FRISCH BLOED.
Uit het Engelsch
van Johh Habberton,
Schrijver van „Helen's Kleintjes", enz.
22)
Maar, hoe 't ook was, de sterkste
en duurzaamste hoop werd door hem
in de huiskamer der Tramlay's opge
vat, terwijl Lucia schijnbaar alleen de
rol van toehoorster speelde. De jon
ge man kwam er dikwijls toe, zijne
eigene meening vrij en uitvoerig uit
te spreken over onderwerpen, die
hem belang inboezemden, en zijn
woordenvloed werd alleen afgebroken
door het nauw onderdrukte gapen
van mevrouw Tramlay en Greta. Wat
gaven zij om den laatsten veldtocht
tegen de Indianen, of om methoden
van school-ventilatie, of om de on
derstelde zedelijke bedoeling, die er
school in de voortdurende bezetting
van Egypte door Engeland Zulke
kwesties waren alleen voor mannen
geschikt, dachten mevrouw Tramlay
en hare twee dochters; de moeder
zeide somtijds, als zij weggeloopen
was van voor de vuist gehouden le
zingen over deze of soortgelijke on
derwerpen, dat die jongen uit het
land zichzelf graag hoorde spreken,
en Greta wou wel haast gelooven,
dal Phil alleen daarom begon, aan
hetgeen zij „redevoeringen" noemde,
om de kamer voor zich en Lucia al
leen te krijgen.
Maar naar alles wat Phil zeide,
om 't even, hoe taai het onderwerp
ook was, luisterde Lucia geduldig,
oplettend en dikwijls met belangstel
ling. Somtijds begreep zij genoeg van
eene bewering om die in woorden,
zoo niet in feiten, weêr te geven, en
aan den oorspronkelijken maker te
rug te zenden, die, in de blindheid
van zijn geluk, dit terstond toe
schreef aan Lucia's verstandelijke
meerderheid boven de rest der fami
lie. Had hij haar naderhand eens kun
nen zien, ver legen het voorhoofd fron
sende onder het zoeken in encyclo
pedie of woordenboek, om zich zijne
meening duidelijker te maken, dan
zou hij wellicht zijne meening aan
gaande haar verstand gewijzigd heb
ben, maar toch zou hij meer zeker
heid gekregen hebben over 't geen
toen juist voor hem meer waarde
had dan al het verstand ter wereld.
HOOFDSTUK XX.
Een oude vraag herhaald.
Mijnheer Marge had even een zucht
van verlichting geslaakt, toen hij het
plotseling vertrek van Philip Hayn ui t
de hoofdstad vernam. Had hij de oor
zaak er van geweten, hij zou uit dank
baarheid een fijn diner aangeboden
hebben aan den babbelaar, die, terwijl
Phil het hooren kon, gezegd had, dat
Marge met Lucia zou trouwen. Daar hij
onbekend was met dit praatje, maakte
hij eene visite bij de Tramlay's, zoo
als 't heette met het doel om Lucia
en hare moeder mee naar den schouw
burg te vragen, en uit de manier der
dames maakte hjj op, dat Phil, met
deD overmoed der jeugd, Lucia ten
huwelijk gevraagd had en afgewezen
was. Marge's nieuwsgierigheid naar
't geen het hoofd der familie met.
den jongen man wou, werd bevredigd
door de verklaring van mevrouw
Tramlay, dat het bezoek alleen een
gevolg was van de bespottelijke ge
woonte van haren man, om elke
kennis uit hel land uit te noodigen,
hem te komen bezoeken, als men
eens in New-York kwamzijne daar
op gevolgde gastvrijheid jegens Phil
had alleen moeten dienen om op een
goeden voet te blijven met sommige
ouderwetsche luidjes, die nog wel
eens weêr nuttig konden zijn ais
gastheeren, en die eigenlijk niet geheel
konden behandeld worden als ver
huurders van appartementen van be
roep.
