jpyfuaAO yam yapucq 'ooz yam
yep ajBM [B syyaz jbbui 'yquap fiS usp ëiysuia jap
-mm uaAaijS oaih ufiz qfiyufiqosiBB^ qsoojy uaip suo
yjaaS 'uaqqaqjaiy fiM aip *naq yam pynpag -uaqqaq
puaipjaA uapfiy suo fiAi joopiBBAV 'uBspaS uaqqaq
syaiu fiM yup 'yaoAaS yaq si yjBms ui ysoojy agiuaa ag
•uatuau ay yinysaq pyfiiaAO uaaS n qi qaaras uaqossnyuj
•uaqaazaq ay suaa Sou n uapuiA ay uaiz pfiy qi jbz
puBBiu apuaSjOA ap qoop" *fiq jaajqos '^sXpeyfj aAaiy
'uauioq ay u yoy Sou nu qfiyaSjouiuo fim si yafl"
•yaiyjaA
psys ap fiq jooa 'pBq uaAajqosaS Sou ysny spuoAB
sap fiq uaip '.faiqny uba jajjq uaa pjBud ay apoq uaa
yqoBjq 'uaSjotn uap ui Sboja 'Sap uapuaSjOA uag
•aauBysuog
XpBfj yqoap *<(yqajyuBB qoiz yaq fiz yap 'sBBAip aojj"
•uauuiq jbbu
TiqjooA ysaaSjaAAq jBBq SuiS jbbui'syaiu apiaz sXpByg
•qoB[uii[S uaSipjBBSooq uaa yatu afsiaui aSuof yaq
apiaz '„ufiz uapiaqosaquo yaaq stuos uauunq fig"
■jooqos apfiz do jaaqjB uba yaoAaS uaa yam psyq yaq
fiz yfiMjay 's-fpB[£) apiaz juayucinoo aip pfiyyy"
•Bijog uiSoyjaq ua jforapyin-g uba aip qoo uapuoys
uayssS jap nauiBU ap japug 'qfijqunjg ui uayaayssq
ayoojS jap uaa do ysaaj puajayyiqos uaa uba Suia
-fuqosaq ap sba\ yajq SunaqayyiAiuo yaq sbj SiCpuyg
'SOOM yqoii
-aq uaa do iaSuiA JBBq yam ua naSny yooqos JBBq
do aip 'qnysaoy uayusjnoo jap uaa s^pByg (jz yfiAuay
'aouBysuog /fpsg apiaz '(<uajapaajqA\noj aufiz ubb
uaAoquajBBp qoiz yjooys puBcuaiu ua 'avuoj iidjbmz
uap Susy puBcuaiu ySBBjp SipjooMuaSaj, uaop yaiu
qoo yaq fiS ypnoz uiojbbm Iqaiz yjaasnuiB fijj"
S6
'si pnoq yaq yup 'yquap fiS uooqosjo) yizaq yjeq iujbm
uaa ua yjaaqjaiy Siuui pfiyyu Sou u aip 'uajuf ^^pByg
uba MUOJA uaa yap 'uaAooyaS ysuja ui qhyaqjaM fiS
yunjy yspaBMq syaiu fiS yaiz yyaz yiaj yap ui JBBjq"
((-yBBysaq suo
uaqossny ja aip 'aiuouiJBq aSiuiaM ap uba ayqjaui
syai jbbui qoo pyajaAV ap sye 'uaSsjpjaA uauunq yaiu
yaq noz qy -uauooyaq ay SuiyqoB aqfiyaSom ayya JBBq
uapnoqdo yioou ynz qj -uaquaqos uauunq JBBq uaSotu
-J3A ufiui ua aiyisod ufiuu yBM sayya yjaaq fig" '^oj
-apying apiaz i('yqoizdo yaqua uaaS ui qi aop yag"
(/yaBj jaAO yoy
JBBq ubb SjfpByg syB miioja aqfijjooqaq 'aSuof uaa
q|nz fiS sjb 'aqoy n yoy qnyaSuo yaq fiS yap 'yaiu jo
yyiAA uauuaqaq yaq fiS jo 'uayaAV yaw qooy yaoui fiS
jbbj\[" -piaqpjBBpaq aSipjBBMSuaiapuoMaq yam fiq apiaz
(('snByauajq uba fiS sya 'siJBfy uba yaaAuaAa qaq qy"
•uajBAAaq ay ayuiyBq aufjz
jayqoaysiAi yfajqny -uooy uapuaSipaayaq do ^fojapjing
SaojA (<'uayads ay siJBcy uba joj ap ysny IjS iqayy"
<(-si uayByjBA aip 'uaSSaz aiuoja aqya uba
uaui uaq \voodd vusjajj /«y ubbaa yaiu fiz si Siqqny
-aSuo jbbui 'ayjoaqy aqfiyaqqauiaS jaaz uaa si yag"
((-jyaz qoiz uauuaqosaq u3aauoja aqyng" "fiq apiaz
<('qosyojy jaaz si ua 'junyau apnoq jaaz uaa yjaaq fig"
•paq qfiyoS jaau ufiz
yap 'sbm ysnAiaq uba qoiz ja fiq yupiuo 'qfiyayyaapaS
'ujooy uba qfiyayyaapaS 'jnayq uaa Saajq jfojapying
<(-uayBy ay uaayya
JBBq joop 'yyaysyooyq uaJBAaS uapjapuoq ubb s.fpByfj
sya MnojA aSuof uaa qynz fiS ysp 'yqaq uayaSjaA yaq
fiS sya 'uaiauuijaq ubb n ja qi yaoui ysjaajoo^ -aznaq
ufiiu ui uayazjBB yaiu uaq qi ua 'Siyjaqjay jo uftz ay pjaayaq
SOI
98
het u aan?" peinsde hij. „Gaat het iemand aan?"
