pra fiz appz <<(i ppjtiMpS ubb poo JBBp CiS jqan"
nanni) uba jbu uojbm uaSoo
aufig; -pusq ainq ajsnq na pjooq pq Sooq fifj
(<")IB8M MOOI)
-no fira fiS jfiMjaj 'naq uaAajqaS Mnoij pfijp n qi
pp 'n jooa puapp pq si [8 qoo 'uauuaqaq n jiav qj
•appapjaA ppquaSauaS aufira qi qup 'paaMaS ojjariboa
naa mz uaip ui poon uaq qi jbbj\[ "qaq nannsoi
ap J3AO jqaBin qi pprao 'ajjanboa naa fitn jmaou
ppjaM 8Q -qoo qi jaaS 'qasia qi jbm jbbj^ -aijuanbas
-noa do qBBidsuBB uaafl qanra qj gain naiqassij\["
•napaqqBMZ azno
uba sinnaq aMn put SmramajsuaajaAO ui pp sj"
•SiAaojp ajqoBjmijS jCojappng
pain paqa§ pq ui qasiaaq qi jo
'uaajp qos.iaaq qi pjs qfqapjBBMJOOAUO qasia naa qi
pp 'nannaqaq pM n jim qi na 'piu pp ufiz uaM
-nojA Sima^ -sbm puaqosiapaA qi pp 'qfipSora jom
jaaz si pjj -pSazjno qasnaAi naa 'piS naa poon n
jpaq fi§ na 'napizaq aj jBBq fig pjqosuaM na 'qfij
-jooqaq laaz if o jap [in g ifpng sbm naAoqnaiBBp ng"
<t'uapniA noz apaiA uojbm na jsm laam qfqaMnq
pq ui qi pp 'appjsiooA firn qi jsp 'uaSfiiqiaA aj
pjjqoajj fira J3AO fiS aip 'fiddsqosjaaq ap joao pjnp
-aSuo uba SnipaAido apuBuflftqjooA uaa ui sbm pjj
•najaoA pSnaj nap fiM sjb jszjoa ni pfijp uaraoq fi^
•S[fiA\qip Sijjaq a} 'Sijqonzqosiaaq aj 'puaqosiapaA
a; jjbbm fig -ppjsaS jaoid ojbmz do s|ftA\qip apjaij
ufira jqaq fiS jbbj\[ -sbai fira ni aip jqotiiq ap p
pra pnqaSjog qftpqaojsjiBq n qaq qj no83az piaq
-jbbm uaa snaa n qi qoo Sbj^" 'ojsjsbj uaj fiq appz
<('naMnojA ajp sp gjjjBqrajBquo uoao qfiz fig"
nazft.Aaq nannnq poo JBBq pq fiq noz aoq
881
132
te begrijpen. Wanneer gij alles wist, zoudt gij mij
vergiffenis schenken."
Zij zag hem lang en strak aanhij moest zijn
oogen neerslaan voor dien blik.
„Ik geloof, dat ik u volkomen begrijp," zeide zij
met haar zachte, droomerige, welluidende stem. „Gij
leeft slechts voor uw eigen genot, en verder komt er bij u
niets in aanmerking. Ik heb u innig liefgehad, meer
dan ik zeggen kan. Het is geen vieijerij u dat te
verzekeren, want ik heb het gedurende de zeven jaar,
dat wij elkander kennen, nooit voor u verborgen ge
houden, en het graf van uw kind is er, om het te
getuigen. Gij wist, dat gij alles voor mij waart en
toch hebt gij, zoodra een nieuwe hartstocht u voor
een oogenblik aantrok, onze betrekking verbroken
met weinig meer consideratie als gij voor een femme
entretenue getoond zoudt hebben. Ik heb gezwegen;
ik kon mij niet wreken en vrouwen van mijn ka
rakter klagen of smeeken niet. Nu gij ziet, dat an
dere mannen mij zoeken, of misschien ook, omdat
uw gevoel voor mij dieper was, dan gij zelf vermoedt
hadt, zijt gij terstond gereed de belofte, die gij een
andere vrouw gedaan hebt, te verbreken, zooals gij
eerst uw trouw aan mij geschonden hebt. Waarom
zou ik medelijden met u voelen, engeloof slaan aan
uwe verzekeringen? Waarom zou ik gelooven in de
kracht van een gevoel, dat nooit bestendiger geweest
is dan een dwaallicht, dat dan hier, dan daar flikkert.
Gij weet niet, wat liefde is. Gij zijt te zelfzuchtig
om het te weten."
