-jaau uaqqaq jO|poou jaq fiq fim qi noz jaqaz 'ubbjs 9}
qm nanus ap 'jdoouaS fun 'apnceSrao jsaaS afiai naj
-inq 'pnoqaqjpz uba jquijsui raAinz uaa qaiu paq na
uaqajs 9} qiaM jaq ui Suippaj auaSia aufim joj §ui§
-od apnica op uaa§ 'uapBAa§ piooqiaAO spstaSou qi
9JBM 'cao 'SaouaS gipiqosjaAUO Suimmajs aufim 'uamou
-aS jaaqaS pq ui 'sbav uaapy qazaSuBB pjaAA °uiu
-uBdsmsjqoBiq jajoojS p; jbbui sjjaz joopjBBp qi pp
'uaiauuuaq a} pia sucqqu fim paw qi 'pop sjCim
-qip Son nu pq sp 'fim do qnipm uadaip uapjpzuap
pen ppaqquqos naa qjnz uaoj ajqBBiu 'aSotn uaufiqos
qoo pp ptnaajA aoq 'qooj jbbj\t -apjaqqop aaz apojS
ap do SinpBBA amajq pp ni naajp qi pp 'uojbaajuo
a; 'ufiz noz uamoqaSfiq japaAv qi sp mo 'jaaipSaAV
'pnop pjooq UBB soojajqaBm paqaS aip hflPM pm
'quq ap jfiAvjaj 'naSSij poq ap ui japno soojajsnAV
-aq JBBp fim Sbz qi :noq uainaqaS pM jbaoS npoz
ni naaSpq uba SnqppjooA aqfippmpuo anaa uiajq
nftm ui qoiz apmiOA imp na f naAnSaq suaado pin qoiz
napoBiq aufim pp 'pAc mau uap uba uaiBBip jaaAv
na aaaq pq japno am pq apiapuoAAiaA spfijmog
•uojbav uapBU pA na uapjBqaS azap josjb 'poAaS uaa
fim pq sbav 'uadmnpiaA paap uaSnBAV aufim do japAV
pq na naaqos pnpS pq m pnapnoquBB fim uoz ajpj
ap iBBp 'ua a fid am uapap naSoo aujjra fjsiop uaq
-fipSBipno uaa ajqBBzjooiaA na paq ap ui jajqoa am
appqqiid 'naqqip uapom pBq qnpSno fiq qi pp 'jaj
-BAV apoz pjj 'jaa.ip ufqsjaoq ufim jbao siBAip spoap
'mBBzSnB] joopjaiq azap JBBp 'uaqpjaq a} quq ap mo
psppq uaa§ fim jooa puiAi ap sbav qoo Siqqnpf)
•pmooA apuaopooz afSiupBBA ufim qi ajqiaAV na 'jaaAv
ua uaaq mau uap pm uaraiB aufim qoiz uaSoAvaq
qiaAunn uaa sp qosipraopy -apuaq siuaiaouuaA uaaS
60S
-aajA ajqoaiuo ua} pin 'qqq uap pro Suijjbba pq qi
apSpA Sujipzpo aufim uj -ppazaSioop sbaa pup uaa
quq ap 'spaar uapuooas apqua ui 'aoq imjEup Sbz
ua 'uaqqmp aj jin jnoz pq ja mo jsiaa aip qi pop
'sbaa uamoqaS japAv uaAoq uaSoo ap pm qi Bipoog
•uaAfqq a} apuaA
-flip qfipSom SuBpoz apup na} 'uBBpjin uaop a} uap
-ueq ap fim mo 'uaqiaAv noz ui uaSapasp SaouaS Sp
-qoBiq |aAv pnoqaqjpz uba jqupsui ufim p 'ubbjs a;
uoSaq jusq ufiz do qnppnra uaa s[B pq pp 'ppA
paAOOZ 'sbav JBBp apup ufim pp 'SuiSinuaAO ap uoaa
'puadoquBAv ooz sood ajioq uaa bu qi pjaAV mojBBp ua
uaipuaAoq ppomjaA ua paapaS sbav qi SipunSuo fim
saps sbav jaiq qooQ -pin qoo qooj jaam ibbiii 'jam
-maAvz paoS uaa uapaqSipuBprao auoAvaS ui sbav qj
•psq ppBqaS
raapB quip suaa ua ppjaq apBjAjaddo ap jaaM 'tqnjp
-aS uaAoq jbbu japAv pq uba Suisjad ap joop 'qi
jopA 'sbav puBpaoi ufim soopdoq aoq 'apSiajp am
jBBAaS pojS qpAA 'ui qfippup ooz pin qi Sbz qooj
jBBm 'sbav uaraoqjaAO fun pA\ 'paoS jaaq qi daajS
-aq pj^? j sbaa |BAaS pq uaqqijquaSoo apjaa ap fim
pm spooz 'ufiz ai) japAv japno jaaqaS ua uaSSq aj
aaz aqoA ui uap SuipjoAvjBBAvaS jaSuipapuoz uaap
•apprain^ pjooq uaqnq ua JOOjjaA jqoiAV
-uaAa pq 'apuaqqaq uaSoqaS J9aojooa spaaj jfquaAoq
qaq 'ua uaqsq jaajq Suipaj ap ui apamjBBp Siqqnj
-aSuo qi uao; 'uaSuajq a) ufqpa.w apjapuo ap jbbu
poA uajapuB uap ibbavz uassoj uaa pm mo 'uadajSaS
Avnopjooq apjapos pq pusqjaquij ap pm ua 'pzaS
SuisuBqosjaA ap do pBAvaqqoj pq japoB spaaj poAja^
-qoaj uap qi paq 'ppAjaA UBAJBBp sjpz paA aj uaiqos
-sim 'uaSupqoBAvjaA aSipaomfqq qfipqjaAv pra ug
fQZ
258
lijk helder, waardoor het schip in al zijne bijzonder
