•jqaoj azoojajqanjA uaa JaaM iBBmjip qoo sum iajj
*uaiz a} puo.t raiq ap gi.maqAUiau suaa Sou 'jaijjaA lira
jqaijuoz jaq .iooa 'uio 'ui flint "jaq BjmajquaAoqtoojfl ap
ubb jo} qi apjajua 'paajafl ajiamjaijq qBcm jaqos uaa
BUJBBp aiquuqafl ua paq uaa joop aui ajqasujiaA 'paai
-ait aaqt tod uaa JaaM snp qi paq qfijapcp uaAajqafluBB
sinquioq ap ui juiia qaq sbm '.xoop Sup uajaaqafl uaQ
■soojajtnu
sup fini ua p.iaisiii|qa5? sjBBjd auunq ubb 'uapuuaq uat
-qoora atpaajq azap do qoiz ua uafluiqja uajiaz uba aip
'afliuiaMap uajBA\ 'sbav atjitspuiM .ia Subjooz ua 'uauaqaj
a; uadaqosjiaz jstUBB toojfl uaa do lata qi apjjnp qoo
uaiqabamda ai diqasmoots uaa uaaaz azap ui sjjsbm
-isa^ jaAOoz tuo uapai auaafl paq qj 'uaflflij ubb§ sbav
japaM puiaa ap pp -pu 'jbbui uu lira pads fluip uajj
•uajnajtaq ai atiaora uaAaflafl fira ap 'pjaiqdo qfijjappira
-uo qi pp 'uajBM isaaa\a§ jbbui ja aip ooz 'uaiz uau
-unq puq qfijapinp jaaq uararaajA ap lap 'uaraoq iqoom
fiqjooA diqos uaa suaa iqoBu uaip ja iep 'ajqoBpafl ap
ftq uaqqaq pjaOAafl Sipuajja ooz ara qi noz 'uapjOMafl
uljz uapaiAaiuo uaAjazljm do ua praajsag SitaupjaA
ooz piaM jaquop iaq sp jaAOJBBp 'paq tqBaraafl iaiu
suaa io|a pp qi sp 'qi noz uaipuajinq ua luadiaMjaA
ai piu uapaqoipuBprao aufira ui puamai iooa sbm Sij
-jfia ap do sunq auaa spaaj sj|az 'qooQ raapaisaq uau
-utiq paq jafljttnu taiu pljt ufira qi jo 'ubAbjajb lira qt
isaora 'uaiz uauunq ai iaq rao 'sbm qajirao uap ui
diqos uaa ja pp MaAaij jo 'pjaM iqjaraaSdo jnnA ultra
pp 'sbav. suaq aisSpjfiA uaa suapgooq ja pp ua 'ufiz
noz 'uauaMpjaA 'pfljtaiuiaA sjapua jo 'sopnjsvff :noz
uaflflaz Bsouidsjj spooz 'uatn apqua ui Suiuuadsai
uljra uba iqonjA ajaaqafl ap pp 'iqospaq ua Aazflmat
doiBBp qi naoi ua 'pjapjOAaS Snp uajaaqafl uap nap
If
-psq uapaqraeazqjaAv uaAajqosrao üaAOq.iaiq bq 'ubbS
-japuo uoz ap jnn jpq iaq uauuiq noz uaqossn}U[
■uafluaiq uauunq paq japjaA
paA Sou qfijaqqaraafl d[nq afliuaa pra pq qi uooqos
"jo 'iqoBtu aufira uaAoq uaAUioqdo jap.iaA pq Auifl
'sbm uapjOAvafl flooq sinq uaa flaMapuBBfl jadBjs ufira
uaoj,'uaqosfiqiaAO tsaora jadoojjau uap pra ajaqua ja
qi ubajbbav 'uaqajs ai uaqassni ua fiq uaquB[d jaara
spaais Sou rao 'Snjat pjooq ubb japaAv BUJBBp apiaaq
ua uaajin pfiAV 'flitqonj sajja apfla| 'ioja ufira do jjaz
qi fluoids njsj "tqia.iaq paq SuisusqosjaA ap uba aip
sp ajflooq auaa auljq qi p} 'ijooa Suja ua Sjtqoajq
ooz ubbjbbp aiqjaM ua uaquBjd uafji aMnaiu qi apAinp
'uBAjaiq uaflaj jand uaa ua\oy uaS8a| ai ioja pq do
aip ua uajaras aj ui poq uaqqnp auta]q lajJaip rao
aiqBBra qinjqaS qfippap qi ubajbbaa 'joppuBiq apuaqap
-jin auaa sbaa pq "J3ao jaaj ubb pnoqui uap uba uap
-jap aaMi ppiqaq ua jb japA\ pq po§ 'ufiqosjooA
ai guip pq iqoajq qj -UBBp uaiz japM [oa spdjaaj
uaa p;jds8aoq uap japuo qi puq 'iqoozuaafiq ioja ufira
jooa uaSuijjols aSipoou ap qaq uap do qi uaoj,
■uaqBiu japq
pzpo do uasuaq aufira ua raaazuaa japuira iqaBu uap
'appuBjq pq 8ub[ooz 'jnnA pp noz pAa§ qp ui 'ua
uajojjaA paapaq uajjoispuBjq jap uapdBjsdo pq jooa
piaqja ap suaa piu sbm uap 'uaSapdo spiu ja UJBMq
IV 'uljz noz uaiz ai uaifira uaiyfiA suapuim do qap
-sdaaqos uaa uba aip 'uapjOAA pzaS noz paojg uaa ui
iqonj ap paqag aparajBBM 'Sipoou uibja uaa paq q[
•sbm diqos puapuajq uaa pq pp 'noz uaquap uaajapai
apaA ap ui pp 'uaSfijqjaA ai uaiz °ooq ooz uibja ap
uba JBBp apjiM q[ 'isaora uapusjq do ja pp 'jnnA pq jooa
uaqsra aj paajag ioja ufira nu qi uoSaq raojBBp ua uapnoq
Ot
44
weder de groene lantaarn aan den grooten top, stopte,
na ook licht in de kaj'uit gemaakt te hebben, een pijpje
en ging, daar er voorloopig verder niets te doen viel,
bedaard het dek op en neer stappen.
