ifjpN aqaojq 'auiajq op uba pap UBp paoiuaS pjsqjaA
jaara iiod rao sjai |om sbaa 'ufiz 0} uatuoqaS? jinjnq
op pn ssd 007. BU 'uaiz o} pp s|B jadsAAnoqas uag;
'UBB SpOO}S
puiM uap UBA uaiao[ jaq 'SmjuaAoq jaq ui Sooq 'ppiq
qoop 'jopoM uo uooq soojaqjaAA }bbhi jBBd uoo 'puiAA
uop UBA o}A\ii[ op til qqquaSoo uoo jooa 'UBBzaq op
§ao[s IBpjjoS pp ui doiQ -pBq jqiajaq ooz apuamoq
uo apuBB^ op uaqossnj Suipoq op ui jund 0}sSbb[
jBBq piq op ioom }Bp}0} "do uno}s uop uba uopnq
puoiajqos uo puapiS jaq p.iBq loqqnp 'ppupaSui puiM
uop uoSa} '8mj }oq 8u;a uo 'jb 'apuaSSqiaAO iibbav
■jooj jbbu 'Suiqaq ojopuB op diqos }oq poo{8 AAnaiu
-do jo 'uoSuba aj do iqoizaSiaA }Bp puqoS pfij uap
Soo a\u UBp pBq sqfqoMtiBjq -ajqajjspn 'uaizaS dojRiaq
uoo uba 'duqospuBj °ijqoB|aAnaq uoo s|B ooz opooAv
-JOA op qoiz 'aoj uozuoq uap ubb joj 'uajuuq apa
jbbu 'uaiaoA oaiu japuo uba jfmjoi 'upnqos puajajjBAA
uo .io)Baa puaqoq jsaoAA |oa 'punoAaS qnq ajaquop
uoo qoiz peq Setquio .isup jubaa uaqfiq aj uapou
-aq jbbu pjooq napnq rao pfiq jaq sbaa UBp jsinp
qoouaS qop sod
-jojbaa uoo uba isu.i op qqquaSoo uoo jaq jbbaa qqio.t
-aq peq do} uap iaq joj 'uapnoqa§jsBA jaiq op fiq
o}§uo|Siuj[B do puaquaznaj uoo joop S[B 'usp pjaAA uo
'uaSftjsaq aj SraqjapiAA uajqoajpooj Bufiq uap 'apuaj
-jaqjoAO apfiz ajapuB ap jbbu .lapiOA ua japjaA spaajs
'uo 'uaSqioAaq aj jgbaoS }Bp uaSaj jjazqoiz diqos jaq
uoSaq 'ajqapaq qpuaz jaq SoAAjpiq spaai uaj.iajs ap
unuqMnaaus apuajaqqip JBBq ua uadjajsjaAO uojjiaa. oj
uaoqos Siujjbba joq pjaAAaS pua.iapuop jara qo§ ap
jfiAi.ioj 'spfijfiq Sou jstnf 'qoop uoSuba aj do bssbcu
-jojbav apuoqqoAASBzjuo 'apua.iapBU aip 'ppiq .iBBjq sjb
£18
qoiz qap joq ua 'uauoqos jqouaS apuaqojUBB AAnaiu
-ouoa do noSuajs ap }Bp 'Snjaj Siuapooz Suiqaq o.iopuB
•ap do diqos jaq apjaSuqs 'apjoJiJOOA .lopjOA SijsBBq 'ubbS
-aSjoop jaiq ap japuo 'jjoS aip usp aaauuBAA ua 'uapq
-uzapB s5[fqa\uiBu uaui apjjup 'qaaqdo joibav uba .mum
uaip uaSaj uora sjb jaiqiaA issmsuBBzaq uazuo uaAoq
joj qoiz }jBBA\jaoj a} j]o3 8}sbbu ap jos|B jaq sbav
'puoAaq ajdaip ap ui qoiz diqos jaq oaauuBAv suaq
-jaj, maizoS puajjazjuo ua qosjoooS ooz Sou jioou az
-ap pBq 'sbav uooA\aS aaz ap ubb spaoj Subjooz aip 'qt
sjjoz bC jads.unoqos aqosio.ii jaq jaAO SuizsqjaA ua
Sbzjuo uba soojaqB.ids fiz sbaa *jbS }so>[ uap uaSoo
ajBi| ua puojs pS.iozaq paoS jBBp jBBmuaa az uooj,
noz uao
-aazaq uaqqoquoddiqfq ap uaSaj Sijsuoa qoiz jaA\ uup
'uaj|BA piooqjaAO jo 'uoAO[qa§ sbaa pjofsaSuo az uaipui
'sup fiz ua 'qaaq uapauaq jbbu jnnra uaa uba do;
uap uba s[B uam }Bp 'sbaa q.iajs ooz qap jaq uba §ui[
-]aq ap 'SuiSjoao fq jbbu diqos jaq sjb 'jBprao 'uau
-aqaj ajBq ap do (09A aj joiu apjJiip ua 'Sipoou jjaz
uapuBq uaSia uftra pBq qj qa§BufiAJoq uaa mo uap
-ftzsjaaAA ubb aip qi apSajaq 'uaqqaq aj uoSajsaS jfij
}aq mo qja.AAAAno} puadooj jqooq uaa iBBq bu ua !jbS
Suijinqosaq aSiuaa Jaioqjo aapuaqqaqjqoBAA uap 'iqBBUi
-aSjSBA }UBAASuBBzaq jaq ui '}Bp 'uapraaou qaoppaz qnjs
uaa 3AA spooz 'afsmquBBqjo jaq japuo joj 'do pui.AA
uap uaSaj 'jBBq qi Saajq SuiuuBdsui aSiuaa jaj\r
•qap joq do fim fiq 'aqospuBjaojQ
uaa sp pjaqaqaSui 'Sup uaip jbbiu ajsjaa ap jooa
fiz raBAAq ooz ua uajaiuaS uaop aj jqoizaS pp uba
AlaN 'appap-too Sipoou jaq qi jsp 'SijqoBjd ooz sbaa
aaz ap 'qooQ -puaqaaiaSjB puojS.iajqoB uajaquop uap
uaSaj qfijapinp q|OAA aSijqoBuaojg AAimp uaa sp 'pjap
918
320
de groen doorschijnende waterheuvelen achter oris, als
een breed, wit bestoven pad over een bergachtig terrein.
