„•SI jqoaj
ufiz ui fiq pp 'fiS ipuiA 'dfuSaq qi joaooz joo^"
„•sajjB suaa piu Soa fiS jdfijgaq njsj usqqaq uadajg
-aq uba ja fiS jpnoz p^ -jjbbaa uaoj fiS sjb 'puiq
naa pra uaqajds uaSuip aqjnz jaAO piu qoo} qi noq
uaAoquajasp ng 'puqqiOA n puq apjaq aQ 'pmBBU
-aSaoq spiu" tqfijapuaiJA na jqanz fiq appjöoAüjuB
„'puiq aAaif 'uaqqaq paqaS spin fun noz pq"
•noz uajpjj ptiq jaSiuaa ai raaq
jfiAuaA pp pp 'uapAvaS 3ubj spaaj psq uonia^
•nooj
ua.iaqiq do qfijapuia fiz apiaz uaMnoq pq fira fiS
jooa 'pSazaS pra sags pp fira fiS iqaq ihojbb^"
qqjadaq djazuooA naa joj qaiz aqjavv 'aip nap apjaq
aiapuB uaaS apuaq paomaS qfijaunoJA 'SipSnaf JBBq
jaq a; raaq fiz psq jooMBBp 'uaraauuBB jsaom sqfqap
-jjrajaAUO spi s[« ubcu jeeq uba auiojjuo ap fiz pp
'pjaaqquap pq uaSaj puBjsdo ui raBA\q jaiz ajaaqaS
jbbjj -pSrao jBBq uapanaq uauin) ap pp 'pnoAi aiaj
-sinp pq do fiz apjBBjs na 'napnsq apiaq aiBq do uiq
JBBq fiz apunajs pfqjB Son Ipiu appjooMjns fig
„•si Sijsod
-fuA pq pp 'uaAaSjaA puiq uaa fiz s[BnaAa 'naAaS
-I8A Ainojjuo ufiz nsra nap na 'uauuaqja qaj JBsqpiMj
-aqno naa sjb pp aip 'fiz nfiz 'uapiuaS qnjaS iubbz
-annp uaa poo aip uazinojA aSiuaa ap jbbj\j qqiamaq
pjaa pq jooa pq aip 'mhoja aqja jooa qfqasaa.iA si
pp 'n jooa Suiqqapjuo aqfqasaajA naa si pq qjBq
ufiz ni Mnoj) na SipeApuBjs fiq yfqq |B qoo 'ooz
raaq uaqsra nauuiz aufiz piaqSipBApuBjsuo joj yaaq
uadsqosaS UBm nap jnnpu ap pp 'puiq aAOi] 'uaSSaz
sjqoajs n ueq qj -paaq jap jaguBj pra n fiq pp 'uad
-fugaq qfqaSorauo fiS junq raojBBp na 'jqaqjaij ubui
£93
rao na jija sjjaz aid rao 'naAaS nsq n qi naip
'pBBj agiuaa ap si pQ 'napaqqBMz anfiz raaq jaa&iaA ua
paaq fiq ;ap 'apaoS pq jb ubb qnaQ qsaaMaS Sipaoui
-ppa qs°ooq pfips fiq si n jaAonaSa? na 'napaqSinnp
-aoq aqfqanniraaq ajaA qoo yaaq fiq jbbj\[ 'pBSjpaara
pniAV ilaqja pm fiz pp 'uadpq UBBApniM ap UBq
niranaAa 'pin pjnqas nnq si pq SpsBApnajsno pftps
nfiz uannsra aqjnz jBaqraBjA^no ^qop na .'Sunpad
"Siaa 'SipjnpaSno si 'iqoBjqsgnippaqjaA sSipuaAaj uaa
paaq fijj qpjoA\ uaAJopaq ppjOM aqosnag ap joop
aip 'nBtn naa uba naqajqaS ap |B paaq (jjq 'napnoq
-agjooA qfippnoqdono pq qi qaq raaq jbbcu 'pSazag
pin n qi qaq pq -uaqBin noz giqqnpg n jfojappng
pp 'iqoapag poou qaq qj qiaapsq naq aip 'napnoAA
pusq ap sjfiAiqip aip 'snadsM aqfqjBBAag nfiz gupfiAA
-J3A na piAAj, -uagsjp a; gniqfipgnojaA aMn gipjBBAi
na pp 'napBj n qi noz sjpz nap 'nnpM ubq"
UB(j ufiz a} ^qfqq jbba\ nn pq sp jbbj\["
„'UBBpagnBB }piOA\ poajuo n pp
'paara nazfmaq apuaggaz giupM aqjnz do fig sjb 'ufiz
rao jagiqqnjag pin ja pnz Qg jbbj\j "naqBin aj joop
naAaj A\n ni apouad naa qjnz qijquagoo do jqaq
fi£) "gunapiqiaA ua sinjagja joa na qfijpora 'ginopaa
sjfiAAqip si pq fjads jaqua pin 'jqoipag uaa jaqna
pin st naAaj pjj qqnap pjajfiMpguo pp fiz nooqos
-jo 'si gijqonzjjazno fiz jap 'pin gon jgjoA jinjasp
jBBin 'pin AinojA naa gipaods pagjaA na qfijjapnBjaA
si nam uag 'puaqosiajaaA ua nadmojqaq A\nag jaaq
jb jpjoAA pq JBBin 'uanuara jap pp uba pnajjiqos
-J8A jaaqag si arasioga jbbjj -psSpn sajja jbbmhba
'ubb jnndjappira sjb qooj jjazqoiz naraan 'gijqonzjjaz
pin fiz nfiz jb qoo 'naAinojA ajsaara aQ -si uagfjjqjaA
aj qfijiaora jaaz aip 'ip.iOA\ jqosiajaA gmqosjaaqaqjjaz
0£3
266
toch niet terug krijgen, wat zij verloren waande?
