ia si ua uaSiaqiaA a} sjaiu fiz yaaq 'si S;p|nqosno
ua guof aiuoia ap iaauuBy\" 'uouia^ jqanp (t'uBtn
uaa joj amioja auaa uba aip nep 'ufiz siapuB pftJJB
jaoui miioja anaa joj nam uaa uba SuipnoqiaA bq"
■uaqosiaaq ui run ajsjBB] ufiz joj iBBp fiz jbz *jaiz
ufiz uba yaaq iqiSBtnaS isjsaaui suaa qoiz 'atpms jo
jqonziaa 'jouaS 'uaSipiooMuaSajiaA aëora tuaq jooa
qoo fiz diiSaq qpAv 'pjaiaM ap jaauuB^ -ubiu uaa uba
jrsq jaq ui uauuiAuaAO pjaiaAi ap AinoiA uaa jbz jioou
ibbiu 'aiuoia uaa uba jiBq jaq ut uauuiAiiaAO pjaiaAi
ap ubiu uaa jbz aoj ua jy -aypouijuo 8oa\ ufiz do
uam.ioA ajaAOOZ lapuo qfippnoqdouo fiq aip 'Suipiaj
-ISA ap UBB uapaiq a} puBjsiaaAA ajqBBin qfijaSomno
tuaq jaq jaaumiadma:| ufiz ua apiaaqiaA fiq uiibbaa
'Suiiq uap 'ninjioj ufiz jap qfippinp inaq qaq sbaa
suaauaAa ua uadfuSaq a; ua8ui[BAipjB aufiz jbbjsui
giuiaAi ooz ua SifpBjrj S]B Suof ooz 'aiuoia uaa ubb
uaSSaj jsaora jb dsqasuaqai uaAaj ufiz uba inn qp
uba fiq S|B 'uaiapuiq uapotu noz jfoiapjinr) pq aoq
'nadfuSaq inaq paap piBB aSipiBBAjqoai jqiijs ufiz
•si SipftjiBduo jioou sup ua piz siapuB spin
uaq uajinq fiz pp 'aiuoia uaa uba SniiqsjqoizaS uap
ui S}BB[d apoiS uaa qjnz qfquooAiaS uBBjsaq 'uBBpaS
-ubb iBBq jqoaiuo pq ua uajqoai aisq 'uaqosuaAv aiBq
'suapoAaf? aisq 'uaqosia aiBq 'ppq°ipiBBAV ibbjj
,/uajqau aj ibbu
nfqsoBipaS iBBq ia cuo 'ufiz 8aoua§ Sijqonzjpzuo aip
'Sou lapuira paA aoq ua 'uadfuSaq a? }ip tuo 'ufiz
SaouaS StpuBjsiaA aip 'uatu jpuu uaAvnoiA Siukm
aoq" 'uouia^\ uqop jqoap (<jSBBpq 'sBB[aq ibb^"
•qaoziapuojjaz uba laaqp aSij
-Btupmpui uaa ua ppqqfipquBqjBuo ibbu qaij aSp.
-Bcnpuipui uaa juooa 'ppqfiiA lap sua°aoaa8 ap ua
GLZ
pfijp fiM }0 ufiz uaq iooa qfqoBBipiaAuo bC 'uai
-a§.ia sjfmqip piu uaq fiM jo 'si pin pjnqos uaSia
azuo qp jo 'jb uapjaz sjqoajs suo uoSbia [iaa ua 'uaq
-uaqos ia§UB| jam opjaq auunq suo jo 'uaqqaqjaq piu
suo uaiapuB pp 'jiooa uooj uaSiiamooip suizsSiuaa
do uouiaA SuiS t<'s|fiA\qip suo ua&qqaq fi^v"
■piu appiooAAjuB fyz
(ynaqaids inaq jo; ooz jam aip 'uaA\noiA
uba uaqaoz aj dnqosjazaS jaq rao uapiOM noz jqoBiq
-aS uaiqossiiu loopiBBp fiq jBp 'uioiaiq uaa]]y"
„^uioibb^w "|aA\ uaiqossij\f -jam jaq jaaM qj"
<<(;uoo} uazap do sjfiAvqip UifjaAg; fi§ jpiooMjuy"
^•Suiddaqos lap
uajasSuaiqjiooA ap lapuo Sooq jam qooj tuoiBBp az uaj
-jBqas (i^ 'SipjnpaS qoo ufiz aoq uaa ua jaza uag["
•qfqajqoBiaA suizs°iuaa ajqoBjmi[° S/fpBjfq
^•uaq qi aip uapaqSiunpaoq ajsjapa ap lapuo
uaiooqaq f]2 'ufiz uauunq 8;ibziuib jiooii piaqtnBBzSsBip
-I3A ajjijs ua pjnpaS jsp 'jqunp fij\[ -jBp fi° jpui^"
(<MajqBiBq SqBztuiB laaz uaa |B pnq fig"
(/ajqosuaA\ fiz jbm 'ajjojs uaj
Saaiq fiz SipuBjsiaA laaz ]aA\ piaqqfqaqioM ui 1'iz sbaa
uaiqossiiu iBBjy -uauuaqjuo jaiu qt unq jap 'pppuBq
-a§ SBBMp laatu jo uitu fiz jjaaq ua8oo azuo uj"
^•aiuoia azBA\p uaa sbaa fiz !Bf"
■uapjBBAip uauim op
loop fiz uaoj 'Ssp uapua8|0A uap iBBq fiq SaoiA uaz
-ap8 sippsiig uba siuapaiqosaS ap jioo fi§ jqofj"
AXX xnisa.'iooH
VLZ
278
ten,!' dat] mijn dochter, als een man haar zijn naam,
