aufiz uba f?|0a9§ jaq jam si jip 'jaop jaq japuB uaa
JBp 'uappip jam jbz (jq jbbiu 'uauiBzjqoBuojaA jpiz
JBBq [bz fijj -ppyppfi aqfquoosjad uba si uiioa uaa
jaq jBprao 'pjaM uapuoAaS ppquaSauaS aSiuaa jioou
jbbm 'jBBp sjpz jBBjsaq jaq bf 'piaquaSauaS aSiuaa
UBp uiiBjsaq jaSuBf Jjfqq poAaS jBp ua 'jqBBmjm piaq
-SipjBBM uaSia ufiz uba 'jaa uaSia ufiz uba |aap uaa
mhoja aufiz jsp'fiq jpoA pA\ jbbiu" l^ajqny appjooM
-jub ,,'jaq jam jqajjspA fiq jjaaq J.pz mv>[ 'uaa^["
•tUBAiq aioo jaj JBBq qoo ua
paap uaSuijq aiaSooq ap joop apuoj ap ,/pBq jazaS
sjBB[d ajBq do" uojgiqg sjj\t XojapjinQ aoq '[BBqiaA
jaq uaoj 'japaoiq JBBq joj jbajsuoq; apnjjujfraig apiaz
„'jjaaqjaq qooj JBBq fiq jBp 'qt quap sjfiMqiQ"
•paap
nu fiq UBp uaqajds uauunq JBBq jbao paiqjaa jaara
jam jam uajapuB jaAOuaSaj fiq psq 'psq pooSjBiaA
MnoJA ufiz fiq s[y •uBBjsiaASira uoq qfipSorauo fiz
uaip 'uooj uaa do 'pSapSdo uaSfiMZ jaq jbbij fiq pBq
'uaqBtu aj jbao Suiqjarado apuasjjaqos uaa suaa ja
apgBBM jaq 'jbS? JBBq SubScuo amaijui JBBq jBp 'jqoaj
-jooa jaq do apuaMuoijiaA 'uojjiqg aAijQ uaoj, -ufiz
jsaaMaS qft[§8Bjpuo raaq noz 'uapaouuaA uauunq uap
-noz qqquaSoo uaa jip uasstuuaq aufiz jBp 'ppaqquap
jaq jbbiu 'pBq UBBpaS fiq uaip Mbjs uap uba Aino.iaq
'jqosp qfipMnq ufiz ubb fiq jBp 'qijquaSoo qja fiq psq
jjsq ufiz uj maSuajq aj ubbm uaip ui ppiaM ap mo
'jb nfqsgejpag auoMaS ufiz uba s[fiA\qip sjpz qaaAv
fifj -uaufiqos noz aoj fhqqnpS jqBBuqoA uup sjapuu
ppjaM ap qfipMnq ufiz jsp 'qqquagoo naa§ jfojap|inrj
apjajsjapuojaA 'ufiz ubjj uaSia jBsSsSuiqjamdo oufy ua
dijgaq Suja uba uapaq sjpz jsp '§o.ipaqjpz SipjBB
-uaSfra JBp jajq; -|bz uaddsusjuo puuq uajBAjauo azuo
l&Z
3Ai[o qnajq ufiz ubb aoj SuuapuBjaA aip jaajqos
fiz ua psq uBBpaS uapuBBui ui fiq UBp 'jqooz jaara
dcqospzag JBBq fiq jup 'uapaqfhuBpaoq apaoS aJBq
Jooa SipoAaS jbaooz ui maq 'uapiapfiMiaA JBBq uba
maq aip 'uapaopui ap jsml uajjjBBtu 8aoua8 ptuaaj^
•uapaqgiuBpaoq aqfipuuiraaq
apA qooj fiz psq Sumaqaj uba jop jad ua fiq jqasp
'«ubSiiio uap ui qfipqqmnaS Sou qooj nu fiz pjaM
uaiqossipj -apjajs maq ui fiz jBp 'ua.wnojjjaA jaq joop
uajjojjaf? fiq sbaa 'uagaijpaq aj JBBq sbm Sizaq fiq jfiMjaj
sjpz ua JajsSuipapam ajoojS ajBq jooa SuuapuoMaq a°ij
-JBquado 'ajqoajdo aJBq jooa JBBqquap JBBq sbaa fijj
•MnojA aufiz jooa qfippuaiJA fiq sbaa uaqassnjuj
ojuajjog aj uassajdifo ua
uazoj uaqossnj jbjS ufiz ui Bijog oSnpj spuaAa 'ufiz
aj uajaSjaA uamoqjOA uaaqos [jjq majaojSaq aj nap
-uorj ui jsraoquBB ajBq fiq JBBq rao uajUM pmoojjsaS
-uamBS aip 'sjBBjapuoiiaq ua uassmuaq aqfupj ap ui
UBp 'Sbz sjapuB sjai maq ui fiz jBp 'jb8 praBBuaSaoq
sfiMaq uaa§ fiz JBBp 'paq uajopaA Suiqqajjaq aiaS
-aojA auunq ubb Suiiauuuaq apB fiz jap uaaqos jafj
■uapssiAA jBBqp jam uaAS] qosqfipSsp jaq ui 'uassiuuaq
apaoS aip 'sasBjqd azoopnajq auoAiaS ap uba qaa.ujB
JBp 'pjooqaS JBBq uba pjooM uaag fiq peq 'poojs.fp
-8q[ do qaaqjoqqiq ap ui 'uaAajqosaS pitq jaijq uaSij
-jO|poou uaip JBBq fiq jjapag "puq uBBpaS aijauay ui
spaaj fiz spooz 'uamoq aj uajaAV aj jip rao uaSuiSod
aufiz suaqpj apppfiiaA fig "mBMqdo maq (jq qfippnoq
-douo aip 'Sbbja ap sbm <(lj (jm uba fiz jquap jb^y"
'Saojpao) maq fiz
suapoAaS aqpM 'uajam aj 'apSuapaA jbbu jaqjajs Sou
qfipSora ooz 'ja fiq jap 'ajqusra ua 'uapoAaS jaara
Sou SuijapaujaA ufiz uba ppqiajjiq ap raaq paap
tog
300
Het kwelde hem, dat hij de gevoelens niet kon
