-90a uba paojAjaAO uaa jsp 'jqapjuo puq nu qi jftMJaj
'aoj jsjop ua ja£uoq joop poop uaa lira opsnfuS jqocu
uaSuoA uai(j 'pjaiaM ap uba diqos ajstoora jaq do sjb
sbav paoS u3a3 'uoq uajagjaA puBjsaoj uaqljjjoramBf
ufira sjqoajs qt ooz 'jBp 'ufiz qep uaa japuo Sijsn.1 ua
SqiaA qi noz jqosu uazap uo 'jljj jaq ubb pBBjp uaS
-ojp uaaS jam 'aaz ap uba sjajjuds ap ua putA\ nap
ubb pjajsaSjoojq 'uadBjs sibcu ap ui sjaram; qt jsaora
jqosu uojsjbbj uaQ j uaoj usp nu qt sbav jaSijtaA jaaA
-aojj uaqaoz aj jsoo.ij jqouu uaStJOA uap ui pjaAvaS
-uijojs jaq jam ajrajsq apuaqos.iaaq uaaq lira mo suBqj
ap uba Sniql'qa&iaA ap ut uio jsaq ufira paap qj
■apjaodsjoop mmjjoojS jaq ui uaquBjd ap uaqos
-snj jaq sjb 'uajaoA auljra lapno qUBjq ajjoij uaa jam
jojbav jaq ajsjojq smog ■uaAli.iqosaq aj ptaqqfijagom
uaaS jam qt jaa.w 'jqoB.tqagaoj uaAvnuaz aufim ubb
ajjtjs aqftjasaajA atp uba uapptrn aj ptnjafl jip joop
'qoqos uap ua 'joqosaq uaa suaa ajqeciq aoj ua jy
•uadaoiUBB noz diqos
puajBAsguBj uaa ftra jooa atp 'ubbjs pnq qftqjm do
uoosjad pAtnojjjaA uaa qt josjb 'am jaq sbav qooj nu
puajjajsjsnjaS spaaj sbav uaa|jB jqotzaS jBp ua 'appuBjq
doj UBA ujbbjubj auao.iS ufira japjaq aoq 'uaiz qt
uoq pjooq ultra uaAoq qaoqqaoq uautajq uap jooq
'SJBBjd
auftra ubb fttn uapuoq 'noz uaSaupaq jBBunapuB
ara SuipjaaqjaA auljra JBp 'saajA ap ua qap ajaquop
jaq ubb ajqoBpaS ap tsB.vv jqotjjaA suuqj jnep uaajjB
jaq jBpmo |bjooa 'do jrafuq jap uajBjjaA jaq uaSaj
qt °bz qooj, madB[s jaujjra uazuoq jaq uba jbbui ap
do uajsuup uaSoo ap jooa lira s.tajjaj ap josjb 'sbav
jaq uazaj jaiu uoq qt tjatu ajjojA jaq qooQ uajap
-Bjqjoop aj safqjaAv ap uba uaa uaoj uoflaq ua jaau
18
-unq aj 'qbjm jaq uba sjBBjd ap sjb '{JiqQ uba jsnq ap
ubb jajqotp uajftra aSiuaa jaiu 'am jaq jaads jBJOoy
•qajsaq jsiSaS jaAtnzuo jaaz 'uaSia uftra nu qt SaajqjaA
'puaqaajaguBB puojs jjBBq ap do afjjftd uaa jam atp
'moojjs uap uba |BBiuja jjBqjapus uba ua puu\ uapjBq
jqoBU uaa uba paojAUt uap uba Sutuaqajaq ajBqojS auaa
bu ua jb axvifsxapivji ap uba qajsaq ajsjBBj jaq qt
ajjaz dojaijj -jaau qap jaq do atp apgaj ua aazptn^
alIilS 0P UBA lJBBq ap 'jnqsuiajtdBq ap jtn 'qt jqaoz
'Saojs qj9At jaq ubb uapusq ap Avnamdo qt joo^
ttaraoq noz jbba8§ ut JoopjBBp uagomjaAjfup jaq jep
japuoz 'uaop jaara jaaA Sou jtp uoq ua uazajaS jBBq
-jqotz jb sba\ qBJM jaq uaSl'ijqjaA aj SuiuaopjoA aStuaa
qjaAA uftra uba nu spaat uoSaq qt 'qoo usp aojj
•jqbzassaat uojbaa qtjq ap
uba ft j ap japuo az jbjdbu 'tiaAfup uaop uaqqaq uaq
-UBjd ap jsjaa noz put^ maAajqaS sbm paojAUt japuoz
qBJAA apua§°tjdatp jaq do ua 'paq jqjaAtaS uaSBjjajB.w
-uaAoq ap do sjqaajs ujoojjs atp lizuaj 'uapjoM uaA
-ajqosaSaoj jaiu jtp uoq uaajjB raoojjs UBy -uaqBtu
aj jtn qftjaqqBraaS jaiu sba\ 'uojbas uaAOjpaS uaaqJBBp
jstnf az aojq -jinjajqaB 'jb qBJM jaq uba jftra aAjBq
uaa juajjrao uaësj 'jsojaS ftra joop uajOA aj s°BBp
'uaquB|d aQ 'SuipBjqap ap ubb uapaqraBBzqjaM auftra
ajjBAjaq ua do dftd uaa qt qBjs 'ibbui uftra uba doogB
BN 'najjajsuamBS uoq jftqjuo jaaq uaa jtnqosaq ua
qosaajAjnoz aSipoou jaq jam qt jBpooz 'aaqj aqjajs jbaa
apautJBBp ajjaz ua qooq ap ubb gtpaods jtp qt Saajq
'uaqqaq aj pjnAaS jajBM jam |ajaq uautajq uaa baj
jajoojS qluSuBjaq 'uaSepdo uaiz uajjnz
aj diqos uaa 'uasuaq ap ftra jooa uapjaM joopjBBp
jubm 'uaSaz ajoojS uaa sba\ putM at(j moq uajaaq
qftjoojA ua toora japuira raojBBp jaaA\ jaq jBp japuoz
^8
30
leg voor eene hersenkoorts, dat gevoelde ik wel wilde
ik me dus voor ijlhoofdigheid vrijwaren, wilde ik het
gevaar ontgaan, in zulk een toestand overboord te
springen, dan moest ik mijne zenuwen zien meester
te blijven en me zoo bedaard mogelijk houden.
