op fiqiBBM 'j9a0 AMlBiSqoSB jaqiUOS 1199 10} 3{]0M J9U9»
MiipBqos op ui dmo|q apuaqqaMSnzjuo ap SuiS UBp
tjqosnjqaS 'puiM U9p uba oi9pB ap joopsjB 'qfyaS 3} ua
SU99do uaSuijajyqOS 9I|0Aiq0Bld 9p U9pi9AY J99M jajBJ
SJ9J 'uaqOJSJUO U9JBM UajUnd asyds '9°ooq 9p UI U3
'uajajds ua U9aoji[ 9p ui 'naqnoiquaajsjoi aSjjqoBjaui
-JBtU 9p UI 'ua§8[ 9U90j8 U9 9MllB|q puaufiqOSJOOp 9p
uaqossnj ugjnA aSunajiyaaA apuazinp ja josjb 'uajaquoj
BSSBuyBjsuq g^nqoBid '9800q gp sjfiMqip pggp 'uaufiqos
191 91JBBA98gfl lip do iqoij pi9dlU919§ safjyoM loop
enios ibbq Ty 9p jgpuo uba 'aip *uoz ag 'uaaqos dop
-U910U U99 diq08 SUO fiqiBBM 'BSSBUI 9SliqOBSU9I 9U99
UayBJS jatUOq U91 SjajBUltU jo UBSydsUajOJ K[B 9ip
'U9i[9id apu9i9isui{8 i9m 'mioA uaSiyuS isSooq uba
'puBjia U99 sjB 1001S ooz 'sfi dtuop[ apuBBjs jjazqoiz do
U99 SBM 'U9A9°mO UajaapjqOOA auflj JSjayn UBA J9A9U
U99 19CU 190A U9p UBp U9 'U9doi[ jaya|d 91 U9pUBM
9J19JS 9JBqJ9>|UBMU0 9uflZ UaSaj qOlZ UaAJoS 9°I}qDBUt
9p UBAIBBM 'jajBM 19q U9A0q U9A9qj9A Sooq 'I9IJJ
iqoBjqgg uapjOM uoy SuiqlyaSiaA ui f;q apaor
-JBBM 'U91BAY 3J9JJUI0 U9p UI 9J9pUB 9U99§ J9 IBpmO
jUiOOA 'gioqsfi ugpugA [up U9Z9p f|q piaqqosjooiS ui
apjBBq 8191 u puq uaizaS yoo qi uaip 'ajsioom gp 'joijaq
JU9JH U9 miOA }BAA 'U9 'ajSJOOlS lap U99 SBM 19JJ
•p]i9z9§J00p u95j9j1s 9glu99 Sp99J Sjaqsfl
uap 9M ugppBq'uaraBMqjB bj ajoo.i8 ap uba u9'/oi}Bm
op u90} ua 'uaiappaj ai uapaz opiBB.uaS qnjs aip mo
SaouaS suBui sbm q[oa8iqoba\ jajj -piBBMaS pj9M fy
JBBU jfllU 9AJBq U99 ]9M U9 UI iqOUJ 9p *8aO|S }{0J 9p
yn puajappiq aip 'puiM nap loop jaq jbbmuba 'rasa
-19a0 ysq ufiz do uynqosSaoq i9q 'doq uap uba ualf
-inqiaau iaq fiq 'u9 apaaoA goouoS yaz imp jaacu goa
8JJ9Z qooi ioq uooqoBjo Uapuo ^fyajiqBtnag ooz J9M
838
ioq iqoBjqagaoi jaiu suo fiq puq apnqos 'puq paoMag
3[oo UBB3J10 ap giyaq aojj fiq jaaM nayaz 9||B 9a\ uap
-puq 'U9J|BA9gu; SBM pUOAB 9p IBpBU JJ0J[ Spa91 'U9 'JV
99z ap rauu piaqgnjA apuajppMSuuapuoAY jaj\[ 'uaSBje
-aq uaqqaq ai pazsiBcuioojg apjaaiagiqoip iaq 'spfijfiq
isinf gou 'uaiBBAv uaiz aj uaqfy ap yn jam yp mo
'uaioA ai U9A9 bu 'yazgsisioojg-mjois uiajq uaa Bjqoajs
gou 8M uaiaoA qqquagoo iBp do ufiz ai psBBiagyn
UBBqio ap suaaui ^aajq 'do puiM ap guyasiojd sbm
'sgsppim^ inn aijp a} '8bpubbj\[ uapraaouaguaAoq do
*uagB[sag psq iqouj aiapjaq aip do qijq uaa isiaa uara
jaauuBM 'uaiz ai aaz apuaqoif auaa jpuz ua 'uajaoA
-ag ai puiM uap uba iqoBiq ap 'isaam iaq qoiz apsssq
-laA uapj MBBqquap iaiu azap usp UBBqio jaguaq sbm
qooi ua raBujB JiaaM puiM ap joi ijooa apannp y(j
•jsimag psuBdsyn iaq ubb lay uaag ja pjaM iqoau
uaqosuug uap loop pf|yB uoz ap uaaqos gspjaAO jaraaq
uap ubb afqjOM uaag sbm jg jaajq japjaq uamoq[OA
iqoui ap 'mBMq iund ajsgooq ufiz do ubbjjjo ap uaoi
sjjaz 'iep 'sbav pjji uaqfyasaaiA uaip ui [9sufiqosi9A aia
-pmaaiA iajj -aapnoq ai uaAaj iaq mo uaddoidui ua}a
aisgipoou jaq gysBBq na ubbS gBBjmo jbbu 'suagaijA
'suaa 8M uapuoq sjqoajs piaqaagojaS auaag suo iooa
sbm pfii uaip apuainpag uapaajqiaA jo uadBjs ioj^ -uliz
noz ajsiBBj ufiz qoo 'day ja aip 'aaz agooq puayoziuo
ap ui diqos iaq uba guyadmopui aMuaiu aq|a IBp 'UBp
siapuBiazuo uaag iqosp iqoBu uapuayBAuaqossni uap
ua uacBp ayoA aaMty -uaraBMq uaaq guiAaoidaq aiBMZ
azap joop uapnoqaq fiM isp 'uaquup ai iaq aM uappuq
'axmisiap/vji ap uba piaqgipiBBMaaz uamoqjOA ap ua
Mnoq uagyqoBid uap ubb ua 'ipfuaq uapuBBm agiuaa
liapas fiq isp 'piBBd iaq aayni uaa S[B apuaq paog uaAa
diqos ufiz uba uaddaqosuagia ap 'uBraaaz qosyoBid sjb
938
322
kluifhout, een flauwe, breede streep, die de buitenom
trek scheen van een soort van lichtgroene wolk.
