uba moojjs aap ut ubbSoS uatojiaA sbm 'psq psq
-a8 JBBq do raSaojA ftq uatp 'paojAUt ap |y -aaptat
a} jo uapaiiaAO aj aBBq ajqoBUi ftq jatu sbm ftjj
■ajjsoq tnaq jaq SaraaqooopaAjjaz
paaaoq 'uapaomiaA a; qqquaSoo uaa jbbui sjjaz jo
uapannjsaq 8Bipa8 uftz uauapaaSaaataq aqjaM 'aapuoaS
-aoop aj tao paaoojaaA aaaz aj 'jibuis atisq jam p[tiA
-13A aaaz aj sbm ftg 'ntaq aooA tatjq atisq joojs jbq
•ppiaM aap uantaoA ajaauoquaAnoo
ap na aqiniBj aaufiz ua8uB]aq ap aooA uaqqaq aj 800
sjqoap aa 'uaSipinqosjuoiaA uaqiM aj 'paa[ ftz aoopiBBM
san» naaqos 'uaqqaq aj auuq aooA uajftMjaA nep sjatu
uaaqos ^aaqny jbbj\t qtBuis uaSta aoeq uba uapuiA aj
quBjqaaaAi uaa uapfqapatu Stuui uljz ut ua 'uauaaM
-jut uauunq aj puatJA uaa uba jsaoq ap ubb abbu aa
ajiqoBtns fiz ua 'Soipaq ua ua8naj uBp 8bz sjatu ftz
utjBBAA 'uaA3[ qfqaqosuatu jaq jaaqaS uaSaj ua apiBB
ua jatnaq uaitej 'apjatj ap uaSaj 'jo{ jBsq ua8aj puBjs
-do ut sbm [aiz apaqa8 jbbjj 'psqaS psq aBBq aooA
jsooj} uba uapaooAA puajtnjsjtn jatu na SuiStpiBBMjuo
-aaA aaBq ut apjaap pnoqaqaooA aapuoz jatu jazaSjatu
aBBq jBptuo 'SutStpaBBAAjuoaaA adatp ua uiooj uaStA
-aq uaa jiz appoAaS 'uajjojpS qCquftd jasq aBBq sbm
qoo nu ug[ -puiajsaSui psq uaAatiS aasq jatu qftpp
-iBBAvaooAUo jam ua jsaaMaS sbm jaapaoo uftz ut p8tj
-Btua8 ftq jBptuo 'aapBA aBBq uba apjatj ap ubb pjaj
-ftMjaS sjjaz psq ftg 'uapjaap suajaoAaS aaBq ju pnoq
-aqaooA aapuoz ua 'uaaBM suaa aBBq jam jaaqaS jaq
atp 'uappsqjatj aBBq uauaSatp uaajjB jup 'uaAoopS
aj jbbjs ui sjqaajs ftz sbai 'muoia aqja Buftq sjboo^
•uajojsaS puatJA uajsaq aBBq aooA jaajq jaaq jbbjj
„j puBjaSug; ut jptjq
ua uapaooM aufttu aoop uaptaj n jbbj sjqaajs 8ou
911
n qt qaatus -pu uaSSaz aj ppqqftjaSotu ftq aa
jbm p8aza8 sajjB spaar aaSaoaA n qaq qj -uaaaaqaaA
uaq dsqaspuBfiA aSusjsuaAaj uaa ui 'jsaaMaS uftz noz
SutptnaaaAaaA aqftjapftj uaa 'jatapaaA puBsSftqaooA uaa
uaiqossita uaaSjaq 'jap na ïuapaoM uauunq uajaSaaA
jtoou qooj 'jjaaSaaA [B aajaj az uatu ooz 'atp 'pjasstMaS
uapaoM uapaooM aSqjaq 'aaajjtq aa pp 'jpopaq ua
iqosuaM nam uup j8az aaaut jaaA ooz uatu pp 'j|tM
uaoputaq ft8 bjb 'uajftMaaA aqjnz uba pftjp st apSaa
pjj -uaqqaq potu aaAO Avnoaaq Subj ua\aj Mn qfqap
-fttuaaAUO aa ft8 sp 'uaooj Mn ubb uaAa8 uauunq aj
jqonj qtjquaSoo uaa pq paq p^ juaop aaut pao8
uaa8 n aa jjnz fiQ -uaStpinqosaq aj utaq tuo 'pftqos
-aaa tnaq aooA jssp ft8 aaauuBM 'uaAaSaaA jtoou n jaq
pz ftjj (j j8joa jfoaapijnr) fiS sp 'uaqtaaaq aam aa ft8
jpz p^ juazuaaS uaaS paq ptoqSipjooqjfijs A\jq"
l('ua]pA Sijsbj jatu JBBq
pz qt aBBtu faBBq uba qjjppuaiaA aaaz si pij"
<(-8ou naSaotu uba
pp fttu aptaz ftg "ptM aBBtu ft8 Subjooz iooa 'naman
ptM aBBq ftq qaajui Mn ft8 aaauuBM 'uftz raBsuaS
-ubb pSooq aajsnz uftm pz pq aBBm 'fiS sp MnoaA
aSuof uaa iooa mBEzuaa aj si pooas^psq; 'SqtaA aatq si
raBBU apaoS mu n uiopuoa uajp suo ft8 jqaq aaijj"
•jaooA ftq SutS ,,'ptu puBpSug; psjaaA 'n jptq qj"
■uaasjs aj siuaajstnp ap ut uajtnq
aBBu ftz pz qqq uaaaqraos pm fptu appaooMps ft2
((-jqBBm qfqaSorauo ptu pp raaq fiS aaauuBM
'uaaaaqSnaaj n joj ftq pz 'st ftqaooA uaooj atp sp
'uajBjaaA uaooj ut n paaq ftjj -st ABBqpppuo uara uaa
uba iaoAa8spiaqqri|aquBqjBno pq ua sjoaj nap aooA