Marge's nieuwsgierigheid werd
reeds den dag na het ontvangen van
dit geruststellend bericht op nieuw
opgewekt, want hij ontmoette bij
toeval den koopman met den vader
des jonkmans, en werd aan dezen voor
gesteld. Terstond deed hij zich weêr
de oude vraag: „Wat zou Tramlay
toch met dezen knaap willen?" Zijne
nieuwsgierigheid bedaarde echter
weêr, toen hij hoorde van het ex
ploitatie-plan, en, terwijl hij er in
toestemde een vierde van de kosten
der onderneming voor zijne rekening
te nemen, maakte hij Tramlay een
compliment over zijne bekwaamheid
om iets winstgevends te vinden, zelfs
terwij! hij nu en dan een dagje vrijaf
heete te nemen naar buiten. Maar,
toen Phil een paar dagen later weêr
op het tooneel verscheen, en aan
hem werd voorgesteld als de verte
genwoordiger van den oudeu pach
ter ol eigenlijk als de werkelijke
bezitter van een geheel vierde van
het fonds der maatschappij toen
keek Marge den koopman wantrou
wend aan, en vroeg hij zich at:
„Wat wil Tramlay toch met dien
knaapP"
Daar hij redeneerde volgens de
grondbeginselen, waarop vele kleine
maatschappijen lot landontginning ge
bouwd worden, meende Marge gauw
te begrijpen dat Tramlay, voor wiens
schranderheid hij altijd een grooten
eerbied gekoesterd had, den zoon
boven den vader verkoos, omdat hij
genen lichter foppen kon. De manie
ren om een uitvinder of een boer,
die zijn eigendom aan eene maat
schappij in handen gegeven had,
door list of bangmakerij uit te koo-
pen, waren Marge niet geheel onbe
kend, en hij nam natuurlijk als be
wezen aan, dal dit gemakkelijker zou
gaan met een groenen, jongen man
als Philip dan bij een ouden man
met een helder hoofd, zooals pach
ter Hayn scheen te zijn. Als echter
het boersche element in de maatschap
pij geplunderd zou worden, zou Mar
ge wel zorgen, dat de koopman er
niet alle voordeelen van trok. Hoe
kon hij zijne eigene verhouding te
genover Tramlay meer verbeteren,
dan door den koopman in ge
slepenheid te overtreffen Hij zou
dit voordeel hebben, dat hij Phil
nauwkeurig kon gadeslaan, en 't eerst
zou kunnen weten, wanneer deze ge
neigd zou zijn, voor wat geld zijn
aandeel te verkoopenmocht de jon
ge man, gelijk de meesten van zijn
leeftijd en afkomst, een onverzadelij-
ken, kostbaren smaak voor stadsver
maken ontwikkelen, dan zou hij, Mar
ge, hem van tijd tot tijd zeer vrien
delijk van geld voorzien, met zijn
aandeel lol onderpand, en dan zou
te eeniger tijd de koopman zich plot
seling verschalkt zien. Alleen de ge
dachte reeds aan zulk een triomf
spoorde den berekenenden Marge aan
eene kleine flesch champagne bij zijn
lunch te gebruiken eene weelde,
die hij gewoonlijk tol des avonds, in
de club bewaarde.
