nsaaj nftra ijüiq ft3 'jot[s ia jft[q qj"
'naiaSteS suaa fiai qaqos nap pnoqsg q,"
•qqoBjqSniaq jaqsuimqsa^ jbbu
japa.\a maq uiajqjaus ap uaoq 'pjBBMzaq sbaa q.mq ufijj
■qoiz apjapfiMiaA ua so[ pusq JBBq fiq qaq uaoj,
jpiadmaqsaq apjaq
uba uiBBu nap qam qaiu azap qpjOM sjfiAAjjip aoq ug;
•qqonzqaz uaSia jbbq ubb uaAaSaS naqqaq aoq fiz sjb
'aapfq jaam Sou sjfiAAqip fiz qap 'jooqag qi abbot 'nan
-hbot jap qqonzjjaz ap japuo jaqqiq sotos uapfq uaArnoj^
•Siqqonzjpz qaiu japuuq ua SiqqoizjooA saaM aAaq 'n
auaSaz pofj -ufiz Siuaq SuiiapsSjaA ap ui jnn jja qfq
-jaqm qaom qi jbbj^" 'UBBje aq ubb jbbq uaSaq uooq
uajaoq uaa SuoAAp qoiz fiq |f[Mjaq 'fiq apiaz „'sfiieq qoq
ubbS UBq aatu n qatu qaiu qi qap 'fitn qfids qajq"
•apiaz [3MJBBA qap qaq do JBBq fiq uaoq 'aufiz
ap ui qi|qua§oo uaa pusq jasq pqaiq fijj -pjadOTuaS
sqfijaAinBU pjaAV aaz ap ua jameq uap ubb uapjaq
-qiqos uajjaqs ap 'japqaq jbbot pnoq sbaa puoAB ag
•JBBq uba piaqoe
-jb otbu ua qooq ap jbbu jbbij fiq qqosjq doJBBQ
naqqaq qpiz uba
MUOjaq qioou ja fiS qsp 'dooq qj" -qqonz uaa qaui fiq
apiaz <('aAaij 'qaop ftS qaA\ 'uaqaM jjaz qaoui fig"
•uajapuiqjaA usq qaq pusraai
qap japuoz 'qjapfijaA uaqosuaM ua uauuB[d azuo qqq
-uaSoo qja jBAaoq qaq ua uatuoq apiaquaqossnq uapaq
-SipuaqsOTO auaizjooAuo qap 'ufiz uba jaqaz ja usq
uajq 'uajads [i* piaqSiuaizjoo^ ap uaiapuB jooa uatn
jaauuBAi 'qBBq Siuioaa qfquooAiaS qaq qap 'qsiAi fijj
•apsaajA
fiq uap 'uadoopa jaqaq Sou uaiqossiui noz sapy naj
-apu8q uaqB] aq uapuiApaoS uaSia JBBq jbbu jsaq usp
611
unq uba laauooq qaq uaqmjsaq qaiu uoq fijj -apiBSAA
-uaSia ua sqojq uba jaoAaS ufiz usp jaqjaqs sbaa
'psq uiaq JOao bijos souqaap aip 'qqaatu ap jbbj^-
•qqop ajBAA qaq ui SnipaS uaSia ufiz fiq Sbz uaAaj
ufiz ui qsjaa qaq jooa ua 'Sb[ ui ja sjbbaa ]98a
-aoq apqaoAaS fiq iaqqoapaS ap qm qpquaSoo uaaS
uiaq uajbaa SuiMnqosjBBAA ua Suotbotjoa s/ajqny
•pjooqaqaoq psq jaaqaS suaa uiaq aip 'iBBq uba jnap
ap jooa uaAfpq aq Supaqaauis uaa sbaa SiqiBtyaj ua
SipjBBMuo qaq qap 'apjaoAaS fiq uaiz aq jBBq japuoz
uaqajjaA qsaoui spdB^ fiq qap 'iuaq apiaz sqojq uhg
•qsaom uaqaSjaA fiz jBp 'uaAaSaS
uauuaq aq paq jaaq aip 'sbaa qsaaAiaS aqsjaa ap fiq
qnp 'qaSjaA fiq ua 'uapjaoA pfijqs qaiz ufiz ui qjBins
ua qqooqsqjaq [fiMjaq 'jb jqazqoiz fiq SaojA ii(j uaq uaqaS
-J3A qaaqaS ooz aatioja uaa qap 'qfqaSom qaq sj"
•aqiuinj uaqBjaS uado aoqjBBp
ap ui pjuAaSui sbaa tobbu ufiz uaapa 'pSaoAaSfiq
ja sbaa pjooAA uaAajqosaS jaqua uaarq ppiq aiqdaa
-aj spuoABsSapuBspj sap Bijog uiSoqjajj qap 'pnoqs
qqnjpaS dojBBAA 'qjBBq uaa uap sqaiu aqqaAaq qajj
•qjaAUoa qaq fiq apuado SuiuuBds aqsqoojS ap uj;
■paq puBjqjaA siBBq ap
ui jaqaj qoop 'uaSsjpaS psq qjBq ufiz do qsjaa fiq
a3j|8AA 'uapuozaS psq uaAauq azoopsq ooz uiaq aip
'pusq apuaqaqqaAA ooz ap ua uauojq uapuoS aaMq ap
UBAuaiz qaq fiq uaddojq aq SipjaAAaS uoSaq qiaq ufig
•uaSSp addojaAua aqoojS uaa jaraaq ufiz do fiq puoA
'pBq uapuozjaA jaijq ufiz fiq qapsu 'Sap uapjap uaQ
•Siq^njaSno daip qoiz apqaoA ua
pjooAiquB uaaS Saajq fijj -qaoq apjaiA qaq uba aiSaqa
apuaiqjap ap ui snjjnqqij, uba aip s|b 'Suna uaAa uai
-baa uaSuimazaoqquo aufig 'qfiqaAAnq uaraouaSjooA ufiz
931
122
zilverachtige tint, de brikken uit Istria losten hunne
ladingen hout in de Giudecca, de Grieksche handela
ren ontpakten hunne waren aan het douanenkantoor
en de visschersvloot met haar helder gekleurde zeilen
ankerde bij de Schiavone en den botanischen tuin.
