•yaaq jbao siuuaq uapaoS uaa jooa avuoja apaoAafldojaw
aqja uaip '}ao.i8 apuaAapaAA 'aqfijapuaiJA aip ut?p 'sjapuB
sjaiu bbm jaq 'qaiz fiq aysiSjaA urjBBp jbbui uaiz a; Sat;
-jodsaq aqfipjuBjmoijj uaa qaBirai|8 uaip ui apuaara
[jjj 'uapnoqiijs qqquaSoo naa uapjBed .iBBq fiz jay
qioou jbbui 'qoBjaiijS uaqfippuaiJA uaa jara fiz ayaojS
ubq -uaraoq jsaora uajinq jbbu Smjfu JBBq JoopjBBAi
'qaq uazuojq ajooj8 jaq uba jmnq ap ui jrq paai jo
puojs SuBSjapuosuoz uaSaj Sep uaqja ua :.iaoj uaa
fiz ajqBBm SuBSjapuosuoz ua8aj Sep uaqjg •oqucq
piaqosjapuo japuoz uaj|B fiq aip ua ubjbaa praaajA
tuaq ajsaara ap ubajbbav 'sjaqaozaq ajSiuara uaa uba
pSuurao 'uaiz aj japaAA jsjaa jaq jooa jBBq uaSBjpjaA
uauunq noz jam jaq fiq jBp 'appoA (jjj -uaiz aj
uapuoAB-aqdaaaj ajBq do uaiapuB ajaAooz jam qfijaS
-a} JBBq 'SuiuunSjaA ajsq uba qimqafl uaa8 ajqBBtu
fifj 'psq p°UBjj8A 8ub[ ooz spaaj fiq jbbujsbaa 'uaj
-jBqasjaA noz pnoqjapuo jaq tuaq jBAaoj SiqqtqaS uaa
?sp apuaAinojjjaA 'uappiaqas aaz ap uba siajed JBBq
aip 'uainui ap japuo joop Subj ua8ep 'sbm jbb[ 8ij
-uiaaj uba uaSuol uaa fiq josjb 'jqoBjq ua jaajq fiH
•Snjaj jsnq azap do nu raaq Buog aoujBag pjaiq ooz
ua jqoBui ajsq ui uaSuqaAjajs azoojaqaoj a; ap uau
-ajig ap uapfij ajagaojA ui uapjaiq aaz apuaqoBj aip
ui JBBQ sjadBU ubb raaq puoq 'uaqqaq uoq Suiqqajj
-aq jsmoqaoj JBBq do jbm 'sa{[B do aizaopjf aqfqaq
■ejdsjinuo uaa ua pgjozaS suaauaAa JBBq 'uazfiAiaq aj
apjnq auunq JBBq mo fiq usp uappBq jqaaj jaara ua
'uapsquBB jo uapjapuoMaq JBBq aip 'uajapus ja uojbaa
uaAoquajBBQ -uapuaM noz raaq joj jaaM jsaaa jaq qaiz
ua8u;jauuijaq ajagaojA joop uazajpaS 'apuado raaq
jooa jaazv jioo qaiz jaq ooz 'jjbu JBBq jbbaa 'uaj8[
-J8A aj sjBBjd ap 'uaSSaz oj ]3aubba ap8na.iA aja8aojA
LZ\
•jraoqaoj n aip 'uapnoqjuo jaa ap qqquaSoo
pqua uaa jioou n qaq qt jbbui 'jsqosaS apjBEAt jbbu
jam n qi qaq uaiqossim 'jsaazvaS jBBqquBpuo qi uaq
ua;qoBsij\[ ■pfijjB uaMtiojA uaop jbq uazajpiaAO jaaz
uBBpaSuBB n 'SuiSipaajaq ap jqaq fiQ -uapuojsaq jam
aip 'pjaaqjaA uaSuip n jqaq [iq" -uooj uaqfqajqaoj
•sjjBqdo fiq apiaz „juaau iBBtupuazinpuaij 'uaa^"
•jpnoz uajBjjaA anudf
-3.i)uo omiuof uaa [;8 sjbooz 'jaqjaA fun ftS jBp 'sbav
'apjaraaqos joop ja aip 'piaqjBBAA ap jbbui 'jfiz ubui
-ajjuaS uaa fiS jBpmo 'uajojjaA 800 jaq pn jam uooj
uapaoS uap ua pieqqfqajjoq ap fiS jqaq jaijqspiaqas
-jB Ain uj -japuB Siuaa uap jaara jsinf fiS 'bC q"
■puq pjaoAaS JBBq jooa jaSaojA fiq imp qBjds
apjaq jaqfi|ajqaojsjjBq uijbbaa qqq uaa jam* Sbzubb
JBBq fiq jfiMJaj 'fiq apjadraora 1(*jaiu ooz quap qj"
•uapjOAA iqoora praaouaS auij Bufiq ua8ui8
-aAiaq asnaiosjS 'arauzSuBj aqjnz jam avuoja uaa jooa
aip 'azfiM uaa do uapusq ajsq raaq qojjjuo fig
jsibq ua Bip^Q
jara uauajsqfijaS uajqoBpaS aA\n ui JBBq 'ojajj sjb
qfijaquBquBB uaAa 'opiQ s|B si aioojj uaAa fiz jap
'jjooqaqaoj jaaqaS n fiz jBp 'fiS jaaM [B qoo 'f18 jjnz
'ppjsa8 yaaq {BBqasSBBM ap ui n jooa iubbu uapaoS
JBBq aauoja uaa sjy" -jjooa fiz 8ui8 (('jaapjoo Ain ui
SiqqBjAjaddo uaAa uays jfiz f18 ug; (j apjai[ua8ia joop
piaqpuqqjaA apuBB8ajiaA jaq si jq i piaqSqiiqasjaAUO
jo piaqraop jap sj jsuo sjb uazjaqrao uauunq dod
uassBA\ uaa paoSuaAa uappuq fiz uauuaq aj jnnjBU