heden zoo scherp geteekend uitkwam, alsof men het
door een verrekijker waarnam. Aangezien nu echter
mijn arme meisje, wat trouwens zeer natuurlijk was,
wel verlegen moest zitten met de vraaghoe mij ver
der te helpen? diende ik mij door haar te laten ver
staan. Maar hoe? Onmogelijk was het, haar iets toe
te roepen: daartoe was de afstand te groot. Ik be
paalde mij derhalve tot een welsprekend handgebaar
en wuifde met mijne hand van links naar rechts, om
haar zoodoende te beduiden, dat ze het roer naar dien
kant zou draaien. Ik zag haar naar voren loopen,
en maakte daaruit tot mijne geruststelling reeds op,
dat zij aan het stuurrad wilde draaien, doch neen:
Nelly kwam achter aan het hek terug, en ditmaal
met een kijker, dien ze op mij richtte. Dit gaf mij
aanleiding, het handgebaar van zoo even te herhalen,
en haar de beweging van een roerganger zoo duide
lijk mogelijk voor te doen. Opnieuw verdween zij, en
thans om even daarna werkelijk de brik in den wind
op te doen loopen, zoodat hare zeilen tegen kwamen.
De riemen in de boot waren te lang en te zwaar
om er twee te gelijk te kunnen hanteerendaarom
legde ik er een achteruit toe en begon er mede te
wrikken, waarbij ik den kop der boot iets aan lij
van de brik hield, omdat deze laatste nu ook op eigen
gelegenheid dwarsweg dreef. De zon straalde veel hitte
uit en ondanks mijne doornatte kleêren brandde mij
de huid. Het bewustzijn, dat ik pas ternauwernood
den dood ontkomen was, schonk mij nieuwe krachten
en bestuurde mijne handeling, die voor het overige
slechts werktuigelijk was. Misschien had ik juist daar
aan mijne redding te danken, dat ik op deze wijze
255
zende, dat Nelly niet goed weten zou, wat haar te
doen stond. Dit was een oogenblik van vreeselijke
spanning, waarin ik niets anders dan den dood voor
oogen zag. Het viel mij nu toch weer zoo bitter hard,
ten aanschouwe van haar, die ik zoo innig liefhad,
het leven te moeten verliezen, te zullen sterven met
het bewustzijn, dat zij zoo alleen op dat schip was
achtergebleven. Ik dacht: „Ware het mij slechts eerst
vergund geweest, de matrozen van het eiland af te
halen, zoodat die voor haar de brik konden besturen,
dan zou ik gelaten den dood te gemoet gaanDoch
om zelf zoo als een hond te verdrinken, haar echter
te laten, aan de genade der golven overgeleverd, op
een schip, waarmede zij alleen niets uitrichten kon,
dat was eene gedachte wreed genoeg, om mij het hart
te breken, terwijl ik daar ronddreef.
Nog kon het schip geen honderd el voortgezeild
zijn, ofschoon die afstand mij wel een mijl toescheen,
toen ik Nelly op het hek zag springen en eene plank
overboord werpen. Juist door de deining opgeheven,
herkende ik die plank als een der gisteren door ons
kleingezaagde om het vuurtje aan den wal van te
stoken, echter groot genoeg, om mijn gewicht te kun
nen dragen, zoo ik er in slagen mocht, haar te be
reiken. Met inspanning van alle krachten, maar vast
beraden en zonder overhaasting, ten einde het te lan
ger vol te kunnen houden, sloeg ik nu de armen
uit en zwom in de richting van het stuk hout. Na
ongeveer twintig ellen op die wijze afgelegd te heb
ben, keerde ik mij op den rug en rustte zoolang
noodig, om met vernieuwde krachten door te kunnen
zwemmen, waarbij de deining, die mij telkens omhoog
beurde, gelegenheid gaf, de plank in het oog te hou-
