fixu uoSaq 'Saojp uaraiB aufiz ui ua tuBudo fiq pp 'jaip pq uaSa; piaqqfippBq auoMaSuo aufifZ uBBpdo raaq uaSa; na 'daipo; raaq jbbu 'paq puaq -jaq japaara ufiz aip 'puoq ap ;o; 'uaaq qoiz rao azfiM aSuqjapuoz uaa do apjBBp ua 'pjapjiMjaA Sia 'tuBMq dBBjs uap ;m SBd ooz aip 'puBmai sp ;in ia Sbz fig •uaAaSa°UBB qojq ap do az uapjaM qqquaSoo apjpzpq dQ ,,'uiapdBq 'uazB{§ saz pitif" •sbm pq ps[ aoq 'uoo; uaqoq naa do fiq Sboja BiuBBp ubajj •Snja; smq -;qoBu pq fiq uao; mBA\q na 'uajn; a; japM apuamoojp -fiqjooA pq jbbu ubab too fij jbbu qoiz p§aq 'ua9 -fiMZ jaajq fiq qoop 'noz uaSSaz spi fiq p; apqoBM qj •sbm qt aiM 'uoq uadfu°aq piu juera fiq jos|B 'ubb firn qfqapuia na pnoj pq ui dojnap 'naAoq jbbu uao; 'sBdraoq pq jbbu qaaq 'sinqpoBU pq jbbu daij fig; •naAoq uiaqdaq ap raB.wq 'qajds ooz qi uao; ;sinf (I*ua?hiaq a; siai apaqaS ap puBmai rao SaouaS si uaiajsiS uba sp a;|i:)s Sup u(ooz 'uaAfqq ui ja pora ;jB8y\ *.ia°Bj pm jbbto 'mBBUspraag s( ui 'uap 'puiM ap ;pBjqos" fao; jaSuB^jaoj nap qi daij (('uajn;spA qfipooqag" •ufiz paora ppjavv ap iiba SmpiBBA apuapaz pjaus pq pM 'japuim SuipBj no; pjapnoq naa pra pp 'diqosjaAOo; uba ;.toos naa jooa dMi[ -SMpjvji ap qoo; qi ppiq ';sop°do uojbm japM jaq -nop ui japaM az jooa Son '8bz uaufiMpjaA siurapmp ap ui na *ubb8 japjaA ua japjaA 'uaqajq diqosja;qoB pq uaSa; nauojq apuarainqos ajBq pra safjpS aupjq ap qt sp 'ua ;jbba aSipjBB uaa Son aM uadaq qooj, •apuaqiq |iazmBjquaAOqpoj§ pq uappiq ua 'do ufq -laoq uap fiq 'qfipSora djaqos ooz s;qoap nu uapqaz LfZ 246 verklaring me meer leed dan ergernis begon te geven, en in mijne oogen het meest droevige licht over zijne zielsziekte wierp. De arme man was dus, niet wetende dat zij mijne verloofde was, verliefd op Nelly gewor den en ik beschouwde dit, bij slot van rekening, voor haar als iets vleiends, dat ook op mij terugsloeg. Wie zou uitmaken hoe eenzaam en verlaten hij zich in zijn krankzinnigheid wel gevoelde, en het griefde mij te moe ten denken, dat die kwaal hem steeds verder en verder verwijderen zou van alle deelneming in zijn gezonde en natuurlijke behoefte aan genegenheid, hem eindelijk een voorwerp van vrees en medelijden zou maken. Wie wist, welke kwellingen van den geest hem nog te wachten stonden, kwellingen die geen sterveling van gezonde ver beeldingskracht voorzien, zich zou kunnen voorstellen Nadat Nelly mij verlaten had, stapte ik, in gedach ten verzonken, de kampanje op en neer, en bemerkte eerst lang daarna, dat het dek verlaten was en de passagiers naar hunne hutten gegaan waren. De hond van den kapitein lag op het dek bij het stuurrad te slapen; voor tijdpasseering streelde ik het dier met den voet, terwijl ik naar buiten het oog hield op een groote ster, waarvan het licht op eene eigenaardige wijze in het bewegelijke water weerkaatst werd. Het was bijna elf uur geworden en mijne wacht op één uur na omde bries wakkerde steeds nog wat aan, de sterren schitterden met meer kracht en iets blauws in de lucht deed me hoop koesteren, dat de wind nog wat aanhouden zou. Het watervlak was nu zeer donker geworden, maar rondom het schip ver schoot allerlei phosphorlicht, terwijl de kim eene scherpe afscheiding maakte. Ook de hoop bleef bij