ajBAi azuo uba sjai japuoz 'suo uba fiz ubb8 qaoj
ua "pfiMaS unq si uBBjsaq ajaaqa8 suo ua 'auunq jaq
ua8aj jdojq jjuq suq j qaoj suo sibbuuiiu azuo uauuaq
SiuiaAA aojj" 'raajs ajaq ut SuijqoBjaA uba raaaAiz uaa
ni
130
sloten juist de blinden, maar zij kenden hem en waren
niets verwonderd hem daar te zien, en een van hen
geleidde hem zonder vragen door het huis naar het
kleine vertrek, datSalotfo dell' Albanï' genoemd werd.
Zij zat met haar rug naar de deur te lezen. Het
licht der lamp viel op haar kastanjebruin haar, dat
schitterde als goudhet was hetzelfde haar van Palma
Vecchio's „Barbara," Hij kon slechts den kruin van
haar hoofd zien, en een paar plooien van haar flu-
weelen kleed, dat de tint had van den donkeren kant
van een olijfblad; verder was zij geheel verborgen
door den gebeeldhouwden rug van haar stoel.
Zoo zag hij haar door de reet tusschen de fluweelen
portières voor de deur. De beide lampen brandden
laag en verspreidden een rooskleurig licht door de
kamerdoor de vensters, waarvoor de jaloezieën nog
niet waren neergelaten, zag men nog het flauwe sche
merlicht van den helderen avond.
Hij wenkte den knecht zich te verwijderen, en de
man, die hem van vroeger kende en hem ook altijd
onaangemeld binnen had gelaten, verdween, nadat hij
de deur zachtjes had dicht gedaan.
Vóór de hertogin nog op had gezien van het boek,
waarin zij zat te lezen, lag Guilderoy aan hare voeten.
Zij onttrok haar kleed aan zijne handen, terwijl een
blos van toorn haar gelaat overtoog.
„Gij hebt mijne bedienden omgekocht," zeide zij
met onuitsprekelijke verachting.
„Er bleef mij niets anders over. Gij hebt mij niet willen
antwoorden; gij hebt mij niet alleen willen ontvangen."
„Waarom zou ik dat ook? En wat het antwoord
betreft, dat gij van mij verlangt, dat heb ik u te Aix
reeds gegeven,"
131
„Maar daar neem ik geen genoegen mee."
„Dat zult ge toch moeten doen als ik u geen an
der wil geven."
Zij trok hare hand uit de zijne met iets van hare
oude heftigheid, die hij zoo goed kende.
Hij kuste de plooien van haar kleed.
„Ik neem dat antwoord niet aan, ik kan er niet
in gelooven. Tusschen ons kan alles niet uit zijn. Hier
in dit vertrek, dat mij zoo heilig is, dat de eerste
bekentenis mijner liefde hoorde, zweer ik u, dat gij
de eenige vrouw zijt, die ik ooit waarlijk lief heb gehad."
„Tot hoeveel vrouwen hebt gij dit al gezegd? Hoe
durft ge u beroepen op beloften, die slechts gedaan
werden om verbroken te worden!"
„Ik heb tot geen enkele vrouw zoo gesproken, dat
zweer ik u."
,,Tot uw vrouw in elk geval."
„Nooit. Ik heb haar nooit liefgehad.
„Waarom hebt gij haar dan gehuwd. Geen en
kele vrouw kan immers achting of zelfs medelijden
hebben met een man, die zoo weinig weet, wat hij
wenscht."
Zijn beleedigde trots joeg hem het bloed naar de
wangen.
„Ik ben maar een mensch," zeide hij toornig„en
geen enkel mensch heeft ooit, voor zoover ik weet,
door standvastigheid uitgeblonken, wanneer zijn harts
tocht in het spel was."
„Begrijpt gij niet, welk een beleediging voor elke
liefde zulk een onstandvastigheid is?"
„Neen; menschelijke hartstocht is veranderlijk als
de wind. Gij verwijt mij mijne onbestendigheid, doch
dat doet gij slechts, omdat gij niet wilt trachten mij
