-smq jagBM gaq joao .racp fiz [fiAuag 'qqquaSoo nag
•uapjooAiguB a} dojBBp qftjiaom
suizsfiiuaa .fojappnfj [aiA gajj 'JBBq joao SuuapnoMaq
[OA ftz qBjds pbq uagBjiaA luiJBguoQ ozzbjb<j gaq ftz
uaog na 'pjaAOogaq joop jaaqaS ja pjaAv afsiam aSuof
gajj *sba\ jadsaiparaoo jb gaq ooz 'jojgjaao piaqgqeBin
-{OA ui jadsaiparaoa a[[B gup 's/CpBjQ jaAouaSag SujpaS
JBBq ui piaqqlqauuimaq ua piaqqfqapuaiJA appgsunq
-aSno uaa sbm jg "uapuojSjoop a} mooja azap uba
jagqsjBq gaq qftpSorauo maq sbm gaq jbbui 'uftz ag
uaMtiojA jap jauuaq gooj§ uaa apuaatu jfojappnf)
•uapjOM a; nagaSiaA ua uaqojq
-j8a Sipaods mo si pmagsaq aip 'uajnpgjooA uaop a;
Suiqqajgaq uaa naqosuaM spaags fiz gup ua 'uagqoaq
gqoogsgjBq uapuBB§fiqjooA uaa ubb gqoiMaS jaaa a}
jaaA U3MUOIA gap uaqqaq pSazaS noz ftq uadaoi ag
uaA8( gaq ui [aauoog qfquftd uaa qosuaw nap uba ua
a;zao|bt uba uaqqaq pSipjnqasaq JBBq ftq noz 'uaS
-uBAguo ag a\uoja auftz pnq pja°i3a\a§ ftz jaauuBy^
tlj uaqagsjooA uapuaqaq ajBq ubb uojbs
JBBq ui gBBjaS uquq gqBBnqoA uaa gam qoog n [BZ ftz
'uagB[jaA ssd Jiopnoq JBBq jnn j[eq uaa jooa qoo f|8
gqaq jb uazaqjaA gsaaS uba piaq§ipjooMua8ag ajaq
Suuauuuaq uaSajaSuo uaa joop gioou jbz tiz 'qajdsaS
jaauoiguaAuoo uaa rao uaSajjaA jammiu si fiz naaq
aigisod aqosjBA uaa joop quma§ agsgooj§ gaq gam qoiz
gBBjs avuoja uaa jBBm 'uapuiAaq puagsaog uaSiuuizjaq
-qnp uaa ui suo Cim jaauuBAv 'uajaoAaS ag qBiuaif suo
do gain suo mo 'SaouaS sBBAsp uftz fi^" -jfojap[in£)
Iqotip (('uaAAUOJA ap ftq jagqoB qoog Ciav uBBgs gBjW"
•uaiz ag uauaam puq
jaraaq uftz suaa ftq uijbbaa 'uaSoo aip uba sub[S apuau
- fiAAq ap apiaz i(juagB[j9A jooajbbp ftra aS gqapj"
691
„uftz [bz SipuBgsjaA ftz gap 'dooq qj '|iaa
JBBm ftz [38A00Z 'uagaiuaS ubaoj JBBq sjarami uBp uuq
ftz uaqasuaAi jaam gain ftz [bz si muoja aSipuugsjaA
uaa ftz s[b uazaA\ jsaq suaSaf pjim jaaz ua 'nagapuaq
-aq piaqpuaAaqaAi agsgoojS ap gam spaags JBBq [bz ftq
ua 'uftz qftjapuauAuo pusraaiu uaSag uuq mfjaAg
'uftz JBBq jooa paoS UBp sjapuu gioou [Bz ftjj" paiJ
-j3a jagsnzuooqos JBBq jooa jaoAaSopam °iuiaA\[aip 'uoog
uaa do 'jfjnqung /Cpug apiaz '(ignog b augiqaqp no
,„JUBq jooa gipizginjooA tuBBuaSuuB uag"
■gjaaq UBBpaS ftq uaaS g( jbao uaiapuoAvjSA qoiz ua 'uaiz
-ubb aauoja auftz 'ftra gqunp 'ftq [bz 'si ftqjooA piaq
-uapuoMaSdo aqfqapftg aip u^j -apj} ap dnoo uaa qjnz
sba\ giQ -uftz jBBqjBBjqjaAuo [aaqaS aip ap gdnoo
smos gjaaq ua 'gsaaAAaS 8i[[ij§ jaaz pftg[B si u^jaAg"
•uaA8§ ag uauusra jap uapsp azBA\p ap uba dBqosuaqaj
rao 'uaqqnjpgm op[iA\ gqoBmuo ajeq joopjBBp ftz jos[8
'azfiAA uaa do joibbm ajsq SooA\aq jfjnqung ^paq"
i«f"
(ijpMnojgaS UBp JBBq ftq gjaaq pjajaAA jag raojBBAA
'gpnoq JBBq uba gaiu ftq sjb jBBpyr jjaqftgaa] si gug"
qaAA ftz JBBm
'si gaiu gup ftq gup 'uaSajqjaA qnjpui uap qaq qp
ftS g°BBjA 'pjaqjaA JBBq do ftq sj -gjaaqjaA pgajaAv ap
ut ftq s[B SiqqnpS sgqoajs si ftq 'uaginq UBp uapoA
SiqqnjaS suaSjau qoiz jbz ftg graoq UBBgs ag jnnp
sjfiMqip aip jBBm 'Bp -uaS8az ft8 gpiz piaqqftjjooqaq
ogoojg uaa gsinf si gB([ -guof ag ftz si apaaA\g uaj,
•uapoA ag Aiuojaq Subj uaa rao pftg uap |B qfqaMuq [aus
uaa bu nam gjaaq gsjaaioo^ 'uauapaj lajjajjb mQ"
<l(: mOJBB^"
,/uaSSaz uaau qi gaom usp 'uaqsm [bz Sjq
-qnjaS maq qfqaAinq gip gap 'joojag qi jo 'gSfiBJA ftm
9il
172
