"bum uaAjojsaS nou -»A nqof jBp 'uapapapam msMq maq sip '«ajsjBuqQ oba UBmmnj uapno uap fiq puoA qaaqjoqqiq sp uj •qajjjaA jaq jaqjaA na uajsBÜl eufiz fiq uapaooM a2ij -SB8q aSiuaa jam qoiz apSipinqosjuojaA 'qaa[q iaat pjaM Aojap[inf) 'joo j, ui sjai 'iBBqiooq sqfqaMneu 'maq apjajsing na 'aoj Xojappn*) do sjqoauq aap naa pujj 'qasimaS aqfqoojA jap uba uappim aj, •apjajsinj puumaiu SaouaSou jbbujbbm 'paij -uuidg s(ianSB^ uba aipopm aiasij ap uam apiooq ui uaqassnjiBBp ua 'qoBpS qfqoojA uba 'uammajs aqfippuauA uba pinp8 jaq quo[qjaaM [bjsaq "safdaojS aqfijooiA jam p|iiAs8 usib.w suojbs ap uadoopSja jnn j|Bq uaa jiapas sbm poojBjfpBQ do lauip jajj A 3QISCM00H •psqagjaij paq laazooz uaAaj ufiz ui liq aip 'uaiBAi ussSaS napiz ajoojS ap maq loos uaaqjSBM 'uajBdMaS aip jbbu uasSaSuaaq apaiA ui sbm fijj ■uaddi] aqaajq ufiz mo qoBjmq8 uaa appads ijj •jjbuis aSiuaa japuoz 'uaAjojsaS dBB|s ufiz ui sbm fijj *apuadB|s 'iBBp maq apuaipaq apno ufiz puoA 'appsp -laan maq mopuoi puoAU uap uba Suuamaqos ap uaoj ua 'sbm mpq jaaz na qaajq jaaz jnp 'jsspS ufiz do pu uoz apuBBSiapuo lap psojS sq 'do maq jbbu Sijs -Sub pfij joj pfij uba Sbz uajaoA aufiz ubb puoq aQ *uaiapB[q ap uaqassnj qaoqjinqos uaSipaA unq ui uaAaSaq aj aj -sin laj qoiz mo sbm pfij jaq jap 'uaquapaq aj uaa -uoSaq uazoi ap]iM ap ui spSoA aupjq ap ua 'jap •uo SuiS uoz ap ua 'do issqp uapSjOA nam aQ 6* 48 dat er nog zooveel meer te genieten is! En had de ouderdom, die dat weet, toch niet de kracht om te genieten verlorenEn zachtjes mompelde hij„Si jeunesse savait, si vieillesse pouvait!" die oude, bekende, droevige woorden, waarin ons gansche be staan ligt opgesloten, dat, zoodra wij hun geheim hebben leeren kennen, ten einde loopt en ons geen gelegenheid laat om vruchten te plukken van die met zooveel moeite verkregen kennis. Hoeveel spot, hoeveel wreedheid ligt er niet in deze weinige woorden Ach, kon hij zijn eigen kennis, zijn eigen geduld, zijn eigen ondervinding slechts in het hart van zijn kind leggen! Hij voelde zich vermoeid en diep bedroefd en het genot, hem geschonken door de onverwachte gave, die de fortuin hem had toebedeeld, werd vergeten door zijn angst over het lot van haar, die hij liever had dan zijn leven. „Wanneer zij ooit genoodzaakt zal zijn hem te verlaten," dacht hij, „zal zij te trotsch wezen om van zijn geld te levenmaar dan heeft zij dit kleine for tuin. In zooverre ben ik er dankbaar voor." De namiddag was zwoel en warmniets verstoorde de stilte dan het gegons der bijen en bet gemurmel van de golven op het strand. Hij luisterde naar dat droomerige geluid en het was hem, alsof hij het klop pen van het hart der natuur hoorde. „Wanneer wij hier meer naar luisterden, en min der gehoor gaven aan onze eigen neigingen, zouden wij gelukkiger zijn in ons leven en minder bevreesd voor den dood," dacht hij, terwijl hij achterover leunde in zijn stoel en zijne oogen sloot. Hij voelde zich zeer vermoeid. Zoo bleef hij onbeweeglijk zitten. -uoq iBBq uajoqos 'uaSuBAjuo psq Suipapapara aSijjoj -poouaipfiz n^ -pSjoAiaA joop ia tiz piaM jqonu ua 8bq -uaAoq pfijjB 'pcq ppjjaA iBBq aajsnz ufiz uaaS -jaq ubb