mij leven dig, dat de wind nog wat ruimen mocht; want wij qi fvcn piu qfqjBBM qi ;sïm uaqqqquaSoo aïhuaft" (l(j pjooMpnaS |8M uao} fiS ppq pm ug j raaq apq pAinp oq" <((juapjOM muoja aufira fiS pM 'puB|pej\[ ssij\[" pn raap apuaquï auaa pra fiq jau dojBBp ua sbm suaa paiqag SipuaipspoS do uaSuipBAdo aufiz pra pq aip ua uauuaq uajaaj pnq fiq aip 'sbm muoja apjaa ap qi pp 'lira apjapaA fijj" 'apuaqajds pjBBpaq jaaz SuBMpaqjpz paA pra 'az apiaz (('puaiJA ufira 'Bf" (iriP§BBJAaS qfipMnq ua; n jpp si p^\" t(-p§BBjAaS qfipMnq ua; ara ;paq sjapuBjj uiapdu^" -apuapnoq uaSoqaS J8AOJOOA pjooq JBBq ua apuapBA puuq aufira 'az apja; -smp (i'uaAOO|aS uauunq pin pBBq pq ;jnz a£>" (1mbbui ara pq ppa^ t;l9ll S1 ((-uaSSaz ]3M jaqaz fiS ;jnz 'si Sipoou uBp jaara qfijasaajA lira pq papuiq qoo; ua 'Suip qaS jaaq uaa si pq" 'puapoAJOoqos az apiaz (<'ua]ppaA a; spi n qaq qi '901 flra 92 raBMq pBq pjooMpuaS puauuaqpo qi uaoj, -safpoBZ fiz SaojA (((iuaAoq qoo sraos sjapuBjtq; uiapduq s;" 'Al9N pnop JBBp ua Sbb|too jbbu §uipaj-efuBdmBq ap .toao qi qaaq 'apuaiz qapjjBq ;aq do Lira japuo MnpBqos auajj -uBB§aS uojoa jbbu jaaM qjOA pq ua 'uaSuBqaS s]a"Bu ap joao ua uapqos -aSdo qjaMMno; pq p sba\ Sipaodg 'Soa\ jaajq Ijq qoop 'uaraoq noz qap ubb |8a\ 'apuajooq uazojpra ap uba uaSuizdo pq 'uia;idBq ap pp 'poepaS psq qj •uajaoA jaiAij auaa do aM josp 'paa|§ japM qaq joop ]i;s ooz diqos pq |fiA\ja; ';mja;qoB apua; -pdsuaa;in p;jBp na apuaiBBjp p safsBBjqjapM ap uoa -ajp jjum pq japuo uba ua 'diqos pq uba pjooq pq sSubj puajnppooA nu apja;;iqos aaz oq -sbm qf][aS ZfZ 243 moest, antwoorden. Omdat ik weer begreep, dat hij niet wel bij het hoofd was, zat ik er erg mede in. Toen bedacht ik opeens, „indien ik hem een al te duide lijk antwoord geef, krijgt hij allicht vermoeden, dat er iets tusschen Will, en mij bestaat"ik begreep dus, dat het zeer onverstandig zou zijn, iets te doen of te laten blijken, wat zijn jaloerschheid kon gaande maken. Daarom antwoordde ik maar ik geloof niet eens, dat hij mijn antwoord verstond, want ik sprak zeker niet erg duidelijk, mijn hart bonsde zoo, Will! dat ik opzijn voorstel zoo geheel onvoor bereid was, en, buiten mijne eigene opvatting daar van, verplicht was, mijne betrekkingen in Engeland te raadplegen, vóór ik hem een antwoord kon geven. Op grond van dien verzocht ik hem, dit onderwerp te laten rusten, tot we met het schip weer binnen zouden zijn." „Arme stumpertdat viel hem tegen, Nell.," zei ik lachende. ,,En nam hij die voorwaarde aan?" „Ja, ik liet hem op zijn woord van eer beloven. Het hinderde me vreeselijk Will. Dat komt alleen omdat ik te vriendelijk tegen hem geweest ben dat ik naar al den onzin, dien hij verkocht, meteen ernstig gezicht luisterde, terwijl madam Espinosa hem uitgelachen zou hebben. En dat deed ik toch alleen om uwentwille. Ik trachtte hem te vriend te houden, niets meer o, neen, Will, niets meer dan te vriend." „Waarover had hij het al zoo, vóór hij u ten hu welijk vroeg? Hij heeft u wel een uur over het dek been en weêr laten draven." „Ja, wel een uur lang, ik ben ook dood vermoeid." „Laat ik een stoel voor u

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlemsch Advertentieblad | 1891 | | pagina 8