puq jqiajaq daajjBA uap az jooa Sou 'aip 'do jjoSSaoq
auaorS apuaujjqasjoop'ajoojS uaa Saof pjj "Joiaui suo
jjq uiiojs uap uba pop apjaa ap uaoj 'pBq uBBpaS suaa
sjqoajs Sou jaSaoJA pq sjbooz 'jbjbm pq joop diqos
pq paaus nu ua 'uaqqaq uoz UBBpaS piu jaqaz uapaq
-SipuBprao auoMaS ui fiq pA\ 'uapazfiq uap[ pozjjj
-uiBjqpoaS pq Sou 'aaquuy uap uba piaqpuajBAjiooA
apjoop uaqopaSuBB 'qjjjauiBu pBq siapuejg uiaqdsg;
•apjaqqoq uauuiq jbbu uapSindsfq ap loop sraos jaj
■baa pq pp 'ui jiaz uba jqobja uaSipjaMaS uaa japuo
ja diqos pq Suiq jnn uaSau uaj ua 'piaquaSajaSjiaz
apSipunS ajBq sdm/SMpivji ap- Saajq joopioijg -uaj
-sa^Y Pq jbbu 'uapjoMaS SipupaSuo jaara qoo 'uaoj
apiBBip ua qaoq uaxp qn uajn aSiuaa joajq puiM a(j
•uadooj
uoq afqaoq mubjj puatuoquiiajqoB jqoaj uaa jooa Sou
diqos uapBjaSdaip ooz suo ajp jjbba ap joao psBBqjaA
JBBqqjjjq 'apMUBq qBqBj |oa puoiu uaa do Siqaq jjq
jfiMjaj 'jajBMjaiq pq Soo ufiz pui jjq apSpA qiuuiiS
-aS uapajvaj uaa pjy -quojq SBBzpuuq uaa sp jaojjs
ua pjBq aip 'qn qoB[ uapinj uaa ui jjq apjBq 'uadaij
8AV jaaAaoq puq uauioujaA Ijq uaoj ua 'uaqjjq jjq ja
aaquuy ap tUBMq 'uadoojjB apjooq paSoj ap jjq Bjp
-oog 'Pbba azuo jfica ubabz qi puoAaq opuaSSoj t fiq
uajiazjjj jap aiip 'aqaoq apuajaqqBAAUBB auaa japuo
'spaaj 8aa uappuq jqoBM ufiui uba uaAaSjaAO pq fig
•ajpAJaq óbbjs ujjz qjjjjappiiuuo ua
qojjdo uiq ap japuo uaaiuq aufiz 'uojoa aj sp uaAa
'jjq jbbm 'Snjaj qoquaddiq uljz jbbu jobm aojBBp
dooiq ua suduioq pq do qqq uaa uaoj Saop 'uaqjjq
uaAoq jbbu ua pjooq joao fiq joajq SuBjpjjj uaa So\£
•uazojpui apuBBp ruopuoj ap sp ubui nap uba piaq
-uapuoMaSdo ap ui uaSaouaS jaaAuaAa jb ajdaqos qj
861
196
met ieder uur toe, onverschillig of hij in het tuig zat,,
dan wel, als een pas gevangen vogel in zijne kooi,
de geheele lengte van de kampanje op en af vloog.
Nu stond hij een oogenblik te loefwaart, met eene
hand boven zijn oogen naar de kim te staren, dan>
weer snelde hij met vaart naar lij, en boog zich voor
over, om, onder den grooten schoot door, den lij ho
rizon te onderzoeken. Soms holde hij naar achteren,,
en was met een sprong op de kampanjereeling, van
waar hij, zich met eene hand vasthoudende, het bo
venlijf buiten boord stak, ten einde naar voren uit te
kijken. Telkens deed hij hardop allerlei uitroepen, die het
schip aangingen, zooals: „Kom, oude knol! hoera,,
schuit! zet toch aan, zet toch aan; smeer je oude hielen
en dans ons eens een echte Yankee reel voor! Goed
zoo, oude kraak; schuif er door, lieveling!" terwijl hij
zich steeds met de vrije hand op de dij sloeg, als om
zoodoende het schip nog aan te moedigen.
Tegen elf uur begon de wind zoo aan te nemen»
dat kapitein Flanders mij last gaf, het grootbramlij
zeil te bergen. Die order had ik reeds veel vroeger
verwacht; want het schip lag zoo over, het schuim
was aan lij zoo dicht aan het potdeksel, dat iemand
daarvan, door slechts zijn arm buitenboord te steken,
een handvol zou hebben kunnen opscheppen. Te
loefwaart daarentegen scheen de romp van het schip
wel in zijn geheel buiten het water te steken, en
was de gebogen of buikvorm het eenige beletsel
om de kiel te zien. De bak was in een stofwolk van
schuim gehuld en het donderend geweld, waarmede
de zeeën onder den voorboeg gebroken werden, was
1Een soort van dans.
