1
na suassnq uapftz aSinaa ui spoav' ou Sb[ f155
r; apariuM poop 1 ,ep 'uaqqaAV aj
do utaq ai (aaAooz ')qoBm ap sp "puBq a.tuq uba
SuiqBjuBB ap 'oibbu JBBq uba quB|q ap usp pnq mo
-jbbm 'sbm ooz )aiu )Bp S[y -piaojjaA pnq piaq§i[|iJ§
JBBq ua tqonzqosiaaq JBBq 'piaqpuaqastajaaA ajsq ftq
uooqosjo 'pBqaSjaq pfiqs qfqaqjaM stip JBBq ftq pBjj
■pBq puaq
-aS poon jagaoiA ftq aip 'ubb uauuoA puazinp ftq
nibu ny 'ubb jaaM maq ftq a^qoj 'apjooqaq auapapiaA
?aq )0) jaaqag )qao)S)jBq aip na ug 'aapuiq aj jagnB]
maq 'psq ^qostn uaa§ ua 'pjaAV puajaAJaA 'apjoojaq
qsraoqao) ap jooa sjaiu ua psq uajopiaA aMnaiu )aq
uba aqftjjooqaq )aq aip 'sbaa uapuoqjaA jbbabS uaaS
'apaotn uaaS ubbjbbm pqooppisq uaa }Bp 'pSazaS
uaA|azqaiz jo) qfqap|BBqjaq pnq ftjj -uapiA\; aj JBBq
)am tuo )qanz ua jsaaMaS pppaSuo 'aijqaMdo uiaq ftq
fiz aip 'SuipjOAUBBMaS apoibbajooa ap sbm uaajaj
-qOB uajBf "uapjooAAjUB aj ^ba\ )aiu jsiav ifojapprtg
„•[BAaS )aq jaiu
qfquooMaS pp si uaqosuaui ajsaara ap )aj^ -uapuiA
-aq pnz ftq [om n ja ftg ;t>p 'dooq q] -uaSSaz at
J3A0 jaara statu pBA jbbq pMnoj)a§ }ftz ftg aa uaM
-noji at tajqasuaM ftr) -uaooo tiaSta auunq ut aA[Bq
-aq 'uappq poon uftz uauuBj^ pjaq uaag jftz ftr)"
•uaSfps paap uaSuBM
auftz jbbu paojq )aq 'SuiAaq utaq jbp 'SuuapatuoA
uba ]aoAa§ )aq jfiMja) 'ftq aptaz (l'uaqqaq ptujOAaS
fttu J3A0 amido aqftputJBqja uaa jom n taout f19"
•uaAftjq uaop a) aatioj) utaq sbm tsaaAiaS )BB)s ui
tam apjaq atp nu 'utaq jooa apjaq aJBq ubb !paq
pBBtusjaA SutSaAvaq uaSta tin ftq uatp 'tqaotstJBq uaa
ubb uajauuuaq uoq jatu jbbq ftq tap 'jsia\ ftpj
6GI
do jooq JBBq atp *8ui8aMaq agtmmjsuo 'uaqojqa8j«
ap uba jaazuaAa appqosjaA 'uazoqjaq at uaaqas jat
-baa taq aJBM taq s|b aip 'japuog uap uba SutSaMaq
ajBqjooquo ajqaBZ 'atuBzSnB[ opf qojjjuo Soo JBBq
ubb maq SnjqopBtp ap ftq tqooq ap tot 'JBBqjqoiz ftq
sbm JOopjBBp ua 'jatBM taq do uaaqas ubbui a(] "uoq
ftz jaAooz 'bu japuof? uap Sbz fig 'uassBjd jatBAi taq
ui tqoBz uatuaij ap na <('iuiiBtuoQ ozzb|b,j" nadaoj
uajapaa aap tot jaqapuog uauaa nap apjooq ft2
■puiq uaa uba tjaq
taq ui MnojA jap jajftMt aqfquooptiBB ap sbm taH
i('st ftut taut gtqqnjag snaS
-Jau ftq s[B 'uatuau at apatu qoot ftut ftq atqasuaM
uiojbb^" aAjazqotz ftq tqaap ftz ua 'uatiuaq ts:'Oiu
uajBt ajBq do ftz iisp jagunajt 'jaoAaS uaa 'jatsaatn
JBBq uba jaoAaS Sbba uaa qoiz atqBBiu qoot JSBj\-
•uazBjq at ut ubbm
-8jb na jajftAVt JBBq nto '8jbm isaaMaS sajaqdotstqdaj^
uaa ja sp; 'uaqqaq pSazaS p[ajftA\taguo ftz noz ,,'paq
uaAaSag jnaqjooA nap uajapuB uajjB uajoq tatu fttu
ftq sjb 'uaqqaq uazoqag tatu sjaracni fttu noz ftjj"
•uajat8aoq at
tqonzjaAft agtuaa uto utaj at 'qfqjaputq at sbm jatz
JBBq ua 'tont uatp uba sjBBjd ap ut JBBq ftq pan jat
-qoop spou.ta^ uqop uba ptaqqasaiq uajoqoguBB a([
•uaqosuaiu ap japuo piaqgiuaauo jap [aap
toojg uaa uba qBBzjoo ap si uagftjqjaA at utaq uto
uapjOM tqostajaA atp 'uapqzaq °utuaqooo[jaAj(az ua
Suiqasiaaqaqjiaz apjo'uaqqaq tost uaqasatq uazap uaM
