-ajqosaS jnacuBqjad do 'uapuaz noz aoj qfijuooMaft
BJB JBBq lapBA JBBq JBp *sj9a aqOSufijBg auiajq jaq
ui jo 'ua88q Suijaoi8aq a chirm s^ajqny ui jam ia
noz jaoAa8 laam jaaAaojj jnfiqosnaaq SBBjpnoS ananp
ap joop pfij uajioq uauuiq diaMiooA pjnSiaA uaa
hba radoq jaq sjb tnBMq uftqosjooA aj qfqapmp naAa
qooj aip jBBm 'ua8iaqiaA aj ajjqoBij qfcjaSora pao8
ooz piaqqlqayoq aa piaqqfqapuaiiA japno jaM fiq aip
'qosuaMqnjaS ufiz ut ua 8uizooqjai[ aufiz ui piaqSiqiqas
-I3AUO aip jam uajaoi8aq noz uaSiora nap ui iajB[
sjai JBBq ubcu JBBq aoq ua 'puq 8ipoou jam jqaijS[oa
fiz jBp 'ua88ij uapuiA noz poouiajq SijqoBjd uaa (ajBj
JBBq do ua8iotu uapua8jOA uap fiz aoq 'jqoBp fig
•jam appiooAvjuB fig
(l uapiOM |8z pjnAiaA BjpjaM qoo ppjfiMjaSno jaj
-qoa aip *bu uaa do 'jaiz ppiAiaA uaqosuaM aMn jb aip
'fiS puoza§ jj|bbui|oa ooz 'uaiBf uba Suof ooz fig
j jaop jam jaq fiS s|b 'ua|aoA Suof qoiz noz ai^"
„qoo qt joojaS jbq"
•fiq apiaz „'jb juara
-Bjadmaj suo uba jSusq qnpS sug" "ubb jaoAaSap
-am Siuui jam qoop 'piapuoMiaA JBBq 8bz ifaiqny
•fiz appjooMjUB „'jaiu jqaijs|oa sjjaqoe qi uaajq"
,/puiA Simaij jaaz sjiaqos Mn qi
jBp 'jaotu ua§8az qi pwaoq 's,(pB[g ajsaq sjamtui
jsjiaqos fig ^si jbb[ Sijuimj uatu sjb 'jaara Suof jaiyj"
((-uajaoA uauunq jbz Suof
jaaui jioou qoiz jjaaq uaiojiaA uaiapuiq aiBq aip" 'ap
-laz ua qoiz jqoBpaq jbbcu „'si SiqqnjaS" 'uaSSaz aj
jund jaq do sbm fiz '„jam aip 'MnoiA uaa jup 'joof
-a8 q[ pno ooz lien jaoA qj 'qi qaq jap 'qosnajj
•Sijsuja fiq apiaz '„jqaq
jaoAaS jBp qfqaqjaM fiS s[B 'Sijuojj jaaz si jajq"
£61
uaSuajq noz aoj Bufiq pusmai ja puBjsaoj uaa q|nz
JBp 'uauuaqaq qfqiaa jaom qj piajjoaSdo raopuaS
-ia jaq ubb npiAipui jaq jpjOM moiBBp ua 'qfqaMnq
jaq joop jpjoM pjaqaziaA jsqfipqqBtna8 jaq raopuaS
-ia jaq jBprag (j j8q pjBB uazuo ui jam aip 'Mnoij
aSipjaaqquap uaa ubb uamcuaiqjsBA suo f]m uaAfqq
raojBB^ puaqja qfijuodo jam jiaj jip jpioM iuoibb^
•aupuB^jod ap sjjaz spfijtuos bC 'uBBpaSaoj aiumS Xjod ap
piaqqfipqiaM ui qooj fiz st 'jSipjnq aitUBSouocu ap
msBU ui SuiAajuacuBs ap jaMaojj -jsniaq fiddsqosjsBUi
ap jsbb[aq nu dojBB.w 'uaSnaj aSijqoBsnaj uaa 'uaqos
-nam jap |asqBBtn SipuBjsiaAuo 'qosi8o|uo uaa si jajq
•jqoizaSuBB jaq ui uajjaMjnnjBu aj{B jbbjs qfqaMiiq
jajj "uajaqqud uajqoojsjJBq auunq ua 'uaiauimajaq
SuqaqqiMjuo auunq 'uapiOM qfqSBBjpuo jaaqaS s|fiM
-qip aip 'ubb uassjuajuiqjaA s8uqapuqq azftM azap
do ubb8 uaMnojA ua uauuBj^ -ooz jaiu si jsp j88j\[
•ufiz aSotn qoo qfi[nfiqasua8oo fiz Siuuizuo aoq 'jqiaM
paoS aip 'si Suiqajsin uaa jaq jBp 'uajaMaq qfijaMnq
jaq uba sjapuBjsiooA ag -uaSuajq aj loop uatusz aj
uaAaj japjaA unq 'aoj qoiz ia fiz uapuiqjaA ua jBBqja
joj Suiqqajjaq ojbaaubu ap ui qoiz fiz uaqajs 'jBBjsaq
uapiaq uaqossnj jsuioquaajOAO aSiuaa ja JBp japuoz
'sj|az S|fia\qip 'uauuaq aj JBBqja japuoz ua 'usm uaa
jaiz m no j a uaa 'muoja uaa jaiz ubui uag" ■fiq jqosp
^'qlijaAinq jaq si 8ui|[ajsui a8ijjo)poou uaa qp^vj"
uaqajds jaqaz
qooj jaq noz suaa 'jqBBMjuo jaiu 8ou jjBq (sifpBfg
qqquaSoo jaq do qoo sbm ua 'uapjBBjuo uauunq
noz ppq8i[iiqosjaAUO ui qfipqqBUiaS ^ojappng uba
ppquapaiAaj aSijsnj ap jBp 'aoj maq uaaips jajj
•puiq ufiz nBA qftpM
•nq jaq jpoA sjb pjBBMzaq naAa qoiz appoAaS fijj
OOS
196
