A
s«^Il3N '8P 'n3^8t:i:l 31 na}3M putraaq ooz suo (iq
pjBB uapmmja°do 'uaqfqauuBm ufiz joop qoiz ubiu
ap paq 'apjbbm |aa.*ooz uba uecos}Ooq nap uba uaA3[
}aq qoo} fira sbaa 'pBq punSaS paq JBBq do uadajs
Sijsnj uaa }qoBU uazap uba uam ajapjaA ap SuqaAaq
ufira qoo qi aujBsS aoq ug -uasseddo ubb§ a; usni
-sjooq uaqaiz uap 'jooa ftm ^n°M 3PI3ÏS 'SBM Snjaj
qinfaq ap ui 'paajaS apaunaiq 'qi uaog maiassiMjaA
aj ajapuB uaSai uajapaajq ajqaaMJOop aufira *}ou
-aS qfqaqja.w }aq am qi apjoojJOOjaA ua '}qooza8do
fira jooa pao§ Soojp Siuaa Xqa^ pBq uaqossnqu[
•ufiz
uauunq noz pjBB uaSqsuja uba suaa jom Suizuauq
aSipuaAiui JBBqqfqq aip }ep 'a}qoBpaS ap fiq }ayjpjOA
qfqiapuiq uaa apjaoAaS qi ua sbm }S}aMqa8 UBUiaaz
aëiuBjq 'ajaqqBAi 'aquig aip }Bp 'SaouaS 8unaj} sba\
}aq Tiz }aq aojj "uapjOMaS ufiz ua}arasa8 diaJAJOOA
pjsq 'puaqa}s}m uaa uaga} jo pja}}3{djaA j[Bq jaM fiq
}saom japuojBBp ua 'uamoqaSjaau iqoBjq aqfipsaaJA
uaa jam sbm 'pBq uaSiqsaS sjaSuiA auf;z 5m duiB[ ap
tuaq aip 'aaz ag 'uapnoqaS }qnjpaSuBB paq uadsjs
ap uaSa; uapuBq apiaq aufiz ubiu ap aoq 'paq uaizaS
qi laprno 'J3AO qi qoo apjaq azfiMSuaiz aip }0} ua
ua}}iz }saora pjooq }aq ui suaSja raaq }aq }Bp 'ap
-uaatu SMaq}}Bj^ -uaqqaq natuoqaq uoq jnnspMq a8
-inaa fiq jbbm 'daajgaq jazuo pusmaiu pptno jbjooa
'japaM tuaq qi ;ai[jaA puBisao; ufiz jbao pniaSao iaag
•si uaquM ua
uads[s uaqrssni aip puBtuai sp 'qfippmpuo ua pjBAV
-J8A app.iooMps ua jbbmz ua }Joq apuiapa 'uapjsaS
uaSoo aufiz ppiq fiq qoop uaSfuq aj uaqajds }aq ubb
tuaq uao} apjaojdaq ua }do}sa§ uappuq uaqap uaa jap
-no ua looq aufiz ui uaaaajq aSojp aSiuaa put pjaq
Q6I
-ubb ui aaz auaa ja pp 'piu uajsiAV am Daquopqid
pq sbm nu qoop uaqap uauunq a} piaqgqiaA ui
Sou suo mo 'uajapuu uaiz uaqqaq SaouaS §ipf]} naq
-qqquagoo aqfqjBBAaS ap aM uapnoz qqaqSnp fig
•uaqum aj qfipSomuo 8uipjOMJBBA\a§
ap uba uaqapaABu pq mo 'paaMaS ufiz noz apuaop
-]oa uapjOAt a} uagojpg qojqjapM uaa q|nz joop
pp 'jaau apBBMZ aqoA ajaq ui Siuepooz uajau qoop
'piBBMaSpooA mjOAdraup ui piu jaiq uapjaM 'ua}
-popjaAO aip 'uaaaz ap }ubaa uassiS a} uazooduaqos
-sn} jaip annp uap 'aipaunbsuaAa} auaa suo jooa pq
sbm 'uappuq uaop a} ubbooo uapojg ua§i}qoBja}suora
uap uba ptaqSiqijg ap jam bav jbbaa 'ja^qoa jaijj
•mmqos pq uba uajaptqos pq Joop
'pjaM jqoqjaA ua 'safqaapjapM uaAO}sa°do aufq jap
dmup uap uba pBq pgtpuzjOA qoiz }qon{ ap p} 'ap
-uajaappn ua§b|s ajsq 'Sni§[OAdo jaqaus paA ui jooav
uBp '}nnuira aApq uaa jbm uba uazooduaqossn} pra
suaa nu :pe§ qjaM a} fiqjBBp aaz ap SijngadstM
aoq 'aqjamaSdo fiqJBBp ua 'ubbjs uaiz pjooq uaa
uba quBqfiz uap jsao jo SuuaMaaz auaa jbao ubajoS
ap japaM Mm pra suaa pM jaqaz yaaq jaza[ aQ
•uaqaus a} uajapos jbbu mo
'jb piaqua°ap§ ajqiqosag uaa 'uaqopaSuaaui Suisunqos
-j8a ap ua8a} 'a}}qoBM ua do puBq aujira ui uajqooq
ui ufi| ap uao} poqos 'uauuaq uajaaj a} aqdaip jo
aj°ooqja}BM aqfqaqjaM ap mo 'uassud a; 90} apjaoq
-aq Suipiajjaq auiajq auaa s}qoa|s qi }Bpooz 'pjooq
uaAoq Suqaaj ap uba a}8ooq ja} *ufij ap ut doouq
uaMnaiu uaa qi a}qBBUi 'apjaoA puojS qi uaog, -a}}qoi[
-fiq am puuig {fiMJa} 'uaqquz jb}bm a} pooj pq qi
pi| 'sbm ubb§a§uaaq suo joao aip }upuu }sjaa 'ua ua}
-qoBA\jB aaz}jo}s apuaSjoA ap aM uaAa[q oog ■Sui}}nqos
061
194
twee matrozen hieven hem op en plaatsten hem op