Hij zuchtte; zijn geweten zeide hem, dat er
veel waars in hare beschuldiging lag. Toch wist
hij, dat zijn liefde voor haar zeer sterk wasmaar
ap )ubm apaora rapuoz pin ua apaj aSuiq uaj,
•uapiqas uamoq sbm ao; uadduppoA aufiz uba
pmjaS pq do aip 'uagBjq puoq uapjpzuap sjpz apiooq
fijj 'uapoajiooA aufiz aAjBqaq uauaMp.iaA sbaa spiu
Tiq aAjBqaq piapusiaA sbm spi^j *uaSBJA o) saoiu
-|bb uaa raaq uba rao pn uijb uapnA 'uauiniq ufiz
ajqajp na 'qaq pq fiq 8am uap do Sou Sbj JBBjap
-aq ajadna.tq apjpzap ua joo ufiz ajqiaiaq uauiapoj
jap japM pnapBAiaau pq uba pinpS apjjazpq Mnp
-Bqas jsBq ja uappiajdsjaA sppoaSBUi apojS apjpzap
uatuooq ap jm uassaq ap uajqnjd sjajsfp apjpzap
uaaq jsao ja uaSuiq uaoj uba uajUBidtnqq apjpzag
•ajqosuaM JBsm fiq jubuubm 'pBq SunSaoj uafuA jaSaojA
fiq joopjBBM 'qaqjajqoB pq uba qjaMaijBJj uajazfi pq ua
Jiinmuinj uaSooq uap jbbu fiq Sbz uaqqqq aSuaaS
-aq pj^ pfij jaSaojA ui sjb puBjsaq uaSaj uimuaAa
uaSnp azap ui jbbp si uapoSsinq .iap sjapjBBM
-aq ap uba ppqqfqjaa ap ua snqnqij, ua snippg uba
puB[ pq u; uaSfijq UBBpaS sajp Sou nam uuq ppS
joOjY 'uauado aj 'yfijq uajojsaS paa.iM aip 'jnap uaa
tuo 'uapAaquBB 'psqaSjaij uappuq raapoq uapjpzuaip
do uaMnaa jaSaojA ui aqpM 'fiz uaip 'pjnajs uapnoS
uap qoiz ftq apjauuuaq jajqaa qfippuig "ajqosuaM
(jq jba\ 'uajqaBjq raaq fiz jBp japuoz 'do JBsqja uap
-Sjoa uaSsp a(j -uaqrajqaS auunq ubb jqaizdo pqua
uaaS ui qaiz apjoojs ua uauBjipdu^ jap aip usp Suijq
uajarainj uaa uba uajuooMaS ap apSpA fig "puadoaS
Sou sbm 'ajBq pq aApqaq 'siajud pqua uaaS jbbui
'qfquooMaS spooz 'jbbjjs do Sup uapaqaS uap qaiz
SoOMaq ua SipuaAaj ua qfqoojA sbm q|OA ajapuira
PH "IBabuibo jaq uba pfij uap uaSaj ssd uauuiSaq
azapspds.sj uba ppjaM ajoojS ap ui uapaqqfipjsaaj
uaaS jbbC jaq uba pftj uaip apuajnpaS uojbm jg
SST
129
onderhoorigen der hertogin hadden niet te klagen in
hunne betrekking, en zouden die niet gaarne verloren
hebben gelukte het hem, dank zij de machtige
talisman die zijn goud hem verschafte, de verroeste
grendels van het hek te doen verwijderen; en de on
trouwe knecht, die zijn meesteres voor een handvol
gouds verraden had, hield den hond vast, toen Guil-
deroy het welbekende tuinpad tusschen de altijd
groene heesters weer betrad. Maar de hond wist zich
uit de handen van den tuinman los te rukken, en
sprong onder vroolijk geblaf tegen hem op.
„Wel Pyrrho, kent gij me niet? Gij zijt vriende
lijker dan uw meesteres," mompelde hij, terwijl hij,
getroffen door deze hartelijke verwelkoming, het dier
over zijn kop streelde. Daarop vervolgde hij zijn weg
onder de laurierboomen, die het pad omzoomden.
Het was reeds duister in dit gedeelte van den tuin,
hoewel de eerste sterren pas aan den hemel flikker
den. Hij had dit uur gekozen, daar hij zeker wist,
dat zij dan van haar rijtoer terug was gekeerd. Zij
dineerde niet voor negen uur, en hij wist, dat zij
gewoon was, zoodra zij gereden had, alleen te gaan
zitten in een klein vertrek, dat geheel behangen was
met allegorische schilderijen van Albani, en het uit
zicht had op de zee. Het was tegelijkertijd haar bou
doir en haar bibliotheek. Hier had hij haar vroeger
honderdmaal gevonden, lezende in het een of ander
pas uitgekomen Eransch of Duitsch philosophisch
werk of verdiept in de werken van een Latijnsch
dichter.
Hij trad het huis binnen, door de deur, die in den
tuin uitkwam en die toegang gaf tot een reeks van
vertrekken, de tuinkamers genoemd. De bedienden