Thans werd ik niet langer door allerlei bijgeloovige ver
onderstellingen angstig gemaakt. Nu ik me op de brik
zooveel meer t'huis gevoelde en mijn gezondheid ook
verbeterd was, mocht ik aan zulke zwakheden niet langer
toegeven. Maar toch drukte mij, nu de duisternis inge
vallen was, opnieuw het gevoel van eenzaamheid, en,
zoo verlangend was ik geworden eens weêr een men-
schelijk stemgeluid te hooren, dat ik daarom alleen haast
aan het zingen zou zijn gegaan.
Ik bracht het niet verder dan tot eene alleenspraak
„Will., zou het indedaad wel zoo wanhopig met u
gesteld zijn als ge denkt?" zeide ik vrij luid; maar
mijne eigene stem klonk me zoo vreemd en onnatuur
lijk in de ooren, dat ik er zelf van verschrikte; het
was eene vraag, die ik deed, en daar het antwoord
op zich wachten liet, werd ik opnieuw allerpijnlijkst aan
mijne verlatenheid herinnerd. Ik zag nu van soortge
lijke proefnemingen verder af, doch bleef mijne ge
dachten bepalen bij het vlot en bij mijn besluit,
om des anderen morgens zeil te maken, ingeval mijn
nachtelijk vuur zonder uitwerking mocht zijn ge
bleven.
De wind was nog wel zwak, maar toch meer aan
gewakkerd dan ik na zonsondergang verwacht zou
hebben, een flauwe bramzeilskoelte. Doch de nacht
was zeer donker, zelfs donkerder nog dan de vorige
de lucht was te betrokken om sterren te zien en
overdekte de zee met eene zwarte schaduw. Wel ver
spreidde mijn groene lantaarn een zeer helder licht,
37
schip bevond zich juist boven 's winds van ons, doch
welken koers het uitstuurde was evenmin reeds uit te
maken als de zeilen waaronder het lag. Maar, na het
een tijdlang met de meeste belangstelling gevolgd te
hebben, zag ik het voorwerp al lager en lager worden
en zich tegelijkertijd in Oostelijke richting van mij
verwijderen. Het schip moest dus NO. sturen en ons
op zeer grooten afstand achteruit gepasseerd zijn.
Ik kon noch durfde het oog afwenden, voordat al
leen nog maar het uiterste tipje van het wilte zeil,
als een bewegelijk schuimvlokje, boven den gezicht
einder uitstak, en toen ik ook dit niet meer zag, on
derzocht ik nog eerst de rest van de zee en ging daarop
teleurgesteld naar omlaag.
Moge het soms vreemd voorkomen, dat ik door dit
voorval zoo weinig ontmoedigd werd, dan is daarvoor
de verklaring te vinden in de omstandigheid, dat
scherper uitkijken me hier niets zou hebben geholpen
ik zou het schip mogelijk iets eerder gezien hebben,
doch het zou altijd te ver van mij afgeweest zijn, om
daar aan boord de opmerkzaamheid te trekken. Maar
aan dat zeil had ik eene nieuwe ingeving te danken,
n.l. dezedat ik niet beter kon doen dan, van het
nu naast mijn wrak drijvende hout, een vlot te ma
ken, dat geschikt zou zijn om met den donker een
groot houtvuur te dragen. Het lag aan mij, den voor
raad brandstoffen zoodanig te regelen, dat dit vuur
eenige uren branden zou, waardoor ik tevens een vrij
wat beter nachtbaken verkreeg dan mijne zwakke groene
lantaarn, en de kansen om door een in de duisternis,
zelfs op grooten afstand, voorbijvarend schip opgemerkt
te worden, belangrijk grooter werden.
Eenmaal in mijn brein opgekomen, rijpte dat plan
