pm uajB.vaS ap fiz apjaap 'apufiz UBmaaz uaa pra
pjoojja^ -ua.\a% uoAJiip uaqqaq pjooM}UB puararaap
-so} uaa§ dojaiq noz qj r; uaqqaq nagm 'qsiBtn
-jug ui 'smq a? SqraA susq} jBBq qi nog <;uaqosuaAi
jaiq uba J9a nu JBBq qi nog :apjtAi U8§bja fiz josp
'ubb snaa apfiz .ia} uba ua§oo azlu§ }qouz 'apuaS
-Saz[aaA aJBq }am lira az qaeq s|fiA\qip §bzui napaq
-§ipuB}smo azuo ui a§irain[ }aq az pp 'pM saaMaq
'apjaads afpuom aAaq JBBq mo aip 'qoBjmqS aqfipp
-uaiiA 8Q -uaiaoA a; qm paM ua§uiddaqos arnq ui inn}
-bu ap smos ua§uojds aSuqiapuoz }ba\ piaa nam §bz
UBp 'uapBA jfjp^ do ua§oo ap uaq uba nam pig
•nappiqpBA Aino}
naa Sou ui.iB«p az josjb 'naSoqaSmo sjaSnu ap ua ap
-naSuBqjB so{ uapunq ap 'sbm japa| pq josp apnara
-ujqS pinq aunnq 'naaq ua 8jam joop inpaz 'sjajaq
aSipjBBpaoS 'aquip 'aiaop 'pig ua qog 'uazojpra ap
uapz raaq uba uapfizsjaaM usy -naqBUi uauunq a;
do )BBp pfgp mo ubcu uaa 'pjooAv uaa ui ubb§
a) pomaS 9; }qoiza§ ui pq jBBqjoopjaAuo pra jbba
-a§ qp 'sbai ppjaq jamrai '§Bzdo qioM Siuaa ua§a}
}ioou aip 'pjBBAiaA }qon.ia§ uiajq uaa§ jooa puumai
sjb quoqaaz uaqosjoj uap uba ad.f} pq sp }in
'uapuuq aSuBq 'apoiS ua spq u;qoo[q}uo 'uaSoo aSip
-uaA8[ 'pupS puBjqjaA uoz ap joop uljz pra '}qs[d
-a§ pjooqjooA pq do 'daaz ap uba jfip 'ua.iBq aufiz
pra ja §bz ua prauqaSdo uapjBBqaqquq ufiz puq fjjj
•SqsraoqjB uBuunnp uap uba piq ap jm 'uajaajq ap
Sao J p UBmspoq ap pjaaA\a§ §i}qonp aparajBBp qaiz
ua 'uaqopaSdo ppioqjBBq uapno uaa pqsuBrajam
-mi} ap uba qaoq uaa ui uazojpra ap uappuq oog
•uaop a; paAA japMaaz spd uaa pra pM qjp puBinai
sp 8iinaq ooz *}dBiiqa§do ppqua§ap§ ap jooa suo
LLl
180
mij onder het zingen met hare speelzucht geen rust liet.
Even voor het einde van den zang kwam er eenige tril
ling in Nelly's stem; zeker waren toen ook hare ge
dachten, evenals de mijne, honderden mijlen ver weg.
Natuurlijk viel het lied niet zoo bijzonder in den
smaak van ons volk; Janmaat heeft daarvoor te wei.
nig aanraking met de bloemen; maar toch werd
aan het slot braaf in de handen geklapt en met de
voeten gestampt, en na een levendigen zwaai van de
drinkbekers, de gezondheid van de zangeres gedron
ken, terwijl het glimlachen en goedkeurend toeknikken
lang genoeg aangehouden werd, om eiken twijfel weg
te nemen aan de ingenomenheid van het manvolk.
Op deze wijze was er alreeds een uur omgevlogen,
en juist was Sinnet in het midden van een lang ver
haal, vol van, „en zei ik's" en „zei hij's", toen een
eigenaardig geluid mijn ooren trof en ik met een hand
beweging stilte gebood.
„Wel, daar lijkt wel ergens een ketel aan het over
koken," riep Matthews, die hiermede vrij nauwkeurig
beschreef, wat hij hoorde.
Ik deed een paar passen buiten onze tent en be
vond, naar boven kijkende, dat de nacht zeer donker
was, geen enkele ster aan den hemel stond en geen
aasje wind de lucht in beweging bracht.
„Wat drommel mag dat voor een geluid zijn vroeg
ik aan den bootsman, die mij gevolgd was.
Hij boog zijn hoofd op zijde, luisterde oplettend
en antwoordde daarop: „Het is of zware wind, die
over de zee nadert, öf anders een geweldige stortre
genbui, die niet al te ver van hier neêrvalt."