een stoel aan de tafel, waar hij een poosje, met zijn
hoofd voorover gebogen, lag te kermen. Juist had ik
de fiesch cognac voor hem gehaald, toen gij binnen
staptet." En toen naar mij ziende, riep ze opeens
„Maar ventlief, uwe kleêren zijn druipnat! Wat doet
ge toch telkens in dat weêr buiten?" en meteen
schonk ze ook mij eenigen cognac in, waaraan ik
groote behoefte gevoelde.
,,De brik mag niet zonder toezicht zijn, Nell.," ant
woordde ik; en tegelijk herinnerde mij het gekletter
van een nieuwe zee, die we overkregen, en een korte,
maar hevige stamp van het schip aan het begonnen
werk. Na een duimstok uit de timmermanshut genomen
te hebben, meette ik de afstanden tusschen de knoo-
pen, door mij vóór en na de loodingen in de loodlijn
gemaakt, waaruit ik, na aftrek van de hoogte der reeling
boven water, voor de diepte kreeg: vóór drie en een
kwart vadem, achter vijf vadem. Toen ik hierbij nog
het gebleken waterverval in rekening bracht, zag ik,
dat de brik in elk geval water genoeg had, om „in
te rijden" en, dat er met deze deining zelfs geen ge
vaar bestond, dat ze aan den grond stooten zou.
Dit was eene hoogst aangename ontdekking en eene
belooning voor de moeite, die ik me gegeven had.
Opdat de menschen daar het nieuws zouden hooren,
opende ik de deur van de stuurmanshut, en riep hun
toe, dat alle gevaar voor het aan den grond raken met
deze deining geweken was, en wij over niets bezorgd
behoefden te zijn, zoolang de trossen slechts hielden.
„Hoort u dat, bootsman?" riep Matthews vroolijk;
doch hij ontving slechts een vreemd, klagend geluid
tot antwoord. Ik wachtte nu eerst, tot ze den armen
191
tocht was, vóór de donderslag, waarmede ze neer
kwam, door het schip weerklonkde branding tegen
den buitenkant der rots was zoo verschrikkelijk, de
oceaan aldaar zoo hevig kokende, dat met geene mo
gelijkheid eene tijdige waarschuwing tegen zulk een
neerslag van het water kon verwacht worden.
Slechts even hadden we gedoken, toen weer eene
zee neerstortte met eene kracht, die alle vorige slechts
op kinderspel deed gelijken, en eene deining te weeg
bracht, waarin de brik wel een vadem hoog de lucht
in werd geheven. Het dek stond opeens wel vijf voet
onder het water, dat ruischend en schuimend naar
achteren stroomde, en me zeker medegevoerd zou
hebben, indien ik mij niet stevig aan de nagelbank
had vastgehouden. Den bootsman werd echter, door
het wegvloeiende water, de lamp uit de hand gesla
gen, zoodat we nu geheel in het donker achterbleven.
„Maak, dat je de kajuit haalt, Sinnetschreeuwde
ik hem toe. „Nu is er een kansje!" En ik zelf plaste
door het water naar achteren, liet het lood ook daar
buiten boord zakken, maakte een nieuwen knoop in
de lijn, en haastte me daarmede, na weder een ge
schikt oogenblik te hebben afgewacht, ook de kajuit
te bereiken. Door het overliggen van de brik stond
wel aan stuurboordszijde het meeste water, doch moest
men ook aan bakboord als door een vijver waden.
Op den tast kroop ik langs de verschansing, van tijd
tot tijd zoo noodig daar achter wegduikende, voort.
Nu de kajuitslamp door het water uitgebluscht was,
had ik alleen de groene lantaarn, die slechts voor
de helft van glas was voorzien, in het dekhuis,
brandende.
Dit vooral maakte het mij bijzonder moeilijk om
y
