M3AO mOT.I
174
171
•^doo; pCTA ?ooq ap joopiBBAi 'toasS SaiSaMaq apuapiitaji ansa
jaojqos jap Smsjooqmi vi 'map nap uba pv;q qaq hbb aaqqPAl 1
ti
uaa jbbcu Sou jaqaz uaqqaq 92 "UuuSaS (x uaqqiiAv
;aq ubb apaui ja si ua ao; .lajqoB raaq fiq }§9{ n^"
•qi daia (ij niaqdnq 'ui inaij ufiz fiq qnaau jbbq"
•piaiqdo spaaqs mail
ufiz japuB ap [fiAua:} 'apiBBAiz uauuB ap qatu ua ubb^s
ubbS sbav puioiaAO uaa ap ubajbbav 'uauosjad aaAVj ucp
jaaut ïaiu a^qapiuo qi qoop uaiz a^ qfqapinp jaaz 'sbav
uaSjoqaaA Suiuiap ap joop ^am ^aq iaauuBA\ 'ua 'uaux
-oqa§ ifim ap uauuiq spaai nu sba\ afSmtJBBA ;ajj
■appiaqosjapuo u3auioja stuos qoo qi jo ua 'ubjbaa
}ooq ap ui uauuBui aaAVj UBp jaatu Sou ja jo uaqfiq
uaAfqq a; qn 'Saojpdo 'apjaaq Suaq uia?s aufiz jfiMia;
'fun fiq luojBBM 'uapnoq a} ;sba tuaq uio Jaqazuo a^
sbm puBq aufiz qoop ïuaqiaj a? ubb Jaqhq nap raaq
'Asnaiudo fim qpozjav fijj -uaSBipaS Suqjapuoz uaAa
qoiz fiq puq -zua 'pjaAV uagojjaS qfqapoop 'apireiqs
jaoj }aq ubb 'uoüuBg uao^ 'uaqqoiquo puq uazoi^Bcn ap
uba SuiS[Oajoa ap ubb qjaq ap ui qoiz qoq ap uaoi
'daq suiA\poo£) ap do diqos aqosuBjq y>q uao; tuBMq
jads ^aq ui jaoAaS ufiz fiqjBBAV 'pnq uBBpaSjooA Sou
qoiz aip 'piaquaSajaS aqja fig -a^BBjaS Suijjbauqa ui
aaatu ua jazoojaqiu aoq jaSuB] aoq 'qioq ap uba uatuoq
japeu }aq aapuo 'uiaqdnq azuo qsp 'do a^qraui qj
•uaquqq uaqnz uajoo ap ui uup n
uapfq uBBjsaSaoop uba uajaqjov aqjeAi 'uajBquado jbz
ti jooa sqBJ^s uaiqossira qoiz jadsAvnoqos qfqjarauiBf
qpM 'qftz jaqazuo Sou aS Subjooz 'mo japumi jaiu
ja si SuiuuBds ap qoop pSuupaSdo qftz Suippai qq
Stpfij aS !jBp 'ufizquMaq ^aq fiq iquaqos SuitnapBiaA
QiT
^aq jau usp 'quojq Subz uaa uba qiou ap sjb ^Bp
'Saoq uap jooa jbjbav qaq uba uaiaojAaoj puaruiuoiq
^aq jbbu apja^snq qi sjb ua '^quqaS uaiBAv jaiu.iBui qm
az jospi 'uapnoqaS uap.iaM uauuudsaS jliqs ooz puiM
nap joop ua uazaMaq ^suaip uapiop.iOAoS uap qosmaaS
japuoz aip 'uapaz apiA\ ajsiBB[daS iBBjqa uaAoq Sooqua.i
-o^ aqos^oij ap jbbu ua 'uaquap paap ufi^BS ubb 'uaiz
-aS uaAoq uba 'aip 'aaz aA\UBjq ap .iaAO ubbS iaq qqq
uap puo.i iaq ui qi S|y qaoAV ua;soQ ïaq qn afpuiAV
poq'iqoBz uaa ja jftAija^ '{auiaq nap ubb afqjOAv uaaS
id sbaa sSuppitu jaaAA iootu japaM uu uappBq a/V\
•ufiz uaiziaAO a;
jaaiu ^aiu UBAJBBp uaSjOAaS ap uapnoz 'uauiBAvq piaq
-JBBAV aqfqaSaap JO^qoB suaa az sjb ';uba\ f ubbS aq ,iaaq
a; uaSuqadaqos aiapuitu ap japuo 'ufiz noz pjooq qaq
fiq ]aAi ^aiu japiaoASuzaS azuo qup 'uapaoiuaaA qp
qi awqoBjp 'uoq qi paAoo^ "pisiq apaq pq jooa fiq
PA\ 'puq uBBpaS spoors sup uppduq azuo ua 'uappS
-J3A0 sbja papjoo uaSp ubb aip 'pjoS qBBz auaa jaiq
pq pp 'Suiuaara ap ui fiqjBBp raaq pq qoop 'iqoBp
aajo ja qi aoq UBinspoq uap ubb uu apppaA qj
(<qqBBiu fiq ja uapaqqfqjooqaquo uaaS
ua rjSaz Sipaiqjaa pq af pp 'qfqjnupu aiqpuoo squi
'jaqqBiusdaaqos uapoop uaa fiq jia\ af pM 'uuq uaqaj
-J8A pu af pp qoop 'si uaAajqosaSjooA puatp appS
-ojaS uaaS ja pp 'Saz qi jbbui ïapjooqaq pq spooz
'sbm pin qp pp 'uu %Sai sdiqQ .("uiog, uba qi Saz
apjpzpq 'u^j i pppaA qaq mip paiquo qi pav 'pw
Sou paAi ap *Suog tuog, uba psjfqqjaAO pq si qp
cuauuBj\[" :apiaz fiq ia upqdBq ap pA\ p si 'apufiz
poBjqaS uajaqpB jbbu qfq suaip ua 'soojpui ajapuB
ap qja]s japi uaSBp aaM j -appz fiq pA\ p sba\ qg
c-naiuoq a; japoB uio 'uBBpdo jooa jbbiu pqfig uap
Oil
„Ik zie iemand achterin zitten, die een witte doeki
aan een riem gebonden, omhoog steekt wat kunt
gij er van maken?" vroeg hij, mij het instrument
aanbiedende.
