"apjaq ap ui sjb uaAaj 43 q ui
JBBAA U3A8 SI JIQ tlfU9J,£nOS g/VOlfêp S3J SMothoj,"
•aagir^jaAO uanunq 94 uaSuijapusq jaufiz piaqqfqjaa
op 'uapiooM jaufiz piaqjBBAi ap uba qoiz rao ajsnaip
uaj JBBq [ubbjs uajappim lapuim a} sap 'si jajqBjsq
JBBq jaflipaorajoojS aoq 'laAMiojj aoq 'jajaqou aoq
ua 'uagaupaq ua^ej qoiz fiz jaotu 'uaSaij jim jooa sjai
JBBq ftq sjy uaop saj[B qp uba sjaiu UBq fiz jBBtn
uaSmjjaAo AM1014 jusq uba uazfiM lajjajjB do qoiz
raojjoq 'uaSjoA uapajqos ajBq 'aajja^s jaojd op do
nazfiM uapjapuoq do jBBq 'uBBjsapBS ami01 a op usq
UBtn oq •AM10J4 aufiz uba 'piaqjqoajdo aufiz uba ufiz
04 jaqaz jo 'ubbS 04 bh piaqSizajijB aufiz ui 'jjaaq
"J9?I Üz aÏP 'hbui nap si qfijaSomuo JBBq jaq 4Bprao
MiiojA auoa jooa si q(j|§BB.ipuo ooz mojBBp aizaojuf jop
4JBUIS ap 4Bp 'jqupuajg jSaz 4qoaja4 jaag mfiz jooa
jaqf.Baa8a°4 jaqaz ja fiz uapnoz 'si jooa jo SuiSip
-inqosjuojaA aqjoM 'uajqoBpaq fiz sjb jbbui iaizaojBf
oqfijoAvnojA joAouaSaj mBBzSBBjpjoAuo ufiz uauuBj\[
•Jtuazaoqui 4qoq8Bp ajapjoq 4aq jooa jaaqjB uaa ua uaS
-uajq jaop joop soojadajs ua4qo8U op aip 'jqBura qfijaS
-oiuuo SuiuaopuBB aqfqajaij aqja 'o4qoBpo8 a8iqqu|a8
aqja aip jbbui 'jSjaqjOA pjaioAi jap 800 4aq jooa S40J4
4m qoiz aip aizaojsf uaa 'aizaojuf azoojajqoBtu jauaa
4JBIUS ap uapjoMaS 4JBUIS apuajajjoj 'apaajM uaa JBBq
4qoo4S4JBq aip sbm nu tig •uaiuau 34 ubb uiaq uba
34U00A\a§ 4m 'pjaiqjuo JBBq apjaq auftz 4BM 'auaSjap
S6
-1pjBB.w4uo.1aA aSpjaq ua umus azoojopjnp uba pu«48
-a04 uaip ui qijquaSoo 4aq do jjaaqiaA t]0 •Sui44ud4in
uaSB{8|OA uba pu84sao4 uaa ui tuBBqoq 4aq jiaaqjaA
si fiqjooA SuiqjaM4in ufiz jaauuBM jbbiu 'uaSuBAjaA
uajqoBjqsuaAaj aqfijm^Bu ap ftq uaq pfi4 ua8iuaa
jooa qusjp uapuaqqaAido uaa 4aui sjb apaiu ja si 4aq
'uapuoq apuBB4s UJ004 ami uba 8uipuiA\do ap japuo n
fiS 4jnz uapuBBtu aSiuaa apuajtipag •uBtuspBBi ajqoajs
uaa si ujoog -jfojapimr) uba 4Bp uba uaAaj ami pfrqB
jooa fiS 4piaqos '4puazjaA tuaq fi8 jaauuu^"
•spaaj fiz 4SIM 4Bp iinajq uaa 8aaiq fiz
(('4puozjaA jauq uazap fi§ 4«P
'ua4B]aoj 4am ftq uoz 'apjaaj Sou japBA mu s[y"
•Snjaj JBBq 4aq jbS ua do 4aq apMUOA fqj -apjaapjoo
uaAfuqos JBBq joao ftq aoq 'uaqcmdo 4am jBBjaS ufiz
uba Suiqqmpjni ap uoq fig "uazaj a] uiaq rao 'sjapao
jap uaa japuo quaq uaa do jaau qoiz ajjaz /fajquy
•psq pja4saSdo ua&iora uaip fiz uaip 'jauq ap sbaa 4ajj
uapuaz uiaq qi jiM uazaQ 'diaqos aj
uajBM fiz 'pjtiaqosjaA jaaM a[[B az qaq qi jbbui uoa
-ajqosaS iiaAauq ajapuu auapiaqosjaA jsjaa qaq qj"
•uaip raaq jbS ua qsz JBBq 4m jauq uaa uibu fig
<((;qaq uaAajqosag raaq qi jbaa 'uazaj fi8 4|!A\."