„Gij zijt zeer bitter, en ik vrees, dat gij wat haas
tig oordeelt en dat het u moeilijk zou vallen te be
wijzen, wat gij zegt lieve," zeide hij, met moeite zijn
verlangen bedwingend, om haar te zeggen, hoe zeer
hij met haar mede gevoelde, en hoe hij den man
verachtte, die haar ongelukkig had gemaakt. „Omdat
een vrouw hem heimelijk een brief zendt, is het vol
strekt nog niet bewezen, dat hij er haar om gevraagd
heeft, of het aangenaam vindt, dat zij dat doet. Hij
kan het wel zeer onaangenaam vinden, maar daarom
nog niet in staat zijn, het te verhinderen. Dat weet
gij immers niet."
„Dat weet ik wel. Ik heb hen wel honderd maal
te zamen gezien. Ik geloof, dat de geheele wereld er
alles van weet, behalve ik!"
„Welnu, laat ons een oogenblik aannetnen, dat het
zoo is, als gij denkt. Ik verdedig hem niet. Maar
wel moet ik u zeggen, lieve, dat jaloezie een vrouw
gehaat maakt door haar man en belachelijk in het
oog van de wereld. In een vrouw, die niet met hem
gehuwd is, kan een man jaloezie vergeven, daar haar
betrekking tot hem zoo onzeker is, dat het niet meer
dan natuurlijk is, als zij elk oogenblik vreest, die
betrekking verbroken te zien. Maar in zijn eigen vrouw
is jaloerschheid hem ondraaglijk. TJne femme qui se
respecte, n'est jamais jalouse. Gij zijt nog zeer jong,
mijn lieve kind, en gij weet nog zeer weinig van het
karakter en de hartstochten der mannen. Daarvan
kan ik u de verzekering geven, dat geen enkele man
trouw is aan één vrouw. Het ligt niet in de natuur
der mannen trouw te zijn, en daarom wordt het ook
niet door de wet verlangd. Ik begrijp, dat gij uw
271
hem. Ik zie helaas, dat gij nog niet overtuigd zijt."
„Ik ben ongelukkig," dacht zij, maar zij sprak die
woorden niet uit. Zij was verstoord op haar vader;
zij had verwacht, dat hij diep verontwaardigd zou
zijn geweest en dat zijn medegevoel hem belet zou
hebben zoo koel over haar ongeluk te redeneeren.
Haar hart kromp ineen van hartstochtelijke smart,
waaraan zij gaarne lucht zou hebben gegeven door
een rassche daad; het was, alsof John Vernon met
zijne kalme philosophic haar ijs toereikte,] nu zij hui
verend van de koude, een schuilplaats bij het vuur
kwam vragen.
„Het baat niet, of wij er al verder over spreken,"
zeide zij, na eenigen tijd, en haar stem klonk treurig
en vermoeid. „Laten wij naar binnen gaanhet ru
moer in Londen hindert mij minder dan de stilte van
dezen zomeravond. Men moet gelukkig zijn," wil men
vertrouwend naar sterren kunnen opzien."
Vernon trad op haar toe, en sloeg zijn arm om
haar schouder.
„Gij zult weer gelukkig zijn, mijn lieveling," zeide
hij op teederen toon. „Gij hebt op uw[twintigste jaar
nog niet met het leven afgedaan. Ik weet wel, dat
mijn raad u koel en onhartelijk toeschijnt, maar later
zult gij inzien, dat hij goed was. Gij zijt nog zeer
jong; gij zijt schoon, en als gij maar tact, geduld en
verdraagzaamheid genoeg bezit, zult gij ten slotte al
uwe mededingsters overwinnen, als gij die al werkelijk
hebt. Maar als gij toont, dat gij jaloersch zijt, als gij
u vernedert tot lage middelen, tot spionneeren, tot
wraak, zult gij alle achting voor uzelf en allen in
vloed op uw echtgenoot verliezen. Gewoonlijk zijn de
mannen niet lankmoedig tegenover de tranen eener