Dat geheim zou voor altijd in zijn hart besloten
zijn, want zijn zelfbeheersching was buitengewoon
groot, en had hem tot nog toe nooit begeven.
Het viel hem moeilijk Engeland op dat oogenblik
te verlaten, want zijn staatsbetrekking liet hem, zelfs
in de maanden van betrekkelijke rust, weinig vrijen
tijd. Maar toch zag hij kans een paar dagen op reis
te gaan, zonder den argwaan van de wereld op te
wekken, die altijd met Argusoogen rondziet en overal
dingen opmerkt, die niet bestaanen een week nadat
hij op Ladysrood geweest was, bevond hij zich te
Parijs. Daar vernam hij, dat zijn neef van het kasteel
waar hij gelogeerd had, vertrokken was en zich naar
zijn eigen paleis in Venetië had begeven. Hoewel hij
in den regel alle tusschenkomst van derden in zaken
als deze afkeurde, en nu ook niet veel heil van zijne
bemoeiingen verwachtte, meende hij toch, dat iemand
moest trachten Guilderoy tot zijn plicht te brengen,
en hij wist, dat hij zelf de eenige was, die hierin
kans tot slagen kon hebben. Na lang en rijp beraad
besloot hij het te beproeven.
Het was een verrukkelijk schoone Novemberdag,
toen hij te Venetië aankwam; de warme, heldere
zonneschijn schitterde op het groene water, het ver
blindend witte marmer en de roodachtige zeilen der
schepen.
Guilderoy was te huis en ontving zijn neef met
groote hartelijkheid, die echter meer geveinsd dan op
recht was, want hij begreep, dat Aubrey niet zonder
bepaald doel tot hem kwam, en hij vreesde, dat hij
wel kon raden, wat dat doel was.
Aubiey zeide dan ook dadelijk, dat hij slechts een
99
paar uur stil bleef, daar hij op weg was naar Wee-
nen, via Udine.
„Ik zelf vertrek ook weldra van hier. Ik ga echter naar
.het Zuiden, anders zou ik u zeker vergezellen."
„Naar het Zuiden?" vroeg Aubrey, terwijl hij hem
vlak in 't gelaat zag.
„Ja," antwoordde zijn neef op den toon van een
man, die gereed is elke aanmerking op zijn besluit
kwalijk te nemen, en niet verlangt ondervraagd te
worden.
„Gaat gij dan niet naar huis?"
„Op 't oogenblik nog niet."
Aubrey zeide verder niets. Zij dineerden samen en
spraken aan tafel over de politiek en over de gebeur
tenissen van den dag. Na het diner zaten zij op het
balkon, dat over het water hing; de avond was koel,
maar aan den helderen hemel schitterden tallooze
sterren, en de volle maan bestraalde de stad met
zilveren glans.
„Wat is het ware leven?" dacht Aubrey; „hier
onder het stergeflonker in deze liefelijke stilte te droomen
en te dwepen, of elk uur van den dag aan politieke
beslommeringen te wijden?" Maar hij sprak zijne ge
dachten niet uit; hij zeide slechts:
„Gij hebt mij nog niet eens gevraagd, of ik uw
vrouw ook gezien heb."
„Dat weet ik zeker, ook zonder dat ik het vraag,"
zeide Guilderoy op bijna onbeschaamden toon, want
hij voorzag wat er op volgen zou en dit ergerde hem
onuitsprekelijk. Aubrey liet deze opmerking stilzwij
gend voorbijgaan, en zeide:
Voor eenige dagen las ik uwe verhandeling over
de Vriendschap nog eens. Het is een degelijk stuk