(<-yaaq 4qBBiuaS uaAaj ami ftq qft|iaom aoq qaaAV qi I fira
uba japjaA si sjaijsj -uadsuaq uaqiM 34 n 'raaauuBB
uftqos nap 'uapjooM aufim joop qi s[8 'fitn jaa&ta^
•U/f|aAg sjb 4pjOA\ puiraaq ua piajAaS uaaraaSjB ooz ua
si uaAjazqoiz jooa puawaSaoj ooz aip 'uura uaa ftq
JBJOOA 'aSjoAaS ua4 aauoja ua ubiu uaqossnj Suuap
-fiMjaA uaa 4jaaq jBp ua 'apjaq aMU ui puaqosiajaaA
4JBBM ftS jbbui 'psqaSjaq Siuui raaq 4qaq fig 'uau
-ajaojin uauunq jpnoz do paojAUi ja fi8 4Bp 'uauuaq
uajaaj 34 opz jajqBJBq ufiz l4qaq 4qoBJ4a§ jioou fi§ 4Bp
88
92
zon hebben. Zij herinnerde zich den dag, toen zij
voor het eerst derwaarts gekomen was, met al de
nieuwsgierigheid, al de levendige verbeeldingskracht
van een kind. Dat was nog niet zoolang geleden en
hoe oud voelde zij zich nu reeds!
Wat zou hij op het oogenblik doen?
Deze gedachte folterde haar dag en nacht. In af
wezigheid en onzekerheid schijnt de afstand zich als
de muur van een gevangenis tusschen ons en hem
te verheffen, wiens gelaat wij niet kunnen zien, wiens
stem wij niet kunnen hooren en wiens tijd en ge
dachten elders worden weggeschonken, waar weten
wij niet, maar niet aan ons, dat weten wij helaas
maar al te zeker.
Zij was jaloersch van andere vrouwen, van alle
vrouwen en haar hartstochtelijke jaloezie veroor
zaakte haar een duldelooze smart, was haar een on
draaglijke vernedering. Hij had gedacht, dat zij een
koude natuur had, omdat de eerste weken van zijn
liefde zulke onuitwischbare herinneringen bij haar had
den nagelaten, dat de liefkoozingen die hij haar uit
gewoonte nog schonk, haar ondraaglijk waren toegesche
nen. Zij wist, wat verrukking, vurige liefde en de macht
van een grooten hartstocht konden schenkenen zij
was niet in staat geweest te berusten in de forma
liteit van een koele, nietszeggende omhelzing. Bezield
met al de levenskracht en levenslust, die jeugd en
een volmaakte gezondheid kunnen geven, was het
haar onmogelijk zich te schikken in den lijdelijken
toestand, waartoe hij haar verwezen had: de moeder
van zijne kinderen te zijn en meer niet. Juist door
die warmte van gevoel, dien innerlijken hartstocht
was zij hem koud toegeschenen, omdat zij weigerde
89
ging, waarin vrouwen haar man vermoord hebben,
die haar eerst lief hadden gehad en daarna hadden
verraden. Maar als de opwinding van dit uur voorbij
is, en die zal voorbijgaan, zult gij er tot uw laatste
levensuur berouw van hebben, als gij uit eigen wil
den band verbroken hebt, die u te zamen verbond,
en het onmogelijk hebt gemaakt hem ooit weder aan
te knoopen."
Zij antwoordde niet. Zij zat naast hem op de bank,
en had haar hoofd van hem afgewendmaar hij kon
zien, hoe diep ontroerd zij was, door het kloppen van
den ader van haar hals.
„Gij schrijft alsof hij u voor altijd verlaten heeft,"
ging Aubrey voort. „Hij heeft nooit zijn voornemen
te kennen gegeven, dat hij dat wilde doen; hij is
slechts een paar weken op reis gegaan, zooals hij al
zoo dikwijls gedaan heeft, en toen hebt gij er nooit
iets van gedacht. Ontvang hem, als hij terugkomt,
zooals gewoonlijk. Wees verzekerd, dat hij u geduld
en uw goedheid zal waardeeren. Mannen schijnen
dikwijls ondankbaar, maar voor ware teederheid zijn
zij dat niet."
„Hem ontvangen, als hij van haar komt!"
„Van haar, of van een andere. Waarom houdt gij
het voor bewezen, dat hij op het oogenblik de min
naar van hertogin Soria is? Ik voor mij, geloof het
niet. Zij is een zeer trotsche vrouw, en hij heeft op
het onverwachtst openlijk met haar gebroken. Zulk
een beleediging vergeeft een trotsche vrouw nooit,
vooral niet, omdat zij niets had gedaan, waardoor zijne
behandeling gerechtvaardigd werd."
„En nu zou ik er dankbaar voor moeten zijn, als
zij zijne hulde afwijst!"
