piaqpuozaS nfiz ;np ';siaa fiq ppuio 'uaAaSaSdo pziaA
ufiz moJBtjp qfqauiBuiooA fiq p«q 'naSuoMpaSje psq
SiCptqr) ;atn qfqaAUiq ufiz ;o; Suimmapao; aufiz qfjpp
-up maq Xoiapjinr) uaoj, j uamoqaS sbaa ia§aoiA pin
Suipfi; apaoS azap pp 'tnaq pq o^ibhis aoq ibbih
piaqiB ua8ipunqia;pj uaiiBoaid uba ufiz a; apjaoqaq
qfipquBqje laam pin uaiaj pna°[OA nfiz iooa nn fiq
Iep 'nfiz iBBqqusp unp siapuB pin uoq tijg 'do maq
fiq SamaopuBB apSuatnaS naa a;qaAA 'sbaa puaqaq
-no uamoqjoA maq aip 'siiepu nap uba jaiiq 3Q
'uaAaiqosaS ;uauiBpa} uftz ni puspag
-AvnaixNj ;in sauaSoiQ azap pBq ,/qaq piooqaS ;ioo qi
naiM uba 'si nam aqfqiaa aSinaa ap fiq pptao" 'psq
puaipiaA ;pa;uadBqos ap pui uaAaj ufiz apuampaS fiq
;baa 'uappiten saj[B maq pBq ua uapapaAO soogapuiq
sbaa 'puoqaS puq pooniaAAUBU ia; fiq uaip ua 'paq
piooqaS spin reef Si;uiaa; ui fiq ubiaa uba 'uamoj
-oq ap ui ijuBAuaApaojq anaA nag "umjioj uappqas
-aq uaa uba uaiuoqaS sbav ;izaq pq ui ftq pp 'ni
ia sbj fijj qpinpuBB uaqsz ibao jaiiq uaa qfqnooAA
-aS pp 'iiaAuoa AvnBjq poi§ uaa ut uapjsaS 'puaq
apuaqaquo uaa uba uaAftiqos uaa suaAauaq 'apSipuBq
-I8A0 sainqoo.iq ua uapBinoa 'siaAaS;m apuaqiqosiaA
uba uaAauq qBd uaa maq 'iqoBiqpuoi qai;uio nap ui
uaAauq ap aip jararaauajoq uaa uba miOA nap ui ps
-qappjooq SipiBBuaSia iBBq ua qoi uauaopq iBBq ui
avuoia apuo ap uao; 'uapoA aufiz ubb puoq uap ua
aiuq ufiz do snquaiag uba pap uaa pin 'po;s uapu
ufiz ui ua;mq iapj uaSap lead uaa pz uouia^
•in smsajooH
63
28
pogingen, die ik heb aangewend om u wijzer en
zachter te maken dan andere vrouwen, zijn verloren
gegaan. Dit gevoel zal de grootste teleurstelling zijn
van mijn leven, dat toch reeds niet zoo rustig, zoo
onbezorgd is geweest als men wel denkt. Want ik
ben sterfelijk, en ik heb even als alle stervelingen
ondervonden dat „het leven een aaneenschakeling
van verliezen" is. Laat mij u tenminste niet verliezen
Zij was diep getroffen door zijne woorden, al kon
den zij haar ook niet overtuigen. Heete tranen vielen
op haars vaders hand, toen zij er een kus op drukte.
Maar zij beloofde hem niets.
„Laat ons er niet verder over spreken," zeide
Vernon. „Alle gevoel verliest zijn kracht en fijnheid,
als wij het te dikwijls onder den microscoop brengen.
Ik geloof, dat gij altijd zult blijven, zooals gij weet,
dat mij het liefst is. Door u zelf te onteeren, zoudt
gij mij onteeren, dat zult ge nooit vergeten, niet
waar? Laat ons naar het strand gaan. Niets doet
zoo weldadig aan als het geruisch van de zee. Wie
is toch zoo dwaas geweest om te zeggen, dat de klas
sieken de natuur niet liefhadden? Alle Grieksche en
Latijnsche verzen zijn er immers vol van, van het
loeien der golven in Homerus, tot het gesjirp van
den krekel in Meleager en het gezang der vogels in
de roosmarijn van Tibullus.