Maar weêr werd hij opgeschrikt,
toen een weinig schrandere vriend er
over klaagde, dat, hoewel Tramlay
zijn vader beloofd had, hem, den
zoon, op zijn kantoor te zullen nemen,
als de ijzerhandel wat fleuriger werd,
deze Tramlay, in plaats van hem,
iemand uit het land bij zich geno
men had. Met eigen oogen kon Mar
ge zich weldra van de waarheid van
dit bericht overtuigen, en daar Tram
lay er volstrekt niet over sprak, vroeg
Marge zich alweêr af:
„Wat wil Tramlay toch met dien
knaap
't Was duidelijk het ging om eene
handelszaak of om Lucia. Misschien
had de koopman, gedurende de lan
ge slapte van den ijzerhandel, geld
van den vader des jongelings geleend,
of misschien leende hij tegenwoordig
van hem, om gebruik te kunnen ma
ken van de herleving der zaken. (Mar
ge koesterde het gewone dwaalbegrip
der stedelingen betreffende het be
schikbare kapitaal van den gewonen,
welgestelden boer.) Was Tramlay al
leen een schuldenaar, of't moest we
zen tegen terstond betaalbare reke
ningen, dus was het ijzer niet ge
noeg geslegen, om het voor iemand
raadzaam te maken, de schoonzoon
van den koopman te worden. Als de
zaken zóó stonden, dan zou een aan
deel in de ijzerzaak er misschien de
prijs voor zijn. Op zijne navraag bij
kennissen aan de bank kreeg Marge
geenerlei inlichtingdus besloot hij,
zijne kunsten op den nieuwen klerk
te probeeren, wat hij veilig kon doen
in zijne hoedanigheid van mede-be
stuurder der Exploitatie-maatschappij.
De jonge man had eene groole mate
van zelfbeheersching, zooals Marge
zichzelf bekennen moest; maar wat
baatte dit tegen de verfijnde kunst
grepen van een tweemaal ouderen
man, die zijn geheele leven had door
gebracht onder menschen, die het
zeer geoorloofd achten zich in de za
ken van anderen te dringen
Dus opende Marge zijne loopgra
ven terstond, er was geen tijd te ver
liezen. Hij behoefde immers geen ken
nis meer te maken, en zijne beleefd
heden werden zoo vriendelijk aange
boden, dat Phil niet kon nalaten, er
vele van aan te nemen, en dankbaar
te zijn voor de bewezen welwillend
heid. Het wantrouwen van den jongen
man werd weldra ontwapend; want,
gelijk rechtschapen karakters in 't al
gemeen, had hij een afschuw van wan
trouwen. Phil kon niet nalaten te ge
looven, dat Marge alles met een bij
oogmerk deed; maar langzamerhand
kwam bij tot het besluit, dat dit al
leen geschiedde om de vooruitzichten
der Exploitatie-maatschappij te ver
beteren. Zooals Marge zelf zeide, ken
de Phil het land der maatschappij
door en door, en was hij de eenige,
die er met kennis van zaken over
kon spreken. Elk spoor van achter
docht werd ten laatste uilgewischt,
toen het Marge gelukte, de voorrech
ten van zijne club voor den tijd van
drie maanden aan Phil te verzekeren,
zonder dat deze telkens geïntroduceerd
behoefde te worden. Het was eene
kleine, uitgelezen club; Phil hoorde
haar, bijna eerbiedig, noemen door
eenige jonge mannen, die er naar
smachtten er binnen te treden, en on
der de leden er van waren eenige
mannen uit een hooger kring, dan
waarin de Tramlay's verkeerden.
Tot Marge's verrukking begon Phil
flink geld uit te geven in de club.
Marge had dit van wel meer jonge
lui gezien, en dat kon maar opéé"e
manier uitloopen, als hunne ouders
niet rijk waren. Phil dronk geen wijn,
rookte geen sigaren; maar, vond hij
het geschikt een klein diner te ge
ven, dan was het beste, dat de kas
telein van de club kon schaften, op
tafel. Hij scheen anders niet verkwis
tend te zijn, behalve dat hij zich zoo
zorgvuldig kleedde, dat zijne rekening
bij den kleêrmaker groot moest zijn;
maar toch - een man, die diners in clubs
geelt, moet veel geld hebben. Terwijl hij
er eerst blij om was, begon integendeel
Phil's ruim gebruik van geld Marge
langzamerhand een schrik aan te jagen.
Waar kwam het toch alles vandaan
Zooveel kon hij toch niet verdienen
als jongste klerk in een ijzermagazijn.