-nojA StutaAV jbbiu ib(] -natqjarudo tatu qlqaqjaM az
3m jospj 'uapftjS at uaaq 'uaqjautdo ("im )Bp 'tqasuaM
tam uacu atp 'uaSutp aStramos joao 'uaqqaq pjaap>8
tsunq ap Cim t«p 'utJBBp qfqaMuq taq ut jo 'apjaq ap
tQI
158
dit huis voor veertien dagen gehuurd; daarna ga ik
naar Parijs, daar ben ik altijd tegen dezen tijd, zoo
als gij weet.''
Guilderov mompelde iets; wat, wist hij zelf niet.
Hij was zoo verrast en verbaasd door de gemakkelij
ke onverschilligheid, waarmee hij ontvangen werd,
terwijl hij zich had voorbereid op de heftigste, harts-
tochtelijkste verwijten, dat hij zijne kalmte niet kon
herwinnen. Hij bleef voor haar staan, en staarde haar
aan, terwijl zijn gelaat beurtelings rood en bleek
werd.
Zij was volkomen rustig. Sedert dagen was zij op
deze ontmoeting voorbereid. Vrouwen vervallen altijd
in uitersten. Wanneer zij hare zelfbeheersching ver
liezen, verliezen zij ze geheel en al, en geven zij zich
onvoorwaardelijk aan hare hartstochten over; maar
als zij zichzelf kunnen blijven beheerschen, vermogen
de stormen harer gemoedsbewegingen niets tegen den
muur van koelheid en kalmte waarmee zij haar hart
omringd hebben.
„Gij hebt mij niet geantwoord op mijn brief,"
zeide hij onwillekeurig. Dat zou een schooljongen
ook gezegd hebbenhij wist het, maar toch kon hij
die woorden niet terug houden.
„Waarom zou ik er op geantwoord hebben her
nam zij op denzelfden gelijkmatigen, kwijnenden toon.
„Cosa fatta capo ha." Wat gedaan is, is gedaan.
Gij kent immers dat spreekwoord?"
„Maar toen was het nog niet gedaan."
„Wat hadt gij dan verwacht? Dat ik u zousmee-
ken u om mijnentwil te bedenken en uw plan op
te geven? Gij zijt zeer ijdel, waarde vriend."
„IJdel!" herhaalde Guilderoy.
155
het grauwe zilte water te huis maakte, als haar tegen
woordig leven van dat, wat voorbij was.
Zij leunde met haar ellebogen op de zijden kussens,
die het marmer bedekten, en steunde haar hoofd in
hare handen; hare oogen waren nat van tranen; zij
zou niet hebben kunnen zeggen, waarom zij weende,
alleen drukte het ongeduld, dat uit den toon zijner
stem sprak, en zijn verzoek om anders te zijn dan
zij was, haar ter neer, en gevoelde zij met angst, dat
zij niet in staat was hem te voldoen. Zij bezat zijn
hart, dat had hij haar wel duizendmaal reeds gezegd
en zoover het in zijn macht stond, het te bewijzen,
bad hij het bewezen; maar toch voelde zij, dat zij
hem teleurgesteld had, dat zij zijn ongeduld had op
gewekt, en dat hij iets anders in haar verlangde, dan
zij geven kon.
Zij verwijderde zich van het raam en riep hare
kamenier om het te sluiten en licht te brengen, of
schoon de maan hare heldeie stialen in de kamer
wierp, evenals in Cristabels's kamer. Zij was nog te
jong om ijverzucht te kennen en te zeer gewend aan
gehoorzaamheid om tegen Guilderoy's handelwijze in
opstand te komen, maar toch voelde zij een vage,
onbestemde smart. Zou hij lang wegblijven? vroeg
zij zichzelf af.
X