Gelukkig herinnerde ik mij, dat er in de hutten
eenige boeken waren en besloot ik dus de proef te
nemen, of het lezen mij allicht eenige afleiding zou
geven. Hoe dikwijls toch is een boek als een vriend,
die tot it spreektJa, beter zelfssoms schenken de
denkbeelden van anderen, die ge, al lezende, in u
opneemt, een gevoel van gezelligheid, zooals dit door
een werkelijk bezoeker nooit wordt medegebracht.
Voorzien van de lamp uit de kajuit, begaf ik mij
naar de hut, die den stuurman had toebehoord, en
deed een greep op de plank, waar ik boeken had zien
staan. Het viel me anders zwaar genoeg, die hut bin
nen te treden, want in mijne gemoedsstemming had
iedere herinnering, aldaar door den vorigen bewoner
achtergelaten, voor mij eene ijzingwekkende beteeke-
nis. Om die boeken te kunnen bereiken, moest ik mij
over de kooi heeubuigen, en reeds het zien van dat
bëddegoed bezorgde me het koude zweet. Duidelijk
gevoelde ik, hoe een oponthoud aldaar, misschien maar
eene minuut te lang, genoeg zou zijn geweest, om mij de
boeken te doen neersmijten en de vlucht naar het dek te
doen nemen. In werkelijkheid leed ik aan een geweldige
zenuwoverspanning, voornamelijk door hartzeer teweeg
gebracht; en ik heb alle reden om dankbaar te zijn, dat ik
toen voor werkelijke krankzinnigheid bewaard bleef,waar
toe ik een paar malen wanhopig veel aanleg heb gehad.
Na de boeken op de tafel in de salon gelegd te
hebben, schonk ik mij een glas grog in, zette me
35
nen aannemen, wijl in dat geval mijne kansen om
spoedig opgepikt te worden, veel grooter zouden ge
weest zijn.
Naarmate ik me meer gesterkt gevoelde, werd ook
bij mij de hoop op redding verlevendigd. Niet dat ik
hiermede juist zeggen wil, van allerlei zoete verwach
tingen vervuld te zijnin geenen deelehet stond me
maar al te duidelijk voor, dat ik slechts ontzet te
hopen had van eenig schip, dat mij vond; dat er nog
dagen zouden kunnen verloopen, vóór ik opgemerkt
werd, ofschoon dit ook heel goed reeds in het vol
gende uur kon gebeuren; en derhalve mijn leven
geheel afhankelijk was van het drijvend blijven van
mijn wrak.
Doch juist dit laatste schonk mij nog al hoop, want
hoe beter ik de brik leerde kennen, des te meer werd
ik van haren sterken bouw overtuigd. Naar de ver-
schansings te oordeelen, moest ik wel op een gouver
nementsvaartuig zijn, en elk stukje van den romp, dat
boven water uitstak, was timmerwerk naar het ouder-
wetsche beginsel, dat een schip niet alleen moet drijven,
doch ook moet duren. Door welke oorzaak het vaar
tuig volgeloopen was, kon nu met geene mogelijkheid
onderzocht wordendoch ik zou haast hebben durven
wedden, dat het lek, zoo er ooit nog sprake van her
stelling zou zijn, niet veel te beduiden kon hebben,
en, wanneer zich daartoe de gelegenheid voordeed, het
vaartuig gemakkelijk geschikt te maken zou zijn om
nog menigen storm te doorstaan en de bewijzen te
leveren, dat het een van de mooiste en vlugste scheepjes
in zijn soort was, die ooit de zee bevoeren.
Niet minder uit behoefte aan bezigheid, dan om de
hierboven door mij vermelde reden, bleef ik voortgaan