„Johnson, Matthews!" riep ik, „pak deze zeilen in,
vóór ze wegwaaien." En, na Nelly omlaag gezonden
aw uappBq 'uaop a} ubb jaa ajp afpaaj aqfqasinq pq
mo 'UBBaoo uapor§ uap uba uappim a} 'afpuBqa naa
do uaaqB ooz :puB}sao} uaqfipqiaw uap na Suiraraap
aqfqoojA azuo uaqossn} SuqppuaSaj auoA\a§uapnq ap
uapp§jBBp §ou 'uapjOA\a§ uauaqosaq azuo pq UBp deqos
-pza§ ja§|5qoBjap[tqos }toou pA\ sba\ uaiqossira !}ua}
apqoijjaA dcuB[ ap joop uaa ui sjb uauuudsaSpn suo uaA
-oq ua|pz ap pra 'uaafiq SqpzaS snp sa\ uapz jbbq
•uap.idfiqjooA uapnoz „JBB}" auunq
ui qoiz 'ppiq §oj§ uap do §00 uaa spoajs qi §ubjooz
'az pp 'uaqqaq ai saajA uaa§ qi apjaoqaq ua spjaq
a,jqiqosa§ a||B ua.iapuira aijp azuo uojbaa uaipuaAog -uaj
•[apsfijd uapnoz dojBBp uazojpra ap qoo pp 'p§mp
-J3AO ara pjaiq ua uajaajaA noz piaq§ipiooA\ua§ai ajBq
pra paaj pq fiz pp 'qi appA\ |bjooa poupaq §uip§
-aj azap qi puq Apayj uba apiAi ja^ jbjoo^ "uapjooq
azuo uaAoq afspsjd uaa draBjsjinfBq ap puoA ua 'ppsq
-a§do uaiBSis afpiq uaa ua §oj§ qosap uaa 'uapop
a§iuaa uojbaa §ipaodg 'uappsqpm smqqap pq jbao
pa} uba }joos uaa ua[iaz a}qBBraa§soj ubajbbp ap pra
am BuiBBAi 'uaqosaqa§do pj}B§ nap ubb §ooq puia
uaa na pjofsa§uaauBB BjraBjquaAoq ua -uiBjq uapiaAV
'uapjo.w noz jBBAAzaq uaa jfpayj jooa uapuajaiA}saaj
aap qooJsqeqB} ap jBBp ua sbai }aaq a} }infBq ap ui
nupq JBBp ua 'uapuoAa§pao§ qfqjnnpu p.iaM }ig
•ufxz noz qosapranj ap uba do}s nap jbao sBBq ap qi pp
-pu 'apjBBAuooA auaa do 'uaAa§ a} a}saq na} afqn}s uaa
jpz 'sbja piaaaq qoo qoop 'noz uaja}stn| uaq jbbu aui88§
uaaqe }aiu qi }Bp 'ao} uazoj}Bra uap qi dan raoJBBQ
^ua§uizaq afpaij qfqoojA uaa joop suaa pin qnpS pao§
suo uap aAi uapnoz iuojbbav '§n.i uap ja}qoB qjaAA
puaiaorajaA uba §Bp uaa uappuq 8m ;uaraoqa§ japw
uaAoq laaAi sbm quq ap }dBUS}Uo jbba3§ pna§ia.ip uaa
9il
173
was, krachtig door. Met een kloppend hart peilde ik
nu weer de pomp, haalde, terwijl Nelly en de anderen
mij op de handen keken, aan het touwtje den ijzeren
staaf op en las eene waterhoogte van slechts vijf voet
af. Bij deze opwekkende tijding gaven de arme kerels
een nieuw hoera, want thans konden we zeker zijn,
dat er geen water meer in de brik bijstroomde. Eene
onbeschrijfelijke verrukking over deze bevinding be
zielde ons. We waren niet langer schipbreukelingen,
doch met een zeewaardige brik van twee honderd ton
onze eigen meesters; wij konden nu, als we slechts
wilden, de wereld rondzeilen en onze veiligheid was
niets minder groot dan op een schip van duizend ton.
In onze oogen was het eiland nu niet langer een ver
laten, dorre rots, doch een vluchthaven, een dok voor
schepen, die herstelling behoeven. Ik was zoo over-
verheugd, dat ik me te nauwernood inhouden kon,
Nelly eens aan mijn hart te drukken thans schudden
we allen elkander de hand, terwijl Johnson, in zijn opge
wondenheid, een geregelden matrozendans begon en
met bloote voeten, op zijn hielen en teenen, het dek
raakte, dat de planken er van dreunden en de beide
anderen op het punt waren zijn voorbeeld te volgen.
Een goede nachtrust was door ons allen eerlijk ver
diend, want door dat pompen, afnemen van de boven-
raas, aan wal brengen van de rondhouten en andere
inspanning vorderende werkzaamheden, hadden we het
zwaar genoeg gehad, en daarom besloot ik ook, het
nog in het schip resteerende water tot den volgenden
dag te laten blijven.
Doch, voor we geheel de werkzaamheden staakten,
werden nog een drietal vademen van de achtertrossen
ingekort, en die van voren evenveel bijgestoken, daar