volstrekt niet beantwoord wordt, wordt hij het vra
gen spoedig moede. Guilderoy was gewoon met vrou
wen om te gaan, die hem bestudeerden, prikkelden
of liefkoosden. Zijn vrouw was te jong om het eerste
te doen, en te onbekend met haar eigen bekoorlijkheden,
om van die andere middelen gebruik te maken, om
hem aan zich te binden. En hij bemerkte volstrekt
niet, met welke gemengde, tegenstrijdige gewaarwor
dingen deze kinderziel hem beschouwde.
De welsprekende uitdrukking van den hartstocht
maakt het grootste gedeelte van zijn aantrekkingskracht
uit, en toewijding baat niet, als het verstand niet
voldoende is, om met het hart samen te werken.
„Zal ik mevrouw Soria niet terugzien?" vroeg zij,
toen de gondel een uur later het kanaal weer opvoer,
en langs het Pallazzo Contarini kwam, welks vensters
alle a giorno verlicht waren.
„Waarom zoudt ge haar terug willen zien", ant
woordde hij eenigszins heftig. „Ik dacht, dat gij bang
waart voor vreemden. Maar wees maar gerust, gij zult
haar herhaaldelijk ontmoeten in onze kringen."
Hij keerde zijn hoofd af, toen zij het verlichte pa
leis naderdenhij kon het denkbeeld niet verdragen,
dat anderen daar nu naast Beatrice Soria zaten, ande
ren, die misschien dezelfde voorrechten hadden, dezelfde
vertrouwelijkheid genoten, die eens hij genoten had.
Hij had dat alles uit eigen beweging versmaad,
maar nu had hij er bitter berouw van. Het was
hem te moede evenals een man, die in een vlaag
van drift een snoer paarlen in het groene water van
het kanaal werpt en bitter berouw heeft van zijn daad,
als het voor altijd onder het zand en het zeewier
bedolven ligt.
173
Zijt gij voornemens tegenover al mijne vrienden zoo
stil te zijn, als gij tegenover haar waart?" vroeg hij op
korreligen toon. Het was hem een behoefte op de een of
andere wijs aan zijne verbittering lucht te geven. „Ik
begrijp u werkelijk niet, lieve; gij hebt geest en ver
stand genoeg, als gij ze maar wilt gebruiken. Gij
zult toch niet altijd in alle salons in Londen en Pa
rijs zoo stil zitten? Zult gij dan hoegenaamd geen
poging aanwenden om den toon en de manieren aan
te nemen van de wereld, waarin gij in 't vervolg
leven zult? Gij zult mij bespottelijk maken, als gij
steeds het buitenmeisje blijft. In uwe tegenwoordige
positie..." Hij hield plotseling op, want hij had ge
noeg fijn gevoel om te begrijpen, dat hij haar niet
herinneren kon aan de hooge plaats in de maatschap
pij, die zij aan hem te danken had.
Gladys' oogen vulden zich met tranen. Als haar
vader haar berispt had, had hij haar altijd met zach-
ten ernst haar ongelijk onder het oog gebracht, maar
nooit op dezen toon van ongeduld en ergernis.
//Schrei in 's hemelsnaam niet," riep Guilderoy uit.
Hij was boos op zichzelf en daardoor nog meer ver
stoord op haar. „Van schreiende vrouwen heb ik een
afkeer. Als er iets is op aarde, dat ik, mijn leven
lang ontloopen heb, zijn het tranen
„Neem mij niet kwalijk," zeide het meisje op koe
len toon. Er lag iets dreigends in hare stem, dat
hem niet aangenaam was, en hij zweeg.
„Zou zij niet gemakkelijk in den omgang zijn?"
dacht hij en die gedachte verontrustte hem eenigszins.
Gemakkelijkheid in den omgang was de hoedanig
heid, die hij het meest op prijs stelde in een vrouw,
en hij had die tot nog toe nooit aangetroffen. Zijne
