uaa aap uba Subjjooa aap jbao saijsasnb obb :uaq
-aap uaSuip ajapuB uapuazmp rao jaora qi uajaiuaS
aj uba .ia pflj uaag aap qaq qj jaijBjooappauooj aaa
S|B jbboi 'sao jnnjBa aqjjpiaaq ap jguijuio qfjpmnj
-b^[ usjsbS ajfhuara aaa jam afiz .laiq Cim s|b 'sa|[B
JBp aBA qi aiz jb^ -jb si jBp jbboi fjsira jbb|" jaq
oba jsaj ap uani jbav 'uaui jjaoAaS UBp ua 'jbbC jaq
ai jBBtaaaM.} jo saaa uaiqossira uaSuuq azuo ui uara
jjaaq azap sjb Sep uag -qfiiaflorauo si 'jjaopaq jaq
fi§ oijbba\ 'aiz aap ai uaaiau aj jbbm aaq jbboi 'qfq
-mnjBu ja ufiz SuB§japuosuoz ap 'aatnooq ap *aaz a<q
(Joapfu sinq jbbo auSo[nog ap siog jaq uba Tim sjb
'SatïSjopuosaoz uap jo 'Sjnqmojj aj aaqossoq ap ai
aaaiooq ap jo 'zjujsig aj puBjjs jaq do aaaq ajoiuam
ap joop 'uaiz aaz ap (im uauung -jgaurao uajqaizaS
joop pfijfB ufiz fi^ ^uaraoq aaiz aj jm pB[q uaa
rao 'pfiq fiM uaqqaq jaauuB^" pjooMjUB ajajjiq jaq
sbja (('jajqoip uaa jooa jo puiqjaunafhz uaa joo^"
<t(jui piaqjBBAi ajaqaz uaa jara .iBBp j°ig '3.tam
dp uoq vms do vMSsnod aiq.m unnb fuvj, uajqoBp
ubb jaam .iBBai JBBp ftAi S[B 'paaj sao aa uajqoojsjjBq
azuo uajmq ppjaM ap ui jaaAooz Sou si jg -uazoj
ap aajnaS aa uajapBjq ap uajajsuqS jbaj 'sjbSoa ap
uaSuiz ql'qisaq aojj j aAaq 'uaSjooi aSijqoBjd uaa jb^
■qi aaSia ufiz jbbu japuim aa pBq pjajsmjaS aapjBBS
-ufiAA ap jbbo jaaai [jq JBp 'pw apjiM qj 'sbaa aqBjj
ui [jq uaoj 'fiq apiaz ,/uappeq uagajjaA aj firn uap
-jbbSuCija ap uaaSjaq jbbo pjajsinjaS qaq qj" -uaqqaq
paqaS aio jaAaq aj sap maq ja qi noz 'pBq jdaip
-J3A uaAjazqoiz uba Sumnoqasaq ap ui ooz jam qoiz
aqjaoQ qoo sjb ua fuapjOAA s(aaBaijaqo jqoiflB 'aaA
-aS aj aoj SaiSiau aip ubb sao joop 'fiA\ uapnoz 'uftz
saqjaoQ aaaS Cim sjb jbboi pjaapaSaatn jjaaq uaAaj
S8S
288
wier glans verbleekte in de droeve, grauwe atmosfeer
der hoofdstad, die door geen zonnestraal verhelderd
werd. De „season" was in vollen gang; iedereen
sprak er over, dat hij schitterend was dit jaar, het
park wemelde van équipages en de straten van wel-
gekleede dames en heeren; maar Gladys scheen dit
leven treuriger toe dan het leven in een woestijnzij
vond het wreed en afschuwelijk. Het buitenleven was
zooveel aangenamer, liefelijker, gemakkelijker. Haar
smart drukte weder in al haar zwaarte op haar, toen
zij dat huis binnentrad, dat zoo ontelbaar vele vrou
wen haar benijdden.
Zij was slechts drie dagen weg geweest, maar in
dien tijd hadden de brieven, briefjes en kaartjes zich
tot een berg opgestapeld. Zij liet zich thee brengen
in haar boudoir, en nadat zij een huiskleed aan had
getrokken, dat gemaakt was, evenals het kleed dat
Lady Mary Wortley Montagu droeg op een schil
derij op Ladysrood, zette zij zich neer en zag alles
na, wat er gekomen was. Het was zes uur; op haar
lijst stond een groot, belangrijk diner voor dien avond,
waarbij eenige leden der koninklijke familie tegen-
woofdig zouden zijn; maar zij had nog twee volle
uren den tijd, vóór zij zich moest laten kleeden. Zij
dronk alleen thee, en onderwijl staarde zij naar de
rozen, die zij mee had gebracht van Ladysrood en
dacht met weemoed, hoe de zon nu ter kimme neig
de over de heide en het strand van Cristslea, en hoe
de vogeltjes in den boomgaard rond fladderden en
de visschersjongens roeiden op de kalme zee en hoe
het zachte koeltje liefelijk ruischte en de geuren van
de bloeiende seringen en van de nederige struiken
met zich meevoerde.