Die woorden ontsnapten hem, zonder dat hij er
bij dacht. Op dat oogenblik kwam zij weder terug; het
zonlicht scheen op haar golvend haar en om haar slan
ken blanken hals droeg zij een kraag van fijne kant
zooals men ze op de portretten van Maria Antoinette
ziet, die van voren van elkaar week en op de borst
door een bouquetje gardenia's werd gesloten.
Zij zag er ouder uit dan zij was. Het was haar,
alsot zij wel een halve eeuw geleefd had, sinds zij
Christslea verlaten had, op den dag van haar huwe
lijk, nu bijna vier jaar geleden, toen haar vader over
de heide, langs de door de zon goud gekleurde brem
huiswaarts gekeerd was, en gewenscht had, dat dit
zonnige pad een symbool van haar volgend leven mocht
zijn.
Zij was een der meest beroemde Patricische schoon
heden van Engeland geworden.
Haar optreden in de wereld gaf aanleiding tot ver
schillende beoordeelingen, zoodat Guilderoy zich beur
telings voldaan of ontevreden over' haar gevoelde.
Hare groote schoonheid werd door niemand bestreden
de waardige houding, die zij instinctmatig had aan
genomen, was onverbeterlijk. De wereld volgde haar
na en gaf haar de kroon onder de schoone vrouwen.
Maar zij was niet bemind; de mannen vonden haar
koud, de vrouwen onvriendelijkiedereen was ja-
loersch van haar, of op de eene of andere wijze door
haar beleedigd. De wereld was het met haar man
eens, dat zij niet gemakkelijk was in den omgang;
zij stond dan ook verre van de beuzelingen en dwaze
grillen die het leven der hooge kringen op het einde
van deze eeuw vervullen. Zij was in die kringen een
toongeefster geworden, zonder dat zij er zichzelf van
197
bewust was. Een kleur, een bloem, eene mode of
een plaats, waaraan zij de voorkeur had geschonken,
werd daardoor plotseling beroemd. De roem is steeds
grillig in al zijne vormen, maar vooral die roem,
welke de wereld toekent aan iemand, die tot hare
kringen behoort.
Nog nooit had men in de hooge kringen iemand
aangetroffen, die zoo volkomen onwetend was op het
punt van de vormen, die daar aangenomen waren,
als zij, toen zij er voor het eerst in verscheennooit
had men iemand gezien, die zich zoo weinig aan
veroordeeling of hulde stoorde als zij; juist daaraan
misschien had zij haar heerschappij te danken, of
schoon de schepter, dien men haar aanbood voor haar
oneindig minder waarde had, dan een rietstengel uit
het meer van Ladysrood.
Wanneer een vrouw gelukkig is, kan zij zich in
alles voegen, zelfs in datgene, wat haar antipathie
opwekt; geluk geeft zachtheid, inschikkelijkheid en
tevens sterkte aan een karakter, evenals zonneschijn
een vrucht rijp en geurig maakt.
Maar zij was niet gelukkig, zij had haar man harts
tochtelijk lief en reeds na de eerste dagen van hun
huwelijk wist zij, dat hij haar al moede was. Zij kon
zich niet met nietigheden troosten, zooals andere vrou
wen gewoonlijk doen. Hare positie, haar invloed, de ge
noegens der wereld, de pracht harer toiletten en de
vleierijen, waarmee zij overstelpt werd, maakten niet
meer indruk op haar dan het gekletter van den regen
tegen de ruiten van haar rijtuig, als zij naar het
hof reed.
Zij had twee kinderen het leven geschonken, doch
het eene was dood ter wereld gekomen, het andere