Suuauuuaq ap pajp nu iBBra piooM qfqop -uaiiA uaa uba (BBijsauuoz uajsiaa uap japuo ufiz uaj -jomsag noz jiBq isBq mo jsjoqsft op uaqqaq piooM •jUBaq piaqiBBqquBp a8iuui jam ppqqfipjJBq ujjz fiz noz 'jaSaoiA SiuiaM uaa sjqoajs 'qoB 'jaSaoi^ •ajSaaj aqfijufid uaa 'UBBSaSSaM 6BM uaq uba pfijjB jooa puauA aMnoij 'azfiM aip jBp 'ufizjsuMaq jaq jbS uaaa] ufiz ui qoQ 'UBui uaSipuBjsiaA 'uausm -nq uaip uba pao(Aui ap sjb 'psq jqajjsaS uaSaz uaj ooz maq sjaiu jsp 'jbim fijj uarainj aj Som uap jin uazfu uajqaom do iBBq ua maq uaqassnj pfij jaSmaa aj uaiqossira aip 'uapaqqfqiaom ap mo 'uaop uauunq noi [83A uouia^ jBp 'ppoAaS pftjp ua 'piajsaoqaS japBA iBBq jooa ppquaSauaS ajsmiBM ap 'SnuapuoMaq ajsjqaaido ap psq fijj 'jiBms iaiBq mnp uaSus] uap ua ppqSiAaq ap japuo SipppaS uamoqjoA sjpz jaa[q ua 'aiqjBdm^s ajsqfipjiBq ap iBBq apuoojaq tijj •jjfqq ubb Mnoij ia (jq JBp 'uaq •laMaq uBq apiBB jap jqasm uaaS iBBm 'suamauiooA apaoS joj 'Mnoiaq jqaaido joj 'jinpaq ppa uaa joj ualoOMaq jqoij jpiOM juamsiadmaj ufiz uba UBm uoq ■uaSuoip uauuiq jbbu tubbi uado jaq joop aaz iap qasinjaS ajqasz jaq ua uajapsp Jap pBjuaS jaq 'jqan{ 3MnB[q ap ui gpSoA jap SuBzaÜ jaq ]fiMjaj 'uouja^Y uba jBBpS aSijsnj 'aqaajq jaq do Sszjaau JBBp fiq uaoj 'pmjOAaS psq ajpjs ui fiq aip 'jaojd ajBMZ do suamaujooA apaoS ap uappjs 'uaSjozaq uoq SuippgB aSiuaa maq pmBBuaSaoq sjam ua 'psq qoiz jooa paapi jjbmz puadap jseq ui SjfpB[Q uba Z9 53 derden woorden en feiten te binnen, die haar even zoovele bewijzen toeschenen. Zij bedacht zich, dat Guilderoy allen omgang met de avonturierster uit Australië had afgebroken van het oogenblik af, dat hertogin Soria in Engeland was gekomen. Zijn wensch, dat zij zou worden uitgenoodigd om eenigen tijd op Ladysrood te komen doorbrengen; de toon in zijn stem, als hij van haar sprak; zijn zichtbare bezorgd heid om haar genoegen te doen; zijn haken om in hare nabijheid te zijn, waren haar zoovele onomstoote- lijke, overtuigende bewijzen van de waarheid van Hilda Sunbury's woorden. Hilda Sunbury zelf voelde iets, dat zeer na aan berouw verwant was, toen zij daar plotseling in het schitterende salon van Ladysrood hoorde, dat men Vernon dood op zijn stoel had gevonden. Misschien had zij zijn einde verhaastzij wist, dat zij hem een groote smart had aangedaan en voortdurend was het haar, alsof zij zijne bede hoorde: „Wees goed voor haar!" Was zij goed voor haar geweest, toen zij haar die wreede onthulling deed? Zou het niet beter geweest zijn, als zij den raad van den doode had opgevolgd? Haar geweten zeide van ja, en zij was blijde, dat zij zich bij Guilderoy kon veront schuldigen en zijn huis kon verlaten, onder voor wendsel, dat hare tegenwoordigheid in haar eigen huis dringend vereischt werd. Zij gevoelde zich bezwaard door hetgeen zij ge daan had; zij was er zich van bewust, dat zij noch verstandig, noch nobel had gehandeld, dat zij, wat zij wist, of wat zij meende te weten, in haar eigen hart had moeten bewaren. Maar zij kon de begeerte niet weerstaan om invloed uit te oefenen op de bewo-

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlemsch Advertentieblad | 1894 | | pagina 8