aoo
„•qosapjao aaaz \v
si [BQ •uaSaiiagodo a Ain ubb [am [jm jauuuajp
•uaSoo
eiuq ni Suiqqnjp[m aSiajooj 'apoq uaa tuBAiq ig
asfiAiaq
iaq.ia[s qja^ "SipiBBA^oajuo qfqapuBqos qfiz fiQtf
i(-p8irnJ9AO uba qi aaq jBBp 'pfi[[B [oai Bp
„•pflllB [aifl//
„•[BaaAiaS dutyuvpb UBp siapus s[ai poon si apjaq m/j
•aBBU ubiu ap [qoizdo [aqua uaaS ni fiS [fiz aBBQ 'ufiz
ai[auaA ui fiM [uprao 'oqaq^o naaS riu [pio^"
„•naps uaSa[ qfqapnauA ooz [fiz fiS na
'jai[ n uaqqaq nap a oog -qosiaojBf qi uaq aaiqassij\["
(<-puaiaA a[saq '[uioq
-do n fiq [bbj [aaq [B [ajftM[ aip [Bp '[qunp fij^"
{<(j[qasaaaqaaAO sa[[B [Bp '[aoAaS [ooa8 uaa aooA
s[BB[d [8M Son '[fiz fiS s[B napaqaSnBB na piauaS
'pia[AaS 'naAaj pnaaa[[iqos ami ui aa sj [ip [aopaq qj"
,,j[aiu n dfiaSaq qi iaaraiBBp fiS [[aopaq [B^"
<i(i uazaaiaq qfijaqaaM [aq si jbbj\["
<<(jqaq uazaMaq n qi
[BAi 'naSSaz snaa Son n qi [aora moasB^" -puaqoB[
-raijS fiz appaooA\[UB ;/Si[qoBiapuiq fiS [fiz [B^"
J snaa Son fim [aq Saz jai[ fjra fiS [qajq"
•ubb puaqaanis aBBq Sbz fijj -na[suBp na[SBS aSiaaAO
ap fnaajpfiz uaiBAi uapnooas aired naa apnaanpag
,/[ain [aq [aam qi '[am [am qi uaq uaiqossij\["
■SipjnpaSuo fiq appaooai[UB (<'uaaapuBaaA anaqa[[iaA
aBBU[aiu [BBjaS ufitn uba Suiqqnappn ap uBq qj"
<(*aapi [Bp UBp
'ufiz aazBMp noz s[aiu ua aaasiuuBai[ n qi [Bp 'uaS
-Saz uaqnz uaqosuara ap !aaqmos ooz [aiu qjrg" 'SuiS
fjqaooA inaq fiz uao[ 'fiz apiaz ((!pcua[S[uo [fiz Ciq"
1855
[ain qBBZ azap fiq [Bp 'naizui uaop a[ inaq [qosapS
qfi[ap[BBqaaq yaaq aa[snz ufig '[pjup fiz uaSuiAaSpBBi
suaiAA 'puaiaA aSiuaa ap '[im uaiz fiz uaip 'aSiuaa ap
si ft[j 'ua[ooaSaaA [aom Sou assq aooA aiq[BduuCs ufiz
piaquaiBjaaA aBBq [Bptuo aaara a[ 'aipsod aqfi]JBBAaS
aaaz uaa ut qoiz [puiAaq fiq ua 'qosuara uaa aBBin qoo
qao[ si fiq jbbj^; "amioja uaa uba a[[tAU3[ uaAaSefiad
iubbu ufiz 'fiS s[booz '[aiu noz fiq ua aaa uba ubiu uaa
si fiq aBBin '[°BBapao[ piaquaSauaS auoMaSua[inq uaa
aBBq fiq [Bp '[qaainaS spaa[s jb auuiSaq nap uba qi
qaq qfi[inn[B^ -naqaads[in aaAO [aapaoo uaaS aaiq [iav
J[az qj uadfia uaop [jaaq aBBq fiq [inpaq [Bp fiS UBp
aaapaA'fiq [Bp [qnap natn [Bp 'paj [aq s[qoa[8 aaa[B[8
-noo qi 'uappini [aq ui qi [bbj '[aiu jo 'si ooz [aq jq
•[jfiaqosao[ jaau Mn uba paojAiii nap ubb [jaaq uaaaSaq
qoiz MnoaA Ain uijbbai 'SniaapnozjB ap fiz [Bp 'snaa
[und [ip do [aq si ppaaAV ajaaqag 0(j" :aa[snz nfiz
jaaaqos 'psq uaSuBA[no napajaS uapuBBOi aaAi[ spaaa fiq
uaip 'jaiaq ua[S[BB[ nap nj -8uaa unp aaara naip puoA
fifj jaan ufiz uba uibbu nap s[qoa[s [qooz ua 'aaAO
fiq Sao[s uaSuijaapaooaaA ua ua[fiAiaaA 'uapaqqaains ap
-naaaaqSnaa[ puaanp[aooA ap aoop Si[qon[A pnoqui nap
dai[ ua a[S[BB[ aiap ap apuado 'ufiqasiooA a[ az apjusq fiq
5 na[qoBpaS ufiz ui Sni[as[0[d tuaq uaAaiaq aip uatUBAiq
*ua[B[aaA pBq tuaq aa[saaui[uaa ufiz uao[ aBBjq [sqqnp
inaq fiz uapiaSia 'uaiBM puaipiaAuo [aiu fiz [Bp 'ap[aoA
fiq nu ua J[qBBuiaS apuBBg uioo[ ufiz spaa[s uappsq
ua[fiAiaaA ajBfj -uaSSi[ [ai[ puadoaSuo sjjaz pfi[ ua[S[B8[
nap az ua 'appjooM[UBaq jaara [ain Subj spaaj az fiq
[Bp 'jaaz ooz uiaq uapjaaAiaA ua 'Siuo[uaa opz uaifiAi
-i8A ua uauapaipBBius apuajnp[iooA unq joop ubjbaa
ja[snz aufiz uba uaAauq aQ -pBqjai[ fiq aip 'amioia
ap [am sbm uaa[[B fiq s[b 'sjjaz qoo bC 'dBqosjazaS
883
234
van een zijner landerijen, waardoor hij reden genoeg
had den rentmeester tot een [persoonlijk onderhoud te
laten ontbieden. Toen de zaak zoowel uit een finan-
tieele als uit een wettelijk oogpunt besproken was, vroeg
zoo onbevangen mogelijk:
9''„En hoe gaat het met Lady Guilderoy Maakt zij
tidl* goed En woont zij nog altijd te Christslea in
riët'huis van haar vader?"
