"uoSaup 0} uauuiq 4JBquauuBui uaa
uba uaqaoqjmqos aunaqaS ap ni uajqoBJ4 a? Joop ua
'uaSuBj.iaA a} aqfijaztouiuo jaq joop uaqBin SiqqnjaSuo
pfijjB qoo; jjazqoiz uaMnoiA ap uajsaoui uioibb^
•auapaqaSusB jaufiz uojaoA ap ubb puajqanz 'sbm japiaq
qosipBoiy uaa jjq josjb'uaqosia a; apjaoqaq aauoij ufiz
Sou uoAoquajBcp fiz jep japuoz 'uaopjoA a} iBBq mo
SipiBBAisuapfinaq SaouaS jaiu 'SaouaS puaiajiiqos jam
'qfu jaiu appiaj fiz }ep 'uaAaj jaq sb^ i uapuojgioop
uajjiM 34 uajqaojsjisq aqfijauuBtu jap saiiajSifm ap ua
uaSuup uajjiM a; joop uaAajajaiz ufiz uba uatuiaqaS
ap ui japiaA japuoz 'aoj ua jb uaSuizjaqrao aufiz
'uapaqpua44a]do aufiz 'piaqpuajjiMjaM aqfijapuaiiA
ufiz 'piaqqfqagoq ufiz 'SuijqoB ufiz 'jb§ iBBq fiq JBM
'uauiauuBB JBBqquep 4am fiz uoq uiojbb^ uaSuup a;
joop ajsuauuiq ufiz ui 404 u#Soo aSijsuja 'aiapjaq
'340018 ajuq 4am fiz ajjqosij iuojbb^ i uaSBJA aqjnz
qoo fiz paap moiBB^ -uaijazjB qoiz uba 4aiu SuiS
-aojAA uba [aoAaS uaa fiq uoq qao4 ua pioojsjaA daip
sbm fiq jaau ua do B81104 4aq fiq daij soojaisnjj
j appiaqos aizaojsf ua ubbmSib uba uajajBM azoojapuoiS ap
uba jBBq aip 'uaqajq uBBqsft auunp ap piaquauuozaquo
jBBq ui fiz ua4saotu spaajs ua 'iqapaq uaSuijBMpjB
aufiz UBiu paoAaSdopM japai apauiiBBM 'ubb suaSnaj
ajaauoijuaAuoo ap fiz uaniBU 41000 uaisiM 4aq fiz eip
-ooz 'uaqism jsaotu SiqqnjaSuo daip jbeij jbm lua43AA
auaSjnp fiz uapjiM pfijjB jsjasdaqas atBMp qao4 uaM
-noJA uajBAA }B^ "psq jqosjqaS piaquaSajiaA uaa qjnz
ui qoiz fiq 4Bp 'jjazqoiz do pjooisjaA fiq sbm qoo ua
'pinj 34 ao4JBBp quids uajaMaS ufi£ 'uaSippiqasjuo
-J8A 04 qijquaSoo uaaS jjazqoiz a44qo8J4 jfoiapjmg
•si uappai 94 uba sjai Sou qoo ia
jo uaAaoidaq suaa jam uajjnz fig uiaq jem uaquiz
89
si jajj -uBsSaS Som aoSia ami 4fiz fig juaSuiSinj
-aq azoojajjnu 'ajapfi aip uioibb^" •guijqoBuim uajoq
-J8A qtjjBMq 4am fiz apiaz (('si qiajs sjaiu uaiqossitu
uiibbm 'uaAaj cnti ui jaoAaS aapuB Siuaa uep aaqiajg"
,,'quq piajsooqaS uaAaj ufira ui 4100 qi 4Bp 'japuB Siuaa uep
si Sou ua sbm laqjajs n jooa jaoAaS ufuu 4Bp '4jaj
-fiMj ubb ja fiS jaauuBM 'SipjBBAjqoaiuo ifiz fig"
,/aaqfijiaaqjaA 4010 uapaqqBMZ aunnq fiM
sjb 'StpaBBAjqaajuo pfj4jB suo uapuu uauuBui ag"
"SuiSaMaq aSipjupaSuo uaa ajqBBtu fig
(/SipjBBA4qoaino 4sSooq 4fiz fig"
,/jads 4aq ui uaiBM uajqoojsjiBq aMti uaajjB 'Siuiom
jaaz jb qejds 41eq mh 'iaAaij jg "uaSuiSiau azooja*
-uoi4 ua aSiuuizjqoij aufiz jb ubb jooqaS spaajs fiS
4JBBS uaajjB paoS laaz jaapuaSajui 4aq japuaq fig"
I('4aiu 4iBq uaSia ufiui apuaq qj"
,/ufjz uajjoijaS iOopiBBp qi jep
'fiS 4qoBMiaA 'uaSuaiq Mnoiaq 404 u SuijapuBq omu
uba uaSjOAaS ap nu ua 'afsiamiBBu uaa qi ua jsaaM
-aS 4JBBM Mipivfi) uidvj, uaa fiS sjb 'uBBpaS uaqqaq
jpnoz fiS UBp 'uaqojqjaA aijeiapisuoo jaaiu Siuibaa
4atu 'uapuo4S japuBqja 404 fiM uijbbm 'Suiqqaijaq
ap jqaq fig ^uoSbia Sou 48p fira fiS junq aojj"
^•moiBB^"
<("4Saz fira 404 4jp fiS
jaauuBM 'si fiiu jooa apjnq uaa usp SuiSipaajaq auaa
iapiaa 4aq 4Bp 'uaSSaz n 430m qi jbbui 'piaqSijsBA
-pu84SUO aqfijauuBcu ioao jioou fiiu japuoAuaA qj"
<(-apjapuoMiaA laAOjsep
qoiz aip 'ufiz ajs4B8j ap jaM 4saom 'uauuBiu ap ibao
