m uaqqojpSjB maq apBBtu pq !sbm ibao psBBqjaA jjaz ja ftq pp 'jaaz poz maq appuiaA ppaqquap ■paap uaiqossitn pp fiz qup 'aiqoapaS ap joop' ppMqaS spi} uftz piaM 'ap|aoA JBBq jooa jaatu apjaq apuitn ap piu fiq pAvaoq 'qoo[ ug massim paora fiz uaaSpq jooa uaqaoz a} SuipaoSiaA aSiuaa najap -niqjaA pin qooj JBBq fiq jqooiu nn ^qoozaS siapp qnp8 nfiz 'uaraonaS 8uia[ ppqftjA uftz jpz paq ftjj •sbm ppqnooqa8 na p8na[ jaaq uba laojq uagoA nap ui fiz nu 'uapiaj aj apjaq japnoz 'uaAaj sooppSnajA naa uaSuiMp a) JBBq 'uapapjoojaA a; JBBq 'uaypzjaA a} ua8a[ qoiz ja paai uaa8 sjauuui ftq paq 'ojbm ooz pq sp ug 'ijaaq nappaA JBBq 'paqjaq fiz naip 'fiq ppjoop 'si pSipaapq ua puoMaS pq jaauuBM nap 'ppq -uaSauaS ubb yaaq ayaoqaq jaam poon puquaMnoiA naa pp 'piM 'ja^qBjuq qfi[aa\nojA pq ui napaqSipfijpnaSa^ ap p pra sbm puaqaq namoqpA ooz aip 'Xojappn-Q qsoojj ubb ayaoq -aq aJBq joop na puoAaq qoiz fiz uijbbm 'ppqniBBznaa ap joop naqqaq paotn janq do paopni japojS Son aip '8ui8 pjBBdag Suipfmaoï aqft[iappii uaa ubbjbbp jaaauBA\ pjooA 'najoqaq a} s<(pB|£) uba aip sp jnnpn aSqsuja 'aqosipod naa qpiz pop m [8M uojbm naiz -UBB na maoj nfiz 'pnnpjaA nfiz 'ptaqqiquoosjad nfiz maql jooa pin namnoja ap jBBm 'paaMaS uaAinojA ap jooa 8i[[iqosiaAUO pftip sbm Xaiqny 'psq uaqapS -J3A azfpwpaj jappq unq qlquado psinSinatn ooz fiz pp ua puop SujiqoB aiuq ui 800q ooz jaan uftz pp 'peamaS SipA&jM suizsSiuaa sjfiMqip maq pBq pjj •tnaq apjapuiq ppaqquap p(j -naappo uaop pom qfi[ -aapzpoou ppqniBBzuaa aqfippuB] aqpM 'ppqniBBzneani -a8 aip joop pjamnaqag ppjfiMpSno pjaM SuaSmo nnq ua 'apnini naj spfqnios 'iBBq fiq sbm üaiqtiy ies pooppaq naSipBApuBp 'uaqiap naip fiq paq jaaq jooa spoajg -SnuaajaA adaip pin jBaq napSjoA uaSoo auftg •uaSaoA a; uapB§ jaaq fiq jaaAV qoiz mo pqjaA maq fiz anjbbm 'qoa[inq8 naqftpjaq jaaq pni fiz appz ,/nanftqosao; .ibb[ poq paq uaa n pq paoui ubq" jjaaf aSuB[ apaqaS qp 'poS uaa sp puatuaS 8iqqnp8 ooz fiiu paq Ciq" 'uijb uaq -UBjq jBBq do snq uaqftppooppaq uaa apiup fifj „•[qBBUiaS puiq uaAJopaq Jaaq p; paA aj paA u uaAaj pq yaaq joopjBap 'uftz SiqqnpS 8ub[ qoou qfipaSp qnz firj •qanui SiqqnpS piu n qi pp 'uappap uapaS ufiiu sp 'uapA uauuuq piu pq noz qj "naiz a^ jaqftpojA PM poBj; ua 'uapuasusp ap fiq jaaM nu u 8aoy" ■Suizooqjaq aip ui sSimai) ua spuapfippaui spi sbm ja 'appz pp fiz jfiMja) 'jBBq nfiz jbao puuq ap pin poaz qaajp ft2 <(-UBq uaAjap fiz aip 'poop apSiinaj; op pM si pp ua apjaq ap ?poop piMi iapaq 'uapiMj uaui -as pin suo psg qqaq piMpS uatuBS ftS pp '[ap -japuojaA qx" •ppq§i]]iqasjaAUO appojS ap uba jBBqaS uaa pm bijos aoijpag appz (('qfip8om si pjj" <(j jbbmuo aptuauaa ua[ si pq" „■JBBq uba fi8 epB[dui 'qaaq UBBpaS n uba puBpjs qft[ua8ia muoja mu pp ';8az nam ua qaaajaa suo pM 'uaop a} puB[sjB auaSpp uba piu apaoiu paAOOz qfquooMaS suo poq pq ipuBpSug ui azfiMsnaAaj omu uba SaouaS paq fiQ qqaq UBBpaS paA paq ooz hS pp 'apaq ufiiu 'ui piu aiz qp ((jqaq uBBpaS qi uBp 'uaop jaatu qi uoq pM 'uaëajA spoajs ap[iM qj uaSuiiajjodo uba ja ;qaajds ai^ uaSuijagodQ" Z2Z 9 236 die weinige, nietszeggende woorden van zijn rentmeester had hij zich hare levenswijze duidelijker voor den