ontleden van een vrouw, die hij eens als was had
kunnen kneden, en die zijn hartstocht in zoo hooge
mate geprikkeld had, en dat denkbeeld vervulde hem
zoo geheel en al, dat hij voor niets anders meer ge
dachte had. Hij kon zich geen rekenschap geven van
hetgeen hij gevoeld had, toen het bericht tot hem
was gekomen, dat Hugo Soria verslagen was in een
duel met een anderen Napolitaan. Hij wist ook nu
nog niet met zekerheid, of het hem leed deed, dat
hij niet bij machte was Soria te vervangen, of dat
het hem een verlichting was, dat dit een onmogelijk
heid was geworden. Maar "hij was er zich van bewust,
dat de beleediging, die hij de overlevende had aan
gedaan er tienmaal grooter door werd. Wie had ooit
kunnen voorzien, dat een jonge man, die zoo buiten
gewoon bedreven was in den wapenhandel, zulk een
vroegtijdigen dood zou vinden Het was hem altijd
waarschijnlijk voorgekomen, dat Soria hem zou over
leven. Hij had haar niet gezien, sedert het droevig
uiteinde van haar echtgenoot. Twee jaren waren er
verloopen na zijn dood en men zeide, dat zij dien
tijd in strenge afzondering en diepen rouw had door
gebracht. Ook liep het gerucht, dat zij een ernstigen
schok had gekregen, toen na een bal des morgens
in het volle, rooskleurige licht der heldere Italiaansche
zon het ontzielde lichaam van Soria, met een bebloe-
den mantel over het gelaat door gemaskerde mannen,
die tot een godsdienstige orde behoorden, haar huis
binnengedragen werd. Zij had niets van het duel ge
weten, en ging juist door de vestibule om zich naar"
haar eigen kamers te begeven, toen haar oog op den
vreeselijken optocht viel, die onder de marmer colon-
301
nade naderde. Guilderoy zag het ontzettend tooneel
voor zich, alsof hij er bij tegenwoordig was geweest;
de marmeren bogen van de loggia, de blauwe zee en
de blauwe hemel achter hen, het warme, rooskleurige
zonlicht, dat naar binnen stroomde, en badende in
dat zonlicht haar gestalte in baltoilet en schitterend
van juweelen, verstijfd van schrik bij het gezicht van
die zwarte gedaanten, die met hun droeven last nader
kwamen. Hij zag het, alsof hij er bij was geweest;
hij kon er nooit zonder huiveren aan denken, en hij
deed al wat hij kon, om het ontzettend tooneel uit
zijne gedachten te verbannen.
Twee jaren waren er sedert dien tijd verloopen en
zij was weer in de wereld teruggekeerd. Hij had haar
twee- of driemaal ontmoet en haar telkens schooner
dan ooit gevonden. Mocht zij hem ook in hare ge
dachte zijn huwelijk verwijten, er kwam nooit één
enkel woord van verwijt over hare lippen.
„Laat ons niet over Hugo spreken," had zij gezegd,
toen hij haar de eerste maal ontmoette, en haar eenige
conventioneele woorden van deelneming trachtte toe
te voegen. Maar dit waren de eenige vertrouwelijke
woorden, die haar ooit waren ontsnapt en ondanks
zijn diepen blik in de harten der vrouwen, had hij
nooit uit kunnen maken, of zij hem zijn trouweloos
heid jegens haar vergaf, of dat zij er nog te diep onder
leed, om er over te kunnen spreken. Hoe dit zij, Soria
was dood en zij was nogmaals vrij, met haar onme
telijk fortuin, haar onbeschrijfelijke bekoorlijkheid,
haar hoogen rang en haar onweerstaanbare macht
over de mannenen elke man kon naar hare hand
dingen, en die misschien verwerven, behalve hijToen
hij zich de woorden van zijn afscheidsbrief te binnen