Pm 'piaqSiaaiSsMnatu ua jqanztaomaq 'aSauoids uup
uatz pz spin uuBBp ^oaapjinf) pp 'paM qt ppmo
til
118
uit besloten heeft, dien raad niet op te volgen. Aubrey
scheen haar koel, ongevoelig en kleingeestig toe; zij
had gehoopt steun te vinden in zijn medelijden, zijn
verontwaardiging en zij was onrechtvaardig genoeg
om te gelooven, dat zijn angst om de waardigheid
zijner familie op te houden hem meer deed denken
aan den goeden naam van zijn neef, dan aan haar
smart. Zij verkeerde in dien gemoedstoestand, waarin
elke vertroosting, elke raad wreeden spot toeschijnt,
waarin, zooals Horatius zegt: onbedwongen toorn de
tiran der ziel wordt.
„Ik heb het recht alles te weten," herhaalde zij
telkens bij zichzelf. Zij schenen allen te denken, dat
zij er in berusten zou als een minderjarige onder
voogdijschap voort te blijven leven, zonder iets te
vragen, zonder een enkelen maatregel te nemen, tot
dat het haar man goed zou dunken zich weder eens
te herinneren, dat zij ook nog bestond. Zij hadden
een grooten naam op te houden en zij konden hun
leven niet aan de critiek der wereld onttrekken, maar
het was haar schuld niet als hij zijn goeden naam
wenschte te bezoedelen en in opspraak wenschte te
brengen.
Het Lagerhuis was vergaderd en bij den korten duur
en de onstuimigheid der zitting kon Aubrey onmogelijk
zelfs maar één enkelen dag afwezig blijven. En al had hij
het gekund, dan zou het toch misschien meer kwaad
dan goed gedaan hebben, als hij haar zijn gezelschap
had opgedrongen gedurende de reis, waarop zij haar
hart gezet had. En ook zou misschien zijn neef, met
zijn veranderlijk humeur en zijn grillig oordeel een
verkeerde uitlegging geven aan zijn tusschenkomst.
Hij kon dus voor het oogenblik niet anders doen,
111
gevoel sterker bij hem, dat alle strijd nutteloos was,
en dat in schijn de constitutioneele regeeringsvormen
nog bestonden, doch inderdaad het land reeds over
geleverd was aan de heerschappij van het gemeen.
En hij zag naar de vrouw, die hij liefhad, schoon
deze bekentenis nooit over zijn lippen zou komen,
en bij gevoelde, dat hij niet bij machte was haar
hart te treffen, en haar voor ongeluk te behoeden.
Zij zag zeer bleek; zelfs hare lippen waren wit en
hare blauwe oogen zagen bijna zwart, terwijl het
donkere bont van haar kap en haar lange zwarte
mantel de blankheid van haar gelaat en het blond
van haar haar nog meer deden uitkomen. Zij zat
stilzwijgend tegenover hem; zijn tegenwoordigheid
krenkte haar en zij kwam hem met geen enkel
woord te hulp.
„Gaat gij naar Guilderoy?" vroeg hij eindelijk.
„Heb ik daartoe het recht niet?" was haar koele
wedervraag.
Aubrey maakte een ongeduldige beweging.
„Als vrouwen over hare rechten gaan spreken, is
het met haar geluk gedaan," dacht hij, en hardop
antwoordde hij -. „Niemand zal u dat recht betwisten,
lieve. Maar niet altijd is het verstandig van ons recht
gebruik te maken. Dat heb ik reeds meermalen gezegd."
Nog altijd antwoordde zij niet.
„Hebt gij mqn brief ontvangen den dag. nadat ik
op Ladysrood bij u ben geweest?"
„Ja."
„En heeft hij volstrekt geen indruk op u gemaakt
„Ik gevoel de grootste achting voor uwe gevoelens.
Maar gij zijt niet in mijn plaats; gij kunt dus niet
met juistheid oordeelen."
