•uapjOAi uoq gsoojgaS pjajfiMgaSuo fiz gup 'uapuaara
'pjSM pSOOJIBBAU8A flZ JBp 'apuSIZ 91 p 'U9J39q J9p
npjnq aqfijufid ap jo 'saraop aap uaSuiqiamdo afiij
-aqags ap ua apjaoA qoiz uaqossng dsqospnaiiA aAV
-noi^ nfiz uba pjiqos gaq hz jaauuBM na 'uajapnu
Sbz jfajqny tiz laannBAV 'apjjjq phqB fiz sbm pjajaAv
agooiS lap jaoAiaS gaq ui 'uafigjnd apuaiaggiqos do
'saigdaoaj agoojfi do "jfajqny bbm 'apuaq jnngeu aie.u
ajBq aip 'japBA jseq aAjBqaq 'noosjad afiiuaa ag
'XX XIHSdffOOH
"nagm uoq napjooAA aSidajfiiaggajuaa
nap sgaiu puom uapausaqufij JBBq gap 'apjoojafi fiz
uaog nnp 'jBBq hba japuira Son fiz pjaiq 'peq gsifiiaA
qoiz (iz gap 'qaajq 'mBMqgm amseajBs nfg jasq jo piaq
-uazajaq JBBq uijbbai 'apSazaS Sigund gioq naa joop
jo 'Suijadsaog agqoBAuaAuo naa gin laauueM ua 'sbaa
mop jfojapjmQ jfpeg gap 'gqocp pjaiaM ag -apSnajA
agsuira ap gaiu sno gquaqos na pnoq suo subjS aip
jb jbbj 'napjoM gqnjpafijaaujag saisnjji apjagsafijnajag
joop fin laaunBA iBBjq -uaggaz aj fiq sobjS na jagsinj
naAaj uaSia sno uba jadsjaauoog gaq uio si naSsjsaSdo
qfijassajdxa gap 'jaigBiooapjaauoog puajaggiqoe uaa usp
aog sjapuB sgaiu sno pjajaAV aqosuaS ap guCiqos ua
'uapaqSiuiajq ajjs uba puiq uaa sje uatn gaiuaS 'si Siq
-qnjaS nam sjy -sbm SiqqnjaS jam fiz gaprao qfijoojA
gain BBA» fiz ua 'sbaa qfijoojA gain fiz geprao 'guBsnuiB
jam bbm fi2 -fiz jqoBp (<'uajaasnmB ag n mo 'ufiz
gsags ut gain qi noz nep 'guBsnuiB qi sbav jb ug"
(<qsaaMaS uaiBAV guBBnmB jam ftz sjb 'pBqaS uaq
112
210
droegen, dat meer van verachting dan van medelijden
had. Dit bewustzijn gaf haar een kalmte, die vreemd
was aan haar aard, en een kracht om zichzelf te be-
heerschen, die weinig bij hare jaren paste.
Zij had alles moeten leeren van de wereld, waarin
zij zoo plotseling verplaatst was geworden, maar zij
was weldra bekend met hare intriges, hare gesprekken
vol bedekte toespelingen, hare harteloosheid en gewe
tenloosheid, die zij onder een uiterlijk van fijne vor
men wist te verbergen. Eerst had zij veel van het
geen er romdom haar gebeurde, niet begrepen, maar
langzamerhand was dit anders geworden, en zoo was
zij in het derde jaar van haar huwelijk tot de over
tuiging gekomen, dat Guilderoy de genegenheid, die
hij haar niet toedroeg, elders wegschonk. Hij beleedigde
haar nooit door dit openlijk te laten blijken, maar
zij wist, dat het gezelschap van iedere andere vrouw
hem aangenamer was dan het hare. Zij zag, dat hij
overal gezocht, gevleid en bewonderd werd, zij zag
dat hij telkens aan verleiding blootstond, en dat hij
daar geen oogenblik weerstand aan trachtte te bieden.
Of zij in Londen of in Parijs waren, in Italië, op de
een of andere Duitsche badplaats, op hun eigen bui
tenverblijf, of op de buitenplaatsen van hunne vrien
den, overal bemerkte zij, dat iedere vrouw, die hij
voor het eerst zag, en die schoonheid en bekoorlijk
heid genoeg bezat om hem aan te trekken, voor het
oogenblik oneindig meer zijne gedachten en gevoelens
beheerschte dan zij ooit gedaan had.