en zijn goeden naam toevertrouwt, den eersten haat
en den tweede in gevaar brengt. Een Grieksch wijs
geer, Socrates, heeft gezegd, lang vóórdat het door
Christus is herhaald,[geworden, dat het niet goed is
kwaad te doen en dat wij dus nooit, als wij kwaad
doen, tot verontschuldiging kunnen aanvoeren, dat
het eerst ons is aangedaan. En het is mij onbegrijpe
lijk, dat men daartoe een oogenblik in de verzoeking
kan komen, als dat kwaad gedaan wordt door iemand,
die wij eens hebben liefgehad."
Hij sprak op volmaakt kalmen toon, maar er lag
een uitdrukking van strengheid in zijne stem, die zij
er nog nooit in gehoord had. Voor het eerst in haar
leven voelde zij, dat zij in de gansche wereld geen
rechtvaardiger maar ook geen strenger rechter had dan
haar vader.
John Vernon begreep, dat het een hopelooze taak
zou zijn te trachten Guilderoy van gedragslijn te doen
veranderen, maar boe diens vrouw er toe te brengen,
tot op zekere hoogte te begrijpen, hoe het mogelijk
was, dat hij zich aan zulke tekortkomingen schuldig
maakte, en ze, zoo al niet te vergeven, dan toch in
stilte en met kalmte te verdragen.
Dit was toch immers het eenige, wat zij doen kon
Zijn innige liefde voor zijn kind vervulde hem met
toorn tegen den man, die haar zulk een grievend
leêd veroorzaakte, maar zijn gevoel van recht zeide
hem, dat het onmogelijk was voor zulk een man om
zich uitsluitend te beperken tot die liefde, welke al
leen maar de goedkeuring weg kan dragen van een
vrouw zoo jong als Gladys. In het hart van eiken
man, die nog genieten kan van den gloed der liefde
275
trachten die karaktertrekken in hen te begrijpen, die
aan de onze tegenovergesteld zijn, of wij ons beijve
ren hun te geven, wat zij wenschen, en niet wat wij
wenschen. De liefde wordt altijd zoo verheerlijkt,
maar zij is niets dan de grofste zelfzucht, wanneer
zij zoo niet handelt. Hoe denkt gij er over? Gij ver
acht Griseldis, zegt gij; wat zoudt gij dan gewild
hebben, dat zij deed?"
„Zij had weg moeten gaan."
„Weg moeten gaan? En hare kinderen verlaten
„Die had zij mee kunnen nemen."
„Een gevaarlijke wraak. Dan zou zij hare trouw
belofte geschonden hebben."
„Maar hij had de zijne eerst geschonden, zij zou
dus volkomen gerechtvaardigd zijn geweest."
„Maar de gevallen staan niet gelijk, lieve kind.
Dat zal u de psychology, zoowel als de physiologie
leeren, als gij die bestudeert. Griseldis had ongetwij
feld van geen van beide vakken een studie gemaakt,
maar toch was zij verstandig om te handelen, alsof
zij het wel gedaan had."
„Toen ik als kind die geschiedenis las, verachtte
ik haar."
„Dan mist gij de echte vrouwelijkheid, lieve."
„Staat vrouwelijkheid dan gelijk met verachtelijke
slaafschheid
„Neen, maar wel is het de hoogste zelfverlooche
ning."
Gladys lachte; haar lach klonk hard en bitter.
„Vrouwen van de wereld bezitten zeker al heel
weinig vrouwelijkheid. Zij kleeden zich, zij coquet-
teeren, als zij kunnen, zij geven veel geld uit, als zij
het hebben, en maken schulden, als zij het niet heb-