-spaoraaS ua uaSuipjoAUBBAiaS ua£ia aufiz uba jBBq (jq
uaaSjaq joop 'iiBcpaS jsuaip uajooiS uaa pjajaM ap
jjaaq aqjaop) ua 'qCqapiapiaj si Suipaguojja^" 'uouja^
uqof apiaz (('uaqajds sjapuB sjai joao suo jBBg"
•joop jqoqjatuaqos uaoiS A\riBu uaa sjqaajs jaq 'uapjaj
-jiqos uajjajs sjb uamaojq ajjiJA ap uijbbai 'uapjooq
auunq uaAoq qcp.iapB|q ajqoip jaq ua 'uajapB[quazoj
uaqBAaSjin jam piBBzaq sbaa puoi§ ap uaiuoqaS uBao
-jaquazoj uaSuBj uap uba apuia jaq ubb ubjbm jig
•uaqqaq noz uBBpaS pao§ ooz 'apjaaq
-J8A fiz uijbbai 'Suitncuajs ap ui JBBq aip 'SuiSipjBBAi
-juojaA aip jam apuaqja jaiu jip (jq jBpmo 'maq do
pjoojsjaA sbav fiz ua Sbz jfajqny jbai uaiz jsaoui ap
-jjazjaq (jq jBp 'uljz aj uba jaqaz jaiu ja rao pao§ aj
japBA JBBq uba aAB°s°uiqjamdo aufg ap apuaq fig
•uaqajqjuo uoq
sjaiu qnpS JBBq ubb .ia jBp 'uaquap uaop jsaora jaq
-jarado uaSiqqBjAjaddo uap jbav 'sags squapuo uaSBjq
-aq aj JBBq rao puöjsaq uapaj ja iuojbbm 'daajSaq
na 'pBq JBBq jara uaplqapara (jq jBp 'jqawaSdo pBq
JBBq fiq jaoAaS jaq jb qqqua°oo ajsjaa jaq uba 'pjaads
-uizafl peq do pjooM |aqua uaa jara jioou ja (jq jaw
-aoq 'jjq jBprao 'sba\ raoqjaAi qfqaraBnjooA JBBq deqos
-jazaS s(/fajqny JBp 'jsnAiaq uba suoaoj qaiz ja sbav
fiz uaqa.ids aj ooz jara pBq UBBpaS pao§ jaiu fiz jsp
'jsuAvaq uba qaiz ja sbav [jg -jaiu appjoo.wjUB (jg
•uooj ua[aoq suizs°iuaa do japBA issq
appjoo.wjuB ,/SifpBjr) pSazaS jioou qi qaq JBQ"
<(-uaqqaq uauunq noz uaqos
-U3AV aj jaam sjai piaqqfqaSora uaaS jara 'qaq uBBpaS
qfqaAinq puajajjiqas uaa qi nu 'qi JBp 'jjaap uajaoAaS
ami uaajapai JBp 'qi joojaS jaapnaSajuj" 'Sij.iBqSooq
(jz appjooMjuB „'uapfqapara fira juoojaq puBiuaijq"
Ï-8S
281
moest zij, evenals de meeste harer zusters, jaloezie
voor toewijding, verbittering voor hartstocht, gekrenkt
heid voor waardigheid, verdriet voor martelaarschap
aanzien
„Gij denkt toch niet, dat Guilderoy u zou verlaten
voor een andere vrouw?" vroeg hij plotseling.
„O neen," antwoordde zij op bitteren toon. „Daar
voor ben ik hem veel te onverschillig. Waarom zou
hij dat ook doen? Hij denkt niet genoeg over mij,
dan dat ik hem ook maar de geringste hinderpaal zou
zijn."
Haar vader zuchtte.
Tegenover onverschilligheid zijn zelfs de goden mach
teloos.
Wanneer Desdemona uit haar doodsslaap was op
gestaan, zou zij bij haar jaloerschen echtgenoot de
teederste liefde, het diepste berouw gevonden hebben
maar hoffelijke en beminnelijke onverschilligheid kan
niet in toewijding of berouw veranderd worden.
„Ik geloof zelfs, dat hij wel van mij houdt," zeide
zij op nog bitterder toon. „Dikwijls erger ik hem,
omdat ik niet buigzaam ben, niet gemakkelijk in den
omgang, niet amusant genoeg,* maar over 't geheel
genomen houdt hij toch wel van mij; en als het ge
luk bestond in het ontvangen van een onmetelijk aan
tal geschenken, zou ik wel in den zevenden hemel
moeten zijn. Wat hij mij aan liefde onthoudt, schijnt
hij te willen vergoeden in kostbare bontwerken, ju-
weelen en bibelots
„Ik hoop," zeide John Vernon op ernstigen toon,
„dat gij zoo iets tegen niemand anders zegt dan te
gen] mij."
„Neen." Zij kreeg een kleur en hield aarzelend stil.