qo^ijn rentmeester antwoordde bevestigend op deze
VWigen, die hem in groote verlegenheid brachten, want
déze scheiding, waarbij de wet niet was ingeroepen,
was voor zijne onderhoorigen volkomen onverklaarbaar-
Trekt zij zich nog altijd zoo uit de wereld terug/'
voegde hij er bij. „Ziet zij nooit iemand bij zich Dat
zou mij zeer leed doen, want zij is veel te jong, om
zulk een eenzaam leven te leiden."
Zij ziet niemand," antwoordde de rentmeester, meer
en meer verlegen, wat te zeggen. „Alleen Lord Aubrey
bezoekt haar af en toe, zooals Mylord zeker wel weet."
Het bloed steeg Guilderoy naar het hoofd. „Ja, ik
heb hem gevraagd, haar af en toe eens op te zoeken."
Dat was een leugendoch instinctmatig sprak hij die
woorden uit, om alle verdenking van haar af te wenden.
Hij vroeg niet verder.
De rentmeester ging naar Engeland terug, er voor het
eerst van zijn leven aan twijfelende, of Lady Guilderoy
wel zoo onschuldig was, als zij er uitzag.
„In elk geval," dacht de man, „houdt zij hem
buiten Engeland, dus moet de schuld aan haar liggen,
daar valt niet aan te twijfelen."
Guilderoy had zelf tot Aubrey gezegd, dat het jammer
was, dat hij haar niet gehuwd had, en dat had hij
eerlijk gemeend. Zij zouden in elk opzicht met elkander
235
gesympathiseerd hebben. Maar toch was het denkbeeld,
dat de sympathie, die er tusschen hen bestond, nu in die
eenzaamheid te Christslea de gunstigste gelegenheid had
om zich te ontwikkelen, hem onverdraaglijk, vooral daar
hij begreep, dat hij er zich bij neer moest leggen, want
hoe kon hij haar een vrijheid weigeren, die hij zelf genö-
men had? Het zou hem een laagheid toegeschenen zijn
zelf een vrijheid te genieten, die hij haar niet toestond.
Hij bezat het ruime gevoel van zedelijkheid, of liever de
onzedelijkheid van een man van de wereldals zij zich
op de een of andere wijze kon troosten over de smart, die
hij haar had bereid, zou het de grootste onredelijkheid
zijn haar dien troost te misgunnen. Zoo redeneerde hij.
Hij had haar zelf uit zijn bestaan verbannen; nu
kon hij er dus niet over klagen, als zij leefde op eene
wijze, alsof hij niet meer bestond. En toch was het denk
beeld, dat zijn neef daar alleen met haar was in die
rustige stille vertrekken op Christslea hem hoogst
onaangenaam. Zij had gezegd, dat zij zijn naam altijd
in eere zou houden, doch dat waren maar woorden,
hoewel hij wist, dat zij ze eerlijk gemeend had, toen
zij ze uitsprak. Hij wist, dat een vrouw, in wier hart
eenmaal de hartstocht ontvlamd is, de beginselen laat
varen, die het diepst in haar ziel zijn ingeworteld.
En hij dacht meer aan haar dan ooit te voren.
Haar beeld was reeds bijna geheel uit zijne herin
nering gewischt. Slechts zeer zelden kwam het hem
voor den geest. Hij bezat het benijdenswaardig vermo
gen, alles, waaraan hij liever niet herinnerd werd, uit
zijne gedachten te kunnen verbannenen daarenboven
hadden de koelheid, de strengheid en de verachting,
waarmee zij bij hunne laatste ontmoeting tot hem
gesproken had, zijn hart tegen haar verhard. Maar na