jqoBiu mu uba 4fiz 4SUMaq uamoqjOA ooz n aip 'fig
•piaqiBBM aSpqoBiBBM ap si 4ajj -jaiu jaq si jbq"
(<jjuS uaa qja^"
01
66
hem eene vraag gedaan, waartoe zij geen recht had, en
hij was te eerlijk geweest om die vraag met een
leugen te beantwoorden. Hij was diep verstoord, en
dit te meer, omdat hij wist dat hij niet van schuld
was vrij te pleiten. Als hij haar lief had gehad, zou
hij zich waarschijnlijk aan hare voeten hebben ge
worpen, en haar zijn ontrouw hebben beleden,
maar alleen een man, die hartstochtelijk liefheeft,
zou zijn berouw op deze wijze toonen en hij voelde
niet de minste liefde voor haar. De genegenheid,
die hij eens voor haar gekoesterd had, was gestor
ven. Hij begaf zich naar de bibliotheek en schreef
haar een kort briefje; daarna gaf hij zijn kamerdie
naar bevel hem te volgen, liet zijn paard voorbrengen
en reed over de heide naar het naaste spoorwegsta
tion. Zijn briefje luiden
„Lieve Gladys.
„Ik geloof, dat het voor ons beiden beter is,
als wij elkaar gedurende eenigen tijd niet zien.
Gij zijt meesteres over uzelve en over Ladysrood.
Ik ga waarschijnlijk naar Aix les Bains. Adresseer
mijne brieven aan de Engelsche ambassade te
Parijs, die ze dan wel verder verzenden zal, daar
ik op 't oogenblik nog niet zeker weet, waarheen
ik mij zal begeven Ik hoop, dat ik \i in een
betere gezondheid zal terugvinden. Gij zult wel
niet twijfelen aan mijn innige deelneming in het
verlies, dat'gij geleden hebt.
Steeds de uwe
Evelïn."
Het scheen hem toe, dat hij haar in dit brieftje
op meesterlijke wijze zijn gevoeligheid over haar gedrag
betoond had zonder te kort te komen in hoffelijkheid,
67
vriendelijkheid en waardigheid. Zij zag er slechts
het bewijs in van de grootste onverschilligheid, ver-
waarloozing, harteloosheid en voelde er zich in de
hoogste mate door beleedigd. Eigenlijk was het noch
het een, noch het ander, maar eenvoudig het bericht
van zijn vertrek, dat hij haar in eenige conventio-
neele phrases meedeelde, die duidelijk door lieten
schemeren, dat hij verstoord en beleedigd'was.
HOOFDSTUK VII.
Guilderoy bevond zich alleen met hertogin Soria
in een van de belommerde lanen van Aix-les-Bains.
Hij had al zijn scherpzinnigheid aangewend om te
trachten een onderhoud onder vier oogen met haar
te hebben; maar evenals destijds in Engeland, was
het hem ten eenenmale mislukt. Een menigte kennis
sen van haar te Aix, die evenals hij, zich beijverden
om haar hulde te bewijzen, omringden haar voortdu
rend, en zij ontving hem nooit in hare eigen ver
trekken, wanneer zij niet eenige vrienden bij zich
had. Zij wenschte hem te doen gevoelen, dat het
gemakkelijker was bergen te verzetten dan een der
voorrechten te herwinnen, waarvan hij uit eigen be
weging afstand gedaan had, en daarin slaagde zij
volkomen. Zijne herhaalde bezoeken gaven aanleiding
tot allerlei gissingen en aanmerkingen onder de nog
overgebleven gasten van het badseizoen, die hij zeker
euvel opgenomen zou hebben, wanneer hij er iets van
vermoed had. Maar het viel hem zelfs geen oogenblik
in, dat hij het voorwerp hunner opmerkingen was,
zoozeer waren al zijne gedachten ingenomen door de