„Ik wilde wel, dat gij uw best deedt om amu
sant te zijn," zeide hij herhaaldelijk tot haar. „Ik
kan u verzekeren, dat zelfs Helena of Briseis in
onzen tijd niet het minst te beteekenen zouden heb-
-japuBq azap noz 'tuBndo japa nap ut ua°Bjp (,sinJ3
Buojoi^" gaq aip 'uaq nam jaauuB^ -uaraau ag do
uajapajaS ufiz ut uapaijdooq joop uaquoi ag qfijaqaej
-aq japs uap UBp 'ualoBjp „smjyj Buopiy" jaq
aip 'uadaoi aj do uajjB ufiz aajaq jaq noz 'ujtz
Stpoou sitBd aAvnatu ra jaanusy^ -namau aj do
puBjsjapB uap ui uaq uaaajsing aj aoj ayojaq ap
aaq joop uadooq uaq mo 'uaunajs raaq aip 'uauag
-uap fiq jBprao 'jjnaqjB jaq aip 'uafiuup aj do uajjaM
puBj jaq jbbjs ui sjajsmira aazuo uaa bb.w joopjBBQ
•uapjOAv ai SpqoBra pjij uaqfipapB uaa uaAaS ajiaora
ajsporS ap qoiz aip 'snuaAjad afiijqonzaaa uba nap
-jOMaS sjBB|dpraBZjaA ap qaijqod jap uiajjaj jaq sjb
jaMooz 'uaSuiiq azuo ufiz joopjBBp jub^ -piaqqBAiz
ajsjoojS ufiz jaaapuaSajui si pq jBBra 'jpjoM praaouaS
jqoBjq s^uBjaSug jiaj ajsjBBj jip uba piaqqfipSora
ap jsinf jBp 'jaaA\ qp •uaSuizaiqjaA ap jam jqBBra
-aS jjaaq Sijjnu qoiz ua jjaaq uaMnorqoS qjji qoiz
fiq jBprao 'jspoojaSuauuiq praAi sinqrafioojj jaq ui
jaAinojq uaa jnp jo 'Suiajuo qoiz fiq sapyp uba suug
uap jajsiaijnjuoAB aqosuBBquamy uaa jap 'bbai qfij
-aSora jaiu jaq jBp 'apjiM qi uapaoojs ubb raam suo
ja fiM jBp 'jaai qi apjiM uajund aSiramos dg 'JbbS
uajojjaA SuiAajuamBB ap gin jaaqaS uoog apaoS ap gap
'uapaoqjaA ag mo uaajjB gaq aiB.w jb 'gjaaq apjBBM
ajaqaz uaa qoo qoog fiddnqosgBBm ap ui agganbiga
gup 'uaAaSaog qi gaom uaAoquaiBBQ •uaioogjOA ag gqoiz
-do gip ui SuipaoAdo aMn mo si Sipoou jba\ 'uagBjBU
sgaiu fiS gSoom raojBBp 'uapjoM gjnz pjaiaM ap uba
muoja uaa jj8 gup 'gqosuaM ifojapjinQ -gpiaqosjapuo
anuaAjBd ap uba pjaiaM ap uba AinojA ap aip 'uaBuij
-aznaq aip gara piaqpuaqaq ap geinf gaq si qoog jbbj^
•bi gqoaqaS ubb jaaz ooz Soa ja gBBgs SuB§japuo JBBq
^12
215
wijze ten minste eenige overeenkomst hebben met de
redenen, waarom in vroeger tijd iemand tot ridder
werd geslagen."
Gladys luisterde altijd met de grootste belangstel
ling toe, wanneer hij over dergelijke onderwerpen
sprak. Haar vader had menigmaal over politieke toe
standen met haar gesproken en geschiedkundige en
politieke vraagstukken boezemden haar oneindig meer
belang in dan de beuzelpraatjes der groote wereld.
„Als gij over twintig jaar eens aan de politiek
gaat denken, is het tijd genoeg", zeide Guilderoy tot
haar, maar zij dacht er nu reeds over en ging dik
wijls naar de zitting van het Lagerhuis om Aubrey
te hooren spreken. Hij sprak goed; niet in schitte
rende, rhetorische zinnen, maar buitengewoon helder
en logisch, en met groote overredingskracht, hetzij
dat hij als raadgever of als aanvaller optrad, en op
dien beschaafden, hoffelijken toon, die tot vóór het
laatste tiental jaren den roem van het Lagerhuis uit
maakte.
„Waarom spreekt gij nooit?" vroeg zij eens aan
Guilderoy, die op ongeduldige toon antwoordde:
„Het baat niets, of men in het Hoogerhuis spreekt.
En daarenboven ik heb nooit gesproken. Als ik het
nu deed, zou men denken, dat ik krankzinnig was
geworden. Het dient nergens toe zich in het politieke
leven te mengen, als men zich niet geoefend heeft
-door eerst in het Lagerhuis zitting te hebben. Ik heb
deze parlementaire opvoeding moeten derven, want
ik ben mijn vader reeds opgevolgd als lid van het
Hoogerhuis, toen ik vijf jaar oud was."
„Maar iedereen zegt, dat gij zooveel talent bezit
als redenaar. Mijn vader vindt dat ook."
