ni|fira jqaq ftQ uajooq aj ajqosnaM ti uba sjai qt
pp 'uaiz a; ajqosnaM n qi pp 'praaaiA ooz jaq sp"
j uaSxpaajaq a;
'aapoMq a) 'uagBjAjapuo at fira 'ubb§ 35 bu uagnqapnuq
anfira mo 'aapaidsaq aj fira mo jbbj^ ;uaau '0"
•uooj uajaoq do fiz
apiaz (('na§bia aj sjai 11 mo nauioqaS jam uaq qj"
(('MUOJA
nfira |T!Bmpiapnoq qoo fiz ojbav jb 'uanuaqaoj muoja
auaa jioon qi noz 'naraoq a; fira joj p§BBiAaSno mo
jqoaj pq na piaqosjapuo joojS uaa si ufiz a; raoqjaM.
na 'namoq ajrao uaqqaq jqoai uaqossnj jBBpq" -SipjnpaS
-no fiq appjooMjuB 'jqoaj pp n jsiMjaq pasraaijj"
•napjaMdo
naSoo ajsq ui aip 'jaajpgnjaj nauBJj ap SuiSip.iBBM
-juojaA .iBBq jfiMjaj 'uooj naSijJBqSooq do fiz SaojA
4l(:qi nap 'nftz a; n fiq jqoaj jaara Jjaaq 31,44"
'sbm apiBB do ajsjaq pq raaq aip 'qnjdsjm raBBu uap fiz
na 'hbbjs Sbz qoiz .iooa jBBp JBBq fiq uaoj 'nanaMp
-J8A Snqasjojd najBAv 'daq najBjjs uapjjaA ap .loop
ua pnq atnBzuaa ap s8ub[ fiq jfiMjaj 'sbm jsaaMaS
pjiiAjaA jJBq ufiz aaniJBBM 'muoja antiz jooa snapoA
-a8 aiapoBz ap |B na 'Suiuiraajs apovMnojaq nfig
((raa§Bjp
-j3a a} saiqiaA pin aSanoids uaa qjnz qi pp na 'naq
najqoB ja°nB| pin n qi pp 'jinpnoj n qi Saz nqp
'naop jraoq najfiMjaA fira 'napaidsaq 33 jiiiSaq naSnaS
nfira fiS sp jbbj\[ -naqojdsaS n jbao SuijqoB ajsaara
ap 3am pfiJJB qaq qj -pgipaajaq 31000 n qaq qj"
<tj ufizfiq JBBq ui ua°ipaa[aq jaM fira jgoom fiS jbbj\["
(<-nf;zfiq nfira ui
uaSipaajaq 3am JBBq 3piz fif)" -fiq appaqjaq (('qaq
najBjiaA jnn 3qoB uio sinq iaaq qi 3Bp 'n Saz qp"
m
<<(jjooa fira fi9 jSaq raoiBB^p" :jb§ nannaq 93 qfi[
-apinp aip 'SuiSaMaq aSippnpaSuo naa a3qaara fig
„•najujjaA spaaj
ann 3qaa mo sinq jasq qaq qp ;jbbm 391a si 3bq"
•naSojjaAO sopq
napnaiaojS naa 3am piaM jbbjas qaa[q 'jsmasjb nCig
'nooj naSnajjs do jbbhi puajajsinp jpq laz apiaz „jqaq
uajBjjaA Buog ni°03Jaq CiS doiBBAi 'jnn 3aq si 3an"
(<<ijnn 3ip do iaiq fiS 3raoq aojj 1 ubb§
-98 puajaSng; 3m f18 3fiz raoiBB^" -3m gunaqaqiM
-no fiq daii „'hbb ooz 331a pMspog mo fira ai^"
naJBAA pSpsaAaS maq
do qijq uapnaqosjOA uaa 3am aip 'na°oo ajaq usp
uaaaj 93 JBBq naa naaqos S3ain 'qaapspoop sbm fig
*pfi3|B Sou SaaMz fig 'U9ajo3s3§ na3UBMjaApao[q janfiz
naa jo 'pnajqaSjB sbaa poojsjfpb'j 3ap 'sbm pjnaqaS
-aS qnpSno naa ja 3Bp 'najooq 03 a33qoBMJ3A |ijj
ltl iaiq fiS 3C1Z ihojbb^y"
•Si3Bm3oni3sni fiq SaoiA i('pjnaqaS ja si 30^4"
•napiaq hba
naaS fiz naqnids naqqqqnaSoo aSinaa apuajnpag
■nazaM pnaAaj uaa nap
'uBB3saSdo si jbjS 3aq 310 aip 'apoop naa jaa dmay
jap psnfiqos ajaqazno 'aMnap 3aq m fiz naaqos 3BBja§
qaajq jasq 3am na paajq 3JBMZ Shbj jaaq n[ -uaAOOj
-aS sqfqaMiiBa naSoo anfiz noq na |ns pno3s fipj
•sjfpa|9 sbav 3apj
"apjaiT apnoMar) jap ppaq 3aq sp 3qouaSdo Sooq
na qfqSaaMaqno naAa na 'Snaqaq 3aq do sinopy
ap sp qaajq naza anfiq 'sinja3sinp ap 3m so[ a3ptsa§
uaa Snqas30]d qoiz a3qaBtn 'daq fiqjooA uaa ja fiq
jfiMjaj, '3qoi[jaraaqos 3aq ui naSjoqjaA jjsq cjBBq3qoiz
jpq najBM naSnijp3SJOOA aqasiso[oq3xm 83qaa(qjaA
9tl
150
enboven werd zij tijdelijk gesterkt doof de jaloezie,
die haar verteerde; en toch was het haar, alsof haar
