-jajqoB azuo jBp 'uaiz ai ui uoSaq pueqiaiuBzfluBj qi
nu 'jbbj^ -uaiBAioop uaAfqq noz jaqaz ua jooa uajiaz
UBA iqOBIA U99 JOpUO SpaaJ T1U 9ip 'japUB U9p UBA
uaqqaq uaizafl uopnoz .laaui joods uoa§ §Bp uap uba
naqauq :jaq aaiu 'ftq uajiazsiBtu azuo aam uaajjB 'Iiaa.
;np 'uasusq ap uojbaa uaa ua§aj uaij ua 'asaaMaS ufiz
jaapBU suo ui U88b{ aaq fiq ajjaoq apjaqqBAia.oUBB ap
qooj noz 'pAvnoqosaq uajajqos ub^ -pjaapaSapam puiAA
jaSiiqoBjq uaa joop ubbjbbp 'jibba apjausjaA jaaAOOz
ap joop sjb siuiaasinp ap joop jbaaooz 'uajnadsaq
aa jaara sjaiu ubajbbp 'asooaa uaa Buhq :jaq SBM sueq;
ua ijaaAA diqos aaq Soo ufitu iqooz 'aooq ap ub^\
■uhz asaocu
jb jfim apjap uaa asBBq qijquaSoo JBp do :jaq UBA
-jbbav 'uaAfup aa puBjia :jaq uba japaaA ua japjaA ubb
SipBjs 'qoo UBp aqauz aoq 'loop aaaooiëjaA puBasjB
uap Sou aA|az quq apiBBjpaSfiq ap uooqosjo 'uajooq
uapuoq qfqapinp ooz ua Sub| ooz japiAA appBjS jaq
jdao aaa uaip 'flejsuiaii uap qm apuaopjoA qaajq Suu
-apjOA aurnzSuBj aJBjj "uaSaa 'uaraoq aa uajinq jbbu
tno asaaA\aS sbav SpsunS ooz suo aip 'puiAA uap ua
qaajq ap im qa ap uaipuaAoq |of ap paq 'uapjOAv aa
uaqqojaaSjJOOA sjaiaoj apiaoouaA jBBd uaa joop tuo
SaouaS jbbaaz spaa^j 'Soo aaq ')iu J!.ip!nZ aSuBj :jaq
uba aund ap jajqac aooq ap qsmf SuiS jbbq "uaSaiAA
aa Sbj quq ap dojBBAA 'Suiuiap afluBj ap ui js:jBBq
-jaaM 'uajBW uaauBiuBip uba uaSuuaaaiqos aaq josjs 'Sii
-najqsooj ua uaojS pja.w uajjaas ap uba jqoij 39q ua
'[atuaq uap ubb qfujajsmj uaaqos ubbui aSuof jap Suu
uaqojqaë uajaAjjz ap ut piaqjaus aam aqoBU ap jaiA
'SuBStapuosuoz uap uba jasufiqas aisjBBj :jaq
uaiz aa pjapfi
-j8a jimq uaip uba dooq ap 'piaqSipuBquo ajqaojA
635
-aq arajB ap uaaBjaS aoq 'apjauuuaq [jen qi aaauuBAA
]bjooa 'sooppaj jpq jjaz uaaqoBpaS aqfijaSjap japuo
qi pjaAA smog 'jaajq ua sbaa Sa.u. suaa quq ap s|b
'puoas uaop aa uaq ;ba\ ua noz uauooaJaA jaM Sou Sap
uap uba uaqajquBB aaq aam qaiz quq ap jo 'uaiBAi
spaaj nu uaiqossira az pAinaiuaq aoq ïsbaa uap
-uiA aa jbjbaa suaSiau asp 'uaja.u aa joop 'uapoAaS
ubbS uapnoz asiop spaaj uaajje 'puojSuaaas uapjBq
uap do aqmqaSjaau Tiz aoq uajBas uapnoz japma
-aqoizaS uajaquop uap jbbu SidoquBAi fiz aoq 'Suqpas
-jooa auaa fiqjBBp Cim qc aaqBBm uap ua 'pjooq a8tl
joop puapnoquBB fim uaSuiS 'puB[ta aaq do jaap uau
-UBm aaA\a aip auaiamo uaaqaapaS lapiapy rnazap sp
famaquajjaas uaSiaqoBjd uoao uaa japuo peq pao«aS
aqoBjq apoA ui 'aqonjqaS peq aapaajq azap do 3J,m{
-sxappji ap aip 'mjoas aqlijjbbajaA ap aoq 'apjauut
-jaq paoS aa |B jBBm am qi aapmo 'aaiu uuBBp qi Sbz
jaapjooa jaaA 'UBBas a°om qoo aqarq ap jappq aojj
•uaaandsdo pjooqjaoj aaq uaSaa aip safqoS
Jap uajaqqaq aaq jbbu puaiaasin; |b 'uooa uaaqonz do
naqujds ua 'sbm uaSjoqjaA Suiaaaqjnnas ap japuojBBAA
'jaasooj auiajq aaq do jBBqp jiq uaqBz 8a\ ua uapjoAA
aa pjnnqsaS aam apjaoqaq na pum uap uba Suiaqau
ap do sjBAip Sbj Siiijjbba aaq ïuaqinjqaSaa Jaoj a9q
'Sipoou aam sbaa aapi mapjaquoj raiq ap uaAoq mo
-puoj aip 'uauaas ajapjaq ap joop 'uaaaraaSjB ubajbbp
piaqiqaiasaSaiu ap 'pSooqjaA pjaA\ 'apSaiAA qoiz quq
auiajq ap qujA ql'[|aSaA\aq sqjaAA do 'uBuaoo uajBquaizjB
-uo uap uba piaqSiuuizraiaqaS aQ 'SUBqa qi na ^jjafq
nap ua)BjaS piaqraEBzuaa apuaqqaAAqnjpui 'aSjaqoajd
jaara uaa ui uapjoojjaA aaAia uujbm uaiqossim ajoojq;