geest geroepen en werd hij telkens gekweld door de gedachte aan hare eenzaamheid en verlatenheid. Met pijnlijke helderheid stond het kleine huis te Christslea hem voor oogen. Hij herinnerde zich dien eersten dag, dat hij er heen gegaan was en er met zulk een gulle hartelijkheid en eenvoud was ontvangen. En hoe had hij die vriendschap vergolden? Hij was van nature edelmoedig en het gevoel, dat hij zoozeer in edel moedigheid te kort geschoten was, deden een overtui ging bij hem ontstaan, waartoe al de moralisten op aarde hem zeker nooit hadden kunnen brengen: het besef, dat hij verkeerd gehandeld had. Terwijl hij daar in den helderen zonneschijn langs den oever van de Brenta liep, stelde hij zich Christslea voor, zooals het er nu uit moest ziengrauw, somber, koud en onherbergzaam met die onstuimige, donkere zee, dien guren wind, die door de kale bosschen gierde en die eenzame heide door kille nevelen half aan het oog onttrokken. De winter was hem in die streek altijd ondraaglijk geweest, en nu woonde zij daar uit eigen keus, zonder verwanten, zonder vrienden, geheel alleen. Neen, niet altijd alleen. Zij bad Aubrey. Aubrey bezat een nauwgezet eergevoel, dat wist hijmaar hij wist ook, dat er in het leven van hen, die liefhebben, uren zijn, waarin zij zich alle weerstandsvermogen, alle geestkracht voelen ontzinken, gelijk Simson zijn lichaamskracht verloor, toen hij insliep in de armen van Delila. En ook wist hij, dat zijn eigen gedrag hem het recht ontnomen had, zich er over te bekla gen, wanneer een ander man zijn voordeel deed met zijne afwezigheid. 233 gevoeld, die door de dichters als de ware liefde be zongen wordt. Zulk een hartstocht was vreemd aan zijn karakter, en geheel in strijd met zijn wispelturig heid, maar zij had hem in zijn hart weten op te wekken. En nu werd hij voortdurend gekweld door een vaag en pijnlijk gevoel, dat hij, hoewel hij haar weder de zijne mocht noemen, toch haar ziel niet bezat; dat hij, ofschoon hij zijne betrekking met haar vernieuwd had, niet meer dien alles overheerschenden invloed op haar wist te verkrijgen, dien hij eens bezeten had en lichtzinnig had weggeworpen, en die twijfel, dat voor durend gevoel van onzekerheid deed haar heerschappij over hem steeds toenemen. Toen hij de macht had bezeten, haar diep ramp zalig te maken, toen hij haar lot in handen had, toen hij haar de wreedste folteringen kon aandoen door een dag afwezig te zijn, door gedurende een maand niet te schrijven, door een enkel grievend woord, of door een oppervlakkige hulde aan een andere vrouw bewezen, was hij onverschillig voor zijn macht geweest en dikwijls ook onverschillig voor haar verdriet. Maar nu was hunne verhouding omgekeerdhij gevoelde geen oogen- blik, dat hij onontbeerlijk was voor haar; maar wel voelde hij, dat zij leven of dood voor hem was en in den volsten zin van het woord meesteres over zijn lot. HOOFDSTUK XXII. Eenige dagen later zond Guilderoy een brief aan een zijner rentmeesters om naar Venetië te komen. Er was een ingewikkeld proces aanhangig over de pacht

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlemsch Advertentieblad | 1894 | | pagina 8