-ao§ apauapiu pra iBBq ftq pp 'suaauaAa fiq ;poA
-aS uaiaqjOA appeqosaq ap fig qjaaq uaAaSaS IBBq
iooa uapinqjajjnq jo 'aaA jo 'saiuod jbiubb laqaz uaa
liq ppmo '|iaa tiq paa 'naop aahoia uftz pm asm ap
UBq uap|iA\ ap fig 'piaquaSauaS aSiuui na ;qao;s;iBq
uba babS aSipiAAfiiA 'aqftpjoq ap iooa pm ui 'puBj
ua pp!§ 'uazinq 'ppiaM ap ui aipsod a8ooq uaa 'uai
-apaoS aqosppiaAA ui apuBBjsaq 'ubabS apauapiu pq
;quaqos 'si SipuBfjA apjaq ap ubb qfqa.uuq iaq ibb^y
•pMiiqaS iBBqja ;am ;aiu ufiz ua laomiuo pSnaf auunq
m laiu JBBqp uaqqaq fiz iBBra ïuaqqaq lapusqp
ubb SaouaS uaraoq|OA qfqa^saafi ua qaisjfqd '^qaizdo
q[a ui aip 'eiyipp setup uam ipuiA iBBp ua laipf
aqfqappiqiaAuo uaa jBcmuaa nu si ^aq ibbj\[ qufiqos
-aoj paaiAA ua piBq n ^ip ^Bp ^aaAA qj "ooz ^am si
ïbq 'uaqosia junq nam Avn uba apjaq ap SiAUiaa iooa
'iqaq uaAaSaS aApzn fi§ nu 'liS ?Bp 'iquap fi£)"
•pnapiooAA^UBaq uaSfiAAZji^s jam uaSfiAizjgs isnq 'uaA[az
qoiz fiq uonia^ uqop jqoBp <('uaA\noiA aiapuB aqB
s[B Sipinqos SnijBMp apgazap ubb n ^qaem fif)"
■uafiBip ;aq ua{aaAAnfai|imBj uliz iBEq ua
uaAaSoS pBq sinq ufiz ibao mn^saq iaq IBBq ftq nu
'paq pjnAiaA iBBq laAonaSa; uaSugqaqdiaA aufiz |B fiq>
qup 'apuaam aip ua 'appfiM uaiapnB iooa apjaq uftz
ua pfij ufiz aip 'psq a}saq ua; uaiapuB iooa spaa;s
dBqas|aza§ raBBuafiuBB ufiz na uapaqqfqiooqaq aqfquoos
-lad a;ooi8 ufiz aip uum uaa uaqa;s a; uapaiAa; qftj
-aSorauo ua 'naSaqaq a; qfqiaom 'soop;sni iSimaqaj
-|iaa qoo; ua SipiqasiaAUo 1 sbav puaqosiapaA qoo; na
epsoo[iBBA\iaA iBBq aip 'lajsaam uaa UBp s;ai^j (j piaqqfq
-aqiaAA ui Ciq sbaa ;bav ug 'pSiuaaia.A uoosiad uaa ui
'uauaqosaSao; pjaq uaa 'lappii uaa 'iBBuuira uaa iBBq
pBq 'uajaiA ;BB|aS uooqos ufiz do ua;inisB[2 apiap
fZ
25
deren betaald heeft en daardoor van elke andere be
taling is vrijgesteld. Er is wel iets te zeggen voor
deze theorie, maar waar zal men een vrouw vinden,
die haar goed zal keuren?"
Doch dit alles kon hij niet tot haar zeggen.
„Wanneer gij kinderen hebt, zult gij u gelukkiger
voelen," zeide hij hardop, de eenige troost, die hij
op dat oogenblik bedenken kon.
Haar gelaat werd met een blos overtogenzij
stond op en trok driftig eenige jonge spruitjes van
de haag van hun stengel.
„Ik zal nooit kinderen hebben," zeide zij op dof
fen toon. „Dacht gij dan, dat ik met hem zou wil
len leven, zonder zijne liefde, alleen omdat hij
een wettige nakomelingschap wenscht te bezitten?
Begrijpt gij dat niet? Ik heb hem dat te kennen ge
geven, zoodra zoodra ik voelde, dat hij niet van
mij hield."
„En neemt hij die voorwaarde aan?"
„Ik zeg u immers, dat hij niet van mij houdt,"
Hare wangen brandden; over haar liefelijk gelaat
hing een donkere wolk.
„Ik weet wel, dat het menigmaal anders is in de
wereld," ging zij voort; dat vrouwen hare mannen
jaar op jaar kinderen schenken, terwijl zij weten, dat
zij niet meer bemind worden; maar zulke vrouwen
moeten wel alle gevoel, alle waardigheid, alle kiesch-
heid verloren hebbenzij zijn in mijn oog niets an
ders dan ellendige lastdieren evenals uwe Griseldis was."
Haar vader zag haar aan met onbeschrijfelijke
droefheid.
„Het is erger, dan ik dacht." zeide hij. „Ik weet
niet, in hoeverre hij te laken is; hij heeft nooit zijn