Al duidelijker werd thans de boot, door den kijker
waargenomen; spoedig zag ik niet een maar twee
personen, waarvan er een voorin zat en de ander op
een middeldoft een sein deed.
Eene open boot in volle zee te ontmoeten, vooral
wanneer zich daarin menschen bevinden, is iets heel
bijzonders. Als een loopend vuurtje verbreidde zich
het nieuws door het schip; de kok kwam uit zijne
kombuis, de hofmeester uit de kerk toeschietenook
enkele gezichten van hen, die de wacht omlaag had
den, vertoonden zich om naar een schouwspel te kij
ken, dat zelfs een zeeman altijd aandoet. Eene boot
op zee, die ledig, met de kiel boven, heen en weêr
rolt, zal u reeds treffen als het bijna zeker bewijs, dat
er een ongeluk is gebeurd. Gij weet immers, dat die
boot tot een schip heeft behoord, en denkt, dat ze
misschien wel alles is, wat daarvan overbleef. Zooals
het vaartuigje daar, misschien wel ondersteboven, drijft,
terwijl het groene water over de kiel stroomt en de
zon zich in zijne natte huidplanken spiegelt, welt allicht
de gedachte op aan schipbreukelingen, die zich daarin
zochten te redden en mogelijk vele vreeselijke uren
in een lange, bange spanning, misschien eindelooze en
donkere nachten doorbrachten, die misschien honger
en dorst hebben geleden en andere ellende uitgestaan,
waarvan dat enge boord de ontzettende bijzonderheden
zou weten te verhalen. Doch, hooger nog wordt de
belangstelling gewekt, wanneer er leven is in de boot,
die men tegenkomt. Dan is het of een diepe zucht u
moeielijk, mij nog eene juiste voorstelling te maken
van den woedenden storm, dien we zoo kort geleden
doorstaan hadden, dan kwam mij het gebulder van den
orkaan, dat dek onder water, dat vreeselijke kraken
en zuchten van het zwaar werkende en woest voort
gejaagde schip als een droom voor. Nog liep een lange
deining met ons mede, doch deze viel slechts in het
oog, doordien ze een nieuw soort van bevalligheid
aan de bewegingen van het schip bijzette, dit met een
statigen zwaai van voren ophief, om het met een bui
ging te laten terugzinken, alsof het telkens in zijn
loop eene maat rust nam, om een dartel compliment
te maken.
Ik had met Nelly een langdurig gesprek gehad, toen
zij aan dek was gebleven, in plaats van met de andere
passagiers en den kapitein omlaag te gaan etenik
vertelde haar van den storm en den dood van Lanyon,
en hoe vreemd de kapitein zich dien morgen had aan
gesteld. Toen kwamen we op Burmarsh en de familie
Johnson, hoeveel zij wel aan Phoebe te vertellen zou
hebben, als ze weêr thuis was. We maakten daarop
allerlei plannen voor Callao. Zij was er voor, om aan
boord te blijvendoch ik vond het beter, dat ze daar
tijdelijk, zoolang het schip in de haven lag, bij een
Engelsche familie onder dak zocht te komen; zoo
doende zou ze aldaar den tijd het aangenaamst door
brengen en gelegenheid vinden voor het zien der
plaatselijke merkwaardigheden. Doch heel lang bepaal
den wij ons niet tot dit onderwerp, want Callao was
nog heel ver, en ons restten dus negen a tien weken
voor het plannenmaken. Ja, om de waarheid te zeg
gen, stond het bij mij al zoo goed als vast, dat we in
Callao zouden trouwen: Nelly was als mijn verloofde
