[ qaop
'uaquiz uapq 'SuiSubb moq piAA 'jbbij uapuoq f}j[
•uajaiuJOA lam Sou raojBBp fiq ^qoom qnq ap jbbcu
'uauaajjaA 0} d|nq Sbb.iaubb ouunq do 'uapjaaqjOA
poou ui aip 'uaqosuora *}qoxjd ufiz |oa\ SBiU ^ajq moS
-ua.iq uoq pxaquoSo]9§uo ui moq ^baa 'uoop s^aiu fiq
oppAA raojBBp uo 'ufiz o? ^bb^s uaSipjBBAvaaz ux qoop
uaaqos Siu^jbba qepj -uaqqaq a) jBBAAzaq §maa joaa uaq
-uxz uo;b[ ;up uoSo; 'opjBBjqjaA qaop 'o]qoB[ fijj
<("ufiz noz uojopxaA soojoppoj |bao§ ^sp ux oip 'ua^az
aj do SuxuuBiuaq auao japaAA ja 'uaraoq SuiqoozjoA
op ut japjooA°BzaS jopuB jo uaa suoa ^qoom 'ïjfqq
opuoAfup^oq uoipux qiBAA uaquiz uo;b[ o; Sou ïsjoo
Sxn}.iBBA ^aq uoaoS ua[pA\ SuiSoaajoao ui |oaa n noz qx
'qao(j" "qi xaz (('ua^izdo s.xopuB jaiu ]3AA jbz jbbq;"
((\xooq 'uojxoz oaa uajBj aip !uodojs jaiu qi
uuq qjjq op qooQ -uaraou pjooq ubb firn fiq uaSoouoS
jam n qx jiaa UBp" 'fiq ioz ,,'n^j" 'do jbjubb joq
jb8 qj <((!p{aj0§3am sojje 'joaa ja si ubuj joaAoojj"
•sbaa joao Sou apEn^aiA jaoAOoq
ua qooAA ojsjbej op uba jadsBqoS Sijuojj suo jap.ioA
raaq qi apjojjoA nu ug; ^-uamoq oq jinjooA rao Jjaaq
Sipoou uajajqoB uba mjojs uoajbij uaa diqos iBp JBBp
'uamoqrao uajaom qajqaS uba pfij uoSiuaa joao UBp
uojjnz o aa fxqoajaj suo uba sjaiu ja jmoq 'jbbjjoao joj
suo ubb suo ftS sjy -uojaoAjin sjaxu oaa uauunq 'uap
-noq uBqjooj uoaS jqojjsjOA oip 'qx.xq op jaj\T 'uauxaxi
oj J3A0 jooq 0A\n uba pjooq UBB UOJJB suo jooq"
■jopjooaSbzoS ap SaojA Il(jufiz
Xsuaxp uba suBqj n qx uaq ozfiAA aqjoAA do ug"
411
van de raas, dacht ik eerst een oogenblik, dat het
een oorlogschip zou wezen; doch hiervan moest ik
spoedig terugkomen, doordien de boot vrij smal was
en de zeilen niet zoo onberispelijk vastgemaakt waren.
Bij ons was intusschen weer iedereen aan dek ge
komen en stonden allen nieuwsgierig achteruit op een
hoopjeen naarmate de stoomer nader en nader, en
zoodoende buiten de schittering van het water kwam,
spraken we over niets anders dan onze goede kansen.
Eindelijk draaide men er het roer aan bakboord,
kregen wij daardoor het schip dwars in te zien, werd
de vaart blijkbaar op „langzaam vooruit" gebracht,
en zakte de glanzende boeggolf, totdat, op een vijf
honderd vademen afstand, de machine geheel gestopt,
en duidelijk het ontsnappen van den overtolligen stoom
gehoord werd. Het bleek nu een lange, krachtige,
ijzeren oceaanstoomer te zijn, van omtrent twee dui
zend ton inhoud, die zachtjes gewiegd werd in de
langedeining, waardoor alle gladde voorwerpen aan
boord glas, koper, geschilderde masten, gebarpuisde
stengen en vochtige huidgangen in de zon schit
terden, alsof het zoovele witte vonken waren, die over
het dek of langs het boord dansten.
Van de brug op het stoomschip werd ons iets toe-
gepraaid wat, kon ik door het stoomafblazen niet
verstaan. Maar onze giek lag bij den valreep gereed
ik liet twee man daarin overstappen, bood tante Da
maris en Florence de hand, om mede daarin plaats
te nemen en volgde haar, terwijl ik Shilling toevoegde,
dadelijk te zullen terugkeeren in geval men soms
weigeren mocht, onze geheele bemanning over te ne
men, doch dat, in elk geval, de dames daar voor goed
aan boord werden gebracht. Terwijl wij nu naar het