•uaiz aa am puiAA uap uba uaiBBjp aaq
jbbu 'jaajqjaAO sjqoajs Sou nu firn aBpooz 'pnq uauuo.w
98S
233
Te vergeefs brak ik mij het hoofd met allerlei
veronderstellingen omtrent de dingen, die zouden
kunnen gebeurd zijn. Dat de menschen nog leefden,
bewees hun geroep. Was mogelijk de boot in drift
geraakt, terwijl zij op den wal naar de kompassen
zochten? Wat te doen? Ik alleen kon evenmin met
de brik tegen den wind opwerken, als haar naar het
eiland boegseeren. Ue eene boot lag echter nog vast.
gemaakt; doch, zelfs al kon ik die met een paar
riemen in de bries opgeroeid hebben, dan mocht ik
er niet over denken, de brik, met Nelly alleen aan
boord, te verlaten.
Tot zoover waren toch waarlijk al teleurstellingen
genoeg ons deel geweest, en meestal van een aard,
dat ze met den besten wil van de wereld niet ver
meden hadden kunnen worden; doch hier hadden
wij nu met een ramp te maken, die het van alle
andere won, door het onverhoedsche, waarop zij ons
trof, en door het gevaarlijke van haar karakter. Hoe
vreeselijk het vooruitzicht voor Nelly en voor mij
mocht zijn, om alleen op de brik te blijven, zoo was
het nog veel erger, als men dacht aan de arme ke
rels, die het eiland niet schenen te kunnen verlaten,
daar zonder eten of drinken zaten en slechts de har
de steenen voor bed hadden. Als ik mij dit voorstelde,
werd ik radeloos. Hoe angstig moesten zij zich wel
maken, als ze ons groene licht hoe langer hoe flau
wer en eindelijk niet meer zagen. Terwijl het hun
duidelijk moest zijn, dat ik, bij de thans heerschende
bries, niet bij machte was, hen te bereiken, konden
zij evenzeer nagaan, dat, als eenmaal voor mij het
eiland uit het gezicht was geraakt, zelfs met een
gunstigen wind de kans, hen vandaar af te halen,.
233
zonder kompas aan boord, niet zeer groot meer was.
En wat een dood voor hen in het vooruitzicht!
Hoevele uren van ellende, van krankzinnigheid mis
schien, vóór die dood hen nog zou komen verlossen
Welk een slag voor ons allen, juist op het punt van
vertrek, op een tijdstip, toen alles ons op nabijzijnde
uitkomst wees
Luid begon ik te jammeren; ik wierp mij op het
dek terneer, zoo verpletterd, zoo diep rampzalig, dat
ik een poos niets anders geloofde, dan het ongeluk
kigste schepsel ter wereld te zijn. Eindelijk kwam ik
tot mijzelven, doordien Nelly mij hare armen om den
hals sloeg.
,,Kom, houd moed, mijn lieveling!" riep zij; „ver
trouw toch Will., dat wij ook thans niet verlaten zul
len worden."
„Nelly, het was juist niet om ons, dat ik dacht,
doch om de arme menschen daar, die zonder iets
bij zich op die kale klip zittenwas mijn ant
woord.
„Maar, beste vriend, zijn ze nu dan zooveel slech
ter af als vroeger in de open boot? Daar waren we
nog met ons vieren, en ook zonder eten of drinken,
en toch kwam er uitkomst!"
„Maar hoe zullen we bij machte zijn, hen nu te
redden? Met iedere minuut drijven wij verder weg."
Te gelijk sprong ik op met den uitroep: „Zie eens
aan, de donkere streep van het eiland is nu al nau
welijks meer te zien over een korte poos zal er niets
meer van over zijn. O Nelly, Nelly, waaraan hebben
we dit toch weer verdiend
Zij zweeg eerst, doch haar moedig en oprecht ver
trouwen in eene beschermende Macht behield deoverhand.