gansche bestaan haar ontvlood, evenals een snelvlie
tende stroom, die door den storm voortgedreven, zich
met woeste vaart in de bodemlooze zee stort. Zij zag
hem aan, zooals hij daar bleek, vertoornd, ontroerd
voor haar stond, en een onbedwingbare begeerte kwam
bij haar op, zich aan zijn borst te werpen en uit te
roepen: ,,lk heb u lief, ik heb u lief! Geef mij een
plaats in uw hart, de minste, de laagste maar
stoot mij niet van u."
Maar haar trots drong die hartstochtelijke begeerte
terug; zij stond daar hoog opgericht en koel, alleen
uit haar donkerblauwe oogen sprak het verwijt dat
zij niet onder woorden bracht.
„Dus zijt gij weder de minnaar van hertogin Soria,"
zeide zij.
Dat was het noodlottigste, wat zij had kunnen
zeggen, maar dat begreep zij niet. Guilderoy's gelaat
werd met een donkeren blos overtogen; een mach-
telooze woede beving hem, nu hij genoodzaakt wa8
datgene te zeggen, dat hem schandelijk toescheen,
hoe hij zijn antwoord ook inkleedde.
„Ik aanbid haar; wanneer gij mij daarom als haar
minnaar wilt beschouwen, ja, dan ben ik het," zeide
hij op heftigen toon. „In een anderen zin ben ik
het niet tot nu toe nog niet."
Zij hoorde zijne eerste bekentenis; aan de tweede
schonk zij geen geloof; zij zag er niets anders dan
een conventioneele verklaring in, waarmee een man
het noodig acht zijne verhouding tot een vrouw te
bemantelen.
„Ik kwam hier, om dat uit uw eigen mond te
143
dat hij gedurende een paar maanden in haar had
meenen te vinden. Zij was niet de vrouw, die hij in
haar had meenen te zien, en die hij liefhad; maar
dat was niet hare schuld. Zij had hem niets beloofd,
wat zij niet vervuld had, en zij had zijn naam hoog
gehouden te midden van alle beproevingen.
Hetgeen zij hem gezegd had op den dag, dal hij
Ladysrood had verlaten, was volkomen gerechtvaar
digd door de feiten, die haar ter oore waren gekomen
en ofschoon hij zich diep beleedigd had gevoeld door
haar woorden, zeide zijn geweten hem, dat zij vol
komen verdiend waren geweest; dat zij zelfs veel ge
matigder gesproken had dan menige andere vrouw
in haar plaats gedaan zou hebben.
Somtijds vallen ons, terwijl wij ten prooi zijn aan
de diepste smart, de meest dwaze, alledaagsche ge
dachten in, en zoo kwam hem op dat oogenblik het
gesprek voor den geest, dat hij met zijn zuster ge
voerd had op den avond, dat hij haar zijn voornemen
had medegedeeld zich in het huwelijk te begeven. Hij
herinnerde zich, hoe hij op haar sombere voorspel
lingen schertsend geantwoord had, dat in deze dagen
niemand zijn vrouw verliet, of het moest een werk
man zijn, die met het overgespaarde geld naar Amerika
ging. Het had hem altijd zoo gemakkelijk toegesche
nen, zoo te leven, dat de wereld niets merkte van
gebrek aan overeenstemming of tweedracht tusschen
twee echtgenootenhij had gedacht dat het zoo licht
viel, de uiterlijke vormen van wellevendheid in het
oog te houden en voor den schijn achting en gene
genheid te betoonen, hij had gedacht, dat, wanneer
men slechts op beleefde wijze zijn deur sloot voor de
nieuwsgierige blikken der wereld, deze wereld zou