„Zullen we boven of beneden langs gaan, mijnheer ?'r
riep ik kapitein Thomas toe, die, op een kippenhok
gesprongen, zich met een arm aan het bezaanswant
vasthield en mede naar het ijs uitkeek.
„Wel, laat ons er boven langs gaan, Mr. Lee. Leg
het roer aan lij zoo houden zóóZijn er soms
nog meer in het zicht, Lee
„Neen, Sir," was mijn antwoordik riep echter
naar voren, dat een van de matrozen naar de fokkera
zou enteren om te berichten of er nog andere ijsbergen
vooruit in het zicht waren. De man ging, na vandaar
uitgekeken te hebben, nog hooger tot op de bramza
ling en praaide toen, dat hij slechts dien éénen voor
uit zag.
Nauwelijks was dit van boven geroepen, of met ee»
zwaren slag begaf zich de groote hals; door den ruk
aan het zeil sprong nu mede de schooteen paar se
conden later scheurde de kluiver van boven tot onder,
en daarmede ving een geweldig rumoer aan. De ont
spannen zeilen sloegen met het geluid van donder
slagen of kanonschoten. Nog voor het halve wachtsvolk
toegesneld was, waren van het grootzeil slechts flarden
over, die als smarting om en rond het stag sloegen,
zich tegen en in het lij want wrongen, of in lange
strooken met den wind mede uitwapperden, terwijl
het kluifhout, onder het rukken van den kluiver, op
en neer sprong en de ringen aan den leider ram
melden, alsof salvo's van schroot op den boeg van het
schip werden afgevuurd.
Maar, dank zij het verlies dezer twee zeilen, onze
rondhouten bleven gespaard, en nu lag het schip er
327
schip was kurkdicht gebleven, geen spier was gebro
ken, en toen we de zeilen weêr kant gezet, al het
loopend touwwerk stijfgehaald en de dekken van voor
tot achter afgespoeld en opgeredderd hadden, zag ons
vaartuig er weer even helder en strijdvaardig uit, alsof
het zoo pas het dok had verlaten.
Doch, in zooverre trof het ongelukkig, dat we nu, na
zes-en-zeventig dagen reis achter den rug te hebben,
dooi' die laatste weêrsverstoring eenige honderden
mijlen buiten onze koerslijn waren gedwaalden toen
ik den anderen morgen, tegen acht uur, op het dek
verscheen, in de zee rondom ons die kalmte ontdekte,
terwijl de reeds hoog aan den hemel staande zon zulk
een eigenaardig geelachtig licht gaf, dat het scheen
of we midden in een oceaan van olie dreven, overviel
mij een onweerstaanbaar ongeduld, een verlangen, een
heimweh, naar den wal. Ik had genoeg, meer dan
genoeg, van dat onafgebroken lucht- en watergezicht,
ik was beu van die rustelooze bewegingen van het dek
onder mijne voeten, van dat eentonige schouwspel van
romp en tuig en zeilen.
Meer dan ik op dat oogenblik zelf misschien be
vroedde, was ik uitgeput door de laatst ondervonden
vermoeienissen, door de zware zorgen, die ik met
Thomas gedeeld had. Bovendien vond ik in de aan
wijzingen van den barometer een nieuwen grond om>
ontstemd te zijnwel was de kwik eenigszins gerezen,
maar toch ook, om zoo te zeggen, de veerkracht van
de lucht niet wedergekeerd in de bewegingen van
het instrument viel duidelijk iets aarzelends op te mer
ken. Zelfs het feit, dat de lucht prachtig blauw stond
en alles om ons heen op kalmte wees, maakte mijne
stemming volstrekt niet geruster, omdat ook dat laatste