Het was een bekoorlijk tooneel vol leven en afwisseling.
Het schoone en liefelijke van hare omgeving ont
snapte niet aan haar oog, maar het stemde haar nog
treuriger dan het sombere, mistige winterlandschap,
dat Ladysrood op dat oogenblik te aanschouwen gaf.
Toen de gondeliers haar over het water roeiden en
met groote bedrevenheid hun weg vonden door de
menigte gondels en vaartuigjes op het kanaal Orfana,
doorleefde zij weder ieder uur van de eerste weken
van haar huwelijk. De liefde, die haar toen geschon
ken was, scheen haar een droom toe, een gedicht,
dat zij zich nu weer herinnerde en dat niets gemeen
had met haar eigen leven. Een vrouw kan niet be
grijpen, dat liefde en liefkozingen plotseling een einde
kunnen nemen, wat een man zoo natuurlijk, ja zelfs
onvermijdelijk toeschijnt. Zij zou wenschen, dat dit
tooversprookje haar met hetzelfde vuur, dezelfde in
nigheid elke lente opnieuw verteld werdvoor hem
is het echter dood, als de afgevallen bladeren van
het vorige jaar.
Af en toe, riep zij zich elke raadgeving van haar
vader en Aubrey weer te binnen, en dan voelde zij,
dat zij niet goed had gedaan.
Zij wist, dat zij onverstandig gehandeld had door
tot haar echtgenoot te spreken, zooals zij de laatste
maal gesproken had. Zij had zijn voorstel om met
haar naar een ander land te gaan, niet mogen ver
werpen, zij had er verkeerd aan 'gedaan zijne op
rechte, hartelijke deelneming in hare droefheid zoo
koel van de hand te wijzen. Dat alles wist zij zeer
goed, maar de gedachte, dat hij een ander liefhad,
had tusschen hem en haar gestaan, en nu klonk haar
zonder ophouden zijn bekentenis in de ooren, dat
Beatrice Soria de eenige vrouw was, die hij waarlijk
liefhad.
Deze bittere herinnering vervolgde haar onophou
delijk en liet haar evenmin rust vinden in de bedarende,
verkwikkende kalmte van Venetië als op Ladysrood.
Zij wist niet, waar hij was, en zij wilde het niet
vragen aan vreemden. Zij liet al de Italiaansche cou
ranten koopen, die in de kiosken te vinden waren.
Hij was zoo bekend in Italië, dat zijn doen en laten
wel opgemerkt zou worden en het een en ander er
van wel in de nieuwsbladen zou worden vermeld
dacht zij, ook al trachtte hij daarvoor op zijn hoede te zijn.
Gedurende verscheidene dagen vond zij echter niets
maar op den negenden dag las zij in een der bladen
het bericht, dat hij nog steeds te Napels was. Zij wist
door zijne kennissen in Venetië, dat hij hen voor on
geveer drie weken verlaten had. Zij twijfelde er niet
aan, dat hij in het gezelschap harer mededingster was.
De stem van haar vader scheen haar van uit zijn
graf toe te roepen: „Ga er niet heen, tracht het lot
niet te dwingen."
Zij had gedaan, wat zij kon om de onbescheiden
vragen der wereld te voorkomen, zij had meer ge
daan dan menigeen zou doen om uiterlijk kalm, rus
tig en opgeruimd te schijnen, onder de nieuwsgierige
boosaardige blikken van de wereld. Maar intusschen
stormde het in haar jeugdig hart, en onder haar
schijnbare kalmte werd haar ziel verscheurd door de