"uaqjjq aj qn juuq uapjjazuap Soo puadBAiaS pq put
'afuBduiBq ap do fq ubb 'uajjB uapuojs paqo ua SBin
-oqjj uButinnp 'jaqBj, uiaqduq 'sjapuBjq uiaqdBjj
•japAA pq do az Sbj Suja ooz ua puaqaapSjB jqonj
ajapjaq ap uaSai az sba\ djaqos ooz 'duioj ua uaj
-laz ajBq uapjajqqos ua uaquojq ooz paoSjaads qnp
uaa qaajaS ua pjiOAaë jjbmz sbav az qjBqiaddijq
auiajq uaa apjiaz 'uajjjcu jfiA jaaAaSuo uba puBjsjB
uaa do 'pjooqqnq ubb uojoa uba puia paoS uajq
•puBq ap jooa jaaz Sbj uapaj ap ua qiasa.id JBBp
sbm 'uaizjoAO uoq paoS pjOAaaz pq fiq jbbm 'ufiz aj
qnjooA qoo ua uaqajq aj jb suaa uapuiA aj jsim jas
-puaMJOOA uaa aip '.tapai jbbui qjaM unq ubb qljjjnnj
-bu uajBM uajapuB a(j uaqfiqjin ubjoa jbbu ua ubbjs
qBq uap do daojS uaa ui 'ua.iBM poBA\ ap uba piu
aip 'uazojpui ap jb qi Sbz 'uiBMq uaAoq qi Bjpoo2
•jnnjuoAB mBBzpjaz suo uba uassim a^ qfijaSotu Siu
-13m ooz jbjooa mo 'sjjBBAiqap p ftj UaflJA ufim UBA
juBjsaj pq uba Sutjajjodo pui 'SuiS ua do qi puojs
'pjauuijaq Ijj.iBdjqoBf apuaqqaMSuBjaq azuo ua q.mq
aqosuBBqijaray ap ubb jbbm qjjjapBp JoopjBBfj -ufiz
noz iuo japuiui pju Sou ja sai.iq ap pp 'qi daajS
-aq 'joojs jjqjooA jbjbm auaojS pq jaus aoq 'ajqjara
-do qi uaoj ua uaqnq jbbu afjjood ujjui joop jsjaa
jaq qi qaaq uaqBMpo ufiui fig qqoozdo paq ujjtn
ua pijjaA qap jaq 'uaqqaq aj pjassiMaS jfjjojj; jaut
uapjooM .iBBd uaa bu 'ua 'saaMjaA sBUioqjj UBuunnjs
jbbu uaq qi uiojbbm 'uapjOM aj uauiouaS JOoqjaA
jaq ui Bsouidsgj -jpj joop 'jsnj naaS puq ua fiJA sbm
qt uaAaSaSjaAO firn Joop spaaj sbm jqoBM ap qoop
tdiqos ujjz ua uiaqdBq uaqosuBBqijamy uap juajjmo
uajooq aj sajjB uba uapSuBjjaA fiz f jb fint do mboja auljz
pm Bsouidsg jaaq ap tUBMq jbbq 'uaiz aj spiu sbm ja
00 Z
197
zelfs geheel achteruit hoorbaar. Neen, zoo zwaar had
de Waldershare nog niet gezeild. Achteruit stoof het
water op, alsof er een zware windbui overheen was
gegaan, en als het schip tegen eene nieuwe zee op
liep, scheen het er niet door maar overheen te willen
springen; terwijl de wind met stormgeweld uit de
halzen en schooten der onderzeilen neersloeg, en twee
man aan het roer, in het zweet huns aanschijns, zoo
veel werk hadden om koers te houden, dat ze er van
inspanning uitzagen, alsof hun een kan olie over de
hoofden was gegoten.
En toch begon de Yankeeschipper, nadat onze kapitein
dat enkele stukje lijzeil had laten neêrnemen, daar
tegen op smeekenden toon te protesleeren. Doch dit
bleef zonder uitwerking: kapitein Flanders was nog
niet gek genoeg, de bramstengen te verspelen, alleen
om voor een ander zijn oproerig schip te achterhalen;
en vóór het middag werd waren ook alle overige lij
zeilen ingenomen, het vóórbovenbramzeil en grietje
gestreken, en was het noodige volk naar boven gezon
den om die te beslaan. Toen zelfs voer het schip nog een
paar bramzeilen meer dan eigenlijk verantwoord was.
Juist toen men nog bezig was het klapperende
voorbovenbramzeil in te pakken, hoorde men een uit
roep van Obed, die zich tot op de bramra had laten
zakken. Kapitein Taber stond bij den roerganger, doch
had nauwelijks dien kreet opgevangen, of hij sprong
op, schoot als een dolfijn naar voren en met zooveel
overhaasting het fokkewant in, dat hij een der afko
mende matrozen, door zijne zenuwachtigheid, bijna
den voet gelicht en te water gewerkt had.
De kapitein, stuurman Thomas en ik waren juist
aan het waarnemen der zonsmiddaghoogte en sclion-