Kon het zijn, dat Tramlay hem reeds tot
zijn schoonzoon dresseerde, en de kos
ten betaalde van zijne kennismaking
met sommige kringen te New-York,
aan wie hij hem in zijn eigen huis
niet kon voorstellen Zulk een han
delwijze zou zeer verstandig zijn van
een vader, die een wijderen kring
van bekenden voor zijne dochter ver
langde, als ze eens verloofd zou zijn
maar, als dit werkelijk zoo was, waar
zou Marge zich dan bergen voor al
de spotternijen, waaraan zijn eigen
aandeel in het programma hem bloot
zou stellen?
Deze gedachte veroorzaakte Marge
eene grooter kwelling, dan hij ooit
te voren ondervonden had, en hij zag er
daardoor soms zoo heel anders uit dan
vroeger, dat men het opmerkte en
er in de club over praatte. Al is eene
club nog zoo exclusief, al is ze ook zóó
kieschkeurig in de keus harer leden,
dat alleen heeren er in kunnen ko
men, er kan toch geen kleine, traps
gewijze, maar duidelijke en aanhou
dende toelating van babbelaars uil
geweerd worden van zulken, die
al hunne vermogens aanwenden, om
de zaken van hunne medemenschen
na te snuffelen. Er was geen uur van
den dag of van den nacht, dat er niet
verscheidene van deze snaken in Mar
ge's Club te vinden waren, zoo lus
teloos en onopgemerkt omhangende,
als zoovele ongeneeselijke ziekten in
een hospitaal, maar Mage wist bij on
dervinding, dat hij juist bij dit slag
van menschen, alles kon te weten
komen, wat er van een lid gezegd
werd, vooral als het niet vleiend was.
En nu, de drommel mocht ze halen
praatten ze misschien over hem, en
lachten ze er om, dal hij gebruikt
werd, om zijn eigen mededinger vas
ter in den zadel te zetten.
En toch, gesteld dat de jonge man
geld van zichzelf of van zijn vader
had, waar bewaarde hij het dan Had
hij ooit een wissel voor den dag ge
haald, om de door hem gebruikte
bank aan te duiden, dan zou Marge
wel een middel gevonden hebben, om
den omvang en den aard van zijn
crediet uit te vorschen. Maar, hoewel
hij Phil al dikwijls vrij groote reke
ningen had zien betalen, geschiedde
dit altijd in klinkende munt. Was het
mogelijk, vroeg Marge zich af, dat de
traditioneele oude kous nog altijd de
geliefkoosde deposito-bank der boe
ren was? Had hij maar geweten.dat
het de gewoonte van de boeren is,
wanneer ze geld hebben, veel klin
kende munt bij zich te dragen, en
dat ze, in plaats van met wissels te
betalen, zelf banknoten trekken, om
hunne rekeningen meê af te doen!
En zoo gingen de weken voorbij,
en 't gelukte Marge niet, één der din
gen te doen, die hij zich voorgeno
men had, toen hij zich met den jon
gen man uit het land begon te be
moeien. Phil leende geen geld, ver
spilde niets bij het kaartspel, werd
niet verkwistend, ook niet vertrouwe
lijk, en, hoewel hij zeer aangenaam
in den omgang was, was hij over zij
ne persoonlijke aangelegenheden zoo
geheimhoudend, alsof hij een eed van
stilzwijgen had afgelegd. Zelfs over
Lucia, op wie Marge dikwijls voorzich
tig hel gesprek bracht, sprak hij met
eene kalmte, die Marge aan het ge
tuigenis zijner eigen zinnen deed twij
felen. Phil werd er zelfs niet anders
van, toen Marge hem herinnerde aan
dat paard dal met het zijne van
Marge n. 1. zou spannen, hoewel
deze als reden opgaf, dat het seizoen
voor de sledevaarten op handen was,
en dat hij de dames Tramlay dikwijls
dacht uit te noodigen tot een rit ach
ter twee paarden. Integendeel, Phil
zorgde, dat het paard op zijne eigene
kosten naar New-York gezonden werd,
terwijl hij verzekerde, dat hij er dat bij
den verkoop wel uit zou halen, inge
val het dier Marge eens niet beviel.
Wordt vervoli]d\
Gedrukt bij DE ERVEN LOOSJES, te Haarlem.