Doch, zelfs deze vaart was voor Mr. Thomas niet
genoeg. „Wij hebben twee dagen bijgelegen," zei hij,
„en hebben eenige uren lang stilte gehad. Als we
daartoe kans zien, moeten we nu de schade inhalen
en dus klonk het bevel: ,,Nog meer reven er uit!"
totdat we het volle grootmarszeil en de fok en het
gereefde grootzeil bij hadden. Het geheele wachtsvolk
was noodig om, aan een vierlooper, den grooten hals
„toe te halen, waarbij dus zooveel kracht te pas kwam,
alsof men het dek uit het schip wilde rukken.
Yoorzoover ik mij herinner, gebeurde dit op een Don
derdag morgen, en waren juist deze extra zeilen bij
gezet, toen ik, even voor het middaguur, met mijn sex
tant aan dek verscheen. Alle passagiers waren op de
kampanje verzameld, want de zon scheen helder
een zilverachtig schitterend licht, dat echter niet de
minste warmte aanbracht en over de staal-blauwe
lucht joegen de wolkjes als rookdampen voort. Nog
toen ik op mijne kooi lag, had ik aan de stootende
en trillende bewegingen reeds gevoeld, hoe zwaar het
schip „er in hing." Ook omlaag maakte de zee een
donderend geweld, en deed ons soms schudden, alsof
het eene aardbeving gold, terwijl het geloei van den
wind en de schokken in den romp, die als met rukken
en sprongen over de golven voort vloog, duidelijk ge
hoord en gevoeld werd.
Doch in de werkelijkheid was het nog heel iets an
ders; en toen ik boven kwam, kreeg ik dadelijk den
indruk, dat mijn kleine kameraad wel wat al te veel
van zijn schip vergde, dat het grootzeil, dat zoo even
bijgezet werd, precies het oppervlak van doek was,
313
werpen, zelfs dingen, die vrij goed gesjord waren, met
een vervaarlijk leven naar het lijboord schoven, en
het gekraak en gepiep en geknars van deuren en
schotten en van de lading door het heele schip oor-
verdoovend was, riep ze gillende uit: ,,We zinken!
we zinkenIn haar angst sloeg zij beide armen ha
ren echtgenoot om den hals, die nu te gelijk met haar
zijn evenwicht verloor.
Zoo lagen we thans met ons vieren op het dek te
spartelen, waarbij het gegil van Madam Espinosa, het
gevloek van haren man, het gerammel van borden en
schalen, doch bovenal het verschrikkelijk kraken van het
schip een leven maakten, dat met geen woorden te
beschrijven is.
Hoe gemakkelijk wij ook gevallen waren, het
weer overeind komen had veel bezwaren in; en
daar de hofmeester zich uit het gedrang gewerkt
had, ten einde zijn hand te gaan verbinden, de
heer Black, uit vrees van ook te vallen, de tafel niet
durfde los te laten, en ook Nelly genoeg met zich
zelve te stellen had, kon ik niemand vinden, die mij
hielp om Madam Espinosa weêr op de been te bren
gen. Doch, hoe zwaar zij ook was, slaagde ik er ein
delijk in, haar een stoel te doen bereiken. Haar echt
genoot liet ik echter aan zijn lot overom zijn ver
regaande lafhartigheid minachtte ik den kerel zoo, dat
ik er niet toe komen kon, hem eene hand toe te steken
ik liet hem op eigen gelegenheid tusschen het gebroken
kommaliewant doorscharrelen, tot hij ergens bij den
bezaansmast aanlandde, met een grooten schram boven
een zijner oogen wat hij zelf eerst bemerkte, toen
Nelly hem gewaarschuwd had, dat er bloed vloeide.
Toen bracht hij de handen naar zijn voorhoofd, jam-
